skich tych liczy. Hieronima Pampowskiego którego było synów trzech z tych Jakób sterilis: Jerzy zaś miał syna Krzysztofa, od którego córka została Elżbieta Kłosińska: Maciej trzeci syn z Misiowskiej spłodził Marcina, ten z Anną Przewolską spłodził Zofią Cyrembergową, Barbarę Lubańską i syna Jędrzeja, tego było córek cztery, jedna Pawła Cieciszewskiego, druga Julianna Cieciszewska, trzecia Helena Kochańska, czwarta Zofia za Stanisławem Laskowskim instygatorem koronnym. MS. de Famil. Pruss.

Pancerzyński herbu Trzaska. Jerzy Pancerzyński w powiecie Oszmiańskim 1674. r. Karol Piotr najprzód suffragan Wileński białej Rusi kantor i pisarz Litewski, potem biskup Smoleński w r. 1724. umarł biskupem Wileńskim, w r. 1729. był infulat ludzki, w konwersacyi miły, w interessach tak kościoła swego jako i ojczyzny dzielny, wszystkim miły. W roku 1778. Karol Pancerzyński miecznik Mozyrski. 1788. Ludwik miecznik. Krasicki.

W r.

Panfilowicz, w województwie Nowogrodzkiem. Alexander Panfilowicz 1674.

Paniewski herbu Godziemba. Felix Paniowski kasztelan Lwowski, jako się mówiło w pierwszym tomie, i hetman, jakom go czytał na liscie Kazimierza Króla r. 1488. in MS. Petricov. i że w tym roku umarł: ten z młodych lat swoich w obozie Władysława Warneńskiego do wojennych dzieł przyuczony, po jego pod Warną zabiciu, udał się do Huniada książęcia Siedmiogrodzkiego, a potem się przy synu jego Macieju Królu bawił; który gdy wojnę z Turkami zaczął, on z Janem Sręszkowskim herbu Doliwa, pięćset Polaków do Węgier sprowadziwszy, z niemi na czatę wysłany, wiele nad poganami dokazywał, i z pochwałą rycerskiej odwagi, na wszystkich utarczkach. Raz na koczujących napadłszy, świtem żeby szczupłej garsztki jego nie postrzeżono, wielkiem sercem uderzył, że jednak daleko większa liczba była nieprzyjacioł, po pięć razy spędzony, za każdym serca nie straciwszy, tem mężniej na nich nacierał; dopiero gdy mu z Raścianów posiłek przybył, cztery tysiące Turków na placu położył trupem, a siedmnaście tysięcy niewolnika odbił. Powróciwszy do ojczyzny, pułkownikiem był na Krzyżaków za Kazimierza Króla, pod który czas miasto Chyniec obległ, i dobył. Starowol. in Bellat. Sarmat. fol. 113. Miał za sobą Korusinownę siostrzenicę Króla Węgierskiego Maryasza, czyli jako Bielski chce fol. 430. synowicę, i z niej pięciu synów: Zbożnego albo Aucta starostę Stryjskiego, ten z Oleską żył sterilis: Jakóba, i ten z Odnowską Herburtowną bezpotomny: Wacława starostę Zydaczowskiego, temu Bierecka syna

powiła Malchera, którego było dwóch synów, jeden z nich Kasper pojął córkę Alexandra wojewody Wołoskiego, ale z nią dzieci nie miał, drugi Malcher drugą siostrę wojewody Wołoskiego Bogdana r. 1572. Biel. fol. 644. Jana, który tylko dwie córki spłodził: Krystynę Głowiną kasztelanowę Połaniecką, i Anne Krasowską. Jerzy, piąty syn Felixa kasztelana starosta Żydaczowski, czytałem in MS. Petricov. pozew mu dany od Piotra Sambora z Horbacza, po tym także tylko dwie córki zostały: Sienińska kasztelanowa Halicka, i Ludwikowa Skorucina. Ci cztery bracia, Auctus, Jakób, Jan, i Jerzy, przyjęli do herbu swego, i nobilitacyi Jana z Sącza rodem o czem czytałem list in MS. Petricov. Rafał w Mińskiem 1632. Niewiem czy nie do tych należy Mikołaj z Pańkowa (podobno z Paniowa miało być) podsedek Sendomierski 1451. u Łask. w Stat. fol. 84.

Papara herbu Paparona. Jerzy Papara 1685. w komput rycerstwa Polskiego na sejmie policzony dla zasług wojennych, o czem Konstytucya 1690. fol. 7. ) syna jego tamże wspominają Jana i brata. Teodor podczaszy Nowogrodzki, sędzia kapturowy Lwowski 1733.

