Um tu, Lydia, Telephi

Cum

Cervicem rofeam, cerea Telephi

Laudas brachia, væ meum

Fervens dithcili bile tumet jecur. Tunc nec mens mihi, nec color

Certa fede manent: humor & in genas Furtim labitur, arguens

Quam lentis penitus macerer ignibus. Uror, feu tibi candidos

Turparunt humeros immodica mero Rixa: five puer furens

Impreffit memorem dente labris notam, Non, fi me fatis audias,

Speres perpetuum, dulcia barbare Lædentem ofcula, que Venus

Quinta parte fui nectaris imbuit. Felices rer & amplius,

Quos irrupta tenet copula, nec malis

Divulfus querimoniis,

Suprema citius folvet amor die.

Ingrato celeres obruit otio

Ventos > ut caneret fera

Nereus fata. Mala ducis avi domum,
Quam multo repetet Græcia milite,
Conjurata tuas rumpere nuptias,

Et regnum Priami vetus.

Eheu quantus equis, quantus adest viris
Sudor! quanta moves funera Dardana
Genti! jam galeam Pallas & ægida
Currufque & rabiem parat.
Nequidquam, Veneris præfidio ferox,
Pectes cæfariem: grataque feminis
Imbelli cithara carmina divides.
Nequidquam thalamo graves
Haftas, & calami fpicula Gnoffii
Vitabis, ftrepitumque, & celerem fequi
Ajacem; tamen, heu, ferus adulteros
Crines pulvere collines.

Non Laertiaden, exitium tuæ
Gentis, non Pylium Neftora refpicis?
Urgent impavidi te Salaminius
Teucerque, & Sthenelus fciens
Pugnæ, five opus eft imperitare equis,
Non auriga piger. Merionen quoque
Nofces: ecce furit te reperire atrox

Tydeides melior patre:

Quem tu, cervus uti vallis in altera Vifum parte lupum graminis immemor, Sublimi fugies mollis anhelitu,

Non hoc pollicitus tuæ. Iracunda diem proferet Ilio, Matronifque Phrygum claffis Achillei, Poft certas hyemes uret Achaicus Ignis Iliacas domos.

O

PALINODIA. ODE XVI.

Matre pulchra filia pulchrior,
Quem criminofis cumque voles modum
Pones iambis, five flamma,

Sive mari libet Adriano.
Non Dindymene, non adytis quatit
Mentem facerdotum incola Pythius,
Non Liber æque: non acuta
Sic geminant Corybantes æra,
Triftes ut iræ: quas neque Noricus
Deterret enfis, nec mare naufragum,
Nec fævus ignis, nec tremendo
Jupiter ipfe ruens tumultu.
Fertur Prometheus audere principi
Limo coaftus particulam undique
Defectam, & infani leonis

Vim ftomacho appofuiffe noftro.
Iræ Thyeffen exitio gravi
Stravere: & altis urbibus ultima
Stetere cauffæ, cur perirent

Funditus, imprimererque muris Hoftile aratrum exercitus infolens. Compefce mentem me quoque pectoris Tentavit in dulci juventa

Fervor, & in celeres iambos Mifit furentem: nunc ego mitibus Mutare quæro triftia, dum mihi Fias recantatis amica

Opprobriis, animumque reddas.

AD TYNDARIDEM. ODE XVII.
Elox amœnum fæpe Lucretilem
Mutat Lycao Faunus : & igneam
Defendit æftatem capellis

Ufque meis, pluviofque ventos.
Impune tutum per nemus arbutos
Quærunt latentes & thyma devia
Olentis uxores mariti,

Nec virides metuunt colubros,
Nec martiales hæduliæ lupos,
Utcumque dulci, Tyndari, fiftula
Valles, & Ufticæ cubantis

Levia perfonuere faxa.
Dii me tuentur: Diis pietas mea,
Et mufa cordi eft. hinc tibi copia
Manabit ad plenum benigno

Ruris honorum opulenta cornu.
Hic in reducta valle, caniculæ
Vitabis æftus: & fide Teja

Dices laborantes in uno
Penelopen, vitreamque Circen.
Hic innocentis pocula Lesbii
Duces fub umbra: nec Semelejus

Cum Marte confundet Thyoneus
Prælia, nec metues protervun
Sufpecta Cyrum, ne male difpari
Incontinentes injiciat manus:

Et fcindat hærentem coronam
Crinibus, immeritamque veftem.

