Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

kasztelanowi Wileńskiemu, siódma Wołowiczowi staroście Grodzieńskiemu, ósma Kmicie wojewodzie Smoleńskiemu zaślubione; to Genealogia tego domu, synów zaś było pięciu: Alexander, Jędrzej, Jan, Michał i Teodor. Z tych

Alexander, pierwszy syn Iwana z Sanguszkowny, kasztelan Nowogrodzki, wojennik pamiętny, ten Inflant, za hetmana Radziwiła regimentarzem uczyniony, mężnie i szczęśliwie przez lat pięć bronił, dwa razy fortunnie z Moskwą potykał się w roku 1560. raz pod Wendą, drugi raz pod Maryenburgiem. Biel. fol. 609. Izburg Moskwie odebrał w roku 1569. kilka razy straż Moskiewską wyciął, i wodza ich Iwana Meskierskiego pojmal, atoli Wolmiru broniąc, przez zdradę pojmany, i do Moskwy zaprowadzony, już podeszły w leciech, tam życie skończył 1577. Biel. fol. 752. był i starostą Wilkijskim, Stryjk. lib. 23. cap. 1. Heindens. l. 1. żona jego księżniczka Holszańska, z tej syn Alexander podkomorzy Lidzki, starosta Wilkijski, żona jego Alemannianka herbu Alemannji, z tej były córki, Anna Kuncewiczowa, sędzina ziemska Lidzka, Aurelia Szklińska starościna Zygowska, i Klara w zakonie Ś. Franciszka, i synowie dwaj, Alexander, i Konstantyn, najprzód marszałek Słonimski, dalej kasztelan Mścisławski, z sejmu 1627. komissarzem stanął do ustanowienia ceny rzeczy, Constit. fol. 9. a w roku 1629. deputat na trybunał fiskalny, Constit. fol. 15. umarł wojewodą Parnawskim, z tym tytułem był naznaczony do korrektury statutu Litewskiego, Constit. fol. 26. w Dereczynie 00. Dominikanów fundował, i kościół wymurował, złączył się był dożywotnie z Zofią Sapieżanką wojewodzanką Mścisławską, Jędrzeja córką, z tej, córki, Konstancya żyła z Janem Kamińskim podkomorzym Wilkomierskim, Katarzyna z Ogińskim kasztelanem Trockim, Eufrozyna 1mo voto z Chaleckim, 2do voto z, Giedrojciem, Helena, Petronella i Konstancya w zakonie S. Franciszka. Synowie zaś, Gabryel, Kazimierz, Władysław, Hieronim Konstantyn, jest w druku, jego Labarus funebris, in funer. Alexandri Poloniae et Sveciae Principis, in fol. 1635. Cracov. atoli tamże młodo umarł. Samuel, i Alexander Hilary, najprzód pisarz polny Litewski, starosta Słonimski, Oszmiański, z tym tytułem posłował na sejm w roku 1661. zkąd deputatem naznaczony na trybunał fiskalny, Constit. fol. 4. chwali go tam Konsty tucya fol. 17. że w Kurlandyi komendę mając nad wojskiem Litewskiem, mężnie przeciwko nieprzyjacielowi stawał; jakoż był to pułkownik odwagi wielkiej, pod Warszawą 1656. już był Szwedów ludźmi swemi z pola spędził, i pewnie żeby był zupełne zwycięztwo nad niemi otrzymał, gdyby były za

nacierającym Alexandrem, tem sercem chciały stawać i drugie pułki; pod Prostkami do wygranej naszych, i on niemało dopomógł swoją rezolucyą; w roku 1657. pod Tykocinem sam z usaryą królewską, której porucznikował, pieszo szedł do szturmu, a wkrótce na 30 mil Prusy spustoszył. Rakocego, z Czarneckim z Polski wypędził, Kurlandyą od Szwedów uwolnił, mając w ten czas komendę nad wojskiem Litewskiem. Na kościoły także Pańskiej fantazyi, bo w Wilnie fundował klasztor Panien Dominikanek, co approbowała Konstytucya 1678. fol. 14. taż fol. 17. potwierdziła jego darowiznę, którą nowicyatowi naszemu Wileńskiemu, wieś Surwiliszki i z dwiema folwarkami, wiecznemi czasy przyłączył, w roku zaś 1667. fundacyą 00. Bernardynów w dobrach Hlusko nazwanych, dziedzicznych, w województwie Nowogrodzkiem leżących, od niego uczynioną. Constit. fol. 20. W konwencie Dareczyńskim od ojca swego fundowanym 00. Dominikanom kurs filozoficzny fundował, ołtarz Najś. Matki w Żurawicach u 00. Bazylianów, drugi S. Róży w kościele 00. Dominikanów Wileńskich: dzwony kościołowi naszemu Brzeskiemu dał, wziął potem laskę wielką Litewską, z którą wiele komissyi odprawiał, osobliwie do traktatów o pokój z Moskwą, do zapłaty wojsku; przeniósł się na wieczność w roku 1679. zostawiwszy z Zofią Konstancyą, Krzysztofa Wołodkiewicza, najprzód pisarza ziemskiego Mińskiego, a potem wojewody Nowogrodzkiego, córką, dwie córki, Annę Maryannę Dominikowi Radziwiłowi kanclerzowi wielkiemu Litewskiemu, Panią wielkiego rozsądku i pobożności, umarła 1690. drugą Izabellę Helenę Sapieże Jerzemu stolnikowi Litewskiemu, zaślubione: synów tyleż: Dominika starostę Wołkowiskiego i Krzysztofa starostę Bobrójskiego, obadwaj jednak młodo bezpotomnie pomarli, jeden z nich w Węgrzech pod Wiedeńską expedycyą. Miał tenże marszałek pierwszą żonę Chreptowiczownę wojewodzankę Nowogrodzką, ale z nią sterilis.

