um efle ja&abat Hector. REG. Videtur hoc loco intelligere Ovidius id, quod Homerus lib. XII. fcribit, Jovem voluifle Hectori & Trojanis victoriam & gloriam co die fuppeditare, eoque etiam Iride mifla, confilia illi fubminiftraffe, quibus ille infructus, & folam Græcorum fuperavit, & effractis munitionibus illorum, ad naves ufque pervenit. Quare & fequenti libro mox equitur,

Ζεὺς δ ̓ ἐπεὶ οὖν Τρωάς τε, καὶ Εκτορα νηυσὶ πέλασσε, &ς.

Illud autem quod infrà fequitur:

Ecce ferunt Troës, ferrumque, ignefque, Jovemque, &c. ad id refero, quod Iliad. decimoquinto idem Homerus ait, Jovem è fomno, quo dolo Junonis fopitus fuerat, experrectum, mififfe Apollinem, qui Trojanos contra Græcos reftitueret, illofque in fugam verteret. Quo facto Trojanos ad naves ufque infecutos effe, iifdemque flammas injeciffe. MICYLL.

86. Ingenti refupinum pondere fudi.] Hac de se ita fcribit Dictys Cretenfis lib. II. Interea, inquit, Ajax Telamonius adveniens, cognito apud naves Hectore, magna armorum fpecie ibidem apparuit deinde moleftia urgens hoftem, multo fudore ad poftremum à navibus extra vallum detrudit. Tum jam cedentibus acrior infiftens, Hectorem, qui adverfum eum promptius fteterat, ictum immani faxo, ac mox confternatum ejicit. CIOFAN.

88. Sortemque meam voviftis Achivi.] Hoc quoque ab Homero fumptum efle videtur, qui Iliad. H. 179. fcribit Achivos, fublatis in altum oculis manibufque, his precibus ad Jovem ufos fuiffe:

Ζοὺ πάτερ, Αἴαντα λαχεν ἤ Τυδέος υιόν,
Η' αὐτὸν βασιλῆα πολυχρύσοιο Μυκήνης.
REG.
Quod autem mox fequitur, Et veftra valuere
preces, poft etiam eò referri, quòd Ajax,
interim dum armatur, Græcos comprecari
Jovem jubet, quod & illi faciunt his verbis.
V. 202.

Ζοὺ πάτερ, Ιδηθεν μεδέων, κύδισε, μέγισε,
Δὸς νίκων Αἴαντι ν ἀγλαὸν εὖχος αρέσθαι,
Εἰδὲ ς Εκτορά περ φιλέεις, και κήδεαι αὐτό,
Ισην αμφοτέροισι βίην και κύδος όπασσον.

MICYLL.

99. Pallade] De Palladio, ex arce Trojana per Diomedem & Ulyffem ablato, etiam Virgilius meminit 11. Æneid. de Heleno autem Sophocles in Philoctete vers. 601. his verfibus:

ἦν τις ἐγενὴς Πριάμε μὲν ὑιὸς, ὄνομα δ ̓ ὠνομάζετο Ελενος, ἐν ὄντος νυκτὸς ἐξελθῶν μόνος

Ο' πάντ ̓ ἀκούων αἰσχρὰ κ λώβητ ̓ ἔπη
Δόλιος Ο δυσσεὺς εἶχε, δέσμιον δ' άγων
Εδειξε Αχαιοίς, &c.

qui tamen hoc ab Ovidio differt, quòd ille unà cum Palladio, & adjuvante Diomede, captum Helenum dicit: hic autem folius Ulyffis meminit. MICYLL.

125. Oculos paullum tellure moratos.] Imitatur Homerum Ovidius, qui Ulyffem ftetifle oculis in terram defixis, immotoque fceptro, priufquam illam eloquentiæ procellam effunderet, fcribit. REG. Locus eft Iliad. г. 216. ubi Antenor inter fe confert Menelaum & Vlyflem:

Α' λλ ̓ ὅτε δὴ πολύμητις ανάξειεν Οδυσσεύς Στάσκεν, ὑπαὶ δὲ ἴδεσκε κατὰ χθονὲς ὅμε ματα πήξας.