AD QUINTILIUM VARUM. ODE XVIII.

N

Ullam, Vare, facra vite prius feveris arborem, Circa mite folum Tiburis, & monia Catili. Siccis omnia nam dura Deus propofuit: neque Mordaces aliter diffugiunt follicitudines. Quis post vina gravem militiam, aut pauperiem crepat? Quis non te potius, Bacche pater, teque decens Venus ? At ne quis modici tranfiliat munera Liberi, Centaurea monet cum Lapithis rixa fuper mero Debellata: monet Sithoniis non levis Evius : Quum fas atque nefas exiguo fine libidinum. Difcernunt avidi. non ego te, candide Baffareu, Invitum quatiam: nec variis obfita frondibus Sub divum rapiam. fæva tene cum Berecynthio Cornu tympana, quæ fubfequitur cæcus amor fui, Et tollens vacuum plus nimio gloria verticem, Arcanique fides prodiga, perlucidior vitro.

DE GLYCERA. ODE XIX.

Mater fæva Cupidinum,

Thebanæque jubet me Semeles puer,
Et lafciva licentia

Finitis animum reddere amoribus.
Urit me Glycera nitor

Splendentis Pario marmore purius:
Urit grata protervitas;

Et vultus nimium lubricus afpici.
In me tota ruens Venus

Cyprum deferuit, nec patitur Scythas
Et verfis animofum equis

Parthum dicere; nec quæ nihil attinent.
Hic vivum mihi cefpitem, hic
Verbenas, pueri, ponite, thuraque

Uis defiderio fit pudor, aut modus

QU

Tam cari capitis? præcipe lugubres Cantus, Melpomene, cui liquidam pater Vocem cum cithara dedit. Ergo Quintilium perpetuus fopor Urget! cui pudor, & juftitiæ foror Incorrupta fides, nudaque veritas,

Quando ullum invenient parem?
Multis ille quidem flebilis occidit:
Nulli flebilior quam tibi, Virgili.
Tu fruftra pius, heu! non ita creditum
Pofcis Quintilium Deos.

Quod fi Threicio blandius Orpheo
Auditam moderere arboribus fidem,
Non vanæ redeat fanguis imagini,
Quam virga femel horrida,
Non lenis precibus fata recludere,
Nigro compulerit Mercurius gregi.
Durum: fed levius fit patientia,
Quidquid corrigere eft nefas.

AD LYDIAM. ODE XXV.
Arcius juntas quatiunt feneftras
IЯibus crebris juvenes protervi :
Nec tibi fomnos adimunt: amatque
Janua limen,

Quæ prius multum facileis movebat Cardines. audis minus & minus jam, Me tuo longas pereunte noctes,

Lydia, dormis.

Invicem mechos anus arroganteis Flebis in folo levis angiportu, Thracio bacchante magis fub inter

lunia vento:

Cum tibi flagrans amor, & libido, Quæ folet matres furiare equorum, Sæviet circa jecur ulcerofum:

Non fine queftu,

Læta quod pubes edera virenti Gaudeat, pulla magis atque myrto: Aridas frondeis hyemis fodali

Dedicet Hebreo,

DE ELIO LAMIA. ODE XXVI.

Madam protervis in mare Creticum
Portare ventis quis fub Arcto
Rex gelidæ metuatur oræ,

Ufis amicus, triftitiam & metus

Naut.

Ignibus: ingenuoque femper

Amore peccas. quidquid habes, age, Depone tutis auribus. ah mifer Quanta laboras in Charybdi,

Digne puer meliore flamina! Que faga, quis te folvere Theffalis Magus venenis, quis poterit Deus? Vix illigatum te triformi Pegasus expediet Chimæra.

