Caste puer, cafta retia tende manu. Et quæcumque meo furtim fubrepet amori, Incidat in fævas diripienda feras. At tu venandi ftudium concede parenti, Et celer in noftros ipfe recurre finus.

AD PHOBUM. IV.

HUc ades, & teneræ morbos expelle puellæ :

Huc ades intonfa Phœbe fuperbe coma.
Crede mihi, propera, nec jam te, Phoebe, pigebit
Formofæ medicas adplicuiffe manus.

Effice, ne macies tabentes occupet artus,

Neu noret informis pallida membra color.
Et quodcumque mali eft, & quidquid trifte timemus,
In pelagus rapidis devehat amnis aquis.
Sancte veni, tecumque feras, quicumque fopores,
Quicumque & cantus corpora feffa levant.
Neu juvenem torque, metuit qui fata puellæ,
Votaque pro domina vix numeranda facit.
Interdum vovet: interdum, quod langueat illa,
Dicit in æternos afpera verba deos.

Pone metum, Cerinthe: deus non lædit amantes :
Tu modo feniper ama: falva puella tibi eft.
Nil opus eft fletu, lacrimis erit aptius uti,
Si quando fuerit triftior illa tibi.

At nunc tota tua eft. te folum candida fecum
Cogitat, & fruftra credula turba sedet.
Phoebe fave. laus magna tibi tribuetur, in uno
Corpore fervato reftituiffe duos.

Jam celeber, jam lætus eris, quum debita reddet
Certatim fanctis lotus uterque focis.
Tunc te felicem dicent pia turba deorum,
Optabunt artes & fibi quifque tuas.

AD CERINTHUM. V.

Ui mihi te, Cerinthe, dies dedit, hic mihi fanctus,

QuAnque inter fiertos femper habendus erit.

Te nafcente novum Parcæ cecinere puellis
Servitium, & dederunt regna fuperba tibi.

At tu, fanéta, fave, ne nox divellat amantes
Sed juveni, quæfo, mutua vincla para.
Sic bene compones. ulli non ille puellæ
Servire, aut cuiquam dignior illa viro.
Nec poffit cupidos vigilax deprendere cuftos,
Fallendique vias mille miniftret Amor.
Adnue, purpureaque veni pellucida palla.
Ter tibi fit libo, ter, dea cafta, mero.
Præcipit en natæ mater ftudiofa, quid optet:
Illa aliud tacita clam fibi mente rogat.
Uritur, ut celeres urunt altaria flammæ;
Nec, liceat quamvis, fana fuiffe velit.
Sic juveni gratis, veniet quum proximus annus,
Hic idem votis jam vetus adfit amor.

ex animo fublatum trifte puellæ ;

Si tibi de nobis mutuus ignis adeft.

Mutuus adfit amor, per te dulciffima furta, Perque tuos oculos, per Geniumque rogo. Magne Geni, cape tura libens, votilque faveto: Si modo quum de me cogitat ille, calet. Quod fi forte alios jam nunc fufpirat amores; Tu, precor, infidos, fancte, relinque focos. Nec tu fis injufta, Venus. vel ferviat æque

Vinctus uterque tibi, vel mea vinçla leva. Sed potius valida teneamur uterque catena, Nulla queat pofthac nos foluiffe dies. Optat idem juvenis quod nos: fed tectius optat. Nam pudet hæc illum dicere verba palam. At tu, Natalis, quoniam deus omnia fentis, Adnue. quid refert, clamne palamne roget?

AD JUNONEM. VI,

NAtalis Juno, fanétos cape turis honores,

Quos tibi dat tenera docta puella manu. Tota tibi eft hodie; tibi fe lætiffima comfit, Staret ut ante tuos confpicienda focos. Illa quidem ornandi cauffas tibi, diva, relegat: Eft tamen, occulte cui placuiffe velit.

Omnibus ille dies nobis natalis agatur, Qui necopinanti jam tibi forte venit.

DE SULPICIA. X.

