COPYRIGHT, 1922 BY THE UNIVERSITY OF ILLINOIS The Collegiate Press GEORGE BANTA PUBLISHING COMPANY MENASHA, WIS. ARTICLES E. C. Metzenthin, Die Heimat der Adressaten des Heliand.... 191 Lynn Thorndike, The Latin Pseudo-Aristotle and Medieval Occult 229 John A. Spaulding, The Lower Middle Class in Tieck's Writings..... 259 293 Harold Newcomb Hillebrand, The Children of the King's Revels at Louis I. Bredvold, L. P. Smith's 'Donne's Sermons,' H. J. C. Grierson's 347 E. Prokosch, Josef Schrijnen's 'Einfuehrung in das Studium der Indogermanischen Sprachwissenschaft,' and E. Sapir's 'Language'....... 353 John Van Horne, A. Farinelli's 'Dante in Spagna-Francia-Inghilterra- 357 Notes...... 362 RASY DIE HEIMAT DER ADRESSATEN DES HELIAND I WAS SAGEN PRAEFATIO und VersUS ÜBER DIE HEIMAT DER ADRESSATEN? Ein geheimnisvolles Stück, diese Praefatio, so recht ein. Eris-Apfel der Germanisten, seit ihrer Auffindung bis jetzt. Die für unsere Untersuchung der "Echtheit" der Praefatio, d.h. ihrer Zusammengehörigkeit mit dem Heliand, wichtigsten Stellen der Praefatio seien hier zunächst abgedruckt, (und zwar nach Behaghel, Heliand und Genesis, Halle 1910), um die Möglichkeit zu gewähren, die Behauptungen der Forscher und unsere eigenen Schritt für Schritt an der Quelle nachzuprüfen. Der Kürze und Einfachheit halber bezeichnen wir den Prosateil der Praefatio mit A, die Versus mit V, teilen aber A wiederum in zwei Unterteile, deren letzter, A 2, mit "Ferunt" beginnt. PRAEFATIO IN LIBRUM ANTIQUUM LINGUA SAXONICA CONSCRIPTUM: DER TEXT A. 1. . . . Nam cum divinorum librorum solummodo literati atque eruditi prius notitiam haberent, eius studio atque imperii tempore, sed Dei omnipotentia atque inchoantia mirabiliter auctum est nuper, ut cunctus populus suae ditioni subditus, Theudisca loquens lingua, eiusdem divinae lectionis nihilominus notionem acceperit. Praecepit namque cuidam viro de gente Saxonum, qui apud suos non ignobilis vates habebatur, ut vetus ac novum Testamentum in Germanicam linguam poetice transferre studeret, quatenus non solum literatis, verum etiam illiteratis, sacra divinorum praeceptorum lectio panderetur. Qui iussis Imperialibus libenter obtemperans nimirum eo facilius, quo desuper admonitus est prius, ad tam difficile tanque arduum se statim contulit opus, potius tamen confidens de adiutorio obtemperantiae, quam de suae ingenio parvitatis. Igitur a mundi creatione initium capiens, iuxta historiae veritatem queque excellentiora summatim decerpens, interdum quaedam ubi commodum duxit, mystico sensu depingens, ad finem totius veteris ac novi Testamenti interpretando more poëtico satis faceta eloquentia perduxit. Quod opus tam lucide tamque eleganter iuxta idioma illius linguae composuit, ut audientibus ac intelligentibus non minimam sui decoris dulcedinem praestet. Iuxta morem vero illius poëmatis omne opus per vitteas distinxit, quas nos lectiones vel sententias possumus apellare. 2. Ferunt eundem Vatem dum adhuc artis huius penitus esset ignarus, in somnis esse admonitum, ut Sacrae legis praecepta ad cantilenam propriae linguae congrua modulatione coaptaret. Quam admonitionem nemo veram esse ambigit, qui huius carminis notitiam studiumque eius compositoris atque desiderii anhelationem habuerit. Tanta namque copia verborum, tantaque excellentia sensuum resplendet, ut cuncta Theudisca poëmata suo vincat decore. Clare quidem pronunciatione, sed clarius intellectu lucet. Sic nimirum omnis divina agit scriptura, ut quanto quis eam ardentius appetat, tanto magis cor inquirentis quadam dulcedinis suavitate demulceat. Ut uero studiosi lectoris intentio facilius quaeque ut gesta sunt possit invenire, singulis sententiis, iuxta quod ratio huius operis postularat, capitula annotata sunt. Versus de poeta et interprete huius codicis. 1 Fortunam studiumque viri laetosque labores, |