Polska dzieje i rzeczy jej, Band 4Nakł. J.K. Żupańskiego, 1856 |
Im Buch
Ergebnisse 1-5 von 53
Seite 7
... mieli dość zatrudnień w częstych ucztach ja- kie wyprawiał , jeden naczyniami do jedzenia , półmi- skami i porządkiem stołowym zajęty , drugi napojami i naczyniami do nich ( 5 ) . Wątpić nietrzeba , że był na dworze jego Miecznik ...
... mieli dość zatrudnień w częstych ucztach ja- kie wyprawiał , jeden naczyniami do jedzenia , półmi- skami i porządkiem stołowym zajęty , drugi napojami i naczyniami do nich ( 5 ) . Wątpić nietrzeba , że był na dworze jego Miecznik ...
Seite 11
... mieli by być w urządzeniach chorągiewnych ? W Gallusie o nich niema nic ; następnie nic téż na jich poparcie niedostrzegamy ; centurio wiej- ski setnik diplomatu 1294 ( Raczyń . XVIII , p . 22 ) niestosuje się do nich . ( 24 ) Gallus ...
... mieli by być w urządzeniach chorągiewnych ? W Gallusie o nich niema nic ; następnie nic téż na jich poparcie niedostrzegamy ; centurio wiej- ski setnik diplomatu 1294 ( Raczyń . XVIII , p . 22 ) niestosuje się do nich . ( 24 ) Gallus ...
Seite 14
... mieli co zupani początek i zupa- nów miano , nie było Polszcze obce , a choć poszło w zarzucenie , pozostała na zawsze w użyciu godności jich szata župan . Zupnicy , zupcy , pozostali zacieśnieni do kopalń soli ( 50 ) . Są za ...
... mieli co zupani początek i zupa- nów miano , nie było Polszcze obce , a choć poszło w zarzucenie , pozostała na zawsze w użyciu godności jich szata župan . Zupnicy , zupcy , pozostali zacieśnieni do kopalń soli ( 50 ) . Są za ...
Seite 44
... Mieli oni da- wniej każdy w swem województwie i ziemi , mówi on ( 80 ) , stosowne obowiązki gdy każda swego księcia miała : ( 80 ) Descr . Poloniae p . 151 , 152 , teraz wielka jich część jedynie tylko miano i jego za- 44 DOSTOJNOŚCI.
... Mieli oni da- wniej każdy w swem województwie i ziemi , mówi on ( 80 ) , stosowne obowiązki gdy każda swego księcia miała : ( 80 ) Descr . Poloniae p . 151 , 152 , teraz wielka jich część jedynie tylko miano i jego za- 44 DOSTOJNOŚCI.
Seite 53
... mieli być równie poczytani za dignitarzów regni , bo królestwo dworu potrzebo- wało . Trwająca w tej mierze niesłychana niepewność z wyżej wymienionych powodów , trapiła dwór ciągle i dostatecznie unją Lubelską uciszoną niezostała ...
... mieli być równie poczytani za dignitarzów regni , bo królestwo dworu potrzebo- wało . Trwająca w tej mierze niesłychana niepewność z wyżej wymienionych powodów , trapiła dwór ciągle i dostatecznie unją Lubelską uciszoną niezostała ...
Andere Ausgaben - Alle anzeigen
Häufige Begriffe und Wortgruppen
albo armoiries Bandtke barci barć blazonowania byli campo chorągwie Cześnik części czyli Długosz dłuż Dogiel dostojności Działosza Gallus godeł godła godło heraldice heraldiczne heraldicznych heraldiki herb herbach herbie herbów herbu herby heroldji insigni Jan z Tęczyna jastrzębiec jéj jeźli Jędrzej jich jile jinaczej jinne jinnego jinni jinny jinnych jiż jus Pol kasztel Kasztelan Kasztelanowie kasztelanów Kazimirza każdy koło Kromer krzyż ksiąg dwoje leliwa Litwa Litwie łęczycki łodzia miał Mikołaj Nakiel Nakielski nałęcz Niesiecki Niesieckiego ogończyk onych orła Papr Paprocki patrz pieczęci pilawa Piotr Podkomorzy polskich Polszcze poraj postąpił potém półkozic prze Racz Raczyński rawicz rodzin rodzinom Roepell Sommersberg stanu rycerskiego Starykoń strzała swego swéj swojich swojim szlachta Szląsku tabl tarczy tąd tedy téj tém téż topor uczczenia unji urząd VIII więcej wojew wojewoda wojewodowie wojewodów wprzód wspólny Wszakże ziem ziemiach życia
Beliebte Passagen
Seite 423 - Pisze więc konstytucja z r. 1633: „ponieważ ludzie prostego stanu artibus illicitis w tytuły i prerogatywy szlacheckie wdzierać się zwykli, zabiegając temu, żeby te honoris encomia, et virtutis praemia tanto sudore od przodków naszych nabywane, lada kto sobie nie uzurpował, postanawiamy : aby żaden szlachcic nie ważył się ignobilem do herbu przyjąć i za nim świadczyć i za powinnego swego przyznawać pod utraceniem własnego szlachectwa swego".
