Ibis Cecropios portus, patriâque receptus Cùm steteris urbis celsus in arce tuæ, Et bene narrâris letum taurique virique, Sectaque per dubias saxea tecta vias; Me quoque narrato solâ tellure relictam : Non ego sum titulis subripienda tuis. Nec pater est Ægeus; nec tu Pittheïdos Æthræ Filius auctores saxa fretumque tui. : Dî facerent, ut me summâ de puppe videres ! Movisset vultus moesta figura tuos. Nunc quoque non oculis, sed, quâ potes, adspice mente Hærentem scopulo, quem vaga pulsat aqua. Adspice demissos lugentis in ore capillos; Et tunicas lacrymis, sicut ab imbre, graves. Non te per meritum, quoniam malè cessit, adoro. Sed nec pœna quidem. Si non ego causa salutis, 125 130 136 140 145 A 150 EPISTOLA XIII. LAODAMIA PROTESILAO. MITTIT, et optat amans, quò mittitur, ire, salutem, Aulide te fama est vento retinente morari. Ah! me cùm fugeres, hic ubi ventus erat? Oscula plura viro, mandataque plura dedissem: Raptus es hinc præceps: et, qui tua vela vocaret, Ventus erat nautis aptus, non aptus amanti. Solvor ab amplexu, Protesilaë, tuo; Linguaque mandantis verba imperfecta relinquit; 5 10 Incubuit Boreas, abreptaque vela tetendit; 15 Ut te non poteram, poteram tua vela videre: Vela diu vultus detinuêre meos. 20 At postquam nec te, nec vela fugacia vidi; Et quod spectarem, nil, nisi pontus, erat; Lux quoque tecum abiit; tenebris exsanguis obortis Succiduo dicor procubuisse genu. Vix socer Iphiclus, vix me grandævus Acastus, 25 Vix mater gelidâ mœsta refecit aquâ. Officium fecêre pium, sed inutile nobis. Ut rediit animus, pariter rediêre dolores; 30 Ut quas pampineâ tetigisse Bicorniger hastâ Conveniunt matres Phylleïdes, et mihi clamant, 35 'Indue regales, Laodamia, sinus.' Scilicet ipsa geram saturatas murice vestes : tempora tristis agam. Dux Pari Priamide, damno formose tuorum, 40 Dicar et hæc belli : Tam sis hostis iners, quàm malus hospes eras. Aut te Tænariæ faciem culpâsse maritæ, 45 Aut illi vellem displicuisse tuam. Tu, qui pro raptâ nimiùm, Menelaë, laboras, Sed timeo: quotiesque subit miserabile bellum, Ilion et Tenedos, Simoïsque, et Xanthus, et Ide, Nec rapere ausurus, nisi se defendere posset, Hospes erat vires noverat ille suas. Venerat (ut fama est) multo spectabilis auro, 50 55 60 His ego te victam, consors Ledæa gemellis, Hectora, quisquis is est, si sum tibi cara, caveto. 65 Signatum memori pectore nomen habe. Hunc ubi vitâris, alios vitare memento: 'Parcere me jussit Laodamia sibi.' 70 75 Parcite, Dardanidæ, de tot (precor) hostibus uni : 80 Nunc fateor; volui revocare; animusque ferebat ; Substitit auspicii lingua timore mali. Cùm foribus velles ad Trojam exire paternis, Pes tuus offenso limine signa dedit. Ut vidi, ut gemui; tacitoque in pectore dixi? 85 'Signa reversuri sint, precor, ista viri.' Hæc tibi nunc refero, ne sis animosus in armis : Fac meus in ventos hic timor omnis eat. Sors quoque nescio quem fato designat iniquo, Qui primus Danaûm Troada tangat humum. Infelix, quæ prima virum lugebit ademptum ! Dî faciant, ne tu strenuus esse velis ! 90 Inter mille rates tua sit millesima puppis, Hoc quoque præmoneo : de nave novissimus exi. Thura damus, lacrymamque supèr; quâ sparsa relucet, 95 100 Hoc quoque, quòd venti prohibent exire carinas, 105 Ipse suam non præbet iter Neptunus ad urbem. Dum licet, Inachiæ vertite vela rates. 110 Sed quid ego revoco hæc ? Omen revocantis abesto, 115 Blandaque compositas aura secundet aquas. Ultima mandato claudetur epistola parvo ; 'Si tibi cura mei, sit tibi cura tui.' |