Ausus es o iusto desunt sua verba dolori! ausus es 'Aesonia' dicerecede domo!' Iussa domo cessi, natis comitata duobus et, qui me sequitur semper, amore tui. Ut subito nostras Hymen cantatus ad aures venit, et accenso lampades igne micant, tibiaque effundit socialia carmina vobis, at mihi funerea flebiliora tuba, pertimui nec adhuc tantum scelus esse putabam: sed tamen in toto pectore frigus erat. 135 110 Cum minor e pueris is tractus amore videndi Turba ruunt et 'Hymen' clamant 'Hymenaee' frequenter: quo propior vox haec, hoc mihi peius erat. Diversi flebant servi lacrimasque tegebant. Quis vellet tanti nuntius esse mali? Me quoque, quicquid erat, potius nescire iuvabat: sed tamquam scirem, mens mea tristis erat. constitit ad geminae limina prima foris — 145 150 'Huc mihi, mater, adi! Pompam pater' inquit 'Iason ducit et adiunctos aureus urget equos.' Protinus abscissa planxi mea pectora veste, tuta nec a digitis ora fuere meis. Ire animus mediae suadebat in agmina turbae sertaque compositis demere rapta comis. 155 Vix me continui, quin sic laniata capillos clamarem: Meus est' iniceremque manus. Laese pater, gaude; Colchi gaudete relicti! Inferias, umbrae fratris, habete, mei! Deseror, amissis regno patriaque domoque, coniuge, qui nobis omnia solus erat. 160 Serpentis igitur potui taurosque furentes, unum non potui perdomuisse virum. Quaeque feros pepuli doctis medicatibus ignes, non valeo flammas effugere ipsa meas. 165 Ipsi me cantus herbaeque artesque relinquunt; nil dea, nil Hecates sacra potentis agunt. Non mihi grata dies, noctes vigilantur amarae, et tener a misero pectore somnus abit. 170 Quae me non possum, potui sopire draconem; 175 in faciem moresque meos nova crimina fingas: rideat et vitiis laeta sit illa meis: Tam tibi sum supplex, quam tu mihi saepe fuisti: nec moror ante tuos procubuisse pedes. 185 Si tibi sum vilis, communis respice natos: saeviet in partus dira noverca meos. Et nimium similes tibi sunt, et imagine tangor, et quotiens video, lumina nostra madent. Per superos oro, per avitae lumina flammae, per meritum et natos, pignora nostra, duos: redde torum, pro quo tot res insana reliqui; adde fidem dictis auxiliumque refer. Non ego te imploro contrà taurosque virosque, utque tua serpens victa quiescat ope: 190 195 te peto, quem merui, quem nobis ipse dedisti, cum quo sum pariter facta parente parens. Dos ubi sit, quaeris? Campo numeravimus illo, qui tibi laturo vellus arandus erat. 200 At vero ille aries villo spectabilis aureo, dos mea.Quam' dicam si tibi 'redde,' neges. Dos mea tu sospes. Dos est mea Graia iuventus. I nunc, Sisyphias, improbe, confer opes. Quod vivis, quod habes nuptam socerumque potentis, 205 Quo feret ira, sequar. Facti fortasse pigebit: Viderit ista deus, qui nunc mea pectora versat. 210 3. A PROPOSAL. AM. I. 3. Iusta precor: quae me nuper praedata puella est, Accipe, per longos tibi qui deserviat annos: Si me non veterum commendant magna parentum nudaque simplicitas, purpureusque pudor. 5 10 Non mihi mille placent: non sum desultor Amoris. 15 Tecum, quos dederint annos mihi fila sororum, vivere contingat, teque dolente mori. Te mihi materiem felicem in carmina praebe: Nos quoque per totum pariter cantabimur orbem, 20 25 4. THE TABLET. AM. I. 12. Flete meos casus! tristes rediere tabellae. Infelix hodie littera posse negat. Omina sunt aliquid. Modo cum discedere vellet, ad limen digitos restitit icta Nape. Missa foras iterum limen transire memento cautius, atque alte sobria ferre pedem. Ite hinc, difficiles, funebria ligna, tabellae, tuque negaturis cera referta notis, quam, puto, de longae collectam flore cicutae . melle sub infami Corsica misit apis. At tamquam, minio penitus medicata, rubebas. Ille color vere sanguinulentus erat. Proiectae triviis iaceatis, inutile lignum, vosque rotae frangat praetereuntis onus. Illum etiam, qui vos ex arbore vertit in usum, convincam puras non habuisse manus. 15 Praebuit illa arbor misero suspendia collo: 20 25 30 5. A DEFENSE OF POESY. AM. I. 15. Quid mihi, Livor edax, ignavos obicis annos, ingeniique vocas carmen inertis opus? non me more patrum, dum strenua sustinet aetas, praemia militiae pulverulenta sequi, nec me verbosas leges ediscere, nec me ingrato vocem prostituisse foro. Mortale est, quod quaeris, opus: mihi fama perennis quaeritur, in toto semper ut orbe canar. Vivet Maeonides, Tenedos dum stabit et Ide, dum rapidas Simois in mare volvet aquas. Vivet et Ascraeus, dum mustis uva tumebit, dum cadet incurva falce resecta Ceres. Battiades semper toto cantabitur orbe; quamvis ingenio non valet, arte valet.` Nulla Sophocleo veniet iactura cothurno. Cum sole et luna semper Aratus erit. Dum fallax servus, durus pater, improba lena vivent et meretrix blanda, Menandros erit. Ennius arte carens, animosique Accius oris, casurum nullo tempore nomen habent. Varronem primamque ratem quae nesciet aetas, aureaque Aesonio terga petita duci? : 5 10 15 20 Carmina sublimis tunc sunt peritura Lucreti, exitio terras cum dabit una dies. 25 Tityrus et fruges Aeneïaque arma legentur, 30 |