Mollirique mora mollitaque ducere formam. Mox, ubi creverunt naturaque mitior illis Contigit, ut quaedam, sic non manifesta, videri 405 Forma potest hominis, sed, uti de marmore coepta, Non exacta satis rudibusque simillima signis. Quae tamen ex illis aliquo pars umida suco Et terrena fuit, versa est in corporis usum; Quod solidum est flectique nequit, mutatur in ossa; 410 Quae modo vena fuit, sub eodem nomine mansit; Inque brevi spatio superorum numine saxa Missa viri manibus faciem traxere virorum, Et de femineo reparata est femina iactu. Inde genus durum sumus experiensque laborum 415 Et documenta damus, qua simus origine nati. 7. Erneuerung der Tierwelt. Python. v. 416-451. Cetera diversis tellus animalia formis Sponte sua peperit, postquam vetus umor ab igne Percaluit solis, caenumque udaeque paludes Intumuere aestu, fecundaque semina rerum 420 Vivaci nutrita solo, ceu matris in alvo, Creverunt faciemque aliquam cepere morando. Sic ubi deseruit madidos septemfluus agros Nilus et antiquo sua flumina reddidit alveo, Aetherioque recens exarsit sidere limus, 425 Plurima cultores versis animalia glaebis Inveniunt, et in his quaedam modo coepta sub ipsum 435 Solibus aetheriis altoque recanduit aestu, Illa quidem nollet, sed te quoque, maxime Python, Tum genuit, populisque novis, incognite serpens, 440 Terror eras: tantum spatii de monte tenebas. Hunc deus arcitenens, et numquam talibus armis Ante nisi in dammis capreisque fugacibus usus, Mille gravem telis, exhausta paene pharetra, Perdidit effuso per vulnera nigra veneno. 445 Neve operis famam posset delere vetustas, Instituit sacros celebri certamine ludos, Pythia perdomitae serpentis nomine dictos. His iuvenum quicumque manu pedibusve rotave Vicerat, aesculeae capiebat frondis honorem. 450 Nondum laurus erat, longoque decentia crine Tempora cingebat de qualibet arbore Phoebus. METAMORPHOSEON LIBER II. 8. Phaethon. v. 1-328. Regia Solis erat sublimibus alta columnis, Clara micante auro flammasque imitante pyropo, Cuius ebur nitidum fastigia summa tegebat, Argenti bifores radiabant lumine valvae. 5 Materiam superabat opus; nam Mulciber illic Aequora caelarat medias cingentia terras Terrarumque orbem caelumque, quod imminet orbi. Caeruleos habet unda deos, Tritona canorum Proteaque ambiguum ballaenarumque prementem 10 Aegaeona suis immania terga lacertis, Doridaque et natas, quarum pars nare videtur, Pars in mole sedens virides siccare capillos, Pisce vehi quaedam; facies non omnibus una, Nec diversa tamen, qualem decet esse sororum. 15 Terra viros urbesque gerit silvasque ferasque Fluminaque et nymphas et cetera numina ruris. Haec super imposita est caeli fulgentis imago, Signaque sex foribus dextris totidemque sinistris. Quo simul acclivo Clymeneïa limite proles 20 Venit et intravit dubitati tecta parentis, Protinus ad patrios sua fert vestigia vultus Consistitque procul; neque enim propiora ferebat Lumina. Purpurea velatus veste sedebat In solio Phoebus claris lucente smaragdis. 25 A dextra laevaque Dies et Mensis et Annus Saeculaque et positae spatiis aequalibus Horae, Verque novum stabat, cinctum florente corona, Stabat nuda Aestas et spicea serta gerebat, Stabat et Autumnus, calcatis sordidus uvis, 30 Et glacialis Hiems, canos hirsuta capillos. Inde loco medius rerum novitate paventem Sol oculis iuvenem, quibus aspicit omnia, vidit, ,Quae' que viae tibi causa? quid hac' ait,arce petisti, Progenies, Phaethon, haud infitianda parenti ?" 35 Ille refert: ,0 lux immensi publica mundi, Phoebe pater, si das huius mihi nominis usum, Paenituit iurasse patrem; qui terque quaterque 50 Concutiens illustre caput,Temeraria' dixit Vox mea facta tua est. Utinam promissa liceret Non agat hos currus; et quid Iove maius habemus? Nitor in adversum, nec me, qui cetera, vincit 85 Quos in pectore habent, quos ore et naribus efflant, At tu, funesti ne sim tibi muneris auctor, Finierat monitus; dictis tamen ille repugnat Dumque ea magnanimus Phaethon miratur opusque |