30. Franciszek podkomorzy Dobrzyński, z Rupniewskiej zostawuje potomstwo, umarł r. 1778. kasztelanem Krakowskim. 4. N. starosta Bobrownicki w r. 1778. wziął kasztelanią Ciechanowską. 5. Michał kasztelan Rypiński miał za sobą Kanigowską w r. 1778. kasztelan Dobrzyński. -6. Ignacy starosta Złotoryjski najmłodszy syn Mikołaja wojewody Płockiego zszedł bezźenny. Krasicki.

Podsędkowski herbu Trzaska, w Rawskiem województwie. Bartłomiej Podsędkowski miał za sobą Zofią Chociwską, z tej spłodził syna Marcina, którego z Magdaleny Grotowskiej syn Jędrzej, ten z Konstancyą Parzklińską, miał córkę Annę, Mateusza Leszczyńskiego Beliny małżonkę. Jan 1648. w Bełzkiem. Jan w Podlaskiem 1674. Antoni, dobra jego Zboroszów stary. Franciszek, wieś jego Sterkowiec pod Beresteczkiem. Anna była za Wojciechem Pikulskim Rogalą.

Podwerbecki. N. Podwerbecka dziedziczka dóbr na Podolu, żyła z Mikołajem Jordanem.

Podwiński, w województwie Mińskiem. Grzegorz Podwiński 1648. patrz Narkiewicz.

Podwysocki herbu Ostoja. Fares dworzanin Zygmunta I. Wojciech, brat jego Grzegorz Podwysocki miał synów. Jana i Bazylego, z tych Bazyli miał za sobą Teofilę Pierzcholankę, z której córka Katarzyna była za Stanisławem Wojciechem Cichowskim. Są Podwysoccy i herbu Sas.

Pogirski, w województwie Trockiem. Jerzy Pogirski, 1632. Krzysztof łowczy Rzeczycki 1648. Lew Jan marszałek Rzeczycki, był posłem na sejm 1667. ztamtąd komissarzem stanął do zapłaty wojsku. Constit. fol. 45. Na tymże sejmie dobra Malewice, Nikonowice, Choczynkę w ziemi Rzeczyckiej, które tylko advitalitio jure trzymał, dano mu prawem dziedzicznem wiecznem, a to dla tego, że dobra swoje w Smoleńskiem województwie, Moskwie według paktów puszczonem, wielką częścią dla dobra ojczyzny w ich ręku zostawil. Constit. fol. 14. Konstytucya 1678. wspomina jego zasługi, fol. 19. posłował i na sejm 1683. i z niego deputatem stanął na trybunał Skarbowy. Adam miał za sobą Krystynę Oziębłowską.

POGONIA HERB 1mo.

Wielkie księztwo Litewskie, że Pogoni w herbie swoim zażywa, mówiłem w pierwszym tomie, gdziem opisał, zkąd i kiedy ten herb nabyty. Tamże zaraz przydałem, które domy z książąt Litewskich linji idące, tym się herbem szczycą, a w trakcie dalszym tegoż tomu znajdziesz, które się województwa w księztwie Litewskiem tymże herbem znaczą. Tu

przydaję, że do tegoż herbu należą Gedyminowie, Koryatowiczowie, Lingwiengiewiczowie, Olelkowiczowie, Pruńskie książęta. Andreas Victorellus t. 2. de Vitis Pontificum Romanorum fol. 1995. kładzie takie numisma, na którem z jednej strony byli dwaj święci apostołowie, Piotr i Paweł, jedenże krzyż w ręku trzymający, z drugiej strony jeździec na zapędzonym romaku z mieczem właśnie Sarmackim zaniesionym do góry, jakby do cięcia, a pod nim te litery przydane, NE R, i rozumie że to numisma już po Justynianie wielkim Cesarzu i jego czasach z mennicy wyszło.

POGONIA HERB 2do.

Powinien być mąż zbrojny na koniu w pędzie w prawą tarczy zaciekły, w prawej ręce kopiją jak do potykania zaniesioną trzymający; tego herbu zażywał Konrad książe Mazowiecki, po wielu z nieprzyjacioł zwycięztwach otrzymanych, o czem Bielski fol. 173. luboć przydaje ten autor, że pod czas wojny, tedy ten Konrad, z złożonyw drzewem tego rycerza nosił, a podczas pokoju, co rzadko u niego było, tedy prosto dzidę noszącego, przecież nie był to wszystkich książąt Mazowieckich herb, ale tylko jednemu Konradowi zwyczajny; ponieważ książęta Mazowieccy, ile z linji Piasta idący, orłem się zawsze pieczętowali Polskim, jako indziej obaczysz.