Σκήπτρον δ' ούτ ̓ ὀπίσω, οὔτε προπρηνές ἐνώμα,

Αλλ' αςεμφὲς ἔχεσκεν, αίδρες φατὶ ἑοικῶς.
Φαίης κὶν ζάκοτόν τινα έμμεναι, άφρονα θ
αὕτως.

Αλλ ̓, ὅτε δὴ ῥ όπατε μεγάλην ἐκ σήθεος. ἴει.
Καὶ ἔπεα νιφάδεσσιν εοικότα χειμερίησιν,
Οὐκ ἂν ἐπειτ Ὀδυσῆι γ' ἐρίσεις βροτος άλλος,

&c.

de præfenti autem oratione,five contentione Ulyffis cum Ajace, nihil eft apud Homerum, nifi quantum de judicio & victoria meminit Odyfl. A. 542. ubi ait:

Οἰη δ' Αίαντος ψυχὴ Τελαμωνιάδας

Νόσφιν ἀφεσήκει, κεχολωμένη εντεκα τίκης, Τήν μιν ἐγὼ νίκησα δικαζόμενος παρα νηυσὶ Τεύχεσιν ἀμφ' Αχιλῆος, ἔθηκε δε πότνια μήτηρ.

Παίδες δὲ Τρώων δίκασαν, καὶ Παλλὰς ΑOnva. MICYLL.

147. Eft quoque per matrem.] Ulixem a Mercurio defcendere docent nummi Gentis Mamilia; quæ a Telegono Ulixis & Circes filio originem ducebar, ubi in una parte caput Mercurii, ab altera ipfe Ulixes, reducis in Ithacam habitu. vid. Vaillant. in Gente Mamilia. BURM.

149. Nec mihi quod pater.] Poëta nofter hoc loco eorum opinioni fuffragatur, qui fcribunt Telamonem cum Peleo Phocum occidiffe. quod Statianus interpres in VII. Theb. tangit. Vel, quod magis placet, Theodoro adftipulandum, qui (ut Plutarchus fcribit in Parallelis)primo Metamorphofeon tradit Telamonem folum de induftria Phocum, cum quo fimultatem gerebat, venatum duxiffe, & comparente apro iplum venabulo confodiffe, cum illud in aprum durigere fimulaffet. CONST. FAN.

157. Nec minus eft ifto Tencer patrnelis Achil li.] De Teucro ita litteris confignavit C. Vel.

Pater

Paterculus initio lib. 1. Teucer, non receptus à patre Telamone, ob fegnitiam, non vindicata fratris injuria, Cyprum appulfus, cognominem patria fue Salamina conftituit. In uno Maffei legitur, Nec minus eft illi. CIOFAN.

162. Prafcia venturi genitrix Nereïa leti Diffimulat cultu natum, &c.] Huc fanè facit quod fcribit Hyginus, cap. xcvi. Thetis Nereis, cùm feiret Achillem filium fuum, quem ex Peleo babebat, fi ad Trojam expugnandam iffet, peritu rum, commendavit eum in infula Scyro ad Lycomeden regem. quem ille inter virgines filias habitu femineo fervabat, nomine mutato. Nam virgines Pyrrham nominarunt ; quoniam capillis flavis fait, & Grace rufum pyrrhon dicitur. Achivi autem, cum refciffent ibi eum occultari, ad regem Lycomeden oratores miferunt, qui rogarent, ut eum adjutorium Danais mitteret. Rex cum negaret apud fe effe, poteftatem eis fecit, ut in regia quarerent, qui cùm intelligere non poffent, quis effet corum, Ulixes in regio veftibulo munera feminea pofuit, in quibus clipeum, & haftam, & fubito tubicinem juffit canere, armorumque crepitum & clamorem fieri juffit. Achilles, hoftem arbitrans adeffe, veftem muliebrem dilaniavit, atque clipeum & haftam arripuit. ex hoc eft cognitus, fuafque operas Argivis promifit & milites Myrmidones. Vide Apollodorum lib. 111. Qua de re lib. I. De Arte 620.

