ལབ་པH་

བས་སཔས་སས་

laesa tamen obedientia regulari, quae ad omnia paratos illos habere vult, remotaque imprimis otiositate, quam sanctus Benedictus inimicam animae esse docet. Superioris erit munus per se vel per alium assignandi unicuique fratrum opus cui debet incumbere, rationemque petendi tam de profectu, quam de usu temporis, quotiescumque illud utile iudicaverit.

14. Scientiae ecclesiasticae, cuius rami tam longe lateque proferuntur, incumbant fratres discrete, non autem indigeste. Si vero quidam aliarum scientiarum partes experiri cupiunt, praehabitis sacrae theologiae iuribus et hoc illis concedatur, si affulgeat spes fundata eos in talibus exercitiis profecturos, dummodo aliunde ad religionis scientiam ultimo reducatur studium illud, nullumque detrimentum monastico spiritui afferat. In studiis habeatur finis unicus Dei gloria, proximi utilitas, uno verbo Ecclesiae sanctae servitium.

15. Meminerint fratres Christum esse sapientiae magistrum, quin et ipsammet sapientiam et omnes scientiae thesauros in oratione absconditos; proinde numquam studiis incumbant, nisi prius invocato flexis genibus spiritu intelligentiae et consolationis. In arduis et obscuris, ad orationem quoque confugiant, exemplo Sanctorum, rati se eo doctiores futuros, quo arctius Deo addicti permanebunt.

16. Zeli demonstrandi causa quo flagrat congregatio adversus novatores posteriorum seculorum, quorumdam dogmatum speciale propugnatricis officium cum amore suscipit. Incarnati Verbi mysterium cum universis immensisque consectariis adorans, illud sub eucharisticis speciebus confitetur, sub amantissimi cordis Jesu symbolo novissime manifestatum gaudet; illud fontem agnoscit huius incommensurabilis gloriae qua splendet in aeternum dulcis amor angelorum hominumque Maria Virgo Deipara; ex hoc tandem mysterio Dei cum hominibus habitantis, cultum deducit religionis et obsequentiae erga hunc Pontificem qui non hominis sed Christi vices agit in orbe. Si igitur quaedam licet habere dogmata prae ceteris tuenda,

ACTA GREGORII XVI. Vol. II.

De spiritu re

18. Spiritus religionis q officio, divini operis scil tentur, omnibus mediis f tum velut in speculo expr tis capitibus sanctae regul verbum observanda retiner cundum, quartum, quint mum, decimum nonum, v bus addere est prologum de doctrina monasticae vi aliis locis a sancto Patr nulla excepta, ita ut nihil desit de spiritu benedictin sint de forma exteriori q aliis congregationibus sub tantibus.

19. Ut floreat in cong tionis et contemplationis, tores decet, studeant fratres et ascesi; quotidie in con tationi per semihoram in habeaturque similiter quol ritualis.

20. Sacerdos quilibet cu mae puritate ac morum in studeat, ut, quoad fieri p quotidie sacramenta corpo mini participet, et si quand rationabilis causa compell set apud superiorem, vel moneat. Alii sacerdotibus rici tum conversi, singulis festis de praecepto ad sa dant, atque etiam freque superior permiserit.

21. Qui non sunt sacer tum confessionis in hebdor

ta coenobitica, ad supead proficiendum in via t praesentissimum est rencera conscientiae manincto Benedicto commentres omnes superiori suo rem ut patri et medico et sincere aperire. Supeligere perspexerit paterno t vero spiritus et litera tur, quae docet hanc conem fieri debere aut abis senioribus, declaratur abere posse non tantum e vero apud ipsius vices. ud decanos.

periores quam inferiores i clerici quotannis saltem sius incumbent spirituai negotiorum et occupar deposita, nisi forte, ob n vel alias rationabiles oris approbandas, impeoque erit ut superior sinsibi diem assumat, quo ra liber et expeditus, in petur, idemque suorum me officialium id petenti

tat.

illud pietatis et religionis in celebrandis devote anni 5 sanctorumque festivitaato corde fratres, ut in tamquam iusti vivere me

-UT VI.

u solitudinis.

tra septa communia moa facultate, petant benediflexis genibus, vel ab eo absentia superioris, atque nasterium reversi. Ante

posse non videatur.

