Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

bilitacyą znajdziesz w Konstytucyach roku 1676. Litewskich fol. 23.

[graphic][merged small][merged small]

Ks. Kojałowicz in MS. Okuniów w księztwie Litewskiem taki herb kładzie. Świat, na którym strzała żeleźcem do góry prosto stoi, piór jednak u niej nie masz, przez nię dwa krzyże, jeden od spodu mniejszy, drugi nad niem większy. Zkądby był i kiedy nabyty, żaden z autorów nie pisze.

Okun herbu Belina, w Rawskiem województwie, piszą się z Okunia. Jan Okuń kasztelan Czerski, starosta Warszawski, opiekun książąt Mazowieckich, testamentem książęcia Konrada naznaczony, żył 1545. syn jego był kasztelanem Wiskim, którego córka była za Stanisławem Parysem, kasztelanem Warszawskim, starostą Czerskim, druga za Chodorowskim na Rusi, a potem za Kamienieckim, syn zaś Jan kasztelan Czerski, starosta Rawski, ochmistrz Królowy Elżbiety Austryaczki, z Anny Sobockiej herbu Doliwa, Tomasza kanclerza koronnego siostry, spłodził córki, jednę Nadarzyńską, drugą Krystynę Kasprowi Sienickiemu zaślubioną. Kazanie, Roczna pamiątka. Kwitnął ten kasztelan 1592. jako się podpisał na przywileju miasta Krakowskiego. Felix Adam umarł 1642. znaczny 00. Augustyanów i Bernardynów dobrodziej, co mu przyznaje nagrobek jego w Rawie. Jan pleban Gedlarowski Miechowita 1634. Nakiel. in Miech. f. 465. N. towarzysz pod usarską chorągwią, pod Starczem kulą postrzelony roku 1638. Okol. Dyaryusz. Alexander skarbnik Sochaczewski roku 1634. poborca. Constit. fol. 64. Maciej roku 1674.

Okuszko herbu Leliwa, tenże autor powiada, że Tyszka, od którego poszła linia i familia sławna Tyszkiewiczów, miał brata rodzonego, na imię Okuszko, ci tedy którzy od niego poszli, tym się herbem pieczętować mają.

Okuszko herbu Radwan, w Wileńskiem województwie. Euthymiusz Okuszkowicz Boski, władyka Piński, tenże czy inszy arcybiskup Połocki, ritus Graeci, koło roku 1543. Filon Okuszko 1632. i Paweł, Katarzyna Marcina Piadzewskiego małżonka. Kazimierz Hieronim cześnik Wendeński w powiecie Oszmiańskim 1674. Jędrzej 1700.

Olbiecki herbu Janina, w Lubelskiem województwie, w Sendomierskiem zaś są Olbieńscy.

Olbierzowski. Olbierzowska Zofia, była za Jędrzejem Gucym. Okol. tom. 3. fol. 349.

Oldakowski, w ziemi Drohickiej, Mikołaj Oldakowski 1632. w Wołyńskiem, Stanisław w Bracławskiem, Władysław w Podlaskiem r. 1648. Stanisław miecznik Drohicki. Constit. 1678. fol. 31. Wawrzeniec miecznik Rożański 1674. N. miał za sobą Eufrozynę Sobolewską pisarzownę Drohicką, z której było synów dwóch: Michał jeden, ten spłodził syna Franciszka, i córkę Eufrozynę Garczyńską; drugi Józef, od którego także potomstwo zostało, siostra ich Katarzyna Paderewska. Stanisław, ale go piszą Ondakowski, w Bełzkiem 1632.