AD ARCHYTAM. ODE XXVIII.

TE marifett cohibent, Archyta,

E maris & terræ, numeroque carentis arenæ

Pulveris exigui prope littus parva Matinum
Munera: nec quidquam tibi prodest
Aerias tentaffe domos, animoque rotundum
Percurriffe polum, morituro.

Arch. Occidit & Pelopis genitor, conviva deorum,
Tithonufque remotus in auras,

Et Jovis arcanis Minos admiffus, habentque
Tartara Panthoiden, iterum Orco

Demiffum, quamvis clypeo Trojana refixo
Tempora teftatus, nihil ultra

Nervos atque cutem morti concefferat atræ,
Judice te, non fordidus auctor

Naturæ, verique. Sed omneis una manet nox,

Et calcanda femel via lethi,

Dant alios Furia torvo fpectacula Marti.

Exitio eft avidis mare nautis.

Mista fenum ac juvenum denfantur funera. nullum
Sæva caput Proferpina fugit.

Me quoque devexi rapidus comes Orionis
Illyricís Notus obruit undis.

At tu, nauta, vaga ne parce malignus arenæ
Offibus & capiti inhumato

Particulam dare. fic, quodcumque minabitur Eurus
Fluctibus Hefperiis, Venufina

Plectantur fylva, te fofpite: multaque merces,
Unde poteft, tibi defluat æquo

Ab

Ab Jove, Neptunoque facri cuftode Tarenti.
Negligis immeritis nocituram

Poftmodo te natis fraudem committere forfan.
Debita jura, vicefque fuperbæ

Te maneant ipfum; precibus non linquar inultis:
Teque piacula nulla refolvent.

Quamquam feftinas, non eft mora longa, licebit Injecto ter pulvere curras.

AD ICCIUM. ODE XXIX.

ICci, beatis nunc Arabum invides

Gazis, & acrem militiam paras
Non ante devictis Sabææ

Regibus, horribilique Medo
Nectis catenas. quæ tibi virginum
Sponfo necato barbara ferviet?
Puer quis ex aula capillis

Ad cyathum ftatuetur unctis,
Doctus fagittas tendere Sericas
Arcu paterno? quis neget arduis
Pronos relabi poffe rivos

Montibus, & Tiberim reverti :
Cum tu coemtos undique nobileis
Libros Panæti, Socraticam & domum
Mutare loricis Iberis,

Pollicitus meliora, tendis?

AD VENEREM. ODE XXX.

Venus, regina Gnidi, Paphique, Sperne dileétam Cypron, & vocantis Thure te multo Glycera decoram Transfer in ædem.

Fervidus tecum puer, & folutis Gratie zonis, properentque Nymphæ, Et parum comis fine te Juventas, Mercuriufque.

AD APOLLINEM. ODE XXXI.

Uid dedicatum pofcit Apollinem Vates? quid orat, de patera novum Fundens liquorem? non opimas Sardinia fegetes feracis: Non æftuofa grata Calabria Armenta: non aurum, aut ebur Indicum: Non rura, quæ Liris quieta

Mordet aqua taciturnus amnis. Premant Calena falce, quibus dedit Fortuna, vitem: dives & aureis Mercator exficcet culullis

Vina Syra reparata merce,

Dis charus ipfis: quippe ter & quater
Anno revifens æquor Atlanticum
Impune. me pafcunt olivæ,

Me cichorea, levefque malvæ.
Frui paratis & valido mihi,
Latoe, dones, &, precor, integra
Cum mente: nec turpem fenectam
Degere, nec cithara carentem.

