forsitan et lucos illic urbesque deorum 'At tu, funesti ne sim tibi muneris auctor, 80 85 90 95 posce bonis aliquid: nullam patiere repulsam. deprecor hoc unum, quod vero nomine poena, non honor est: poenam, Phaëthon, pro munere poscis. quid mea colla tenes blandis, ignare, lacertis ? ne dubita, dabitur - Stygias juravimus undas! quodcumque optaris: sed tu sapientius opta.' Finierat monitus, dictis tamen ille repugnat, propositumque premit, flagratque cupidine currus. ergo qua licuit, genitor cunctatus, ad altos deducit juvenem, Vulcania munera, currus. aureus axis erat, temo aureus, aurea summae curvatura rotae, radiorum argenteus ordo. 105 per juga chrysolithi positaeque ex ordine gemmae Quae petere ut terras, mundumque rubescere vidit, cornuaque extremae velut evanescere lunae, jungere equos Titan velocibus imperat Horis. jussa deae celeres peragunt, ignemque vomentes, ambrosiae suco saturos, praesaepibus altis quadrupedes ducunt, adduntque sonantia frena. tum pater ora sui sacro medicamine nati contigit, et rapidae fecit patientia flammae, imposuitque comae radios, praesagaque luctus pectore sollicito repetens suspiria dixit : Si potes his saltem monitis parere paternis, parce, puer, stimulis, et fortius utere loris. sponte sua properant; labor est inhibere volentes. nec tibi directos placeat via quinque per arcus. sectus in obliquum est lato curvamine limes, zonarumque trium contentus fine, polumque effugit australem, junctamque aquilonibus Arcton. hac sit iter: manifesta rotae vestigia cernes. utque ferant aequos et caelum et terra calores, nec preme, nec summum molire per aethera currum. 135 altius egressus caelestia tecta cremabis, inferius terras : medio tutissimus ibis. neu te dexterior tortum declinet ad Anguem, neve sinisterior pressam rota ducat ad Aram : inter utrumque tene. Fortunae cetera mando, quae juvet et melius quam tu tibi, consulat opto. 140 II. 174.] 21 145 150 155 160 Sed leve pondus erat, nec quod cognoscere possent Solis equi, solitaque jugum gravitate carebat. 165 170 incaluit sumpsitque novas fervoribus iras. Ut vero summo despexit ab aethere terras infelix Phaethon, penitus penitusque jacentes, palluit, et subito genua intremuere timore, suntque oculis tenebrae per tantum lumen obortae. et jam mallet equos numquam tetigisse paternos ; jam cognosse genus piget, et valuisse rogando : jam Meropis dici cupiens, ita fertur, ut acta praecipiti pinus borea, cui victa remisit frena suus rector, quam dis votisque reliquit. Quid faciat? multum caeli post terga relictum, ante oculos plus est: animo metitur utrumque. et modo quos illi fatum contingere non est, prospicit occasus, interdum respicit ortus. quidque agat, ignarus stupet, et nec frena remittit, nec retinere valet, nec nomina novit equorum. sparsa quoque in vario passim miracula caelo vastarumque videt trepidus simulacra ferarum. 175 180 185 190 200 Est locus, in geminos ubi bracchia concavat arcus 195 Scorpios, et cauda flexisque utrimque lacertis porrigit in spatium signorum membra duorum. hunc puer ut nigri madidum sudore veneni vulnera curvata minitantem cuspide vidit, mentis inops gelida formidine lora remisit. quae postquam summo tetigere jacentia tergo, exspatiantur equi, nulloque inhibente per auras ignotae regionis eunt, quaque impetus egit, hac sine lege ruunt; altoque sub aethere fixis incursant stellis, rapiuntque per avia currum. et modo summa petunt, modo per declive viasque praecipites spatio terrae propiore feruntur. 205 inferiusque suis fraternos currere Luna in cinerem vertunt. Silvae cum montibus ardent : Tum vero Phaethon cunctis e partibus orbem Sanguine tunc credunt in corpora summa vocato Aethiopum populos nigrum traxisse colorem ; tum facta est Libye raptis umoribus aestu arida; tum nymphae passis fontesque lacusque deflevere comis; quaerit Boeotia Dircen, Argos Amymonen, Ephyre Pirenidas undas; 210 215 220 225 230 235 240 |