Ratum eft, fecurus multum quod jam tibi de me Promittis, fubito ne male inepta cadam. Si tibi cura toga eft potior, preffumque quafillo Scortum, quam Servi filia Sulpitia: Solliciti funt pro nobis, quibus illa dolori est, Ne cedam ignoto, maxima cura, toro.

AD CERINTHUM. XI,

Stne tibi, Cerinthe, tuæ pia cura puellæ, Dum mea nunc vexat corpora fessa calor? Ah ego non aliter triftes evincere morbos Optarim, quam te fi quoque velle putem. Nam mihi quid profit morbos evincere, ubi tu Noftra potes lento pectore ferre mala?

AD

Ynthia prima fuis miferum me cepit ocellis

Contactum nullis ante Cupidinibus. Tum mihi conftantis dejecit lumina fa

ftus,

Et caput impofitis preffit Amor pe-
dibus.

Donec me docuit caftas odiffe puellas
Improbus, & nullo vivere confilio.
Et mihi jam toto furor hic non deficit anno,
Quum tamen adverfos cogor habere deos.
Milanion nullos fugiendo, Tulle, labores
Sævitiam duræ contudit Iafidos.

Nam modo Partheniis amens errabat in antris,
Ibat & hirfutas ille videre feras.
Ille etiam Hylæi percuffus vulnere rami
Saucius Arcadiis rupibus ingemuit.
Ergo velocem potuit domuiffe puellam.
Tantum in amore preces & benefacta valent,
In me tardus amor non ullas cogitat artes:
Nec meminit notas, ut prius, ire_vias.
At vos, deducta quibus eft fallacia Lunæ,
Et labor in magicis facra piare focis;

En agedum domina mentem convertite noftræ,
Et facite illa meo palleat ore magis.

Tunc ego crediderim vobis, & fidera & amnes
Poffe Cytææis ducere carminibus.
Et vos, qui fero lapfum revocatis, amici,
Quærite non fani pectoris auxilia.
Fortiter & ferrum, fævos patiemur & ignes:

Sit modo libertas, quæ velit ira, loqui.
Ferte per extremas gentes, & ferte per undas,
Qua non ulla meum femina norit iter.
Vos remanete, quibus facili Deus annuit aure,
Sitis & in tuto femper amore pares.

In me noftra Venus noctes exercet amaras,
Et nullo vacuus tempore defit Amor,
Hoc, moneo, vitate malum. fua quemque moretur
Cura, neque affueto mutet amore locum.
Quod fi quis monitis tardas adverterit aures,
Heu referet quanto verba dolore mea!

Crede mihi, non ulla tuæ medicina figuræ eft.
Nudus Amor formæ non amat artificem.
Afpice quot fubmittat humus formofa colores,
Ut veniant hederæ fponte fua melius:
Surgat & in folis formofius arbutus antris,
Et fciat indociles currere lympha vias:
Litora nativos per fe dent picta lapillos,

Et volucres nulla dulcius arte canant.
Non fic Leucippis fuccendit Caftora Phoebe,
Pollucem cultu non Hilaira foror.

Non Idæ, & cupido quondam difcordia Phœbo
Eveni patriis filia litoribus.

Nec Phrygium falfo traxit candore maritum
Avecta externis Hippodamis rotis:

Sed facies aderat nullis obnoxia gemmis,
Qualis Apelleis eft color in tabulis.
Non illis ftudium vulgo conquirere amantes.
Illis ampla fatis forma, pudicitia.

Non ego nunc vereor, ne fis mihi vilior iftis.
Uni fi qua placet, culta puella fat est.
Quum tibi præfertim Phoebus fua carmina donet,
Aoniamque libens Calliopea lyram:
Unica nec defit jucundis gratia verbis,
Omnia quæque Venus, quæque Minerva probat.
His tu femper eris noftræ gratiffima vitæ,
Tædia dum miferæ fint tibi luxuriæ.

EL E G I A I I I.