29. Singulis hebdomadis, fratribus deambulatio concedatur extra monasterium, a qua nullus abstinebit, nisi forte sic abstinendi motiva habeat et superior permiserit. Talis deambulatio non concedetur tempore Adventus et Quadragesimae, sed bis indulgebitur in hebdomada praecedente Adventum, et bis in hebdomada Sexagesimae.

30. Nocturni silentii lex declaratur obligare a fine completorii usque ad Pretiosa diei sequentis. Per diem vero in ecclesia et potissimum in choro, refectorio et capitulo, maiori religione servetur; nec cuiquam in dictis locis loqui licebit nisi urgente aliqua necessitate, idque breviter et submissa voce. Omni tempore nemini, nisi submissa voce, loqui liceat in praestegio dormitorii et in sacrario; in quo ultimo loco tractetur tantum de his quae spectant ad sacram liturgiam et ecclesiae compositionem. In aliis locis et horis extra tempus recreationi addictum, colloquium non poterunt inire fratres nisi ex motivo utilitatis, caritatis, aut studiorum, sed discrete, et cum licentia superioris si confabulatio protrahi debeat ultra quinque minuta intra septa regularia, et decem si habeatur extra regulares limites. Tale colloquium fiat semper submissa voce in locis patentibus; mediocri in cellis, si forte ex aliqua inconsueta ratione clauderetur ostium de licentia speciali; in locis vero extra claustralem limitem, in hortis, locutorio, altiori forte voce loqui liceat, dummodo abstineatur a quocumque tumultuoso sonitu quo turbari possint fratres in silentio manentes.

31. Nullus cum externis in locutorio confabulabitur, nisi licentiam dederit superior, quod non fieri debet intra divina officia et regularia exercitia, nec ultra spatium horae unius, qua elapsa, si adhuc conversandi incumberet necessitas, nova petenda erit licentia. Sed quia nihil magis adversatur castitati quam incauta conversatio mulierum, nullus solus cum sola muliere loco non omnibus patenti loquatur; alioquin gravis culpae reus erit, nisi casus inopina

tus excuset.

rum Benedicti, Mauri, Scholasticae, Patroni, dedicationis ecclesiae, apostolorum et evangelistarum, Placidi, Martini et Laurentii, Inventionis sanctae Crucis et dedicationis sancti Michaelis, insuper omnibus feriis quartis totius anni. Usus ovorum non conceditur diebus ieiunii ecclesiastici per annum. Attamen si dispensatio detur in populo tempore Quadragesimae, ea uti possunt fratres, exceptis feriis. quartis et sextis, sabbatis, et ultima hebdomada integra.

34. Quadragesima dicta monastica, quae viget a die quartadecima septembris ad quadragesimam ecclesiasticam, servatur abstinendo a carnibus in feria secunda et ieiunando in feria sexta.

35. Ieiunium servatur in feriis quartis Adventus et in vigiliis sanctorum Benedicti, Mauri, Scholasticae, Ioannis Baptistae ac patroni monasterii.

36. Ieiunia quartae et sextae feriae quae non sunt de praecepto Ecclesiae, non servantur incidente iis diebus festo primi vel secundi ordinis. Festis autem quorum congregatio vigiliam servat cum ieiunio in feria secunda advenientibus, sabbato praecedenti ieiunium et vigilia anticipabuntur.

37. In senibus et adolescentibus aetatis infirmitas plurimum consideretur, nec regulae severitati quoad ieiunia adstringantur. Eos igitur benigne tractet superior, illorumque valetudini sic indulgeat, ut senes facilius ferant aetatis ingravescentis incommoda ; iuvenes vero regularem disciplinam integrius et ferventius observent, cum validiores fuerint effecti.

38. Prohibitio carnium diebus supradictis locum habcat etiam pro itinerantibus, aliisque ubivis et cum quibusvis comedentibus, nisi difficultas physica vel moralis excuset.