Powinna być gęś biała w prawą tarczy obrócona, siedząca na darniu zielonym, czyli jako inni mówią na poduszce, w polu niebieskiem, na hełmie pięć piór strusich. Tak

*) Krasicki w przypisach utrzymuje, że ten Jerzy Papara był Grek, i nie r. 1685. jak tu Niesiecki wyraża, ale roku 1659. konstytucyą sejmu do szlachty Polskiej policzony został, przyczem nadano mu prawem dziedzicznem wsie w starostwie Kamienieckiem, Baklatycze, Zielce, Kupicz: i odwołuje się z tem do Konst. Vol. IV. fol. 637. P. W.

go opisują Paprocki w Gniazdzie fol. 900. O herb. fol. 453. Okol. tom. 1. fol. 203. Bielski fol. 277. luboć u niego w hełmie, tylko trzy pióra strusie widzieć. Zowie się ten herb już Paparona, już Budzisz, już Parta Roma: a to dla tego, że gęś obudziła Kamillusa Rzymskiego Pana, czasu potrzeby, gdy Francuzowie Rzym nabieżawszy, cicho Capitolium odebrać chcieli. Ten tedy wczasującą się kawaleryą obudziwszy, odegnał od murów Francuzów: a który się z nich najserdeczniej w tej okazyi popisał, ten w nadgrodę odwagi swojej, ten herb wyniósł. Pospolicie rozumieją że ten klejnot do Polski przyniesiony przez Mamphiola biskupa Płockiego w roku 1386. który we Włoszech urodzony, Piotra de Luna pokrewny, na tę katedrę od Papieża był przysłany; tylko że go książęta Mazowieccy przypuścić niechcieli do niej, dla tego w Rzymie w następującym roku z melancholji życia postradał. Paprockiemu się to nie zda, ile że mu się dostało czytać, dawniejsze przed rokiem 1386. tych familiantów przywileje: przetoż powiada, że go rycerz jakiś chciwy sławy, w te kraje nasze wyniósł, od którego rozplenione domy, osobliwie w Sieradzkiem województwie; atoli niektórzy z nich, jako Trzebiccy, do herbu się Łabędź rzucili. Tymże się niegdy herbem szczycił Alexander III. Papież w roku 1159. o którym tak w swoich proroctwach S. Malachiasz przepowiedział Ex ansere Custode, alludował do herbu jego Paparona czyli Paparocca, co według ttómaczenia Ciakoniusza Alfonsa, gęś u Włochów znaczy; atoli zkąd inąd wiem, że ten Papież w herbie wieży zażywał.

Chodowski,
Kamionomojski,

Papara,

Herbowni.

Parzniewski,

Pstrokoński,

Szydłowski,

Wojucki.

Papieski herbu Gryf, w Sieradzkiem, Rawskiem, Podolskiem województwach. Okolski w regestrze tomu swego wtórego, Papieskich położył herbu Jastrzębiec; ale musi być omyłka: bo ten autor przyznaje, że Papiescy od Dobków swoje początki wzięli, ale Papieskiemi od dóbr nazwani, więc że Dobkowie Gryfem się pieczętują, toć i oni Damal. f. 33. in Archiep. Gnesn. wyraźnie świadczy o Papieskich Gryfach, z których był Jan sekretarz królewski, ten u Łubieńskiego arcybiskupa Gnieznieńskiego, klucz Gnieznieński trzymał; gdzie pałac arcybiskupi restaurował. Stanisław syn Stanisława, długo na Podolu wojując, tamże osiadł, z Wilkowską spłodził syna Kaspra męża walecznego, który na Moskiewskiej expedycyi poległ, w Kamieńcu u 00. Dominikanów

pogrzebiony, którym ojciec jego wieś Cybulowce dał i darował. Okol. Russ. Flor. fol. 102. Piotr do Soc. Jesu wstąpiwszy, nietylko ją wyborną nauką, ale i świątobliwością ozdobił; filozolji i teologji professor; gdy mu doktorską lauream ofiarowano, przyjąć jej z pokory niechciał, rektorem rządził Lwowskie i Krakowskie kollegium, i prowincyą Polską, z ukontentowaniem wszystkich, nakoniec wymówiwszy się z rządów, zasnął w Panu we Lwowie 1671. Brat jego miał za sobą Łopaciankę. Jan, Adam, Franciszek w Sieradzkiem 1648. Maryanna Krzysztofa Bosakowskiego małżonka. Paweł i Alexander w Rawskiem 1674. Stefan w Lubelskiem, Franciszek Maciej kanonik Gnieznieński, proboszcz Koniński, umarł 1699. synowiec naszego ks. Piotra, siostra jego była za Kraśnickim herbu Rawicz.

Papliński herbu Trzuska, w województwie Rawskiem. Są i na Zmudzi, z których Jan 1648. ale niewiem czy tego herbu. Samuel Papliński miał za sobą Jadwigę Rzeszowską, z której córka Anna Kruzerowa.