Turpe,nifi hoc matris precibus tribuiffet,Achilles Vefte virum longe diffimulatus erat. CIOFAN. 175. Et Syrum.] Locus obfcurus eft. neque enim Græci alibi leguntur expugnaffe Cycladas, inter quas Syrus à Strabone refertur lib. x. neque Seyron Achilles, in qua fervatus fuerat, filiumque ex Deidamia Neoptolemum procrearat. Aut igitur mendæ aliquid ineffe nomini Syro dicendum, aut una ex undecim urbibus, quas Achilles ante expugnationem Troja cepiffe dicitur, eadem hæc accipienda, quandoquidem cum Chryfa, Cylla & Lyrneffo recenfetur. numero autem urbium hoc etiam Calaber meminit in oratione funebri, qua Neftor laudaffe Achillem fingitur. fic enim ait : lib. IV. 148.

De

Δεῦτε ἀγετ' ἀργεί Ελένην, κ κτήμαθ' ἀμ' αὐτῶ

Δώομεν Ατρείδησιν ἄγειν. νῦν δ ̓ ἔρκια πις Ψευσάμενοι, μαχόμεσθα, τῷ ἐ νύτι κέρδιον ἡμῖν

Ελπομαι ἐκτελέες, ἵνα μὴ ῥέξομεν ὧδε.

Audite me Trojani, & Dardani, & auxiliarsi, ut ego vobis exponam quod fentio. Eja agite: Argivam Helenam, & cum ea bona, qua huc fecum advexit, Atridis reddamus. nunc autem fædera fida fallentes, pugnamus: quare nihil nobis fpero perfectum iri, nifi fecerimus ita. Quin&tus Smyrnaus lib. 11. ait, Pulydamanta, cui omnes Trojani affentiebantur, reddendæ Helenæ au&torem fuiffe. Livius initio lib. 1. Enean quoque addidit. Cujus hæc funt: Jam primum omnium fatis conftat, Trojâ captâ in ceteros favitum effe Trojanas, duobus Ænea Antenoreque & vetufti jure hofpitii, & quia pacis reddendaque Helena femper auctores fuerant, omne jus belli Achivos abftinuïsse, & reliqua. CIOFAN.

263. Ipfo pulchra loco.] Depromptus eft hujufmodi geftus ex ipfa arte, quæ in Romano foro vigebat, in quo hic Nofter fumma cum laude verfatus erat. Qui autem talem agebat geftum, ita judices ad mifericordiam commovebat, ut pro fe judicare cogerentur. De quo Craffus Antonium alloquens 11. De Oratore: cap. 28. Quod enim ornamentum, que vis, qui animus, qua dignitas illi Oratori defuit, qui in cauffa peroranda non dubitavit excitare reum confularem, ¿ ejus diloricare tunicam, & judicibus cicatrices adverfas fenis imperatoris oftendere? Et Antonius ibidem: Senfi equidem tum magnopere moveri judices, cùm excitavi mastum ac fordidatum fenem, & cum ifta feci, qua tu, Craffe, landas, non arte, de qua quid loquar nefcio, fed motu magno animi ac dolore, ut difcinderem tunicam, ut cicatrices oftenderem, cùm C. Marius marorem orationis mea prafens ac fedens multis lacrymis fuis adjuvaret: &c. CIOFAN.

337. Quam rapur Phrygia fignum penetrale Minerva Hoftibus è mediis.] Aliter Dictys Cretenfis, cujus hæc funt lib. v. cap. 5. Præterea Græci cognofcunt ab Antenore editum quondam oraculum, Trojanis maximo exitio civitatiquefore, fi Palladium, quod in templo Minerva effet, extra mania auferretur. Namque id antiquiffi mum fignum, è calo lapfum, qua tempeftate Ilus templum Minerva exftruens, prope fummum faftigii pervenerat. ibique inter opera, cùm nondum tegmen fuperpofitum effet, fedem fui occupaviffe. Et, quibufdam interpofitis verbis: Graci etiam Palladium ablatum per Antenorem docent ; dein ex omnium fententia reliquus miles rem cognefcit. Ob qua placet univerfis mitti Minerva donum quam honoratiffimum. Tum accitus ad eam rem Helenus cunéta, qua antea gesta erant,

non

non fecus ac fi prafens fuiffet, ordine exponit: additque finem jam advenisse Trojanarum rerum. quippe, quo maximè fuftentaretur, fummam civitalis Palladium fuiffe: quo ablato exitium ingruere. Hæc ille. Sed mihi verifimile non fit, credere ut poffim Di&tim Cretenfem ac Daretem Phrygium, libros, qui eorum vulgo habentur, edidiffe. nam multa in iis leguntur, quæ repugnant veritati. De Palladio nonnulla fcribit Dionyfius Halicarnaffeus libro primo, & Apollod. lib. 111. Bibliothecæ. CIOF.

