ecta, non habet auctoritatem nisi eius decreta a generali

ui ius ferendi suffragii haɔne, quae fit ad electionem , cum congregantur in unum, neralem efformant, et totam entant.

ro ad universos dioecesanos aesertim provinciales, cura conservatione societatis: idgravis causa urgeret, qua viaut magna pars societatis ratione aliqua generali cavegenerali directioni praesunt aliqua causa essent; tunc culi certo dignosceret, poterit ciales de illa causa admonere, bi magis expedire videatur, it saluti universae societatis > operam ut congregatio ge

is hinc inde agitatis in una, regationibus, nihil manifeste em constitui posse videretur, 1 vel fere omnium assensu, lant, ex iis, qui intersunt conea ius habent suffragii (quielle compromittant), plurium r, qui quoties opus fuerit, enerali congregati, omnia ea, , decident. Quod si omnes e non fuerint, quo vergat marendum a tota congregatione, omini admittendum erit. itus generalis, si ea corporis set, ut posset rebus omnibus e, alium suo loco substituet. constitutis, prout maiori parti -d decretum est, scribetur, et atione legetur; et si etiam a fuerit, quod in ea re senebit, sed omnia tandem arum definitoribus relinquantur. cietas, quae mediis humanis E, per ea nec conservari, nec

sunt, sed etiam spiritus societatis, atque ad assecutionem finis, quem sibi secundum ordinem divinae providentiae praefigit, auxilii animarum et corporum, ad ultimum et supernaturalem suum finem consequendum; media illa, quae cum Deo instrumentum coniungunt ac disponunt, ut a divina manu recte gubernetur, efficaciora sunt, quam quae illud disponunt erga homines. Eiusmodi media, quae ad unionem cum Deo faciunt, sunt probitas et virtus, ac praecipue caritas et humilitas, et pura intentio divini servitii, et familiaritas cum Deo in spiritualibus devotionis exercitiis, et zelus sincerus animarum ad gloriam eius qui eas creavit ac redemit, quovis alio humano emolumento posthabito. Videtur itaque in universum curandum esse, ut omnes, qui se societati addixerunt, in virtutum solidarum et perfectarum, et spiritualium rerum studium incumbant, ac in huiusmodi maius momentum, quam in doctrina, vel aliis donis naturalibus et humanis constitutum esse ducant; illa enim interiora sunt, ex quibus efficaciam ad exteriora promanare ad finem nobis propositum oportet.

LXXII. Plurimum etiam confert ad conservationem universae societatis, eos dimittere, qui in vocatione sua (quod Deus avertat) non recte ambulantes, plurimum detrimenti toti corpori afferre possent, nisi ab eo amputarentur. Eius vero, qui a praeposito generali (ad quem pertinet dimittendi facultas) dimissus fuerit, per ipsam dimissionem ab ipsa societate cessant omnia vota in ea facta, nisi tamen sit Presbyter societatis, qui adhuc manet vinctus omnibus votis, donec ab Apostolica Sede quarti voti, nempe missionum Summi Pontificis, solutionem obtinuerit. Etsi autem legitime dimisso restituatur quidquid ex bonis ab ipso in societatem allatis consumptum non fuit, vel ad alterius dominium translatum; tamen ipsi obligatio perdurat, quidquid semel pro semper Christo Domino Nostro in proximi auxilium obtulit, id omnino in opera caritatis expendendi.

LXXIII. Cum sodales huiusmodi sint christifideles, qui in sodalitatem hanc congregantur

peccatum mortale vel veniale inducere, nisi superior idem in nomine Domini nostri Iesu Christi, vel in virtute obedientiae iuberet. Quamquam enim exoptet societas, et unusquisque sodalis cum ea exoptare debeat, suam regulam, ac vivendi ordinem, omnino iuxta proprium institutum, nihil ulla in re declinando observari: tamen et desiderat, loco timoris offensae, succedere, ad impellendum ad hanc plenam observationem, amorem et desiderium omnis perfectionis; ut unusquisque magna libertate conscientiae simul conferat gratiam quam accepit a Domino Deo suo, et de corde puro et conscientia bona, et fide non ficta (1. Tim. I), ingentem caritatem operetur, quae est finis universi praecepti, ut maior gloria et laus Christi creatoris ac Domini nostri obtineatur.

