Die römische elegie: Auswahl aus den dichtern der klassischen zeitBerthold Volz B.G. Teubner, 1876 - 168 Seiten |
Inhalt
| 62 | |
| 67 | |
| 74 | |
| 81 | |
| 82 | |
| 84 | |
| 85 | |
| 87 | |
| 21 | |
| 22 | |
| 23 | |
| 24 | |
| 25 | |
| 26 | |
| 27 | |
| 28 | |
| 29 | |
| 31 | |
| 33 | |
| 35 | |
| 37 | |
| 39 | |
| 46 | |
| 53 | |
| 54 | |
| 58 | |
| 60 | |
| 61 | |
| 88 | |
| 94 | |
| 102 | |
| 103 | |
| 104 | |
| 119 | |
| 130 | |
| 131 | |
| 132 | |
| 137 | |
| 138 | |
| 139 | |
| 140 | |
| 141 | |
| 142 | |
| 143 | |
| 146 | |
| 150 | |
| 155 | |
| 161 | |
Andere Ausgaben - Alle anzeigen
Häufige Begriffe und Wortgruppen
Aeneis aequora Apollo aquas Ardea arma ars amatoria Athen Augustus Ausdruck Bacchus besonders caelo Caesar carmina Catull Ceres comas coniunx damals Delia deos deus Dichter domus Einleitung erit erst erzält fata Gedanken Gedicht hinc Horaz epist Horaz epod Horaz od humo Iamque IIII Ilias illa ille Iovis Iuppiter Jare Lesbia Livius longa Lygdamus manus meae meis Messalla mihi Minos miser moenia munera Neaera nomen nunc Octavian Odyssee Ovid metam Ovids parva pater pectore precor Properz Roma römische Elegie Romulus sacra saepe Sage sagt schon sine später Strabo tamen tellus tempore terra Theseus tibi Tibull Tibur Tochter tristia Troia tuis Tunc turba unda vela venit verba Vergl VOLZ waren wärend wurde Zeit zurück δὲ ἐν ἐπὶ καὶ μὲν οἱ περὶ τὰ τὰς τε τῇ τὴν τῆς τὸ τοῖς τὸν τοῦ τῷ τῶν
Beliebte Passagen
Seite 101 - Thebas agitata per artem sponte sua in muri membra coisse ferunt; quin etiam, Polypheme, fera Galatea sub Aetna ad tua rorantes carmina flexit equos: miremur, nobis et Baccho et Apolline dextro turba puellarum si mea verba colit?
Seite 117 - Hoc quodcumque vides, hospes, qua maxima Roma est, ante Phrygem Aenean collis et herba fuit ; atque ubi Navali stant sacra Palatia Phoebo, Euandri profugae concubuere boves.
Seite 9 - Minervae, quae fieri pugna prima cruenta solet. protinus excolimur teneri curaque parentis 15 imus ad insignes Urbis ab arte viros. frater ad eloquium viridi tendebat ab aevo, fortia verbosi natus ad arma fori. at mihi iam puero caelestia sacra placebant, inque suum furtim Musa trahebat opus. 20 saepe pater dixit „Studium quid inutile temptas? Maeonides nullas ipse reliquit opes.
Seite 86 - Quis fuit, horrendos primus qui protulit enses? quam ferus et vere ferreus ille fuit! tum caedes hominum generi, tum proelia nata, tum brevior dirae mortis aperta via est. 5 an nihil ille miser meruit, nos ad mala nostra vertimus, in saevas quod dedit ille feras? divitis hoc vitium est auri, nec bella fuerunt, faginus adstabat cum scyphus ante dapes. non arces, non vallus erat, somnumque petebat 10 securus varias dux gregis inter oves.
Seite 142 - Ille mi par esse deo videtur, ille, si fas est, superare |divos, qui sedens adversus identidem te spectat et audit dulce ridentem, misero quod omnis eripit sensus mihi: nam simul te, Lesbia, aspexi, nihil est super mi vocis in ore. lingua sed torpet, tenuis sub artus flamma demanat, sonitu suopte tintinant aures, gemina teguntur lumina nocte.
Seite 138 - Lugete, o Veneres Cupidinesque, et quantum est hominum venustiorum. passer mortuus est meae puellae, passer, deliciae meae puellae, 5 quem plus illa oculis suis amabat: nam mellitus erat suamque norat ipsam tam bene quam puella matrem, nec sese a gremio illius movebat, sed circumsiliens modo huc modo illuc 10 ad solam dominam usque pipiabat.
Seite 82 - Saturnive sacram me tenuisse diem, o quotiens ingres'sus iter mihi tristia dixi 20 offensum in porta signa dedisse pedem! audeat invito ne quis discedere Amore, aut sciat egressum se prohibente deo. quid tua nunc Isis mihi, Delia, quid mihi prosunt...
Seite 104 - Qua venit exoriens, qua deficit, unde coactis Cornibus in plenum menstrua luna redit, Unde salo superant venti, quid flamine captet Eurus, et in nubes unde perennis aqua, Sit ventura dies, mundi quae subruat arces...
Seite 83 - MARI. sed me, quod facilis tenero sum semper Amori, ipsa Venus campos ducet in Elysios.
Seite 134 - Troia uirum et uirtutum omnium acerba cinis quaene etiam nostro letum miserabile fratri attulit. ei misero frater adempte mihi, ei misero fratri- iucundum lumen ademptum, tecum una tota est nostra sepulta domus, omnia tecum una perierunt gaudia nostra, quae tuus in uita dulcis alebat amor.