400 Infames cade virorum] Hinc & proverbium, Lemnium malum, de immenfis & miferandis. Quanquam Herodotus lib. VI. etiam alteram de Lemniis hiftoriam afferat, nempe, Pelafgos eos exiftentes ex Attica aliquando ejectos, cùm injuriam Athenienfium ulcifci vellent, obfervaffe Atticas mulieres Diane Brauroniæ facrificantes, eafque infidiis exceptas, ac Lemnum avetas, pro pellicibus habuiffe. Sed cùm ex his nati Atticis moribus & inftitutis omnes à matribus erudirentur, adultique Pelafgorum vim & injurias, fi quas patiebantur, communibus viribus à fe propellerent, Pelafgæ mulieres, pellicum & ex iis natorum potentiam indignè ferentes, inito confilio, Atticos omnes unà cum matribus occidiffe: atque inde factum, ut cum ob hoc, tum ob fuperius illud facinus, τα σχέτλια έργα πάντα, ΛήMVI vocentur. MICYL.

404 Priameïa conjux Perdidit iufelix hominis poft omnia formam] Fabulæ meminit Eu ripides in Hecuba. 1265. ibienim Polymeftor ab Hecuba excæcatus, ex vaticinio Dionyfii Thracum vatis illi prædicit, quo pacto in canem poftremò commutanda fit. Nam cùm illa perpetuis conviciis, ob liberorum cædes, Græcorum duces infectaretur, Græcique ob id, ira accenfi, illam ad malum navis alligatam lapidibus obruiffent, remotis iterum lapidibus pro corpore illius catulum inven

tum tradunt. autor Commentator in eandem fabulam. Quanquam Ovidius infrà non à Græcis, fed à Thracenfibus, quos dolor excæcati regis in illam accenderat, lapidibus obrutam dicit. Meminit & Calaber libro decimo quarto, ✯s. 346.

Ενθα τέρας θηητὸν ἐπιχθονίοισι φαάνθη, Ούνεκα δε Πριάμοιο δάμας πολυδακρύτοιο Εκ βροτοῦ ἀλγινόεσσα κύων γένετ' αμφι

δὲ λαος

Qua tempeftate Paris Helenam innuptis junxit nuptiis,

Ego ium gravida, expletis jam fere ad pariendum menfibus ;

Per idem Tempus Polydorum Hecuba partn poftremo parit.

Hoc idem legitur initio Hecuba Euripidis, unde magna pars horum omnium converfa eft. Fuit & alius Polydorus ex eodem Priamo & Laothoë, filia Altz. Auctor Homerus lib. 21. Sed, quando in Priami filiorum mentionem incidi, locus hic peropportunus me admonet, ut ex Apollodoro nominatim omnes enumerem, apud quem lib. III. Bibliothecæ ita eft.

Ex Hecuba filii. Hector, Paris, Deiphobus, Helenus, Pammon, Polites, Amphus, Hipponous, Polydorus, Troilus. Ex aliis mulieribus. Menalippus, Gorgithon, Philemon, Hippotheus Glaucus, Agathon, Cherfidamas, Euagoras, Hippodamas, Meftor, Atas, Doriclus, Lycaen, Dryops, Bias, Chromius, Aftygenus, Teleftas, Evander, Cebriones, Melius, Archemachus, Laodocus, Echepbron, Idomeneus, Hyperion, Afcanius, Democoon, Arrhetus, Deioptes, Clonius, Echemon, Hypirhyeus geoneus, Lycithons ac Polymedon.

Ex Hecuba filiæ.

Creufa, Laodice, Polyxena, Cassandra.
Ex aliis mulieribus
Medufa, Medefiacaffa, Lyfimache, Ariftomede.