Ualis Thefea jacuit cedente carina

QU

Languida defertis Gnofia litoribus:
Qualis & accubuit primo Cepheia fomno
Libera jam duris cautibus Andromede:
Nec minus affiduis Edonis feffa choreis
Qualis in herbolo concidit Apidano:
Talis vifa mihi mollem fpirare quietem
Cynthia non certis nixa caput manibus.
Ebria quum multo traherem veftigia Baccho,
Et quaterent fera nocte facem pueri.
Hanc ego nondum etiam fenfus deperditus omnes
Molliter impreffo conor adire toro.

Et quamvis duplici correptum ardore juberent
Hac Amor, hac Liber, durus uterque deus,
Subjecto leviter pofitam tentare lacerto,

Ofculaque admota fumere ad ora manu:
Non tamen aufus eram domine turbare quietem
Expertæ metuens verbera fævitiæ.

Sed fic intentis hærebam fixus ocellis,

Argus ut ignotis cornibus Inachidos.
Et modo folvebam noftra de fronte corollas,
Ponebamque tus, Cynthia, temporibus.
Et modo gaudebam lapfos formare capillos,

Nunc furtiva cavis poma dabam manibus.
Omnia quæ ingrato largibar munera fomno,.
Munera de prono fæpe voluta finu.
Et quoties raro duxti fufpiria motu,
Obftupui vano credulus aufpicio:

Ne qua tibi infolitos portarent vifa timores,
Neve quis invitam cogeret effe fuam.
Donec diverfas percurrens Luna feneftras,
Luna moraturis fedula luminibus,
Compofitos levibus radiis patefecit ocellos.
Sic ait in molli fixa toro cubitum :
Tandem te noftro referens injuria lecto
Alterius claufis expulit e foribus.

Namque ubi longa meæ confumfti tempora noctis

Languidus exactis, hei mihi, fideribus? O utinam tales producas, improbe, noctes, Me miferam quales femper habere jubes. Nam modo purpureo fallebam ftamine fomnum, Rurfus & Orphee carmine feffa lyre. Interdum graviter mecum deferta querebar Externo longas fæpe in amore moras: Dum me jucundis lapfam fopor impulit alis. Illa fuit lacrimis ultima cura meis.

Qui

Uid mihi tam multas laudando, Baffe, puellas
Mutatum domina cogis abire mea?
Quid me non pateris, vitæ quodcumque fequetur,
Hoc magis affueto ducere fervitio?
Tu licet Antiope formam Nyteidos, & tu
Spartanam referas laudibus Hermionen,
Et quafcumque tulit formofi temporis ætas,
Cynthia non illas nomen habere finet.
Nedum, fi levibus fuerit collata figuris
Inferior duro judice turpis eat.

Hæc fed forma mei pars eft extrema furoris :
Sunt majora, quibus, Baffe, perire juvat.
Ingenuus color, & multis decus artibus, & quæ
Gaudia fub tacita ducere vefte libet.
Quo magis & noftros contendis folvere amores,
Hoc magis accepta fallit uterque fide.
Non impune feres. fciet hæc infana puella,
Et tibi non tacitis vocibus hoftis erit.
Nec tibi me poft hæc committet Cynthia, nec te
Quæret erit tanti criminis illa memor.
Et te circum alias omnes irata puellas

Differet: heu nullo limine carus eris.
Nullas illa fuis contemnet fletibus aras,

Et quicumque facer, qualis ubique, lapis Non ullo gravius tentatur Cynthia damno,

Quam fibi quum rapto ceffat amore deus. Præcipue noftri. maneat fic femper, adoro : Nec quidquam ex illa quod querar, inveniam.

ELEGIA V.

Nvide tu tandem voces compefce moleftas, Et fine nos curfu, quo fumus, ire pares. Quid tibi vis, infane? meos fentire furores? Infelix! properas ultima noffe mala; Et mifer ignotos veftigia ferre per ignes, Et bibere e tota toxica Theffalia. Non eft illa vagis fimilis collata puellis: Molliter irafci non fciet illa tibi. Quod fi forte aufis non eft contraria noftris, At tibi curarum millia quanta dabit? Non tibi jam fomnos, non illa relinquet ocellos; Illa feros animis adligat una viros. Ah mea contemtus quoties ad limina curres Cum tibi fingultu fortia verba cadent: Et tremulus moftis orietur fletibus horror,