W r. 1778. Ignacy Oldakowski sędzia grodzki Wiski. — Krasicki. Olechnowicz herbu Leliwa. Piotr Olechnowicz kuchmistrz Litewski, za Alexandra książęcia Litewskiego, podpisał unią z koroną Litwy 1504. w Statucie Łask. fol. 54. tenże w roku 1528. miał swoje dobra w ziemi Wołyńskiej. Metryka Wołyńska. Mikołaj Piotrowicz, to jest syn Piotra, Olechnowicz miecznik Litewski, r. 1547. podpisał przywilej ziemi Bielskiej, u Januszow. w Statut. fol. 873. Mikołaj w księztwie Zmudzkiem 1621. Idą od Mondwida syna Gedymina w. książęcia Litewskiego, jako i Chlebowiczowie. Histor. Sapieh. Kazimierz i Tomasz 1700.

Melchior Olechnowicz rotmistrz Upitski 1768. Tadeusz regent aktowy Upitski, Alexander cześnik Mścisławski. Mikołaj łowczy Mścisławski koło roku 1792. - Wielądek.

Olędzki herbu Rawicz, w Podlaskiem województwie i indziej. Jan Olędzki stolnik Nurski 1632. Tomasz chorąży Drohicki w Podlaskiem, Wojciech Czuryło Olędzki, podstarości Lubelski, Wojciech z Krzymosz, Wojciech z Oląd, Jędrzej i Paweł 1648. w Lubelskiem. Jakób chorąży Drohicki. Tomasz na Chędowie kasztelan Zakroczymski, takiej był siły, że pięć talerów bitych w jednę kupkę złożonych, szablą swoją przecinał. Tannerus in legat. Polon. Litvania in Moschoviam. Joanna kasztelanka Zakroczymska, Jakóba Krasińskiego podkomorzego Płockiego małżonka. N. miał za sobą Annę Stanisławską, herbu Pilawa, wojewodzankę Ki

jowską, wdowę po Kazimierzu Warszyckim kasztelanie Krakowskim. Katarzyna Kazimierza Scypiona małżonka. Barbara sędzianka ziemska Łukowska, Mikołaja Bujna pisarza ziemskiego Lidzkiego. Franciszek z Krzymosz, Jędrzej z Bielewa, Kazimierz łowczy Łukowski, Jędrzej z Krzymosz sędzia ziemski Łukowski r. 1674. Teofil najprzód chorąży Wołkowiski. Constit. 1576. fol. 17. potem podkomorzy, marszałkował w trybunale Litewskim 1686. syn jego Jerzy. Krzysztof w Woł kowiskim 1674. Joanna Olędzka 1mo voto żyła z Oleśnickim starostą Opoczyńskim, 2do z Jerzym Michałem książęciem Czartoryskim wojewodą Sendomierskim, urodzona, była z Gordonowny, wielkiego kiedyś w Anglji domu. Zygmunt miał za sobą Katarzynę Głębocką, z tą spłodził syna Jędrzeja, ten z Naramowskiej, (Acta Castren. Posnan. 1665.) zostawił syna Zygmunta. Geneal. Głęboc. Brat zda mi się rodzony Zygmunta wyższego, Franciszek w zakonie naszym, niewinności na chrzcie świętym wziętej, aż do śmierci zachował, mąż cnót wielkich, rządził kollegium Brzeskie i rezydencyą Chojnicką, umarł w Krośnie r. 1680. Wojciech kasztelan Chełmski, starosta Szmeltyński, deputatem był na trybunał koronny 1712. żona jego Teresa Macieja Bozenca Jełowickiego córka, jest potomstwo. Zofia była za Alexandrem Tarnowskim herbu Rolicz. Acta Castren. Sierad. 1649. Stanisław, ale go Kojałowicz in MS. pisze Oleński, herbu Rawicz, 1529. fundował w Mścibowie altaryą. Krzysztof sedzia ziemski Wołkowiski, Piotr pisarz grodzki Słonimski r. 1648. Krzysztof r. 1674. w Grodzieńskiem. N. Olęcka pisarzowna grodzka Trocka, była za Krzysztofem Oziębłowskim. Franciszek stolnik Łukowski, żona jego Eufemia Kuczyńska podsędkowna Drohicka. Józef i Franciszek w zakonie naszym. W r. 1778. Jan Olędzki podczaszy Wołkowiski. — Krasicki.

