Adsensere dei. Coniunx quoque regia visa est cetera non duro, duro tamen ultima vultu dicta tulisse Iovis seque indoluisse notatam. 160 Interea quodcumque fuit populabile flammae Mulciber abstulerat; nec cognoscenda remansit Herculis effigies, nec quicquam ab imagine ductum matris habet, tantumque Iovis vestigia servat. Utque novus serpens posita cum pelle senecta 165 luxuriare solet squamaque nitere recenti; sic ubi mortalis Tirynthius exuit artus, parte sui meliore viget, maiorque videri coepit et augusta fieri gravitate verendus. Quem pater omnipotens inter cava nubila raptum 170 quadriiugo curru radiantibus intulit astris. Hercules becomes a God The ill-fated Union XVIII. ORPHEUS AND EURYDICE Inde per immensum croceo velatus amictu aethera digreditur Ciconumque Hymenaeus ad oras tendit, et Orphea nequiquam voce vocatur. Fax quoque quam tenuit lacrimoso stridula fumo Orpheus visits Hades EURYDICE dum nova Naiadum turba comitata vagatur, Quam satis ad superas postquam Rhodoperus auras deflevit vates, ne non temptaret et umbras, umbrarum dominum. Pulsisque ad carmina nervis si licet et falsi positis ambagibus oris 20 vera loqui sinitis, non huc, ut opaca viderem terna Medusaei vincirem guttura monstri. His vipera diffudit, crescentisque abstulit annos. 25 Posse pati volui, nec me temptasse negabo; vicit Amor. Supera deus hic bene notus in ora est; an sit et hic, dubito. Sed et hic tamen auguror esse; famaque si veteris non est mentita rapinae, vos quoque iunxit Amor. Per ego haec loca plena timoris, 30 per Chaos hoc ingens vastique silentia regni, Death the Goal of Life Eurydice released But is again lost Eurydices, oro, properata retexite fata Omnia debentur vobis, paulumque morati serius aut citius sedem properamus ad unam. Tendimus huc omnes, haec est domus ultima, vosque humani generis longissima regna tenetis. Haec quoque, cum iustos matura peregerit annos, Talia dicentem nervosque ad verba moventem Tunc primum lacrimis victarum carmine fama est Hanc simul et legem Rhodopeïus accipit heros, tans 35 40 45 50 55 nil nisi cedentis infelix adripit auras. 60 Iamque iterum moriens non est de coniuge quicquam se recipit Rhodopen pulsumque aquilonibus Hae mum. XIX. HYACINTHUS Te quoque, Amyclide, posuisset in aethere tristia si spatium ponendi fata dedissent. Qua licet, aeternus tamen es; quotiensque repellit ver hiemem, Piscique Aries succedit aquoso, 5 tu totiens oreris viridique in caespite flores. Te meus ante omnis genitor dilexit, et orbe in medio positi caruerunt praeside Delphi, dum deus Eurotan immunitamque frequentat Sparten. Nec citharae, nec sunt in honore sagittae. 10 Immemor ipse sui non retia ferre recusat, non tenuisse canes, non per iuga montis iniqui ire comes; longaque alit adsuetudine flammas. Iamque fere medius Titan venientis et actae H Apollo's Love for Hyacinthus |