Circulus innocuae clauserunt tempora vitae.
Nec minus hinc nobis gemitus lacrimaeque fucre,
Quam si florentes mors invida pelleret annos.
Nec tenuit tales communis causa querelas:
Heu! Meliboce, iaces letali frigore segnis
Lege hominum, caelo dignus, canente senecta,
Concilioque deûm. Plenum tibi ponderis aequi
Pectus erat. Tu ruricolûn discernere lites.
Assueras, varias patiens mulcendo querelas.
Sub te ruris amor, sub te reverentia iusti
Floruit, ambiguos signavit terminus agros.
Blanda tibi voltu gravitas et mite severa
Fronte supercilium, sed pectus mitius ore.
Tu calamos aptare labris et iungere cera
Hortatus duras docuisti fallere curas.
Nec segnem nobis passus marcere iuventam,
Saepe dabas meritae non vilia praemia Musae.
Saepe etiam senior, ne nos cantàre pigeret,
Lactus Phoebea dixisti carmen avena.
Felix o Meliboee, vale! tibi frondis odorae
Munera dat, lauros carpens, ruralis Apollo:
Dant Fauni, quod quisque valet, de vite racemos,
De campo culmos omnique ex arbore fructus.
Dat grandaeva Pales spumantia cymbia lacte,
Mella ferunt Nymphae, pictas dat Flora coronas.
Manibus hic supremus honos! Dant carmina Musae;
Carmina dant Musae, nos te modulamur avena.
Silvestris nunc te platanus, Meliboee, susurrat,
Te pinus; reboat te, quidquid carminis Echo
Respondet silvae; te nostra armenta loquuntur.
Namque prius siccis phocae pascentur in arvis
Hirsutusque freto vivet leo, dulcia mella
Sudabunt taxi, confusis legibus anni

45

50

55

60

65

70

75

Messem tristis hiems, aestas tractabit olivas,

Ante dabit flores auctumnus, ver dabit uvas,

Quam taceat, Meliboee, tuas mea fistula laudes.

SO

Tit. Perge, puer, coeptumque tibi ne desere carmen.

Nam sic dulce sonas, ut te placatus Apollo

Provehat et felix dominam perducat ad Urbem.

Namque huc e silvis praesens tibi Fama benignum
Stravit iter, rumpens livoris nubila plena.

Sed iam Sol demittit equos de culmine mundi,
Flumineos suadens gregibus praebere liquores.

S5

APPENDIX LYRICA.

I.

PERVIGILIUM VENERIS.

(repetitum ex nostra Editione maiore.)

Cras amet, qui nunquam amavit; quique amavit, cras amet.
Ver novum, ver iam canorum, ver renatus orbis est.
Vere concordant amores, vere nubunt alites,

Et nemus comam resolvit de maritis imbribus.
Cras amorum copulatrix inter umbras arborum
Implicat casas virentes de flagello myrteo:
Cras Dione iura dicit fulta sublimi throno.

5

Cras amet, qui nunquam amavit; quique amavit, cras amet. Tunc cruore de superno spumeo Pontus globo, Caerulas inter catervas, inter et bipedes equos,

10

Fecit undantem Dionen de marinis imbribus.

Cras amet, qui nunquam amavit; quique amavit, cras amet. Ipsa gemmis purpurantem pingit annum floribus; Ipsa surgentes papillas de Favoni spiritu Urget in notos penates; ipsa roris lucidi,

15

Noctis aura quem relinquit, spargit humentes aquas.
En micant lacrimae trementes de caduco pondere;
Gutta praeceps orbe parvo sustinet casus suos:
Hinc pudorem florulentae prodiderunt purpurac.
Humor ille, quem serepis astra rorant noctibus,
Mane virgines papillas solvit humenti peplo.
Ipsa iussit, mane totae virgines nubant rosae.
Facta Cypris de cruore deque Amoris osculis

20

2. vere natus orbis est Pithoeus, quod praetulit G. E. Weberus. 6. gazas Schulze. 9. ac spumeo S. 11. Dionem Wernsdorf. S. Ib. maritis W. 14. turgentes Lipsius. Ib. paritu S. 15, in nodos tepentes Web. 17. Lacrimue micant tr. W. Emicant lacr. Web. 19. En S. 22. mane ut udue W. S.

Deque gemmis deque flammis deque Solis purpuris,
Cras ruborem, qui latebat veste tectus ignea,
Unico marita nodo non pudebit solvere.

25

Cras amet, qui nunquam amavit; quique amavit, cras amet. Ipsa Nymphas Diva luco iussit ire myrteo.

It puer comes puellis: nec tamen credi potest,
Esse amorem feriatum, si sagittas vexerit.

Ite, Nymphae; posuit arma, feriatus est Amor.
Iussus est inermis ire, nudus ire iussus est,
Neu quid arcu neu sagitta neu quid igne laederet:
Sed tamen cavete, Nymphae, quod Cupido pulcher est;
Totus est inermis idem, quando nudus est, Amor.