Quae regulae statuta cum iam decem per continentes annos ad usum redacta fuerint, idem dilectus filius presbyter Antonius Rosmini, qui ea exaravit, supplici cum prece a Nobis efflagitavit, ut ipsam regulam, suprema Nostra auctoritate sancire velimus, quo huiusmodi Caritatis Institutum, quibusdam iam in provinciis ex episcoporum votis et petitionibus propagatum magis magisque vigeat ac floreat, atque uberiores in dies fructus percipiens, in alias etiam regiones pro christianae reipublicae bono sese extendere possit. Nos vero, quibus nihil potius, nihil gratius, nihil optabilius nihilque iucundius contingere potest, quam propensissima animi Nostri voluntate, huiusmodi pia instituta prosequi, ex quibus plurima et maxima in universum christianum populum bona manare posse cognoscimus, dilecti filii presbyteri Antonii Rosmini postulationes quam libentissime excepimus. Verum antequam in re tanti momenti supremam Nostram auctoritatem ad aliquid statuendum adhiberemus, congregationi venerabilium fratrum Nostrorum S. R. E. cardinalium negotiis et consultationibus Episcoporum et Regularium praepositorum, regulam ipsam examinandam commisimus, ut pro egregia atque eximia eo

institutum ipsum eiusque r dam censuerunt. Quae cum i noscentes praedictum institu Dei gloriam ac spiritualem tatem cedere, ipsum dilectum rum Antonium Rosmini eius datorem, aliosque omnes et praesentia ipsi instituto adso posterum adscribentur, pecu prosequi volentes, et a quibus tionis, suspensionis et interdi siasticis sententiis, censuris modo vel quavis de causa la incurrerint, huius tantum rei ac absolutos fore censentes, M scientia, matura deliberation apostolicae Nostrae potestati stitutum, cui a Caritate nom presbytero Antonio Rosmini instituti regulam ab ipso exa hisce literis insertam, harum ex parte perpetuum in mo sancimus, confirmamus, atq tuto, quam regulae, inviolal statis robur adiicimus, et o vel iuris vel facti defectus regulam ipsam conficiendam auctoritate Nostra, supplem Mandamus propterea atque omnes et singuli instituti C illius regulam sub poenis in gentissime servare teneantur pastoralis officii Nostri ratio tificiae beneficentiae munera feramus, qui in Domini vinea que in rem catholicam iuva incumbunt, et Caritatis hae voto Petri Cathedrae ac Ro stricta eo potissimum spect rebus christianae reipublica tum hanc societatem peculia vilegiis afficere existimavimu spere feliciterque gubernari illiusque socii eorum opera puli auxilium strenue confer

rquam a Romano Pontifice, ut officium suscipere posse ermissione et arbitrio ipsius 5. Cum vero Nobis perspeue sit, dilectum filium prem Rosmini, huius instituti esse excellenti ac praestanti egregiisque animi dotibus ivinarum atque humanarum e illustrem, eximia vero pietute, probitate, prudentia, ac miro in catholicam rea hanc Apostolicam Sedem gere, eumque in huiusmodi xcitando eo potissimum speChristi in omnium cordibus n diffusa, omnes urgeret, et maiores in dies fructus suad Dei amorem et mutuam Es stimulis excitentur, tum cum filium ipsius societatis um existimavimus. Ac propentes omnibus eiusdem soatum ac iucundum id fututum, absque sufragatorum ii, uti loquuntur, formula, potestatis plenitudine, hisce lectum filium presbyterum in praepositum generalem uti Caritatis ad eius vitam, ngulis facultatibus necessahis eligimus, constituimus et imus vero atque mandamus, rnus praepositus generalis, erum successores, iuxta eiuslam electi, nulla interposita singulos eidem societati obestrictos, suum officium exersuos subditos quoscumque, tque animarum saluti marint, quocumque mittere et Praeposito eidem facultatem

iis quae servari opus est, os, sacerdotes atque etiam quisitis dotibus praefulgeant, n cooptare, eosque ad gra