Et timor informem ducet in ore notam : Et quæcumque voles fugient tibi verba querenti, Nec poteris, qui fis, aut ubi, noffe mifer. Tum grave fervitium noftræ cogere puellæ Difcere, & exclufum quid fit abire domum. Nec jam pallorem toties mirabere noftrum, Aut cur fim toto corpore nullus ego. Nec tibi nobilitas poterit fuccurrere amanti:

Nefcit Amor prifcis cedere imaginibus. Quod fi parva tuæ dederis veftigia culpa,

Quam cito de tanto nomine rumor eris? Non ego tum potero folatia ferre roganti

Cum mihi nulla mei fit medicina mali. Sed pariter miferi focio cogeniur amore Alter in alterius mutua flere finu. Quare, quid poffit mea Cynthia, define, Galle, Quærere: non impune illa rogata venit.

ELEGIA VI,

On égo nunc Adriæ vereor mare nofcere tecum, Tulle, neque Agæo ducere vela falo: Cum quo Riphæos poffim confcendere montes, Ulteriufque domos vadere Memnonias. Sed me complexæ remorantur verba puellæ, Mutatoque graves fæpe colore preces. Illa mihi totis argutat noctibus ignes,

Et queritur nullos efle relicta Deos:

Illa meam mihi jam fe denegat: illa minatur,
Quæ folet ingrato triftis amica viro.
His ego non horam poffum durare querelis.
Ah pereat, fi quis lentus amare poteft.
An mihi fit tanti doctas cognofcere Athenas,
Atque Afiæ veteres cernere divitias:
Ut mihi deducta faciar convicia puppi

Cynthia, & infanis ora notet manibus:
Ofculaque oppofito dicat fibi debita vento,
Et nihil infido durius effe viro?
Tu patrui meritas conare anteire fecures,
Et vetera oblitis jura refer fociis.
Nam tua non ætas umquam ceffavit amori,
Semper at armatæ cura fuit. patriæ.
Et tibi non umquam noftros puer ifte labores
Atterat, & lacrymis ultima vota meis.
Me fine, quem femper voluit Fortuna jacere,
Hanc animam extremæ reddere nequitiæ.
Multi longinquo periere in amore libenter,

In quorum numero me quoque terra tegat.
Non ego fum laudi, non natus idoneus armis:
Hanc me militiam fata fubire volunt,
At tu feu mollis qua tendit lonia, feu qua
Lydia Pactoli tinguit arata liquor:
Seu pedibus terras, ieu pontum carpere remis
Ibis, & accepti pars eris imperii:
Tum tibi fi qua mei veniet non immemor hora,
Vivere me duro fidere certus eris.

ELEGIA VII.

Dum tibi Cadmeæ dicuntur, Pontice, Thebe,

Armaque fraternæ triftia militiæ:
Atque (ita fim felix) primo contendis Homero,
Sint modo fata tuis mollia carminibus:
Nos, ut confuemus, noftros agitamus amores,
Atque aliquid duram quærimus in dominam
Nec tantum ingenio, quantum fervire dolori
Cogor, & ætatis tempora dura queri.

Hic mihi conteritur yita modus, hæc mea fama eft,
Hinc cupio nomen carminis ire mei.

Me laudent docte folum placuiffe puellæ
Pontice, & injuftas fæpe tuliffe minas.
Me legat affidue poft hæc neglectus amator,
Et profint illi cognita noftra mala.
Te quoque fi certo puer hic concufferit arcu,

Quod nolim noftros evoluiffe Deos:
Longe caftra tibi, longe mifer agmina feptem
Flebis in æterno furda jacere fitu:

Et fruftra cupies mollem componere verfum,
Nec tibi fubjicier carmina ferus, Amor.
Tunc me non humilem mirabere fæpe Poetam :
Tunc ego Romanis præferar ingeniis :
Nec poterunt juvenes noftro reticere fepulcro,
Ardoris noftri magne Poeta jaces...

Tu cave noftra tuo contemnas carmina faftu,
Sæpe venit magno fœnore tardus Amor..

