Te Germanicus arbitrum sequenti
Annonae dedit, omniumque late
Praefecit stationibus viarum ;
Sed Bruti senis oscitationes
De capsa miseri libellionis,
Emptum plus minus asse Caiano
Donas. Usque adeone defuerunt
Scissis pillea suta de lacernis?
Vel mantelia luridaeve mappae?
Cartae, Thebaicaeve, Caricaeve?
Nusquam turbine conditus ruenti
Prunorum globus atque cottanorum?
Nec ellychnia sicca, non replictae,
Bulborum tunicae nec ova saltim?
Nec lenes halicae nec asperum far?
Nusquam Cinyphiis vagata campis
Curvarum domus uda coclearum?
Non lardum breve debilisve perna?
Non Lucanica, non graves Falisci,
Non sal, oxyporumve, caseusve,
Aut panes viridantis aphronitri,
Vel passum psithiis suis recoctum,
Dulci defruta vel lutosa caeno?
Quantum vel dare cereos olentes,
Cultellum, tenuesve codicillos?
Ollares, rogo, non licebat uvas,
Cumano patinas vel orbe tortas,
Aut unam dare synthesin (quid horres?)
Alborum calicum, atque caccaborum ?
Irascor tibi, Grype; sed valebis :
Tantum ne mihi, quo soles lepore,
Et nunc hendecasyllabos remittas.
Silv., IV, ix, 1-45, 53-55.
403. A STORM IN THE NIGHT.
Iamque per emeriti surgens confinia Phoebi
Titanis late mundo subvecta silenti
Rorifera gelidum tenuaverat aera biga.
Iam pecudes volucresque tacent; iam somnus amaris
Inrepsit curis pronusque ex aethere nutat,
Grata laboratae referens oblivia vitae.
Sed nec puniceo rediturum nubila caelo
Promisere iubar, nec rarescentibus umbris
Longa repercusso nituere crepuscula Phoebo.
Densior a terris, et nulli pervia flammae
Subtexit nox atra polos; iam claustra rigentis
Aeoliae percussa sonant, venturaque rauco
Ore minatur hiems, venti transversa frementes
Confligunt, axemque emoto cardine vellunt,
Dum caelum sibi quisque rapit. Sed plurimus Auster
Inglomerat noctem, tenebrosa volumina torquens,
Defunditque imbres, sicco quos asper hiatu
Persolidat Boreas; nec non abrupta tremiscunt
Fulgura, et attritus subita face rumpitur aether.
Iam Nemea, iam Taenariis contermina lucis
Arcadiae capita alta madent; ruit agmine facto
Inachus et gelidas surgens Erasinus in undas.
Pulverulenta prius calcataque flumina nullae
Aggeribus tenuere morae, stagnoque refusa est
Funditus et veteri spumavit Lerna veneno.
Frangitur omne nemus; rapiunt antiqua procellae
Bracchia silvarum, nullisque aspecta per aevum
Solibus umbrosi patuere aestiva Lycaei.
404. ETEOCLES REJECTS THE EMBASSY OF POLYNICES.
Cognita si dubiis fratris mihi iurgia signis
Ante forent nec clara odiorum arcana paterent,
Sufficeret vel sola fides, quam servo; sed illum
Mente gerens, ceu saepta novus iam moenia laxet
Fossor et hostiles inimicent classica turmas,
Praefuris; in medios si comminus orsa tulisses
Bistonas, aut refugo pallentes sole Gelonos,
Parcior eloquio et medii reverentior aequi
Inciperes. Neque te furibundae crimine mentis
Arguerem, mandata refers; nunc omnia quando
Plena minis, nec sceptra fide nec pace sequestra
Poscitis, et capulo proprior manus; haec mea regi
Argolico nondum aequa tuis vice dicta reporta.
Quae sors iusta mihi, quae non indebitus annis
Sceptra dicavit honos, teneo longumque tenebo.
Te penes Inachiae dotalis regia dono
Coniugis et Danaae (quid enim maioribus actis
Invideam?) cumulentur opes; felicibus Argos
Auspiciis Lernamque regas; nos horrida Dirces
Pascua et Euboicis artatas fluctibus oras
Non indignati miserum dixisse parentem
Oedipoden.
405. BOXING MATCH BETWEEN CAPANEUS AND ALCIDAMAS.
Ut sese permensi oculis et uterque priorem
Speravere locum, non protinus ira nec ictus,
Alternus paulum timor et permixta furori
Consilia, inclinant tantum contraria iactu
Bracchia et explorant caestus hebetantque terendo.
