Si pudet uxoris; non nupta, sed hospita dicar. 135 140 Et socii requiem poscunt, laniataque classis Pro meritis, et siqua tibi præbebimus ultrà, 145 Dum freta mitescunt, et Amor: dum tempore et usu Perque genas lacrymæ strictum labuntur in ensem; Quàm bene conveniunt fato tua munera nostro ! 155 Nec mea nunc primò feriuntur pectora telo: Anna soror, soror Anna, meæ malè conscia culpæ, 14* 160 EPISTOLA X. ARIADNE THESEO. MITIUS inveni, quàm te, genus omne ferarum: In quo me somnusque meus malè prodidit, et tu, 5 Per facinus somnis insidiate meis. Tempus erat, vitreâ quo primùm terra pruinâ Incertùm vigilans, a somno languida, movi Nullus erat: referoque manus, iterumque retento, 10 15 Utque erat a somno turbida, rapta coma est. Luna fuit: specto, si quid, nisi littora, cernam. Quod videant oculi, nil, nisi littus, habent. Nunc huc, nunc illuc, et utroque, sine ordine, curro: 20 Interea toto clamanti littore, 'Theseu,' Reddebant nomen concava saxa tuum: Et quoties ego te, toties locus ipse vocabat. Hinc scopulus raucis pendet adesus aquis. Adscendo (vires animus dabat), atque ita latè quora prospectu metior alta meo. 25 Indè ego (nam ventis quoque sum crudelibus usa) Aut vidi: aut etiam, cùm me vidisse putarem, 30 Frigidior glacie semanimisque fui. Nec languere diù patitur dolor. Excitor illo, 'Quo fugis?' exclamo: scelerate, revertere, Theseu. 35 Flecte ratem: numerum non habet illa suum." Hæc ego. Quod voci deerat, plangore replebam. Si non audires, ut saltem cernere posses, Candidaque imposui longæ velamina virgæ, Scilicet oblitos admonitura mei. 40 Jamque oculis ereptus eras: tum denique flevi. Quid potiùs facerent, quàm me mea lumina flerent, 45 Torpuerant molles antè dolore genæ. Postquam desierant vela videre tua? Aut ego diffusis erravi sola capillis, 1 Qualis ab Ogygio concita Baccha deo: Aut mare prospiciens in saxo frigida sedi : Quamque lapis sedes, tam lapis ipsa fui. Et tua, quâ possum, pro te, vestigia tango; 50 55 Pressimus,' exclamo, 'te duo: redde duos. Venimus huc ambo: cur non discedimus ambo? Perfide, pars nostri, lectule, major ubi est ?" Quid faciam? Quò sola ferar? Vacat insula cultu. Non hominum video, non ego facta boum. 60 Omne latus terræ cingit mare. Navita nusquam : 65 70 Cùm mihi dicebas, 'Per ego ipsa pericula juro, 75 Me quoque, quâ fratrem, mactâsses, improbe, clavâ. Nunc ego non tantùm, quæ sum passura, recordor; 80 Occurrunt animo pereundi mille figuræ: Morsque minus pœnæ, quàm mora mortis, habet. Quis scit, an hæc sævas tigridas insula habet? Quid vetat et gladios per latus ire meum? Tantum ne religer durâ captiva catenâ; Neve traham servâ grandia pensa manu: Cui pater est Minos, cui mater filia Phobi: Quodque magis memini, quæ tibi pacta fui. 85 90 aquæ. Si mare, si terras, porrectaque littora vidi; Ardua parte virum dextera, parte bovem ! Ut te non tegeres, pectore tutus eras. Illic, qui silices, Thesea, vincat, habes. At semel æternâ nocte premenda fui. In me jurârunt somnus, ventusque, fidesque. Nec, mea qui digitus lumina condat, erit? Spiritus infelix peregrinas ibit in auras; Ossa superstabunt volucres inhumata marinæ ? 95 100 105 110 115 120 |