39. Sacrum tempus Quadragesimae in puritate quam sanctus Benedictus exposuit, suo modulo transigere satagant fratres; atque in eum finem superior monasterii, congregatis omnibus in capitulo feria quarta Cinerum, et lecto capite quadragesimo nono regulae, breviter eos hor

nere aut negotiari, imo. retinere vel conservare pos bus ex officii sui necessitat titur; neque superiori et ve! iis uti liceat extra ca qui in itinere constituti, v forte acceperint a quoqua sterium teneantur illico t

41. Omnes reditus mon tur nomine communitatis si quae beneficia fratres quascumque pensiones h retinebunt reditus eorum

usum.

42. Nulli concedatur u vitam, sed ad superioris imo si quis ad rem aliqu ctus, ut eam in aliorum `u ferat, vel ad nutum sup probabiliter paratus non s ne talis usus degeneret in

43. Singulis annis ter at se aut per deputatum, ass de senioribus, cellas omn perlustrabit, dispicietque sit superfluum, vel cum ceptum, aut alias contra v gnans, et si quos in culpa puniet, ac rebus ipsis pr

44. Necessitati fratrum providebitur, ut omnia ta tur; nihilque permittatur pertatis monasticae relax tia. Nulli liceat cellam speculis et auraturis de imaginibus pictis aut inc citent. Sedilia sint simplic

contexta.

45. Fratres, si qua re in sive in vestitu, a superio cum fiducia et humilitat rant aequanimiter, memo Domini. Qui minus indi et non contristetur; qui milietur pro infirmitate,

u obedientiae.

umquam potest esse vita it obedientiae regulari peruantur fratres doctrinam in regula capitibus quinto, o octavo exaratam. Hanc aestent non propter homium, cuius vices agit supeue officialibus, iuxta mensub eadem poena tam retiae pro delinquentibus (ac ubenti negaretur).

I supernaturali animo inribus quae illis commitgendum est etiam de illis tione initis vel ineundis, siae vel utilitas monasterii on de exercitio manualium sismet clericis ad tempus pertatem monasterii, aut ionemve illius e conversis lem usquedum curam gespraeceptum sancti Beneobedientia in specie, simul is, dicens: Quando occuabent fratres, exeant ubi

ra.

ulla ratione literas quasirigere ad quamcumque quamcumque directas legere aut aperire i expressa licentia; nisi inere praesens aliqua neet; quo casu reversi ad tur superiori declarare quid literas receptas tradere. Ad

um omnes scribere et ab eras aperire et legere sine nt. Superior literas omnes directas legere teneatur,

tur.

mper magistram sequantur a temere devietur a quo■mque causa ad exercitium nt accedere, se excusabunt ium, aut si forte non pos

tis modis variatur pro qualitate et ratione; idcirco leves culpae nonnumquam ita possunt ingravescere ut fiant revera graves, et graves graviores et istae gravissimae; ut si quis ex habitu, contemptu vel prava voluntate in eamdem culpam levem, gravem vel graviorem incidat; contra vero sic minuuntur aliquando ut graviores censeri tantum debeant graves, et graves leves; ut si quis ex inadvertentia, vel animi levitate aut imbecillitate in graviorem aut gravem inciderit culpam; quae consideratio erit penes iudicium superioris, rebus omnibus secundum Deum prudenter pensatis.

52. Cum aliquis deliquit notabiliter, si superior sit praesens, vel in proximo exsistat, coram eo genuflexus delictum suum prodet, poenitentiam exspectans, donec fecerit surgendi signum; si vero non adsit superior, nec facile adiri possit, delinquens differet ad eum diem quo generales culpae dicentur ab omnibus in capitulo post Primam. Id autem fiet regulariter feria secunda et sexta, nisi occurrat festum de praecepto; quod si utraque feria festo impediatur, dicentur prima die post feriam secundam simili festo non impedita. Culpas autem audiet in capitulo solus superior, et in eius absentia, qui illius vices gerit. In dicendis culpis hic ordo servabitur, ut primum novitii conversi, si qui sunt, se accusent; quibus e capitulo discedentibus, succedent novitii clerici, eodem ordine et ritu; et pariter exibunt recitaturi Litanias beatae Mariae Virginis in loco ad hoc deputato. Postea fratres conversi professi, quibus simul discedentibus, dicent culpam clerici omnes professi.