Olekszyc, w województwie Kijowskiem. Jerzy Olek

szyc podpisał elekcyą Jana III. Króla 1674.

Olelkowicz książęta Słuckie herbu Pogonia Litewska, bo od wielkich książąt Litewskich swój początek wzięli: Włodzimierz albowiem pierworodny syn Olgierda w. książęcia Litewskiego z Ulianny; gdy mu się działem księztwo Kijowskie dostało, nienadwerężenie stał przy Królach Polskich, na co się też był obowiązał, i dla tego w roku 1390. Jagiełłowi Królowi z wojskiem na posiłek pod Grodno przybył, Stryjkow. lib. 13. c. 7. Cromer lib. 15. atoli w krótce potem z tego księztwa wyzuty: Witold albowiem książę Litewski, chciwością Kijowskiego Państwa uwiedziony, gdy mu Włodzimierz na swoje urodzenie i wolność pamiętając, ani corocznej daniny płacić, ani rozkazom hołdować niechciał,

w roku 1394. z Skirgiełłem się złączywszy, z wojskiem go najechał, Żytomierz i Owrucz gwałtem mu odjął: chciał ci się w prawdzie, lud zebrawszy do boju, Włodzimierz bronić, atoli na perswazyą Jagiełła Króla, zdał się na przyjacielską ugodę, gdzie przez komissarzów królewskich na to wysadzonych wyperswadowany, ustąpił Kijowskiego Państwa, a w zamianę jego wziął Kopyl, z wielkiemi gruntami na mil trzydzieści, w obrębie wzdłuż i wszerz, Stryjkow. Kojał. lib. 1. par. 2. gdzie on Słuck zakładać począł, od którego potomków jego Słuckiemi książętami zwano, i po tej jednak ugodzie Kaniowy i Czerkasów ustąpić niechciał Włodzimierz, wszakże od Skirgiełła z wojskiem najechany, i wyzuty z nich został.

Alexander syn Włodzimierza, albo Olelko, od którego sukcessorów jego Olelkowiczami zwano, książę Słucki i Kopylski Kijowianów podczas drugiej wyprawy Witolda na Moskwę prowadził, któremi kraj Moskiewski pustoszył. Stryjkow. fol. 517. Kojal. p. 2. l. 1. Po śmierci Witolda, Litwa prosiła Króla Jagiełła, żeby mu był rządy księztwa Litewskie go oddał, atoli Zygmuntowi książęciu gdy się dostały, ten go z żoną i z dwiema synami pojmawszy, z Kopylskiego i Sluckiego księztwa wyzuł, jego do więzienia w Kiernowie wtrącił, żonę i dzieci w Uciany pod ścisłą strażą osadził, udawszy go, że się na niego z Swidrygiełłem sprzysiągł. Kojał. par. 2. powiada, że Jana Włodzimierzowicza, takbym rozumiał że to był brat rodzony Olelka, który z Świdrygiellem przeciwko niemu wojował, zbiwszy pod Wilkomierzem i pojmawszy, 1435. r. z życia wyzuł, i nie prędzej ztamtąd wyszedł, aż po zabiciu Zygmunta. W ten czas niektórzy z Panów Litewskich, tego Olechna, albo też któregokolwiek z synów jego, życzyli sobie mieć za książęcia Litewskiego r. 1440. a w trzy lata, gdy się naprzykrzał Kazimierzowi na ten czas książęciu Litewskiemu, o przywrócenie sobie księztwa Kijowskiego, z którego ojciec jego poniewolnie był strącony, za naleganiem Panów Litewskich otrzymał, czego chciał; na którem spokojnie do roku 1455. siedział, którego przeniósł się na wieczność; śmierć jego między dwiema synami Siemionem i Michałem z księżniczki Moskiewskiej, jako chce Biels. fol. 452. wnuczki Witolda, jako powiada Paprocki czyli z księżniczki Mścisławskiej, jako pisze Kojał. była kłótni okazyą, kiedy księztwem Kijowskiem dzielić się chcieli, ale Król Kazimierz, dekretem swym warował, żeby Siemionowi całe księztwo Kijowskie działem się dostało, a Michałowi Kopylskie. Stryjk. fol. 628. Kojał. p. 2.