qui memores institutionis et vocationis eorum, in ipsa pie religioseque persistunt et perseverant, eadem auctoritate Nostra, concedimus et indulgemus, ut domos, quas in praesentia possident, cum adiunctis fundis habere ac retinere queant, aliasque similes, iuxta instituti praescripta, de illorum, ad quos ex generalibus apostolicis constitutionibus pertinet, consensu ac permissione acquirere, atque etiam oblatas, donatas, relictas, legatas accipere, et quoties opus fuerit, a fundamentis erigere, aedificare cum oratorio, templo, sacra turri, mansionibus, cubiculis atque officinis, et in illis degere, vitamque regularem ac reliqua instituti opera peragere possint. Concedimus etiam in huiusmodi ecclesiis sacra peragi, divina officia ex ritu Sanctae Romanae Ecclesiae celebrari, pias conciones, hortationes, cathecheses ad spiritualem populorum utilitatem haberi, Eucharistiae et Poenitentiae sacramenta, sartis tamen tectisque parochorum iuribus, christifidelibus ministrari, Sacram Hostiam publicae fidelium venerationi proponi, libere ac licite posse, sartis tamen tectisque apostolicis constitutionibus, decretis generalibus et dioecesanis legibus. Facultatem quoque facimus, ut sanctum infirmorum Oleum inibi asservari possit, ac personis dumtaxat eorum societatis morti proximis ministrari, utque ipsi hospitia in civitatibus, oppidis, terris habere possint cum privatis oratoriis, in quibus ex praepositi generalis, vel provincialis, vel dioecesani licentia, et missionum tempore dumtaxat, missae sacrificium omnibus per annum etiam solemnioribus diebus celebrare queant, exceptis feria V in Coena Domini, ac sabbato sancto, itemque facultatem facimus, qua in eiusdem instituti ecclesiis sacrisque septis humari possit. Volumus vero atque mandamus, ut nulla mulier quavis de causa in eiusdem instituti hospitia, domos et hortorum septa, quae eorumdem praepositorum auctoritate appositis terminis circumscripta fuerint, ingredi unquam possit. Cum autem eveniat, ut huius instituti sodales, caritatis opera exercendi causa, in certis quibusdam domibus morari minime possint, atque ex ipsius insti

et ex sacrorum canonum praescripto servanda sunt, utque ita sacris ordinibus insigniti, cujusque ordinis munia libere ac licite obire possint et valeant. Atque omnibus istius societatis presbyteris, qui aliqua de causa vel iter agunt, vel a praeposito generali permissionem obtinent, facultatem impertimur, ut una hora, tam ante auroram, quam post meridiem, sacrosanctum missae sacrificium celebrare, atque altaris privilegiati indulto quatuor per hebdomadam diebus frui queant: qui vero a propriis moderatoribus designati fuerint, sacramentales personarum societatis vel familiae confessiones, et quoties ab ordinariis probati fuerint, aliorum etiam christifidelium confessiones audire, illosque iuxta facultatum sibi impertitarum tenorem absolvere possint, servatis tamen legibus in apostolicis constitutionibus praedecessorum Nostrorum editis, atque in decretis congregationis venerabilium fratrum Nostrorum S. R. E. cardinalium concilii Tridentini interpretum. Si autem contigerit, ut aliqui eiusdem societatis ad sacerdotis gradum titulo mensae communis evecti, ab eadem societate dimissi fuerint, ipsi post huiusmodi dimissionem, a susceptis exercendis ordinibus interdicti esse debent, donec ordinarii iudicio non constiterit, eos vel ex patrimonialium, vel ecclesiasticorum bonorum fructibus id tuto habere, quod eis ex sacrorum canonum vel ex synodalium legum sanctione sufficiat ad vitam pro dignitate ducendam. Et quoniam in expendendis causis, huiusmodi a societate dimissionis, non aliam, quam religiosae caritatis et christianae prudentiae rationem habendam esse statuimus; idcirco si forte contigerit, ut aliquis criminosus a societate sit eiiciendus, nolumus rigidiores quaestiones institui, neque acta seu processum confici, quemadmodum in iudiciis ordinariis fieri solet: sed mandamus atque praecipimus, ut sola facti veritate inspecta, quidquid praepositus generalis cum suo consilio faciendum pro conscientiae monitu censuerit, ita, quavis appellatione remota, iudi

