Illic est, cuicumque rapax mors venit amanti,
Et gerit insigni myrtea serta comâ.
At scelerata jacet sedes in nocte profundâ
Abdita, quam circum flumina nigra sonant.
Tisiphoneque, impexa feros pro crinibus angues,
Sævit; et huc illuc impia turba fugit.
Tum niger in portâ serpentum Cerberus ore
Stridit, et æratas excubat ante fores.
Illic Junonem tentare Ixionis ausi

Versantur celeri noxia membra rotâ ;
Porrectusque novem Tityus per jugera terræ
Assiduas atro viscere pascit aves.

Tantalus est illic, et circum stagna; sed acrem
Jamjam poturi deserit unda sitim:

Et Danai proles, Veneris quæ numina læsit,
In cava Lethæas dolia portat aquas.

Illic sit, quicumque meos violavit amores,
Optavit lentas et mihi militias.

At tu casta, precor, maneas; sanctique pudoris
Assideat custos sedula semper anus.
Hæc tibi fabellas referat; positâque lucernâ,
Deducat plenâ stamina longa colo.

Ac circa gravibus pensis affixa puella

Paulatim somno fessa remittat opus.

Tunc veniam subito, nec quisquam nuntiet ante;
Sed videar coelo missus adesse tibi.

Tunc mihi, qualis eris, longos turbata capillos,
Obvia nudato, Delia, curre pede.

Hoc precor: hunc illum nobis Aurora nitentem
Luciferum roseis candida portet equis.

ELEGIA IV.

Sic umbrosa tibi contingant tecta, Priape,
Ne capiti soles, ne noceantque nives:
Quæ tua formosos cepit sollertia? certe

Non tibi barba nitet, non tibi culta coma est;

70

80

90

10

Nudus et hibernæ producis frigora brumæ,
Nudus et æstivi tempora sicca Canis.
Sic ego. Tum Bacchi respondet rustica proles,
Armatus curvâ, sic mihi, falce deus:
O fuge te teneræ puerorum credere turbæ ;
Nam causam justi semper amoris habent.
Hic placet, angustis quod equum compescit habenis;
Hic placidam niveo pectore pellit aquam.
Hic, quia fortis adest audacia, cepit; at illi
Virgineus teneras stat pudor ante genas.
Sed te ne capiant, primo si forte negârit,
Tædia; paulatim sub juga colla dabit.
Longa dies homini docuit parere leones;
Longa dies molli saxa peredit aquâ.
Annus in apricis maturat collibus uvas;
Annus agit certâ lucida signa vice.
Nec jurare time: Veneris perjuria venti
Irrita per terras et freta summa ferunt.
Gratia magna Jovi; vetuit pater ipse valere,
Jurâsset cupide quidquid ineptus amor.
Perque suas impune sinit Dictynna sagittas
Affirmes, crines perque Minerva suos.
At si tardus eris, errabis; transiit ætas
Quam cito! non segnis stat remeatve dies.
Quam cito purpureos deperdit terra colores!
Quam cito formosas populus alba comas!
Quam jacet, infirmæ venêre ubi fata senectæ,
Qui prior Eleo est carcere missus equus !
Vidi ego jam juvenem, premeret cum serior ætas,
Mærentem stultos præteriisse dies.

Crudeles divi! serpens novus exuit annos;
Formæ non ullam fata dedêre moram.
Solis æterna est Phobo Bacchoque juventas ;
Nam decet intonsus crinis utrumque deum.
Tu, puero quodcumque tuo tentare libebit,
Cedas. Obsequio plurima vincit amor.
Neu comes ire neges, quamvis via longa paretur,
Et Canis arenti torreat arva siti;

K

20

20

30

40

Quamvis, prætexens piceâ ferrugine cœlum,
Venturam admittat imbrifer arcus aquam.
Vel, si cœruleas puppi volet ire per undas,
Ipse levem remo per freta pelle ratem.
Nec te poeniteat duros subiisse labores,
Aut operi insuetas atteruisse manus;
Nec, velit insidiis altas si claudere valles,
Dum placeas, humeri retia ferre negent,
Si volet arma, levi tentabis ludere dextrâ ;
Sæpe dabis nudum, vincat ut ille, latus.
Tunc tibi mitis erit; rapias tum cara licebit
Oscula; pugnabit; sed tamen apta dabit.
Rapta dabit primo; mox offeret ipse roganti;
Post etiam collo se implicuisse volet.

50

Heu! male nunc artes miseras hæc sæcula tractant,
Jam tener adsuevit munera velle puer.

