et expolitionum in characteribus bene multarum vetustiorum vbertate, quae intra hancce temporis intercapedinem emersit, defidis fuiffet, nec de pomoeriis rei herbariae ampliandis folliciti. Etenim post illud tempus, quo b. LINNEVS, pater, Syftemati perficiendo operam vltimam daret, frequentes in remotissimas et partim plane antea ignotas regiones peregrinationes a botanicis institutae funt, quarum fructus vel peculiaribus libris vel dispersis per varia scripta, nominatim Societatum litterariarum commentationes, obferuationibus continentur. Nec inficiandum, etiam ex indigenorum Europae noftrae vegetabilium numero quaedam protracta, quae priftinae aetatis aciem effugerant. Quantae igitur accessiones in rem herbariam redundarunt nouae ex FORSKAHLI itinere in Aegyptum et Arabiam, AVBLETII in Guianam gallicam et Insulam Franciae, SONNERATI in nouam Guineam et Indiam orientalem, BANKSII et SOLANDRI, et, alia peregrinatione, FORSTerorum, in mare australe, SPARRMANI in Africam australem, THUNBERGI in eandem Africae partem, Zeylonam, Iauam, Iaponiam, PALLASII, GEORGII aliorumque naturae scrutatorum per ampliffimam Rossiam. Quam multarum nouarum cognitionem debemus continuato IACQVINI studio, item seriori GovANI operae. Haud parum augmenti quoque cepit numerus stirpium iis, quas in Supplemento plantarum BrunBrunfuigae a. 1781. edito vterque LINNEVS primum proposuit. Hosce reliquosque omnes et fingulos fontes adire, protrahere reconditos thefauros, suisque loculis inferere, vt quousque hodie Florae dominium pateat, cognofceretur, vtut difficilis labor, non detrectandus tamen esset, modo non timendum, ne, fi in transfcribendi potiffimum negotio res subsisteret, innumeris erroribus Pinax inquinaretur. In multarum enim stirpium descriptione vnum vel plura momenta deficiunt, fine quibus character constitui nequit. Saepe stirpes vt nouae in medium proferuntur, quas alius sagacior in summi LINNEI operibus detegit; licet nec hoc negauerim, existere pauculas aliquot stirpes ab eo memoratas, de quibus ob breuitatem descriptionum vix, nisi inspecta eiusdem collectione herbaria, iudicium ferri poteft, prout olim variae BAVHINIANAE nonnifi fimili illuftratione extra dubium positae funt. Grauiter raffim in LINNEI obferuationes insurgitur, quum tamen faepe aperte aliam ftirpem intellexerit LINNEVS, aliam morosus vel fibimet folus placens cenfor. Ad hosce scopulos vitandos tutiffimum omnino quidem est, non alias stirpes descriptas adoptare tanquam nouas, nec aliis animaduerfionibus subscribere, quam quae comparationem cum ipsa praesente planta, de qua fermo est, sustinuerunt. Fac vero copiam nobis in hunc finem fieri posse tot rariffimarum vndique conquifita r rum plantarum, harumque quidem exempla perfectifsima et iustum numerum fuppetere, ne Varietas imponat (quod dubito an fieri poffit, nisi BANKSII opes cum eodem eius in plantas amore amice conspirent): plurium sane annorum spatium requiritur, antequam fub hac lege ad finem operis peruenias. In harum defectu faepe vel ad fidem modo auctoris aliis notis comprobatam confu gere, vel iconem descriptioni adiectam in dignitatem plantae viuae surrogare, oportet. Fateor subsidiaria haecce adminicula lubrica faepe esse, et praesensi formidolofus discidia ex quarundam ftirpium vel emendationum receptione aliarumque omiffione, cuius rei rationes dari breuiarii angusti limites non concederent. Hisce difficultatibus districtus contrahendi vela confilium inii, et, nifi opus omnibus numeris absolutum, vtile tamen, et praesenti neceffitati accommodatum, nec praerogatiua prae reliquis eius editionibus deftitutum, praestandi. Nam omnes et fingulas stirpes ad hunc vsque annum detectas vna complectendi tanto minus ambitio me capere potuit, quum vel ex ferioribus inclytis peregrinationibus multas adhuc in futurum tempus feruauerint BANKSIVS, FORSTERI, THVNBERGIVS, SPARRMANVS. Vt igitur mox in fronte noscatur, quosnam in tam amplo campo cancellos egomet mihi praefcripferim, fic habeto. Quum ad nouam LIN م NEANI operis editionem me accingerem, in iis auctariis et emendationibus subsistendum credidi, quae vel LINNEOS ipfos auctores habent, vel viros ex LINNEI, patris, schola profectos vel et alios, qui, licet ab ill. viri ore non pependerint, ad eius tamen praecepta nouos prouentus memoriae prodiderunt fidemque accuratione descriptionum et iconum fibi conciliarunt. Secundum hasce leges Supplementi plantarum a iuniori LINNEO typis mandati ante omnia ratio habenda fuit. Iuncta patris filiique opera hoc concinnatum effe, tanto certius est, quum pater, duos fere ante mortem annos Mantissam plantarum tertiam confcribere fibi proponens, mihi plagulas manu scriptas tradere promitteret curamque eius edendae, quod propofitum autem decrescens animi vis et subsequens tristisfimus eius morbus fuppreffit, etiamfi iam cum bibliopola de pretio laboris pactus fuissem. Quid patri in hoc fit proprium, quid filio, plerumque haud difficulter ex tempore acceffionum et adiectis botanicorum, qui suppetias tulerunt, nominibus colligitur: aegrius, quando haec indicia deficiunt, nisi ad mirabilem istam artem refpicias, qua callebat pater, aeque concinne ac breuiter stirpes determinandi, et denominandi, quam ipsam, si dicendum quod res est, eatenus non aeque feliciter filius, aliis licet nominibus meritiffimus, assequutus as X 1 quutus erat. Non obfcurum quoque est, characteres haud paucos stirpium folito longiores ex peregrina communicatione in Supplementum a LINNEO iun. fuisse translatos. Quicquid horum fit, destitui hisce nouam Systematis editionem nolui, exceptis iis additamentis vel mutationibus, quae nefcio quo calamo extra patriam adfcriptae fuerant, a legibus Linneanis alienae. Quas Thunbergivs attulerat numerosas symbolas, malui ex ferioribus eius scriptionibus, quodsi quidem easdem complectantur, quam hoc fonte allegare, idque tanto iustius, quum in hifce characteres subinde magis expoliti compareant. Non parum vero in transferendis Supplementi stirpibus laboris fuit. Nova inter haec funt genera haud pauca, quorum, quamvis claffis ordoque significentur, loca tamen commodiffima in serie generum secundum cognationem nonnisi comparatione mutua facta conftiterunt. Contrahere faepe characterem horum effentialem, quem vocant, et reliquis adaptare opus fuit. In speciebus collocandis similis necessitas incidit easdem cum vetuftis ciuibus attente conferendi, vel et in adiumentum vocandi aliorum botanicorum scripta. Ita quidem spero, me plerasque haud male collocasse: fubinde tamen prae labe descriptionum recentium, praefertim in ditioribus numero specierum generibus easdem ad finem generum iunctim fubnectere coactus fui. Iniunctum quoque |