m

ratis in cuiuslibet eorum vere quoque poenitentes, et communione refecti, vel quat quiverint, saltem contriti, no potuerint, sin minus, corde rint, benigne largimur. Deni rabiles fratres patriarchas, ar scopos, dilectosque filios lo vehementer in Domino horta rogamus, ut pro Nostra ac reverentia, hanc Caritatis soci cios summopere commendato que benignitate ac benevole prosequantur. Decernimus au teras et in eis contenta qua et perpetuo validas, firmas e et fore, suosque plenarios et sortiri et obtinere debere, a tempore, ex quocumque cap causa, de subreptionis vel ob litatis vel invaliditatis vitio, s strae, vel quovis alio defectu 1 invalidari, atque in ius vel vocari posse. Ut autem prac terae ad omnium notitiam fa venire, volumus ut illarum e pressis, manu alicuius notari ptis et signo seu sigillo alic personae dignitate fulgentes prorsus fides in iudicio et beatur, quae ipsis praesentib adhiberetur, si ipsae praesent liter exhibitae forent atque o

Datum Romae apud s. sub annulo piscatoris die vi millesimo octingentesimo trig tificatus Nostri anno nono.

is Nostris impositi, non leve dominici onus ferentes, illis quae regiones ab catholica im erroribus infectas incoendum sedulitate censemus, oris aeterni, repertae, sicut olicam curam intra verum aelestia vocari valeant feli

is visum sit ad missionum rionalium et Daniae bonum conferre, si vicariatus apomissionibus, qui huc usscopo Paderbonensi demanesiastico viro committeretur, us apostolici sollicitudinem im peculiaris alterius dioetus in id officii incumberet, rae ceteris Germaniae urbiHamburgi civitas pro nova sede peropportuna reperta

odi Nostrum consilium ad stituimus.

prio, atque ex certa scientia ione Nostris, deque apostoitudine, habita iam venerastrorum S. R. E. cardinaim literarum vi, vicariatum missionibus Germaniae seDaniae ab episcopo Paders, alii ecclesiastico viro ab ndo omnino confidimus ac sic a Nobis adlecto omnes s ipsi episcopo Paderbonensi o iis in regionibus iam concitate Nostra, conferimus et e praecipimus ut in postecivitate resideat.

praesentes literas firmas etc. pud sanctam Mariam Maioscatoris die decima septima no octingentesimo trigesimo Nostri anno nono.

o de P. F.

ac

nibus provide consulatur, quas vel Dei gloria, vel spiritualis populorum salus postulat atque efflagitat. Et cum religiosi sacrarum familiarum alumni magno christianae et civili reipublicae ornamento et usui esse soleant, si memores vocationis eorum, ab sanctissimis suorum patrum institutis minime desciscant; tum quoties illorum in coenobiis ob tristes rerum temporum vices regularis disciplinae observantia florere haud potest, haec Apostolica Sedes sapienti sane consilio ea semper agere et constituere consuevit, quae in maiorem catholicae religionis et christifidelium utilitatem cedere posse videntur. Equidem ubi apostolica visitatio pro religiosis ordinibus in Gallia Subalpina, vulgo Piemonte, atque in ducatu lanuensi morantibus, inita atque peracta fuit, clare aperteque cognitum est in domo ad nemora Avigliana fratrum ordinis Minorum sancti Francisci Conventualium, atque in coenobio oppidi Cascine et in hospitio Sestri eiusdem ordinis nec non in coenobio oppidi Cavallermaggiore fratrum ordinis Eremitarum s. Augustini Calceatorum, tam ob religiosorum inopiam quam alias ob causas, regularem disciplinam vigere ac florescere haud posse, ac propterea illos populos iis omnibus spiritualibus bonis carere, quae pii fundatores in iis religiosis domibus instituendis summopere spectarent. Quod quidem magis magisque omnibus compertum exploratumque fuit duorum fere annorum experientia, ex quo commemorata apostolica visitatio finem habuit, atque gravissimis praesertim et luculentissimis testimoniis venerabilis fratris Placidi Mariae Tadini archiepiscopi Ianuensis, et venerabilis fratris Aloysii Fransoni archiepiscopi Taurinensis, qui ambo hac de re nuper consulti, praeter ceteras res omnes quae ad illa pertinent coenobia, optime cognoscunt, propterea quod convisitatorum munere in memorata visitatione perfuncti fuerunt. Hinc porro evenit, ut carissimus in Christo filius | Noster Sardiniae rex illustris, summopere exo