At tibi, qui Venerem docuisti vendere primus,
Quisquis es, infelix urgeat ossa lapis.
Pieridas, pueri, doctos et amate poëtas;
Aurea nec superent munera Pieridas.
Carmine purpurea est Nisi coma; carmina ni sint,
Ex humero Pelopis non nituisset ebur,

Quem referent Musæ, vivet, dum robora tellus,
Dum cœlum stellas, dum vehet amnis aquas.
At qui non audit Musas, qui vendit amorem,
Idææ currus ille sequatur Opis;

Et tercentenas erroribus expleat urbes,

Et secet ad Phrygios vilia membra modos. Blanditiis vult esse locum Venus ipsa; querelis Supplicibus, miseris fletibus illa favet.

60

70

Hæc mihi, quæ canerem Titio, deus edidit ore;
Sed Titium conjux hæc meminisse vetat.
Pareat ille suæ: vos me celebrate magistrum,
Quos male habet multâ callidus arte puer.
Glória cuique sua est: me, qui spernentur, amantes
Consultent; cunctis janua nostra patet.

Tempus erit, cum me Veneris præcepta ferentem
Deducat juvenum sedula turba senem.

80

Heu! heu! quam lento Marathus me torquet amore! Deficiunt artes, deficiuntque doli.

Parce, puer, quæso, ne turpis fabula fiam,

Cum mea ridebunt vana magisteria.

ELEGIA V.

Asper eram, et bene discidium me ferre loquebar;
At mihi nunc longe gloria fortis abest.
Namque agor, ut per plana citus sola verbere turbo,
Quem celer assuetâ versat ab arte puer.
Ure ferum et torque: libeat ne dicere quidquam
Magnificum posthac, horrida verba doma.
Parce tamen, per te furtivi fœdera lecti,

Per Venerem, quæso, compositumque caput.
Ille ego, cum tristi morbo defessa jaceres,
Te dicor votis eripuisse meis.
Ipseque ter circum lustravi sulfure puro,

Carmine cum magico præcinuisset anus.
Ipse procuravi, ne possent sæva nocere
Somnia, ter sanctâ deveneranda molâ.
Ipse ego, velatus filo, tunicisque solutis,
Vota novem Trivia nocte silente dedi.
Omnia persolvi: fruitur nunc alter amore,
Et precibus felix utitur ille meis.
At mihi felicem vitam, si salva fuisses,
Fingebam demens, sed renuente deo.

Rura colam; frugumque aderit mea Delia custos,
Area dum messes sole calente teret.

Aut mihi servabit plenis in lintribus uvas,
Pressaque veloci candida musta pede.
Consuescet numerare pecus; consuescet amantis
Garrulus in dominæ ludere verna sinu.
Illa deo sciet agricolæ pro vitibus uvam,
Pro segete spicas, pro grege ferre dapem.
Illa regat cunctos; illi sint omnia curæ;
Et juvet in totâ me nihil esse domo.

10

20

50

Huc veniet Messala meus, cui dulcia poma
Delia selectis detrahet arboribus.

[Et, tantum venerata virum, hunc sedula curet;
Huic paret atque epulas ipsa ministra gerat.]
Hæc mihi fingebam; quæ nunc Eurusque Notusque
Jactat odoratos vota per Armenios.

*

Sæpe ego tentavi curas depellere vino;

At dolor in lacrymas verterat omne merum.
Sæpe aliam tenui; sed jam cum gaudia adirem,
Admonuit dominæ, deseruitque, Venus.
Tunc me devotum descendens femina dixit,
Et (pudet, heu !) narrat scire nefanda mea.
Non facit hoc verbis; facie tenerisque lacertis
Devovet, et flavis nostra puella comis.
Talis ad Hæmonium Nereïs Pelea quondam
Vecta est frenato cœrula pisce Thetis.
Hæc nocuêre mihi: quod adest huic dives amator;
Venit in exitium callida lena meum.
Sanguineas edat illa dapes, atque ore cruento
Tristia cum multo pocula felle bibat.
Hanc volitent animæ circum sua fata querentes
Semper; et e tectis strix violenta canat.
Ipsa, fame stimulante furens, herbasque sepulcris
Quærat, et a sævis ossa relicta lupis ;

Currat et inguinibus nudis, ululetque per urbes;
Post agat e triviis aspera turba canum.
Evenient dat signa deus; sunt numina amanti,
Sævit et injustâ lege relicta Venus.

:

At tu quam primum sagæ præcepta rapacis
Desere; nam donis vincitur omnis amor.
Pauper erit præsto tibi; præsto pauper adibit
Primus, et in tenero fixus erit latere.
Pauper in angusto fidus comes agmine turbæ
Subjicietque manus, efficietque viam.
Pauper ad occultos furtim deducit amicos,
Vinclaque de niveo detrahit ipse pede.
Heu! canimus frustra; nec verbis victa fatiscit

40

50

60