Sunt igitur inter mares & feminas LIV. Qui numerus eft & apud Hyginum cap. xc. Virg lib. 1. Eneidos Ilionen ponit. Priamum L. tantum filios fufcepiffe vulgo creditum eft. Illud infuper animadvertendum, Ciceronem ab Apollodoro diffentire, qui Priamum ex legitima uxore XIV. fufcepiffe ait. ille verò 1. Tufcul. XVII. Sed fieri poteft, ut apud Ciceronem numerus mutatus fit. CIOF.

569 Locus exftat] Julius Pollux lib. v. c. 5. hunc locum xuvis onμa cynos fema, id eft, canis fepulcrum, appellatum fuifle, à quodam generofo cane ibi fepulto, inquit, ut alterum locum in agro Calydonio à cane Atalanta (cui nomen Aura fuit) ibi tumulata. fed invaluiffe opinionem Hecubam in canem mutatam eidem in Hellefponto loco nomen indidiffe. eft & Libya locus Cynof

lema,

fema, ut Steph. fcribit. CON. FAN. Legitur apud Aufonium hoc Hecube epitaphium,

XXV.

Que Regina fui, qua claro nata Dymante, Que Priami conjux, Hectora que genui: Hic Hecuba injectis perii fuperobruta faxis: Sed rabies lingue me tamen ulta prius. Fidite ne regnis, & prole, & ftirpe parentum, Quicumque hoc noftrum σῆμα κυνὸς legitis.

Quare Hecuba fingatur in canem mutata, Plautum audiamus, cujus hæc funt in Manech. V. I. 14.

M. Non tu fcis mulier Hecobam quapropter

canem

Greci effe predicabant? v. non equidem fcio.

M. Quia idem faciebat Hecoba, quod tu nunc
facis,

Omnia mala ingerebat quemque afpexerat.
Itaque adeo jure cœpta eft appellari canis.
CIOFAN.

582. Palluerat, latuitque in nubibus ather, &c.] Aurora quantum filii necem doluerit, fcribit Tryphiodorus de Ilii excidio. Seneca in Troadib. 239. huc fortè refpiciens: Pari·terque Memnon: cujus ob luctum parens Pallente maftum protulit vultu diem. CIOF. Latuit fub nubibus Excerpt. Lang.

642 Bifque duas] Has Oenotropas, id eft, vini mutatrices, Stephanus cognominatas teftatur, cujus etiam patrem Ananium, id eft renovatum, vocat. quoniam (ut puto) cum pro mortuo fuerit à matre in Apollinis ara derelictus, ab eo fuerit educatus, ac veluti revocatus ad vitam. CoN. FAN. De Anio & ejus filiabus totaque hac fabula Codrus annotavit primo Sermonum in hunc modum. Bacchi, inquit, Staphylus fuit, Staphyli filia Rheo. Hanc vitiavit Apollo, quod cum refciviffet pater, prægnantem claufit in arcam, & in mare projecit. Illain Euboeam venit, & in quodam antro puerum peperit, quem Anium a triftitia, quam de eo fufceperat, vocavit. Hunc poftea Apollo tulit in Delum,qui Dorifpen uxorem ducens genuit Οίνω, Σπερμώ & Ελαΐδα. quibus Bacchus conceffit, ut quotiefcunque vellent, vinum femina & oleum fumerent. Eas Lycophron appellavit οἰνοτρόπους. Pherecydes autem dicit, quod Anius fuafit Græcis, ut fecum novem annos manerent, filialque fuas exercitum illorum nutrituras. fed alii dicunt à Palamede illas abductas ad exercitum Græcorum, fame laborantem, & in Rhoteo exercitum illas paviffe; unde & Rhotcum ipfum dictum, quoniam illæ The P'olous neptes fuiffent. MicYL.

