Perspicit, ecce vigil rutilo patefecit ab ortu Quem petere ut terras mundumque rubescere vidit ,Si potes his saltem monitis parere parentis, Parce, puer, stimulis et fortius utere loris: Sponte sua properant; labor est inhibere volentes. Nec tibi directos placeat via quinque per arcus: 130 Sectus in obliquum est lato curvamine limes, Zonarumque trium contentus fine polumque Effugit australem iunctamque aquilonibus Arcton. Hac sit iter; manifesta rotae vestigia cernes. Utque ferant aequos et caelum et terra calores, 135 Nec preme nec summum molire per aethera currum. Altius egressus caelestia tecta cremabis, Inferius terras: medio tutissimus ibis. Neu te dexterior tortum declinet ad Anguem, Neve sinisterior pressam rota ducat ad Aram, 140 Inter utrumque tene. Fortunae cetera mando, Quae iuvet et melius, quam tu tibi, consulat opto. Dum loquor, Hesperio positas in litore metas Umida nox tetigit; non est mora libera nobis: Poscimur; effulget tenebris Aurora fugatis. 145 Corripe lora manu! vel, si mutabile pectus Est tibi, consiliis, non curribus utere nostris, Dum potes et solidis etiamnunc sedibus astas, Dumque male optatos nondum premis inscius axes. Quae tutus spectes, sine me dare lumina terris!" 150 Occupat ille levem iuvenali corpore currum Statque super, manibusque datas contingere habenas Gaudet, et invito grates agit inde parenti. Interea volucres Pyrois et Eous et Aethon, Solis equi, quartusque Phlegon hinnitibus auras 155 Flammiferis implent pedibusque repagula pulsant. Quae postquam Tethys, fatorum ignara nepotis, Reppulit, et facta est immensi copia mundi, Corripuere viam pedibusque per aëra motis Obstantes scindunt nebulas pennisque levati 160 Praetereunt ortos isdem de partibus Euros. Sed leve pondus erat, nec quod cognoscere possent Solis equi, solitaque iugum gravitate çarebat. Utque labant curvae iusto sine pondere naves Perque mare instabiles nimia levitate feruntur, 165 Sic onere assueto vacuus dat in aëra saltus Succutiturque alte similisque est currus inani. Quod simulac sensere, ruunt tritumque relinquunt Quadriiugi spatium nec, quo prius, ordine currunt. Ipse pavet, nec, qua commissas flectat habenas, 170 Nec scit, qua sit iter, nec, si sciat, imperet illis. Tum primum radiis gelidi caluere Triones Et vetito frustra temptarunt aequore tingi. Quaeque polo posita est glaciali proxima Serpens, Frigore pigra prius nec formidabilis ulli, 175 Incaluit sumpsitque novas fervoribus iras. Te quoque turbatum memorant fugisse, Boote, Quamvis tardus eras et te tua plaustra tenebant. Ut vero summo despexit ab aethere terras Infelix Phaethon penitus penitusque iacentes, 180 Palluit, et subito genua intremuere timore, Suntque oculis tenebrae per tantum lumen obortae. Et iam mallet equos numquam tetigisse paternos, lam cognosse genus piget et valuisse rogando; Iam Meropis dici cupiens ita fertur, ut acta 185 Praecipiti pinus borea, cui victa remisit Frena suus rector, quam dis votisque reliquit. Quid faciat? Multum caeli post terga relictum, Ante oculos plus est; animo metitur utrumque. Et modo, quos illi fatum contingere non est, 190 Prospicit occasus, interdum respicit ortus. Quidque agat, ignarus stupet et nec frena remittit 195 Nec retinere valet nec nomina novit equorum. Est locus, in geminos ubi bracchia concavat arcus 210 Corripitur flammis, ut quaeque altissima, tellus, Fissaque agit rimas et sucis aret ademptis. Pabula canescunt, cum frondibus uritur arbor, Materiamque suo praebet seges arida damno. Parva queror: magnae pereunt cum moenibus urbes, 215 Cumque suis totas populis incendia terras In cinerem vertunt. Silvae cum montibus ardent: Ardet Athos Taurusque Cilix et Tmolus et Oete Et tum sicca, prius creberrima fontibus Ide, Virgineusque Helicon et nondum Oeagrius Haemos; 220 Ardet in immensum geminatis ignibus Aetna, Parnasusque biceps et Eryx et Cynthus et Othrys, Et tandem nivibus Rhodope caritura Mimasque Dindymaque et Mycale natusque ad sacra Cithaeron. Nec prosunt Scythiae sua frigora: Caucasus ardet 225 Ossaque cum Pindo maiorque ambobus Olympus, Aëriaeque Alpes et nubifer Appenninus. Tum vero Phaethon cunctis e partibus orbem Aspicit accensum, nec tantos sustinet aestus Ferventesque auras velut e fornace profunda 230 Ore trahit, currusque suos candescere sentit. Et neque iam cineres eiectatamque favillam Ferre potest calidoque involvitur undique fumo; Quodque suo Tagus amne vehit, fluit ignibus aurum; 265 Ima petunt pisces, nec se super aequora curvi Alma tamen Tellus, ut erat circumdata ponto, Opposuitque manum fronti, magnoque tremore ,Si placet hoc, meruique, quid o tua fulmina cessant, 280 Summe deum? Liceat periturae viribus ignis Igne perire tuo clademque auctore levare. Vix equidem fauces haec ipsa in verba resolvo', Aequora decrescunt et ab aethere longius absunt? In chaos antiquum confundimur. Eripe flammis, Rettulit os in se propioraque manibus antra. Unde movet tonitrus vibrataque fulmina iactat. |