CAPUT XI.

De refectionibus, infirmis et hospitibus.

53. Refectiones regulares sunt prandium, hora meridiana, et cena, hora septima serotina. In diebus vero ieiunii, prandium fiet eadem hora meridiana, collatio eadem septima. Omnibus diebus in quibus non ieiunatur, ientare fratribus licitum erit, sed in refectorio, privatim,

sura, nisi ob infirmitatem cum aliquo in qualitate dispensetur. Cum pondus librae de qua sanctus pater Benedictus loquitur sit nobis ignotum, servabitur nostra consuetudo, scilicet ut offeratur in prandio et in cena tantum panis quantum unicuique satis erit. Pariter quanta sit heminae vini mensura cum ignoremus, sobrietatis regulam et naturae necessitatem aequo pondere librantes, mensuram quae contineat viginti uncias vini pondo argenti pro refectione prandii vel cenae concedimus. Quod si labor forte factus fuerit maior, in potestate superioris erit, si expediat, aliquid augere, remota prae omnibus crapula, ut numquam subrepat monacho indigeries. Ubi autem loci necessitas exposcit ut nec suprascripta mensura vini inveniri possit, sed multo minus, aut ex toto nihil, benedicant Deum qui ibi habitant, et non mur

murent.

55. Audito signo, conveniant omnes ad refectorium, ubi, data benedictione per superiorem, in propriis quisque locis sedebunt ad mensam, superior quidem ad superiorem mensam, ceteri vero ad alias inferiores suo ordine. Qui benedictione iam inchoata ingressus fuerit refectorium, intus subsistet iuxta ianuam, postea locum suum petet; qui vero completa benedictione venerit, genuflectet, factoque signo se excusabit. Ostiarius monasterii, et is qui deputatus est ministerio coquinae tarde venientes genuflectent quidem, sed non se excusabunt.

56. Quoniam monachi clerici per maiorem diei partem detinentur in officiis divinis et aliis exercitiis applicantur quae cum officio coquinae compati nequeunt, illius ministerium solet fratribus conversis imponi; ut aliqua ex parte satisfaciamus intentioni sanctae regulae, monachi clerici per vices sibi invicem inserviant ad mensam, nullo excepto, ne subpriore quidem etiam in absentia superioris, nisi superior discedens ex monasterio aliter iusserit; quibus subsidio erunt fratres conversi ubi maior fuerit monachorum numerus, aut ubi alia ratio id postulat iudicio superioris. Eximitur vero superior, et si qui forte alii sint qui maioribus

bus provolvantur, postulant Frater autem hebdomadarius priusquam incipiat legere. P coquinae hebdomadariis et se Haec eadem facient, ex capit regulae, septimanarii coquina

58. Infirmorum cura ante est, ut sicut revera Christo quia ipse dixit: « Infirmus fui, et « Quod fecistis uni de his cistis ». Sed et infirmi ipsi c norem Dei sibi serviri, et no contristent fratres servientes patienter portandi sunt, quia d merces acquiritur. Nullus ad aegritudinis occasione transfe commoretur, nisi forsan grav cessitas urgeat.

59. Hospites accedentes. primo in locutorio recipiantu vel alium ab eo delegatum; ad ecclesiam, ubi aliquantulu sanctissimo Sacramento; po introducantur. Attamen illud tibus qui moraturi sunt per vel saltem refectionem sump refectionis hospitum numqua ctio Scripturae sacrae, vel Hanc aget qui hospitem re hospitum exigat ut superior et remansuri sint in monaster post unam vel alteram refectic cum fratribus in refectorium, eis, sicut et aliis hospitibus ficientibus, ad lotionem mar nistrabit saltem pro prima creationum tempore, non pe quia fratrum cum hospitibus expressa facultate superioris. constituta ubi de colloquiis Ex quo sequitur a fortiori troduci posse in cellis fratru superioris.