30

35

Cras amet, qui nunquam amavit ; quique amavit, cras amet. Compari Venus pudore mittit ad te virgines:

Una res est, quam rogamus: cede, virgo Delia,
Ut nemus sit incruentum de ferinis stragibus.
Ipsa vellet te rogare, si pudicam flecteret;
Ipsa vellet, ut venires, si deceret virginem:
Iam tribus choros videres feriatos noctibus
Congreges inter catervas ire per saltus tuos,
Florcas inter coronas, myrteas inter casas;

40

Nec Ceres nec Bacchus absunt nec poëtarum Deus.

45

Detine te; tota nox est perviglanda canticis:

Regnet in silvis Dione; tu recede, Delia.

Cras amet, qui nunquam amavit; quique amavit, cras amet.

Iussit Hyblaeis tribunal stare Diva floribus:

Praeses ipsa iura dicet, assidebunt Gratiae.

50

Hybla, totos funde flores, quidquid annus attulit:

Hybla, florum rumpe vestem, quantus Ennae campus est. Ruris hic erunt puellae vel puellae montium;

Quaeque silvas quaeque lucos quaeque fontes incolunt;
Iussit omnes assidere pueri mater alitis,

55

Iussit et nudo puellas nil Amori credere.

Cras amet, qui nunquam amavit; quique amavit, cras amet, Et recentibus virentes ducat umbras floribus.

Cras erit, quo primus Aether copulavit nuptias.

28. nymfas W.

42. fe

31. nymfue W. 34. n. cavete W. S. 35. Tolus Est in armis totus Scriverius. 40. erogare S. 46. De tenente t. W. S. 51. quotquot W.

est in armis W.
riantes W S. Web.
rum super ut exstet W.

Ib. Aetnae S.

52. flo

Ut pater totis creavit vernus annum nubibus,
In sinum maritus imber fluxit almae coniugis,
Unde fetus mixtus omnes aleret magno corpore.
Ipsa venas atque mentem permeante spiritu
Intus occultis gubernat procreatrix viribus,

Perque caelum perque terras perque pontum subditum
Pervium sui tenorem seminali tramite

60

65

Imbuit iussitque mundum nosse nascendi vias.

70

Cras amet, qui nunquam amavit; quique amavit, cras amet.
Ipsa Troianos Penates in Latinos transtulit,
Ipsa Laurentem puellam coniugem nato dedit;
Moxque Marti de sacello dat pudicam virginem;
Romulcas ipsa fecit cum Sabinis nuptias;

Unde Ramnes et Quirites proque prole posterûm
Romuli patrem crearet et nepotem Caesarem.

Cras amet, qui nunquam amavit; quique amavit, cras

amet.

75

Rura fecundat voluptas, rura Venerem sentiunt.

Ipse Amor puer Dionae rure natus dicitur,
Hunc, ager quom parturiret, ipsa suscepit sinu;

Ipsa florum delicatis educavit osculis.

Cras amet, qui nunquam amavit; quique amavit, cras

amet.

Ecce iam super genestas explicant tauri latus ;
Quisque tutus, quo tenetur, coniugali foedere.
Subter umbras cum maritis ecce balantum greges:
Et canoras non tacere Diva, iussit alites.
Iam loquaces ore rauco stagna cygni perstrepunt.
Assonat Terei puella subter umbram populi,
Ut putes motus amoris ore dici musico

80

85

Et neges queri sororem de marito barbaro.

Illa cantat: nos tacemus. Quando ver venit meum?
Quando faciam uti Chelidon, ut tacere desinam?
Perdidi Musam tacendo, nec me Phoebus respicit.
Sic Amyclas, quom tacerent, perdidit silentium.

90

Cras amet, qui nunquam amavit; quique amavit, cras amet. 60. crearet W. S. 61. flexus almue S, 69. nepotes W. S. 72. Romulures Rigler. 73. Rhamnes. S. 78. Hunc ager, quom parturiret ipsa, s. s. W. 81. genistus W. S. 83. gregem S. 90. ut Chelidon W.

IACOBI BALDE

CARMINA SELECTA.

(Quom aegre saepius tulissem lyrico generi nullum omnino esse locum in Anthologia mea, ad recentiores poëtas necessario nunc me converti et, quae praestantissima videbantur inter carmina Iacobi Balde et Sarbievii, his duobus contentus, selegi.)

I. THOMAE MORI CONSTANTIA.

Hic ille Morus, quo melius nihil
Titan Britanno vidit ab aethere.
Funesta quom Regem Bolena

Illicito furiasset aestu,

Audax iniquas spernere nuptias,
Amore veri propositum minis
Obvertit Henrici, tyranno
Fortior indocilisque flecti.

Non carcer illum, non Aloysia
Dimovit uxor nec trepidus gener
Nec ante patrem Margarita

Feminco lacrimosa questu.

Fertur monentem mitia coniugem,

5

10

Sed non et isto digna viro, procul

Abs se remotam cum feroci

15

Ut fatuam pepulisse risu.

Mox, qua fluentem se Thamesis rotat
Ad destinatum funeribus locum,

Casto coronandus triumpho,

Per medios properavit Anglos.

20