Albis dormiit in rosis Liliisque iacens et violis dies, Primae cui potui vigil Somnum Pieria rumpere barbito, Curae dum vacuus puer Formosi legerem litora Narviae. Ex illo mihi posteri Florent Sole dies: qui simul aureae Infregit radios lyrae, 5 Tum primum Calabra personui fide, Incisum viridi carmen in ilice: 20 Quem Phoebus, citharae pater, Quem laetae citharis Pierides amant, Laetum virginei semper ament chori. Haec, dum sponte virentia 25 Vivent in teneri volnere corticis, Addiscent pueri tibi, Addiscent tacitae carmina virgines: Festo mox eadem die, Dum glebam solidae lucis et igneas 30 Electri lacrimas legent, Partiti geminis litora coctibus, Alternis pueri tibi, Alternis recinent carmina virgines." LIB. IV. ODE XIV. AD CRISPUM LAEVINIUM. Rogatus cur saepe per viam caneret, respondet. Quom meam nullis humeros onustus Sarcinis tecum patriam reviso Canto viator; Tu siles maestum tibi cura Musas 5 Dives est qui nil habet, illa tantum, Quid mihi, qui nil cupiam, deesse Rura Camenae! Quae meos poscet via cunque gressus, sistitis umbra. Me Gothus saevis religet catenis, 10 15 20 O, quae populea summa sedens coma, Et te voce, cicada, Et mutum recreas nemus: PETRI LOTICHII SECUNDI LIB. I. ELEG. XI. AD AMICOS. De suo in patriam reditu facta iam pace. Nunc funesta mihi (vix possum credere tantum) Nunc scio, tranquillae quam sint bona commoda pacis, 5 Vos ego nunc, animi pars nostri magna, relinquam Castra valete, valete enses, vale hospita tellus Et nemus et lacrimis conscia ripa meis. 10 Vos quoque consortes operum, quos nuper acerbo 15 Funere Mars hausit turbidus ante diem, Illustres salvete animae longumque valete, Tuque, sed (heu) fractis cornibus, Albi, vale. At tu parce, precor, subiectis, inclite Caesar, Gloria victori est victis donare salutem, Nec crimen, quidquid non bene cessit, habet. Laeta volubilibus victoria passibus errat; Et magni reges et cecidere duces. Fallor? an incipiunt alti subsidere montes? Salve dulce solum! non mitis et optima rerum Non tibi prata suis desunt rorantia rivis, O quoties ego, Cynthi, tuas, placidissime, lymphas Optavi! quoties, herbifer Aci, tuas! 20 25 30 In somnis quoties gelidos haurire liquores Visus et herboso pellere fonte sitim! Terra potens aequo iure Deumque metu. Nec liquor, in patriis quem tulit uva iugis. 35 40 45 Vos ego, quod superest, tempus in omne colam; Vos date Castaliae, vatum pia numina, vestro Nec mihi sit damno, quod me lacrimosa coëgit Non ego supposui tectis insontibus ignes, Facta nec iniusta est dextera caede nocens. Vade agedum, consuesce legi manibusque teneri, 50 55 60 Non ego te viridi genui proiectus in umbra, Sed trepidas inter pugnas, dum Carolus armis Tu mihi curarum requies: tu dulce laborum, Perque manus serae posteritatis eas. 65 70 |