POGONIA HERB 3tio.

Powinien być nagi jeździec, w prawą tarczy na koniu zapędzony, czy to dzidą Smoka przebijający, jakom go położył w tomie trzecim fol. 255. czy też szablę w ręku trzymający, jako ma Okolski tom. 2. fol. 447. Stryjkowski w kronice swojej lib. 4. fol. 120. powiada, z Latopiszczów Ruskich, że gdy Olech albo Alexander, który z Ihorem Kijowskim, Nowogrodzkim, Pleszkowskim itd. książęciem, Ruskim krajom lat 33. panowali, z wojskiem swojem pod Konstantynopol przyciągnął, i ścisłem go oblężeniem przyciskał, wprawdzieć się podarunkami Cesarskiemi dał ubłagać, że od miasta tego ustąpił; ale na pamiątkę odwagi swojej, herb swój na tarczy w tem tam mieście zostawił; dorozumiewa się tedy Stryjkowski, że to tenże herb, był, który on widział z wieży Galackiej zawieszony w Konstantynopolu, bardzo podobny do Pogoni książąt Moskiewskich. Niektórzy powiadają, że w tym herbie powinien być S. Jerzy Smoka przebijający kopią, jako się mówiło w trzecim tomie pod Cze

TOM VII.

23

twertyńskiemi fol. 255. gdziem herb ten pierwszy położył; ponieważ i oni nie pewniejszego, że z książąt Ruskich pochodzą. Do tegoż herbu należy herb Meszczerynów, to jest jako go opisuje MS. Ks. Kojałow. jeździec w sukniach zielonych, na koniu białym w biegu nazad z łuku odstrzelający się, w polu błękitnem, miasto helmu, korona złota: ponieważ i oni, nietylko że z Moskwy z tym herbem do nas przyszli, ale też ida od Amirgereja Carewicza Kasimowskiego.

W polu żółtem ręka po ramię zbrojna, mieczem dobytym w prawą tarczy zaniesiona, z obłoku niby wychodząca być powinna, w hełmie z korony takaż ręka wychodzi. Pisali o nim Paproc. w Gniazdzie fol. 1134. O herb. fol. 566. Okol. tom. 2. fol. 448. Klejnoty fol. 73. Petrasancta c. 65. twierdzi, że wiele bardzo domów po różnych Królestwach, osobliwie w Brunswiku, Frankonji, Misnji, we Włoszech i Szląsku, zbrojnej ręki z mieczem w herbie zażywa. Philippus Villerius Liladamus rodem Francuz, mistrz najwyższy Rodyjskiej kawaleryi, po długo wytrzymanem oblężeniu od Solimana Cara Tureckiego, z tej wyspy gwałtem wyrzucony w roku 1523. od Adryana VI. Papieża w nagrodę męztwa swego, w herbie nadany ręką z gołym mieczem, i manipularzem, z napisem: Pro fide. Spondan. in Annal. Eccles. num. 3. Jerzemu Sikulczykowi, przezwiskiem Dosa, rotmistrzowi, gdy w szczególnej utarczce, Tureckiemu rotmistrzowi, jednem cięciem, rękę prawą i z mieczem odciął, Władysław Jagiellonowicz Król Węgierski i Polski, łańcuch złoty na szyję włożył, a krom inszych donatyw, w herbie nadal sęż samę rękę z mieczem odciętą. Bzovius in Annal. pod rokiem 1514. Istvansius lib. 5. Histor. Takbym tedy rozumiał, i o tym herbie Pogonia, że za podobneż dzieło mę

żnemu jakiemu rycerzowi pozwolony. Paprocki z Długosza powiada, że Klemensowi z Kłajowa, Janowi dziekanowi Krakowskiemu, Mikołajowi Bielunka, i innym odważnym kawalerom, nadany, kiedy jednak i od kogo, zamilczał: co zaś Ks. Rutka in MS. pisze, że od Ludwika Króla Polskiego i Węgierskiego, to się utrzymać nie może, ponieważ dobrze przed Ludwikiem Królem już w senacie zasiadali herbowni tej Pogoni, jako się mówić będzie pod Sandami. Mało co się różni od tego herbu, herb Pleszkowskich, od Stefana Batorego, nadany, tylko że ręka u Pleszkowskich z obłoków nie wychodzi, i na helmie powinno być pół męża zbrojnego, z mieczem w prawej ręce zaniesionym do cięcia: co Okolski zowie Pogonia 5to.

Repliński,

Pogonowski, w województwie Lubelskiem. Tomasz Pogonowski, Stefan w Podolskiem 1674. podpisał elekcyą Jana III. Króla Polskiego.

