Ausus es ante oculos adducta pellice nostros Tam bene compositum sollicitare torum? 25 Heu! ubi pacta fides? ubi, quæ jurare solebas? Me miseram! quoties hæc ego verba loquor! Thesea culpabas, fallacemque ipse vocabas: Judicio peccas túrpius ipse tuo. 30 Ne sciat hoc quisquam, tacitisque doloribus urar; At, puto, præposita est fuscæ mihi candida pellex: 35 Quid tamen hoc refert, vitio si gratior ipso est ? Quid facis? Amplexus inquinat illa tuos. 40 Bacche, fidem præsta; nec præfer amoribus ullam Ne noceat quod amo: neque enim tibi, Bacche, Quod flammas nobis fassus es ipse tuas. Nec, quod nos uris, mirum facis; ortus in igne 45 Dixerat: audibat jamdudum verba querentis 50 Occupat amplexu, lacrymasque per oscula siccat; Tu mihi juncta toro, mihi juncta vocabula sume: Q L. The value of Poetry. De Arte Amat. LIB. III. 399. Tu licet et Thamyran superes, et Amoebea cantu, 5 Quid petitur sacris, nisi tantum fama, poetis ? ΙΟ Contiguus poni, Scipio magne, tibi. Nunc hederæ sine honore jacent: operataque doctis 15 Sed famæ vigilare juvet. Quis nosset Homerum, Ilias æternum si latuisset opus? Quis Danaen nosset, si semper clausa fuisset; LI. Achilles, disguised as a woman, lies concealed at the court of Lycomedes. 5 10 De Arte Amat. LIB. I. 683. JAM dea laudatæ dederat sua præmia formæ, Jurabant omnes in læsi verba mariti : Nam dolor unius publica causa fuit. Turpe, nisi hoc matris precibus tribuisset, Achilles Quid facis, acide? Non sunt tua munera lanæ ; Quid tibi cum calathis? Clypeo manus apta te- Pensa quid in dextra, qua cadet Hector, habes? Rejice succinctos operoso stamine fusos: Quassanda est ista Pelias hasta manu. LII. The story of Dædalus and Icarus. De Arte Amat. LIB. II. 23. DEDALUS ut clausit conceptum crimine matris Semibovemque virum, semivirumque bovem ; Sit modus exilio, dixit, justissime Minos: Accipiat cineres terra paterna meos. 5 Et quoniam in patria, fatis agitatus iniquis, Vivere non potui, sit mihi posse mori. Da reditum puero, senis est si gratia vilis: Si non vis puero parcere, parce seni. ΤΟ Dixerat hæc sed et hæc, et multo plura licebat Quod simul ac sensit; "Nunc, o nunc, Dædale, Materiam, qua sis ingeniosus, habes. Possidet en terras, et possidet æquora Minos: 20 Non ego sidereas affecto tangere sedes. Qua fugiam dominum, nulla, nisi ista, via est. Per Styga detur iter; Stygias tranabimus undas. Sint mihi naturæ jura novanda meæ." Ingenium mala sæpe movent. Quid crederet un quam, Aerias hominem carpere posse vias? Remigium volucres disponit in ordine pennas; Et leve per lini vincula nectit opus ; 25 Imaque pars ceris adstringitur igne solutis : Finitusque novæ jam labor artis erat. 30 Tractabat ceramque puer pennasque renidens; Cui pater, "His, inquit, patria est adeunda carinis : Aera non potuit Minos, alia omnia clausit; 35 Me pennis sectare datis: ego prævius ibo : 40 Inter utrumque vola: ventos quoque, nate, timeto: Dum monet, aptat opus puero, monstratque moveri; 45 Inde sibi factas humeris accommodat alas; Perque novum timide corpora librat iter. |