TUne

ELEGIA VIII

Une igitur demens? nec te mea cura moratur ?
An tibi fum gelida vilior Illyria?

Et tibi jam tanti, quicumque eft iste, videtur,
Ut fine me vento quolibet ire velis?
Tune audire potes vefani murmura ponti?
Fortis & in dura nave jacere potes?

Tu pedibus teneris pofitas fulcire pruinas?
Tu potes infolitas, Cynthia, ferre nives?
O utinam hybernæ duplicentur tempora brumæ,
Et fit iners tardis navita Vergiliis :

Nec tibi Tyrrhena folvatur funis arena,

Neve inimica meas elevet aura preces:
Atque ego non videam tales subsidere ventos,
Cum tibi provectas auferet unda rates:
Et me defixum vacua patiatur in ora
Crudelem infefta fæpe yocare manu.
Sed quocumque modo de me, perjura, mereris,
Sit Galatea tuæ non aliena viæ;
Ut te felici præveta Ceraunia: remo

Accipiat placidis Oricos æquoribus.
Nam me non ullæ poterunt corrumpere tædæ,
Quin ego, vita, tuo limine vera querar
Nec me deficiet nautas rogitare citatos:
Dicite, quo portu claufa puella mea eft?
Et dicam, Licet Atraciis confidat in oris,
Et licet Eleis, illa futura mea eft.
Hic erit, hic jurata manet, rumpantur iniqui .,
Vicimus: affiduas non tulit illa preces.
Falfa licet cupidus deponat gaudia livor:

Deftitit ire novas Cynthia noftra vias.
Illi carus ego, & per me cariffima Roma
Dicitur: & fine me dulcia regna negat.
Illa vel angufto mecum requiefcere lecto,
Et quocumque modo maluit effe mea;
Quam fibi dotatæ regnum vetus Hippodamix,
Ei quas Elis opes ante pararat equis.
Quamvis magna daret, quamvis majora daturus,
Non tamen illa meos fugit avara finus.
Hanc ego non auro, non Indis flectere conchis,
Sed potui blandi carminis obfequio.
Sunt igitur Mufæ, neque amanti tardus Apollo:
Queis ego fretus amo. Cynthia rara mea eft.
Nunc mihi fumma licet contingere fidera plantis
Sive dies, feu nox venerit, illa mea eft.
Nec mihi rivalis certos fubducit amores.
Ifta meam norit gloria canitiem.

Et tibi nunc quovis imperat emta modo. Non me Chaoniæ vincant in amore columbæ Dicere quos juvenes quæque puella domer. Me dolor, & lacrymæ merito fecere peritum: Atque utinam pofito dicar amore rudis.

Quid tibi nunc mifero prodeft grave dicere carmen,
Aut Amphioniæ moenia flere lyræ?

Plus in amore valet Mimnermi verfus Homero
Carmina manfuetus lenia quærit Amor.
I, quæfo, & triftes iftos compone libellos:
Et cane quod quævis noffe puella velit.
Quid fi non effet facilis tibi copia? nunc tu
Infanus medio flumine quæris aquam.
Necdum etiam palles, vero nec tangeris igni.
Hæc eft venturi prima favilla mali.
Tunc magis Armenias cupies accedere tigres,
Et magis infernæ vincula noffe rotæ :
Quam pueri totis arcum fentire medullis,
Et nihil iratæ poffe negare tuæ.
Nullus Amor cuiquam faciles ita præbuit alas
Ut non alterna prefferit ille manu.
Nec te decipiat, quod fit fatis illa parata.

Acrius illa fubit, Pontice, fi qua tua eft.
Quippe ubi non liceat vacuos feducere ocellos,
Nec vigilare alio nomine, cedat Amor?
Qui non ante patet, donec manus attigit offa,
Quifquis es, affiduas o fuge blanditias.
Illis & filices & poffunt cedere quercus :
Ne dum tu poffis, fpiritus ifte levis.
Quare, fi pudor eft, quamprimum errata fatere.
Dicere quo pereas fæpe in amore levat.

ELEGIA X.