Jędrzej, syn drugi Iwana wojewody Nowogrodzkiego, rotmistrz królewski, synowie jego z Sokolińskiej trzej, Jędrzej, Daniel, i Eustachi, tego żona Massalska, z której synowie: Michał, Jan i Daniel; córki zaś dwie, Tyszkiewiczowa i Massalska. Jan w Inflanciech wojując zginął. Starowol. in Monum.

Jan, trzeci syn Iwana wojewody Nowogrodzkiego, według Okolsk. starosta Trykacki, na Moskiewskich expedycyach wsławiony; ja, w processie rozgraniczenia między województwy Podlaskim i Brześciańskim, czytam Iwana Połubińskiego starostę Mścisławskiego i Radońskiego, i żonę jego

Reginę Kopciownę w roku 1569. Genealogia zaś domu tego powiada, że miał za sobą Zienowiczownę, z której spłodził dwie córki, Tyszkiewiczową i Zuchanowską, tyleż synów: Jana, i Michała sędziego ziemskiego Słonimskiego, tego pierwsza żona Elżbieta Korsakowna podkomorzanka Połocka, druga Ostanosowiczowna; z tych potomstwo: Justyna, Cecylia i Helena Jerzego Massalskiego stolnika Bracławskiego małżonka. Lew, według Zdanowicza, porucznik, gdy pod Białą na Moskwę naciera, tamże zabity poległ. Starowol. in Monum. kładzie nagrobek Michała Połubińskiego, z Pieczar Kijowskich wypisany, pod Białą w szturmie za Władysława IV. zabitego. Mikołaj cześnik Słonimski urodzony z Korsakowny, młodo w roku 1640. wszedł do grobu. Trzeci ich brat Dymitr, cześnik najprzód, dalej podkomorzy Słonimski, umarł wojewodą Nowogrodzkim; posłował na sejm 1667. r. zkąd był komissarzem do zapłaty wojsku, Constitut. fol. 3. taż Konstytucya fol. 14. za te dobra, które w Smoleńszczyznie Moskwie oddane zostawił, dała mu w Słonimskim powiecie Szulaki: żona jego pierwsza, Konstancya Stadnicka, druga Petronella Tyszkiewiczowna, kasztelanka Smoleńska; synowie z Stadnickiej, Piotr proboszcz Wileński, Dobrodziej rezydencyi naszej Słonimskiej. Leo Kazimierz cywun Twerski, pułkownik królewski, posłował na konwokacyą 1674. i 1733. Constit. fol. 15. i 16. Hilary, Antoni, Dymitr i Michał podstoli Słonimski, żona jego Klara Tyszkiewiczowna; córki zaś tego wojewody Nowogrodzkiego, Anna, Zofia, Klara, Floryanna, Konstancya, Eufrozyna, Katarzyna, Joanna, Zofia, Helena, i Anna Paprocka, z tych, któraś pod imieniem Elżbiety rządziła klasztor Panieński S. Brygitty ksienią w roku 1691. siostra zaś jej Mistrzynią tamże Nowicyuszek.

Michał, syn czwarty Iwana wojewody Nowogrodzkiego, złączył się dożywotnie z Soluszanką, z tej synowie byli trzej, Jędrzej który umarł na zamku w Kokenhauzie. Józef, którego żona Lubomirska, i Dymitr, temu Pakoszowna dwóch synów powiła; Alexandra, ten zginął w Wołoszech, i Jana, ten pojął Helenę Podbereską, z której dwóch synów zostało, Krzysztof sędzia ziemski Słonimski, tego z Krystyny Wojnianki Jasienieckiej dwaj synowie, Jan i Zygmunt. Drugi brat Krzysztofa Alexander Reinhold chorąży Smoleński 1674. miał za sobą 1mo voto Krystynę Berkownę, 2do voto Kucharską, córki jego Barbara i Katarzyna, i syn Dominik.

Teodor, piąty syn Iwana wojewody Nowogrodzkiego, miał za sobą Koziakownę która mu powiła synów czterech, Piotra, Grzegorza, i Macieja, którego żona Baranowska, z tej córka dostała się Skorulskiemu, i syn Stanisław chorąży

TOM VII.