Seite 115 - Na te m zamykamy rzecz o szlachcie, bo z upadkiem Polski , jej stanowisko się zmieniło. II. ZASZCZYTY. Z tego co się dopiero o stanie szlacheckim, a wyżej nieco o urzędach i dostojeństwach powiedziało, jasno jest że pierwszym w Polszcze zaszczytem, było szlachectwo i nad niego nic. Być szlachcicem , było mieć otwartą całą przestrzeń, od zagonu do tronu. Wszystko dla niego otwarte, do wszystkiego ma prawo, co bądź otrzymać godny. Zaszczytem dla niego mieć herb Klejnot szlachecki,...
Seite 72 - Pozostaje nam jeszcze do przebieżenia niewyczerpnięty zapas rozlicznych godności i urzędowań, w którym trudny jest do uczynienia rozkład, niemniej trudne ustopniowanie zaszczytności. Te które były posługą wprost obywatelską, które wynikały z obywatelskich poleceń, z wyborów obywatelskich, lub niepobierające żadnej ze skarbu publicznego płacy, poczytywane były za zaszczytniejsze a często i od jinnych wyższe.
Seite 98 - Siewierskie : ci , nie ważyli się z lem publicznie przed stanami występować. Z ziem szlachta książęce miana pozmiatała. Ani Mazowsze nieutrzymało go , straciwszy książąt 1525. stało się województwem. Książe Pruskie Królewieckie z tytułem swoim, jedno w senacie zasiadło , a to tak niemiłe było stanowi rycerskiemu, że się braci szlachty Pruskiej wyrzekali, jako poddanych senatora obrażającego stan rycerski. Panowie rad Litewskich, pisując do panów rad Polskich , senatorom...
Seite 364 - Własną nawet wolą dopełniane zmiany między możniejszemi nie zachodziły więcej. Łatwiej było z herbu do herbu przejść młodszej braci, niż możniejszemu. Poniżałby się gdyby odmieniał; traciłby stanowisko; coby o nim klejnotni przedawnionego powiedzieli klejnotu? Rzadkie też są i niesłychanie rzadkie przykłady, nietylko porzucenia narodowego dla cudzoziemskiego : ale nawet naruszanie godła herbowego ustaje, iw hełmie wprowadzane odróżnienia ustały (36).
Seite 215 - XIV, przyszły już herby do swej dojrzałości. Na wierzch tarczy wystąpił hełm iz nim herbowne godła, herbowi tarczy odpowiednie. W XV wieku rozmnożone herby bez liku, obciążały pieniądz i pieczęci z konieczności, budowy i wszelkiego rodzaju pomniki ; były ustalone w rodzinach, ani te dowolnie bez uzyskanego przywileju odmieniać je mogły. Panujący tylko miał prawo wydawać na odmiany przywileja; uczcić herbownego dodatkami hełmów, koron, bocznemi podniesieniami (support). Całość...
Seite 70 - Starostowie grodo wi, czyli sądowi, a zatem przysięgli mieli sąd poprawczy, łmltajstwa kraj oczyszczający, z prawem miecza. Starosta razem sędzią ziemskim być nie mógł. Wojewoda w swojem województwie, a kasztelan w województwie i ziemi której był kasztelanem, starostwa grodowego trzymać nie mogli : wyjąwszy tylko wojewodę i kasztelana Krakowskich, którym w ziemi tej nawet wolno być starostami. Toż samo ma się rozumieć o niższej godności lub urzędzie, tak że w jednej i tejże...
Seite 475 - Polacy między obojętnych na podobne liczyć się moga: polskie z chrzescjaństwem mnożące się nagrobki, mogą być poczytane za naśladownicze. Gdy takimi są, zostaje rozważyć i rozpoznać jakie z pomiędzy rozmajitych za wzór wzięli, w jakich przed jinnymi rozlubowali się, jak je do swego użytku zastosowali, ci ludzie, bogobojni, a pożyciem towarzyskim, politiczni, obywatele i ludzie stanu.
Seite 209 - Polska tego na baczeniu niemając, nie jedno w co jinnego wyrodziła czyli przetworzyła. osób pojedynczych, bądź od całych rodzin i pokoleń, dla odróżnienia osobno używane. U starożytnych Greków, miasta i rzeczypospolite , miały swe miejscowe, religijnością lub podaniami uświęcane znaki , odróżniające każde, a między nimi powinowactwa i przymierza okazujące. Greccy rzeźbiarze na monetach, na pomnikach swe znaki kładli, jakby pieczątkowe lub herbowe znamiona. Mocarze greccy,...
Seite 397 - ... z pod wassalstwa pańskiego. Zygmunt August, udzielał herbów tym, co się doń o to zgłaszali, udzielał gminom całym : ale zgłaszanie się do niego nie było potrzebne, każdy co niemiał, brał od brata, brał sobie co napotkał, bo był wziąść obowiązany. W Litwie i na Rusi dosyć było klejnotów polskich, nie tych co niegdyś pany z Horodła wywieźli, ale braci szlachty, też eame klejnoty posiadających : gdzie z nich który ze swymi podpadł te w rodziny litewskie i ruskie rozsypywał.