Józef Pogonowski w r. 1778. podstarości Brzesko Kujawski. Przypisy Krasickiego.

Pogorski herbu Ogończyk. Jędrzej z kościelca Pogorski burgrabia Malborski 1648. Pogorskich tranzakcya w Grodzie Ostrzeszowskim zapisana 1617.

W r. 1788. Antoni Pogorski miecznik Podolski. — Krasicki.

Pogorzelski herbu Krzywda, w księztwie Mazowieckiem. Jakób Pogorzelski chorąży Nurski, Stefan i Tomasz 1632. Wojciech na Pogorzelcu, starosta Nurski, Zygmunt chorąży Nurski, Władysław, Jędrzej w Podlaskiem województwie 1648. Jan w ziemi Rożańskiej. N. sędzianka Warszawska Boturzyńskiego. N. Franciszka Rzewuskiego stolnika Lwowskiego, małżonki. Jędrzej Soc. Jesu S. Teologji Doktor, rządził nowicyat Wileński i kollegium Płockie. Jędrzej podczaszy Nurski, Marcin, Wojciech, Bartłomiej, Paweł, 1674. N. była za Janem Narębskim.

Pogorzelski herbu Wczele, w Wielkiej-Polszcze. Jędrzej Pogorzelski kasztelan Przemęcki, z sejmu 1638. komissarz do granic od Szląska. Constit. fol. 20. Stanisław surrogator Kaliski, poseł na sejm Koronacyi 1587. Constit. fol. 440. N. Felicyana Bardzkiego małżonka, ale sterilis. Hieronim starosta Powidzki, rotmistrz królewski 1658. miał

za sobą Elżbietę, synowicę Błociszewskiego storosty Ujskiego. Stanisław i Chryzostom 1632. N. Remigiana Zaleskiego podczaszego Poznańskiego małżonka: N. miał za sobą Ŭjejską, z której córki, Maryanna Janowi Radzewskiemu, Krystyna Bielickiemu, trzecia Melchiorowi Konarzewskiemu herbu Wręby, zaślubione, i syn Stanisław kasztelan Kaliski, ostatni z tego domu wszedł do grobu, złączył się był dożywotnie z Smuszewską, z niej była córka Zofia, która się w małżeństwo dostała Witosławskiemu, dobroczynna na rezydencyą naszę Chojnicką 1675. Hieronim starosta Powidzki, Rotmistrz r. 1658. Komput Wojska. Barbara Adamowi Bielińskiemu zaślubiona.

Pogroszewski herbu Roch. Jerzy Pogroszewski w województwie Ruskiem 1632. Jan z Horodyszczu w Wołyńskiem 1648. Adam w ziemi Warszawskiej 1674. Jan Soc. Jesu umarł w Rawie 1680. N. była za Teodorem Kulewskim. N. za Franciszkiem Swirskim. Od Pruszkowskich poszli, piszą się zaś z wielkiego Pogroszewa. Jan Pogroszewski z Zielonczanki spłodził Jana Jakóba podsędka ziemskiego Podolskiego temi czasy, który 1mo voto pojął Buszkowską, 2do Zagorską, z tych dzieci młodo pomarły, 3tio Lamerownę Barbarę, z tej zostawuje syna Adama.

Poklękowski, w Kaliskiem województwie. Wojciech Poklękowski 1632. Stefan 1674. Stanisław pisarz grodzki Sieradzki, deputat na trybunał 1740.

Pokłoński, w księztwie Żmudzkiem. Jerzy Pokłoński 1621. Jędrzej mąż rycerski, brat jego rotmistrz w Litewskiem wojsku, pojmany od Szwedów pod Filipowem r. 1656. Piotr 1648. Są drudzy w Pińskim powiecie, z których Piotr Wodzgir Pokłoński pisarzem był grodzkim Pińskim. Konstytucya sejmu r. 1655. Vol. IV. fol. 507. czyni wzmiankę o Wacławie Pokłońskim. W r. 1788. Kazimierz Pokłoński regent ziemski i grodzki Smoleński. Krasicki.

POKORA HER B.

0 tym herbie piszą Bielski fol. 134. Paproc. w Gniazdzie fol. 1132. O herb. fol. 345. Okol. tom. 2. fol. 451. Klejnoty fol. 73. że w polu błękitnem powinna być podkowa barkiem do góry prosto, hakami na dół postawiona, przez nię poprzek od prawej strony klucz, między którego zębami, krzyż, na hełmie nad koroną trzy albo pięć piór strusich. Paprocki in Strom. powiada, że nabyty, za czasów Hermana monarchy, gdy przodek tego herbu za jakiś excess pokutując, do Rzymu zaszedł, od Papieża otrzymał taką formą herb,