LIBER I. ARGUMENTUM. PRINCIPIO Chaos in elementa quatuor distinguitur. Quibus cùm sui darentur singulis incolæ; homo ex terrâ et aquâ creatus est. Secutæ sunt ætates hominum quatuor. In quarum postremâ de Gigantum sanguine nati sunt homines: qui cùm essent impii, Jupiter, quamvis antea Lycaonem in lupum mutâsset, generali nihilominus supplicio diluvium inducens, omnia in aquam convertit. Hic soli relinquuntur superstites Deucalion et Pyrrha. Qui, post redditam terram, jactis post terga lapidibus humanum reparârunt genus. Nam reliqua quidem animalia sponte suâ ex humore et calore prodierunt; interque ea, et Pytho serpens. Quem cùm Apollo interemisset, Pythios ludos in rei memoriam instituit. In quibus victores esculeâ coronâ donabantur: nondum enim extiterat laurus, donec in eam Daphne puella fuit conversa. Quod cùm accidisset, tum ad patrem ejus Peneum, cùm reliqui fluvii sive congratulandi, sive etiam consolandi gratiâ convenissent, solus desideratus est Inachus; quòd de filiâ suâ Io solicitus esset, quam Jupiter post stuprum in juvencam mutârat. Ea cùm ab Argo custodiretur, Mercurius eum, narratâ priùs Nymphæ Syringis in arundinem transformatione, occidit. Cujus oculi deinde a Junone in pavonem collati fuerunt. Tum Io, pristinâ mulieris formâ receptâ, Epaphum parit. 1. La nova.] Omnium poëtarum laudatismore hic noster scitè, et breviter, totius ceris sui proponit argumentum. b. Formas mutatas.] Hypallage ad scopum sima, pro corpora mutata in novas formas; salto et eleganter a poëtâ factum judicat Vossius; ut qui de corporum conversione et dicturus, a verborum conversione auspi tur. Nam vos.] Conjunctio et vim habit emcam, quæ prorsùs perit, si altera interratio admittatur, sc. nam mutastis vos, a; quando vox ista illas includit etiam as deorum mutatas formas. Adpirate.] Metaphora a navigantibus, adspirantes venti maximo sunt auxi b. Ab origine.] A Judæis ad Ægyptios, Egyptiis ad Græcos, alias deinde gentes quasi per manus pervenit Patriarcharum traditio; ut, licet variis fabularum involucris obscuratam, ipsissimam tamen veritatem sæpissimè retinuisse etiam ethnicos nullus non possit jure suspicari. Cæterùm haud scio (quanquam ex Platonicis, Hesiodo, aliis, plurima hauserit noster) an non ex Judæis ipsis multa surripuerit. 4. Perpetuum.] Continuum, nusquam interruptum. Quæ summa laus est tum ingenii, tum artificii poëtæ, qui tot fabulas tam reconditas, tam varii argumenti, continuâ serie, et quasi contiguâ structurâ, ad modum annulorum in torque aut catenâ consertorum, ab orbe usque condito, ad Augusti tempora, tam aptè contexuerit. Ib. Deducite.] Voci perpetuum verbum aptissimè respondens; metaphorâ a lanam trahentibus, seu fila ducentibus, sumptâ. FABULA |