701 Summus inaurato crater erat afper A cantho] Acanthus, de quo apud poëtas fermo

que

huc pro rei dignitate animadverfum eft. annes Maria Jovius, Camers, vir & ingeniofus, & optimarum artium ftudiis eruditus, Acanthum, quo de agitur, effe ait, quem Smilacem afperam Diofcorides vocat. Plinius cap. & lib. xx11. Acanthi defcriptionem, ut mox oftendam, mancam & alienam fcriptam reliquit. Cujus hæc funt: Acanthos eft topiaria & urbana herba, elato longoque folio, crepidines marginum, affurgentium pulvinorum toros veftiens. Duo genera ejus funt aculeatum & crispum, quod brevius. alterum lene; quod aliqui Paderofa vocan. alıi Mellamphyllum. Servius ad Virg. 11. Georgic. f. 119. ita fcribit: Acanthus arbor eft in Ægypto, femper frondens, ut oliva, laurus. Acanthos dicta, quia fpinis plena eft. Abundat hac etiam Circina infula. Idem ad Ecl. 4. 20. Acanthus eft herba, que in Ægypto nafcitur. Idem ad 1. Æneid. 649. Acanthus eft genus virgulti flexuofum. Idem ad Ecl. III. 45. Genus eft floris, quia ille dixerat, lenta vitis. Ex quo apparet, Servium fibi non conftare. Etenim femel dicit, Acanthum effe arborem, deinde herbam, rurfus genus virgulti flexuofum, quartò, genus floris. In Plinii illis, quæ citavi, verbis, duo præcipua funt, nifi me animus fallit, quæ ad veram perfectamque Acanthi defcriptionem defiderantur. Alterum, cùm ait, Acanthum effe herbam: alterum verò, quod de fructu ne verbum quidem fecit. Cetera, ut opinor, fcitè. Pulo ego Acanthum potius inter frutices, quam inter herbas, locum poffe habere. Nafcitur in locis apricis, vel urbanis, vel filveftribus, & arbori parietique, ut fere edera, adhæret: habetque folia inftar ederæ, fed anguftiora; aculeos vel fpinas in trunco five calamo, capreolos, ut vites; flores candidos, pæne ut liguftrum: fructum crcceum rutilumque, qui in racemo continetur. In ejus baccis parvulis unus nucleus, in mediocribus bini, in grandioribus ad fummum terni reperiuntur; qui fatis duti funt, habentque hilum fere ut faba aliave legumina. Sed roget quis, hæc unde colligis? Refpondeo, me hifce oculis vidiffe. Nam Jovius Idibus Septemb. ad templi Pacis parietinas me deduxit: ubi Acanthum invenimu eft enim ibi non minima copia; & collegimus unà cum racemis croceis, five rutilis (uterque enim color in illis eft) & collectum domum retulimus. Deinde omnia, quæ in A cantho animadvertenda videbantur, iple quam diligentiffimè potui, perpendi. Habes, qui me rogafti, unde ea collegerim. CIOF.

716 Vocalemque fua] Quoniam fecundum omnium opinionem Dodona quercus voca lis erat, & ipfamet effabatur oracula. vide que

quæ in prima Collectan. Hecatofty fcripfimus cap. 25. CON. FAN. Quod Quercum vocalem vocat Ovidius, eò pertinere videtur, quòd quidam veterum ex quercu refponta data tradidere. Hinc & Sophoclis illud in Trachinis. 174.

Ως τὴν παλαιὰν φηγὸν αὐδῆσαί ποτε Δωδωνι, διασῶν ἐκ πελειάδων ἔφη. Per columbas autem quidam mulieres five aniculas accipiunt, quas, quoniam barbaræ eflent, ex Ægyptiis Thebis videlicet advectæ, avibus fimilia loqui ab initio vifas, mox etiam humana voce, ut at Herodotus: πελειάδας quafi πολιάδας diaas putant, quòd fenes Moloffi onùs appellare confueverint. MICYL.

789 Candidior folio nivei Galatea liguftri] Candidi floris. Eft autem liguftrum viole genus candidiffimæ. Videtur autem ad GaTate e nomen alludere, quod à candore lactis illi inditum fuifle innuit Heliodus, qui ait Galateam candidas comas & faciem lacti fimilem habuiffe. REGIUS. Liguftrum non eft, ut hic fallo ait Regius, genus viola: fed virgultorum, flores habens candidiffimos, quibus arefactis, fructum emittit fubnigrum; fed maturum accip o. Hoc igitur loco debemus Nivei ligustri ad florum candorem referre. Vide, fi tibi erit commodum, Janum Parrhafium in Claudianum libro 11. De Raptu Proferpinæ f. 130. qui hanc rem primùm, quod fciam, diligentiffimè eruditiffimeque defcripfit CIOF.

942 Vires habet herba] Herbam fuiffe, quam Græci vocant deisov, noftri Sedum, Semperque vivam, tradit interpres Lycophro nis, & eo prior Athenæus. CIOF.

