Quid facerem? blando patriae retinebar amore:
Ultima sed jussae nox erat illa fugae.

Ah quoties aliquo dixi properante, Quid urges
quo festines ire vel unde vide.

Vel

Ah quoties certam me sum mentitus habere
Horam propositae quae foret apta viae.
Ter limen tetigi; ter sum revocatus: et ipse
Indulgens animo pes mihi tardus erat.
Saepe Vale dicto rursus sum multa locutus ;
Et quasi discedens oscula summa dedi.

Saepe eadem mandata dedi: meque ipse fefelli,
Respiciens oculis pignora cara meis.

[quam :

Denique, Quid propero? Scythia est, quo mittimur, in

Roma relinquenda est: utraque justa mora.

Uxor in aeternum vivo mihi viva negatur ;
Et domus et fidae dulcia membra domus :
Quosque ego fraterno dilexi more sodales,
O mihi Thesea pectora juncta fide!
Dum licet amplectar: nunquam fortasse licebit
Amplius. In lucro quae datur hora mihi est.
Nec mora sermonis verba imperfecta relinquo
Complectens animo proxima quaeque meo.
Dum loquor et flemus coelo nitidissimus alto
Stella gravis nobis Lucifer ortus erat.
Dividor haud aliter quam si mea membra relinquam :
Et pars abrumpi corpore visa suo est.
Tum vero exoritur clamor gemitusque meorum
Et feriunt moestae pectora nuda manus.
Tum vero conjux humeris abeuntis inhaerens
Miscuit haec lacrimis tristia dicta suis:

Non potes avelli: simul ah! simul ibimus inquit
sequar et conjux exsulis exsul ero.

Te

Et mihi facta via est et me capit ultima tellus.
Accedam profugae sarcina parva rati.
Te jubet e patria discedere Caesaris ira;

Me pietas. Pietas haec mihi Caesar erit.
Talia tentabat: sic et tentaverat ante:

Vixque dedit victas utilitate manus.
Egredior sive illud erat sine funere ferri,
Squalidus immissis hirta per ora comis.
Illa dolore amens tenebris narratur obortis
Semianimis media procubuisse domo;
Utque resurrexit foedatis pulvere turpi
Crinibus et gelida membra levavit humo;
Se modo desertos modo deplorasse Penates;
Nomen et erepti saepe vocasse viri:
Nec gemuisse minus quam si nataeve meumve
Vidisset structos corpus habere rogos:
Et voluisse mori et moriendo ponere sensus,
Respectuque tamen non periisse mei.

Vivat et absentem quoniam sic fata tulerunt
Vivat et auxilio sublevet usque suo.

He describes the stormy weather he met with on

his voyage.

[Eleg. 4.]

TINGUITUR Oceano custos Erymanthidos Ursae
Aequoreasque suo sidere turbat aquas:
Nos tamen Ionium non nostra findimus aequor
Sponte, sed audaces cogimur esse metu.
Me miserum! quantis nigrescunt aequora ventis
Erutaque ex imis fervet arena vadis!

Monte nec inferior prorae puppique recurvae
Insilit et pictos verberat unda deos!
Pinea texta sonant; pulsi stridore rudentes;
Adgemit et nostris ipsa carina malis.
Navita confessus gelido pallore timorem

Jam sequitur victam non regit arte ratem:
Utque parum validus non proficientia rector
Cervicis rigidae frena remittit equo,

Sic non quo voluit sed quo rapit impetus undae
Aurigam video vela dedisse rati.
Quodnisi mutatas emiserit Aeolus auras
In loca jam nobis non adeunda ferar.
Nam procul Illyriis laeva de parte relictis
Interdicta mihi cernitur Italia.

Desinat in vetitas quaeso contendere terras
Et mecum magno pareat illa deo.
Dum loquor et cupio pariter timeoque repelli
Increpuit quantis viribus unda latus!
Parcite caerulei vos saltem numina ponti
Infestumque mihi sit satis esse Jovem.
Vos animam saevae fessam subducite morti
Si modo qui periit non periisse potest.

He reproaches a friend with having forsaken him in his misfortunes.

[Eleg. 8.]

IN caput alta suum labentur ab aequore retro
Flumina conversis Solque recurret equis;
Terra feret stellas; coelum findetur aratro;

Unda dabit flammas; et dabit ignis aquas:

Omnia naturae praepostera legibus ibunt;
Parsque suum mundi nulla tenebit iter:
Omnia jam fient fieri quae posse negabam:

Et nihil est de quo non sit habenda fides:
Haec ego vaticinor quia sum deceptus ab illo
Laturum misero quem mihi rebar opem.
Tantane te fallax cepere oblivia nostri,
Afflictumne fuit tantus adire timor,
Ut neque respiceres nec solarere jacentem
Dure neque exsequias prosequerere meas?
Illud amicitiae sanctum ac venerabile nomen
Re tibi pro vili sub pedibusque jacet.
Quid fuit ingenti prostratum mole sodalem
Visere et alloquii parte levare tui,

Inque meos si non lacrimam dimittere casus,
Pauca tamen ficto verba dolore queri,
Idque quod ignoti faciunt valedicere saltem,
Et vocem populi publicaque ora sequi?
Denique lugubres vultus, nunquamque videndos
Cernere supremo dum licuitque die?
Dicendumque semel toto non amplius aevo
Accipere et parili reddere voce, Vale?

At fecere alii nullo mihi foedere juncti
Et lacrimas animi signa dedere sui.
Quid nisi convictu causisque valentibus essem
Temporis et longi vinctus amore tibi?
Quid nisi tot lusus et tot mea seria nosses,
Tot nossem lusus seriaque ipse tua?
Quid si duntaxat Romae mihi cognitus esses,
Adscitus toties in genus omne joci?

Cunctane in aequoreos abierunt irrita ventos?
Cunctane Lethaeis mersa feruntur aquis?

Non ego te placida genitum reor urbe Quirini;
Urbe meo quae jam non adeunda pede est:
Sed scopulis Ponti quos haec habet ora sinistri:
Inque feris Scythiae Sarmaticisque jugis.
Et tua sunt silicis circum praecordia venae;
Et rigidum ferri semina pectus habent.
Quaeque tibi quondam tenero ducenda palato
Plena dedit nutrix ubera tigris erat.

At mala nostra minus quam nunc aliena putares,
Duritiaeque mihi non agerere reus.

Sed quoniam accedit fatalibus hoc quoque damnis,
Ut careant numeris tempora prima suis;
Effice peccati ne sim memor hujus et illo
Officium laudem quo queror ore tuum.

He describes his desire to return and his miserable condition in exile.

[Lib. iii. Eleg. 8.]

NUNC ego Triptolemi cuperem conscendere currus
Misit in ignotam qui rude semen humum:
Nunc ego Medeae vellem frenare dracones
Quos habuit fugiens arce Corinthe tua :
Nunc ego jactandas optarem sumere pennas,
Sive tuas Perseu, Daedale sive tuas:
Ut tenera nostris cedente volatibus aura
Adspicerem patriae dulce repente solum :
Desertaeque domus vultum memoresque sodales
Caraque praecipue conjugis ora mihi.