Doctior hic differt animam metuensque futuri
Cunctatus vires dispensat; at ille nocendi
Prodigus incautusque sui ruit omnis et ambas
Consumit sine lege manus, atque inrita frendit
Insurgens, seque ipse premit. Sed providus astu
Et patria vigil arte Lacon hos reicit ictus,
Hos cavet; interdum nutu capitisque citati
Integer obsequio, manibus nunc obvia tela
Discutiens instat gressu vultuque recedit.
Saepe etiam iniustis conlatum viribus hostem
(Is vigor ingenio, tanta experientia dextrae est)
Ultro audax animis instatque et obumbrat, et alte
Adsilit; ut praeceps cumulo agit unda minantes
In scopulos et fracta redit, sic ille furentem
Circuit expugnans. Levat ecce diuque minatur
In latus inque oculos; illum rigida arma caventem
Avocat et manibus necopinum interserit ictum
Callidus, et mediam designat vulnere frontem.
Iam cruor et tepido signantur tempora rivo.
Nescit adhuc Capaneus subitumque per agmina murmur
Miratur; verum ut fessam super ora reduxit
Forte manum et summo maculas in vellere vidit,
Non leo, non iaculo tantum indignata recepto
Tigris; agit toto cedentem fervidus arvo
Praecipitatque retro iuvenem atque in terga supinat
Dentibus horrendum stridens geminatque rotatas
Multiplicatque manus. Rapiunt conamina venti.
Theb., vi, 735-766.
406. BACCHUS INTERCEDES FOR THEBES.
Exscindisne tuas, divum sator optime, Thebas?
Saeva adeo coniux? nec te telluris amatae,
Deceptique laris miseret cinerumque meorum?
Esto, olim invitum iaculatus nubibus ignem,
Credimus; en iterum atra refers incendia terris,
Nec Styge iurata, nec paelicis arte rogatus.
Quis modus? an nobis pater iratusque bonusque
Fulmen habes? sed non Danaeia limina talis,
Parrhasiumque nemus Ledaeasque ibis Amyclas.
Scilicet e cunctis ego neglectissima natis
Progenies? ego nempe tamen qui dulce ferenti
Pondus eram; cui tu dignatus limina vitae
Praereptumque uterum et maternos reddere menses.
Adde, quod imbellis rarisque exercita castris
Turba meas acies, mea tantum proelia norunt,
Nectere fronde comas et ad inspirata rotari
Buxa: timent thyrsos nuptarum et proelia matrum;
Unde tubas Martemque pati, qui fervidus ecce
Quanta parat? quid si ille tuos Curetas in arma
Ducat, et innocuis iubeat decernere peltis?
Quin etiam invisos (sic hostis defuit?) Argos
Elicis; o ipsis, genitor, graviora periclis
Iussa, novercales luimus ditare Mycenas!
Anne triumphatos fugiam captivus ad Indos?
Da sedem profugo! Potuit Latonia frater
Saxa (nec invideo) defigere Delon et imis
Commendare fretis; cara submovit ab arce
Hostiles Tritonis aquas; vidi ipse potentem
Gentibus Eois Epaphum dare iura, nec ullas
Cyllene secreta tubas, Minoiave curat
Ida; quid heu tantum nostris offenderis aris?
Hic tibi (quando minor iam nostra potentia) noctes
Herculeae, placitusque vagae Nycteidos ardor,
Hic Tyrium genus, et nostro felicior igne
Taurus; Agenoreos saltem tutare nepotes.
Theb., vii, 155-177, 181-192.
M. FABIUS QUINTILIANUS, 35-95 A. D.
407. THE VALUE OF MUSIC AS AN AID TO LITERARY CULTURE.
Veterum quoque Romanorum epulis fides ac tibias adhibere moris fuit. Versus quoque Saliorum habent carmen. Quae cum omnia sint a Numa rege instituta, faciunt manifestum, ne illis quidem, qui rudes ac bellicosi videntur, curam musices, quantam illa recipiebat aetas, defuisse. Denique in proverbium usque Graecorum celebratum est, 'Indoctos a Musis atque a Gratiis abesse.' Verum quid ex ea proprie petat futurus orator, disseramus. Numeros musice duplices habet, in 'vocibus' et in 'corpore;' utriusque enim rei aptus quidam modus desideratur. Vocis rationem Aristoxenus musicus dividit in ῥυθμόν et μέλος, quorum alterum modulatione,' alterum canore ac sonis' constat. Num igitur non haec omnia oratori necessaria? quorum unum ad gestum, alterum ad collocationem verborum, tertium ad flexus vocis, qui sunt in agendo quoque plurimi, pertinet. ... Age, non habebit in primis curam vocis orator, quid tam musices proprium? Sed ne haec quidem praesumenda pars est; uno interim contenti simus exemplo C. Gracchi, praecipui suorum temporum oratoris, cui contionanti consistens post eum musicus, fistula, quam tonarion vocant, modus quibus
|