24

Słonimski 1632. złączył się dożywotnie z Burzymowską, i z tą spłodził dwie córki, Justynę Wojniłowiczową i Zofią zakonnicę Ś. Franciszka, tyleż synów, Gabryela i Karola. Czwarty syn Teodora z Koziakowny Józef podsędek ziemski Slonimski 1632. pojął w małżeństwo Annę Scypionownę, z tej się urodziło pięciu synów, Jacek, Daniel który zginął pod Białą, Marcin którego żona Tyszkiewiczowna Joanna: z tej był syn Józef, i córka Ludowika, Alexandra Sienińskiego małżonka. Kazimierz czwarty syn Józefa z Scypionowny, miał za sobą Teofilę Jelcownę, a po niej Olszewską, córki jego: Tekla z Olszewskim, Teofila z Protaszewiczem, zmówione: synowie zaś, Ludwik żona jego Rusiecka, Felicyan, Dominik, Konstantyn i Widadysław. Krzysztof, piąty syn Józefa, sędzia ziemski Słonimski, żona jego Eleonora Bokszanka, z tej córki: Glińska, Bykowska, Anna Limontowa, Zienkowiczowa, matka dzisiejszego biskupa Wileńskiego, Anna Jerzemu Hlebickiemu Józefowiczowi podstolemu Wileńskiemu zaślubiona. Izabella i Teodora zakonnicami zostały; synowie zaś, Franciszek, Kazimierz, Jan Hieronim i Stanisław. Leo Połubiński sędzia Lidzki, poseł na sejm Warszawski 1722. Krzysztof kanonik Wileński, Karol wojski Mścisławski 1700. i Eustachi.

W roku 1778. Jerzy Połubiński archidyakon Wileński, sekretarz Litewski. Hieronim sędzia ziemski Słonimski. Wiktor stolnik Słonimski. Stefan łowczy Słonimski. W r. 1788. Józef krajczy Słonimski. Krasicki.

[ocr errors]

Połukniazewicz, w województwie Wołyńskiem. Hniewosz Połukniazewicz 1528. r. Metryka Wołyńska. Są i Połujanowie ludzie godni w Trockiem i Brzeskiem województwach. Są i Połukoniowie, z których Alexander Połukoń 1700. roku.

Połuz, czyli raczej Połoz. Jan w Pińskim powiecie, synowie jego, Philon i Teodor, Philona syn Piotr, pojmany w niewolą Moskiewską za Władysława Króla, dziedzic na Dubie. Mikołaj Połuzyński w Żmudzi 1621.

Pomarnacki, w Wiłkomierskim powiecie. Wawrzeniec Pomarnacki 1674. Szymon 1700. N. fundator missyi naszej Ukraińskiej.

W r. 1778. Antoni Pomarnacki koniuszy Wilkomierski. - Andrzej sędzia ziemski Smoleński. W roku 1788. Nikodem miecznik Witebski. Krasicki.

Pomaski, w Rożańskiej ziemi. Franciszek Pomaski kanonik Płocki, sekretarz królewski, odprowadziwszy do Moskwy Marynę Mnischownę Dymitrowi Carowi, tamże od nich z bratem swym Stanisławem podkomorzym tejże Maryny przy

ołtarzu zabity w roku 1606. Petricius lib. 2. Histor. Ignacy podwojewodzy Rożański 1704.

[graphic][merged small][merged small]

Żubrza głowa czarna, w polu żołtem, bez kołka miecz przez nię z góry na dół, od prawego rogu niby w niej zatopiony, tak jednak, że koniec jego na dole dobrze widać, w hełmie ręka zbrojna z gołym mieczem; tak go opisują: Paproc. w Gniazdzie fol. 1012. i 1179. O herb. fol. 425. Okol. tom. 2. fol. 454. Klejnoty fol. 77. którzy z tej okazyi ten herb być nabyty mienią, z Długosza, którym też poświadcza Bielski fol. 195. i inni pospolicie. Lastek Hebda z Grabia, brata swego rodzonego Jaranda, dziekana Gnieznieńskiego zabił o to, że go często o nieprzystojne życie strofował, działo się to według nich, we wsi Lubania, za który excess, krom inszej kary, i tę na sobie bratabojca wyniósł, że z herbu Wieniawa, którym się z przodków swoich pieczętował, kołko zdjęto, a miecz przez głowę, tym kształtem jako widzisz, nadano, i herb sam nazwany Pomian, niby Pomni nań, czyli raczej od pomieniania za herb Wieniawa, wszakże jedni miecz na głowie zubrzej tak kładą, że co cały widać, drudzy zaś w głowie zatopiony. Odmiana ta, że się stała za Władysława III. Króla Polskiego, piszą z Długosza wszyscy, toby to było za Władysława Jagiełła Króla, jakoż Okol. kładzie rok 1400. zkąd Damalewicz in Vitis Archiep. Gnesn. ma tę powieść za podejrzaną i z tej racyi, że Długosz Włościborza herbu Pomian, już pisze w r. 1279. toż i drudzy poświadczają: Mikołaja także wojewodę Sieradzkiego i starostę, kładą jeszcze za czasów Wacława Króla, to jest na sto lat przed Władysławem Jagiełłem, ale pewniej za Łokietka i Kazimierza Wielkiego czasów, toć ten herb dawniejszy

« ZurückWeiter »