Jucunda quies, primo cum teftis amori
Affueram veftris confcius in lacrimis.
O noctem meminiffe mihi jucunda voluptas.
O quoties votis illa vocanda meis!.
Cum te complexa morientem, Galle, puella
Vidimus, & longa ducere verba mora.
Quamvis labentes premeret mihi fomnus ocellos,
Et mediis cælo Luna ruberet equis:
Non tamen a veftro potui fecedere lufu,

Tantus in alternis vocibus ardor erat.
Sed quoniam non es veritus concredere nobis,
Accipe commiffæ munera lætitiæ.
Non folum veftros didici reticere dolores.

Eft quiddam in nobis majus, amice, fide.
Poffum ego divifos iterum conjungere amantes
Et domine tardas poffum aperire fores:
Et poffum alterius curas fanare recentes;

Nec levis in verbis eft medicina meis.
Cynthia me docuit femper quæcunque petenda,
Quæque cavenda forent: nonnihil egit amor.
Tu cave ne trifti cupias pugnare puellæ,
Neve fuperba loqui, neve tacere diu:
Neu fi quid petiit, ingrata fronte negaris,
Neu tibi pro vano verba benigna cadant.
Irritata venit, quando contemnitur illa:

Nec meminit juftas ponere læfa minas.

At quo fis humilis magis, & fubjectus amori,
Hoc magis effectu fæpe fruare bono.
Is poterit felix una remianere puella,
Qui numquam vacuo pectore liber erit.

ELEGIA XI.

Qua jacet Herculeis femita litoribus,
Et modo Thefproti mirantem fubdita regno,
Et modo Mifenis æquora nobilibus,
Noftri cura fubit memores ah ducere noctes?
Ecquis in extremo reftat amore locus?
An te nefcio quis fimulatis ignibus hoftis
Suftulit e noftris, Cynthia, carminibus?
Atque utinam mage te remis confifa minutis
Parvula Lucrina cymba moretur aqua:
Aut teneat claufam tenui Teuthrantis in unda
Alternæ facilis cedere lympha manu:
Quam vacet alterius blandos audire fufurros
Molliter in tacito litore compofitam.
Ut folet amoto labi cuftode puella

te medis Bajis,

Perfida, communes nec meminiffe deos.
Non quia perfpecta non es mihi cognita fama;
Sed quia in hac omnis parte timetur amor.
Ignofces igitur, fi quid tibi trifte libelli
Attulerint noftri culpa timoris erit.

An mihi fit major care cuftodia matris,
Aut fine te vitæ cura fit ulla mex?
Tu mihi fola domus, tu, Cynthia, fola parentes,
Omnia tu noftræ tempora lætitiæ.

Seu triftis veniam, feu contra lætus amicis,
Quidquid ero, dicam, Cynthia cauffa fuit.
Tu modo quamprimum corruptas defere Bajas :
Multis ifta dabunt litora diffidium:
Litora quæ fuerant caftis inimica puellis.
Ah pereant Baja crimen amoris aquæ.

Qu

ELEGIA XII.

Uid mihi defidiæ non ceffas fingere crimen, Quod faciat nobis confcia Roma moram? Tam multa illa meo divifa eft millia lecto, Quantum Hypanis Veneto diffidet Eridano. Nec mihi confuetos amplexu nutrit amores

Cynthia, nec noftra dulcis in aure fonat.
Olim gratus eram: non illo tempore cuiquam
Contigit, ut fimili poffet amare fide.
Invidiæ fuimus. an me deus obruit? an que
Lecta Prometheis dividit herba jugis?

Non fum ego qui fueram. mutat via longa puellas.
Quantus in exiguo tempore fugit amor!
Nunc primum longas folus cognofcere noctes
Cogor, & ipfe meis auribus effe gravis.
Felix qui potuit præfenti flere puellæ.

Non nihil afperfis gaudet Amor lacrimis.
Aut fi defpectus potuit mutare calores,
Sunt quoque translato gaudia fervitio.

Mi neque amare aliam, neque ab hac difcedere fas eft. Cynthia prima fuit, Cynthia finis erit.