LIBER QUARTUS DECIMUS.

89 Inarimen Prochytenque legit ferilique locatas, &c. Inarime Pithecufa memoratur ab hiftoria, quam Xenagoras, Harpocration & Suidas referunt. Fratres duo, Candulus & Atlas (ut Elchines Sardianus in Jambis appellat) omnium fcelerum, quibus hominum vita depravata eft, inventores & caput extiterunt. iis perverfi mores Cercopum nomen pepererunt, appulfofque advenas undecumque circumvenire ftudium erat. Itaque aliquando, cùm in Jovem tentaffent, in fimias, quas pithecos Græci vocant, ex hominibus murati funt. Inde Pitheculis Infulæ, quam tenebant, nomen inditum. Xe nagoram XIV. Metamorph. Ovidius fecutus eft, manifefto Hermolai Barbari errore, qui putat Ovidii carmen ad Doliariorum figlinas, unde Plinius Infulæ vocabulum trahit, etiam referri poffe. Ejus verba ex 111. Caftigationum lib. fubjeci. Dicta, inquit, Inarime ab Arimis populis, five bel

luis. ita Etrufcorum lingua dicente fimias, quas Græci pithecos vocant. Unde nomen infulis Pithecufæ, ut Straboni placet & ferè Ovidio, Sterilique locatas Colle Pithecufas, habitantum nomine dictas. Plinius à figlinis doliariorum. Proinde peri non per y fcribendum. Dolia enim Græci Pithos, Simias Pitheces vocant. Poteft & Ovidianum illud cum Plini fententia congruere, ut habitantum hoc eft doliariorum fubaudias. Hic aliquis Hermolai diligentiam non injuria defideraverit, qui non omnes Ovidii versus, quibus ille fabulofam nominis rationem complexus eft, perlegiffe videatur, cùm Plinium non credat ab Ovidio diffentire. Nafonis carmina, ne quis ambigat, hæc funt :

Inarimen Prochytenque legit, fterilique locatas &c. Diotimus in Herculis certaminibus, ex Occhalia, quæ littoralis Euboea civitas eft, Olum & Eurybatum Cercopas impoftores ac planos fuifle tradit, qui per Boeotiæ trivia fubmiffo fupercilio concurfarent, mortalesque dolis exciperent, ut Mufcam Mediolani videmus Appulam. Inde nomen in alienarum rerum plus nimio fatagentem tranftulit Martialis, identidem repetens, Ole quid ad te? Zenobius autem Cercopas in Lydia ftatuit, ubi cum Hercule, qui per idem tempus Omphalæ famulabatur, congreflos ait, ac ob nimiam captandi callidatem in lapides obduruiffe. quod eorum mater Memnonis multo antè fore prædixerat ; fubinde monens, ne Melampygon, id eft, nigr's Herculem natibus, injuria provocarent. Alii Thiæ filios & Oceani fuifle malunt. pauca, quæ fuperfunt, fi qui volent, ab eo petant. CIOF. Vid. Schol. ad Zenob. Cent. I. 10.

102 Lava de parte canori Æolida tumulum] Hoc vix intelligitur, nam omnia hæc ad dextram Æneas habuit, cum ab Sicilia in Latium navigat, fed aut in finiftra parte intelligemus Mifenum, dum Neapolim tendebat Æneas; tantum enim prominet Mifenum promontorium: aut aliam quandam infulam Ovidium intelligere voluifle credemus. quam ad finiftram reliquerit Æneas, in qua Mifenum fepultum voluerit. at nihil affeveramus. GLAR.

104 Vivacifque antra Sybilla] De Sibylla jucunda funt quæ narrat Trimalchio in Petron. Fragmento Traguriano, cap. XLVIII. Sibyllam quidem Cumis ego ipfe oculos meis vidi in ampolla pendere:& cum illi pueri dicerer, Sibylla ri bixers; Refpondebat illa, droJaveiv Onco. Fugit interpretes fimile quid de Sibylla narrari ab Ampelio cap. 8. Argo eft fanum Veneris fuper mare ibi eft lucerna fuper candelabrum pofita, lucens ad mare fub divo cœlo, quam neque ventus afpergit (leg, difpergit) nec pluvia extinguit. Sed &

Herculis