AD LYRAM. ODE XXXII.

pofcimus, fi quid vacui fub umbra

Lufimus tecum, quod & hunc in annum

Mortale corpus, vel fuperbos
Vertere funeribus triumphos :
Te pauper ambir follicita prece
Ruris colonus: te dominam æquoris,
Quicumque Bithyna laceffit
Carpathium pelagus carina.
Te Dacus alper, te profugi Scythæ,
Urbefque, gentefque, & Latium ferox,
Regumque matres barbarorum, &
Purpurei metuunt tyranni;

Injuriofo ne pede proruas
Stantem columnam: neu populus frequens
Ad arma ceffantes, ad arma

Concitet, imperiumque frangat.
Te femper anteit fæva Neceffitas,
Clavos trabales, & cuneos manu
Geftans ahena: nec feverus

Uncus abeft, liquidumque plumbum.
Te fpes, & albo rara fides colit
Velata panno: nec comitem abnegat,
Utcumque mutata potentes

Vefte domos inimica linquis.
At vulgus infidum, & meretrix retro
Perjura cedit: diffugiunt cadis
Cum fæce ficcatis amici,

Ferre jugum pariter dolofi.
Serves iturum Cæfarem in ultimos
Orbis Britannos, & juvenum recens
Examen Eois timendum

Partibus, Oceanoque rubro. Eheu! cicatricum, & fceleris pudet, Fratrumque. quid nos dura refugimus Aetas quid intactum nefafti

Liquimus? unde manus juventus

Metu deorum continuit? quibus
Pepercit aris? o utinam nova
Incude diffingas retufum in

Maffagetas Arabafque ferrum.

IN NUMIDEÆ REDITUM. ODE XXXVI.

T thure & fidibus juvat

Placare & vituli fanguine debito

Cuftodes Numidæ deos:

Qui nunc Hefperia fofpes ab ultima

Caris multa fodalibus,

Nulli plura tamen dividit ofcula,

Quam dulci Lamiæ; memor

Actæ non alio rege puertiæ,

Mutatæque finul toge.

Creffa ne careat pulchra dies nota:

Neu promptæ modus amphora,

Neu morem in Salium fit requies pedum :

Neu multi Damalis meri

Baffum Threicia vincat amyftide:

Neu defint epulis rofæ,

Neu vivax apium, neu breve lilium,
Omnes in Damalin putres

Deponent oculos: nec Damalis novo
Divelletur adultero,

Lafcivis hederis ambitiofior.

Vix una fofpes navis ab ignibus :
Mentemque lymphatam Mareotico
Redegit in veros timores

Cæfar, ab Italia volantem
Remis adurgens, (accipiter velut
Molles columbas, aut leporem citus
Venator in campis nivalis

Emoniæ,) daret ut catenis
Fatale monstrum, quæ generofius
Perire quærens, nec muliebriter
Expavit enfem, nec latentes
Claffe cita reparavit oras.
Aufa & jacentem vifere regiam
Vultu fereno fortis, & afperas
Tractare ferpentes, ut atrum

Corpore combiberet venenum,
Deliberata morte ferocior:
Sævis Liburnis fcilicet invidens
Privata deduci fuperbo

Non humilis mulier triumpho.

AD PUERUM. ODE XXXVIII. Erficos odi, puer, apparatus:

Mitte fectari, rofa quo locorum

Sera moretur.

Simplici myrto nihil allabores
Sedulus curo: neque te miniftrum
Dedecet myrtus, neque me sub arða
Vite bibentem.

CARMINUM

LIBER II.

AD ASINIUM POLLIONEM. ODE I.

Mot

Otum ex Metello confule civicum,
Bellique cauffas & vitia & modas,
Ludumque Fortunæ, gravefque
Principum amicitias, & arma

Nondum expiatis uneta cruoribus,
Periculofæ plenum opus alex

Tractas, & incedis per ignes
Suppofitos cineri dolofo.
Paulum feveræ Mula tragœdiæ
Defit theatris: mox, ubi publicas
Res ordinaris, grande munus
Cecropio repetes cothurno,
Infigne mæftis præfidium reis,
Et confulenti, Pollio, curiæ:
Gui laurus æternos honores
Dalmatico peperit triumpho.
Jam nunc minaci murmure cornuum
Perftringis aures : jam litui ftrepunt:
Jam fulgor armorum fugaces

Terret equos, equitumque vultus.
Audire magnos jam videor duces
. Non indecoro pulvere fordidos:
Et cuneta terrarum fubacta,
Præter atrocem animum Catonis.
Juno, & Deorum quifquis amicior