Siemion Olelkowicz książę Kijowski, syn Alexandra,

Pan zacny, w ośmnastu leciech życia swego, swemi ludźmi zbił dwanaście tysięcy Tatarów pod Grodnem, Biel. f. 406. co mu wielką stymę u wszystkich zjednało, tak, że go Litwa po dwakroć na księztwa Litewskiego rządy wzywali, osobliwie za podżogą Gastolda Jana świekra jego i sam nawet o to konkurował u Kazimierza Króla na sejmie Wileńskim 1461. wszakże mu tego odmówiono, umierając w r. 1470. temuż Królowi posłał konia białego, łuk swój, którym Tatarów nie raz zwycięzko wojował, oddając mu w opiekę syna swego niedorosłego Bazylego i córkę Alexandrę, która potem w małżeństwo oddana była Konstantynowi książęciu Ostrogskiemu, i hetmanowi Litewskiemu. Cromer lib. 27. Stryjkow. l. 19. cap. 10. Biels. fol. 452. Atoli za namową Panów Litewskich, Król księztwo Kijowskie w prowincyą zamienił, i pierwszym wojewodą Kijowskim, Marcina Gastolda ogłosił. Paprocki powiada, że się ta odmiana dla tego stała, ze Siemion żadnego męzkiej płci potomka po sobie nie zostawił, tylko dwie córki, które Król wziąwszy w opiekę, puścił im prowenta Pińskiego i Kobryńskiego starostwa, ale się myli, bo tylko jedną córkę miał o której wyżej, i syna Bazylego, książęcia Słuckiego. Okolski powiada że jego nagrobek czytał w Kijowie: ten spłodził Jerzego książęcia Słuckiego, temu Elżbieta Radziwiłowna wojewodzanka Wileńska, i kanclerzanka Litewska, Mikołaja książęcia na Goniądzu córka, dwóch synów powiła: Siemiona i Jerzego. Z tych Siemion zszedł bezżenny, wprawdzieć zaślubił był sobie Katarzynę córkę Eliasza książęcia Ostrogskiego, z Kościeleckiej urodzoną, ale że tęż samę Król August, deklarował był przedtem hrabi z Górki, dla tego jemu się dostała. Jerzy zaś książę Słucki sławny wojownik w roku 1558. złączył się dożywotnie z Katarzyną Tęczyńską, wojewodzanką Krakowską, z którą spłodził trzech synów: Jerzego, Siemiona i Alexandra. Matka ich po śmierci ojcowskiej drugim ślubem poszła za Krzysztofa Radziwiła wojewodę Wileńskiego i hetmana, co było wielkich potem kłótni okazyą. Spanorchius in Divinat. Wszyscy jednak ci trzej bracia, młodo i bezpotomnie pomarli. Jerzy Jurgiewicz w r. 1578. Stryjkow. f.782. o którym nasi pisarze świadczą, że 1564. pod Lebiedziowem za Zygmunta Augusta, przeciwko Moskwie dwa tysiące dwieście ludzi rycerskich do boju stawił; ale bardziej się to ma o ojcu jego rozumieć. Alexander w roku 1591. w Krawie. Histor. Domus Profes. Cracov. Jan Siemion w roku 1593. wniesiony do grobu w kościele naszym Lubelskim, ostatni z tego domu, które kollegium między konfundatorami swemi, liczy tę familią książęcą. Wielkim kosztem ojczyznie

« ZurückWeiter »