Papłoński herbu Strzemię, w księztwie Litewskiem, jedni z nich w Witebskiem województwie, piszą się Papłońsey Wilbułtowiczowie: drudzy w Upitskim powiecie, i pieczętują się w niebieskiem polu Strzemieniem, jakie zwyczajnie Polskie bywają, ale do góry przewróconym, a na hełmie trzy pióra strusie. Kojałow. in MS.

Paprocki herbu Cholewa. Jan Alexander Paprocki kanonik Gnieznieński, Łucki, auditor causarum u kilku arcybiskupów Gnieznieńskich, officyał i proboszcz Rawski, umarł 1664. w Łowiczu z nagrobkiem, z tym herbem pochowany.

Paprocki herbu Jastrzębiec, w ziemi Dobrzyńskiej. Jędrzej miał za sobą Elżbietę Jeżowską. Bartłomiej Paprocki sławny pisarz Polski, o którym Pruszcz w Fortecy duchownej fol. 201. świadczy, że w r. 1614. i żyć i pisać przestał, pochowany u 00. Franciszkanów we Lwowie. W druku te są jego księgi. 1mo. Koło Rycerskie w którem rozmaite stworzenia, rozmowy swe mają, zkąd może człowiek przykład wziąść, jako ma sam żyć; in 4to post anno 1576. C. D. 2do. Gniazdo Cnoty, zkąd herby Rycerstwa Polskiego swój początek mają, 1578. Cracov. in fol. 3tio. Herby Rycerstwa Polskiego, na pięcioro ksiąg rozdzielone, in fol. Crac. 1584. 4to. Dziesięcioro przykazanie mężowe, które każda poczciwa małżonka ma umieć i chować. Tamie Dziesięcioro przykazanie żony, które każdy małżonek ma przeczytać: wierszem, in 4to 1651. ale to znać powtórna edycya. 5to. Krótki a prawdziwy wypis w jechania do ziemi Woloskiej Iwan Wojewody, którego Podkową zowią in 8. Crac

1578. 6to. Roznowlany Hospodara z hostem, jak a od koho, na początku swej sprawowan był. Jest tum siła rozmów, kędy autor traktuje o herbach Czeskiej Szlachty, po Czesku in fol. 7mo. Stumbuch Slezki, albo rozmowy o rzeczach do wiary należących z Pisma i ŚŚ. Ojców przeciwko herezyom. Tamie herby Szlachty Wyższego Szląska przywodzi, Bernae in fol. 1609. obiecuje jednak obszerniejszą książkę o nich wydać. Tamże Strom z herbów starodawnych. Rodów ucyneny. 8vo. Proba cnót dobrych, ktemu nauka do obyczajów poczciwych, wierszem Polskim in 8. Crac. C. D. 9no. Rozmowa, Podawce z Plebanem o trzech skutkach zbawiennych, któremi się człowiek z Panem Bogiem złącza, to jest postem, jałmużną i modlitwą in 4to Posn. 1611. 10mo. Ogród królewski w którym krótko opisuje historye Cesarzów, Królów Polskich i Czeskich, arcyksiążąt Austryi, książąt Ruskich, Pragae 1599. tam fol. 203. namienia, że wydał herby Morawskie i Czeskie. 11mo. O Nawróceniu S. Maryi Magdaleny, że książkę wydał: świadczy Pruszcz w Fortecy fol. 201. 12mo. Mercurium Gallobelgicum cytuje nasz ks. Balbinus in Diva Vartensi fol. 53. a na marginesie ma Bohem. in Epitome zaś Rerum Bohemic. lib. 3. c. 8. fol. 211. powiada, że pisał o Biskupach Praskich; z wielką go chwałą wspomina ten autor, i przydaje, że mu Czeskie Królestwo siła wdzięczności powinno, że szlachty Czeskiej herby, pierwszy wielką pracą z starych monimentów wypisał: niemniej i Polska za podobnąż pracę ma mu być obligowana; luboć on miasto nadgrody, jeszcze się z ojczyzny za granice umykać musiał, jako pisze autor życia Hieronima Rozrążewskiego. 13tio. Speculum Moraviae. 14to. Diadochus). Zona jego Kosobudzka Jadwiga kasztelanka Sierpska, wdowa po Wiśniowskim, ale o potomstwie jego nie czytam; synowcowie jego rodzeni, Jan dziekan i proboszcz Sierpski, drugi Paweł w zakonie naszym w prowincyi Polskiej, umarł w Wałczu 1666. Łukasz zaś w prowincyi Litewskiej, rządził kollegium Płockie, zszedł z tego świata 1657. wydał do druku Laski Cudowne przy kościele Sierpskim Panny Maryi w Płockiem województwie in 4to 1652. Varsav. Tamże pisze, o początkach herbu Grzymała. Obiecywał wydać Reformowane Gniazdo Cnoty stryja swego, ale śmierć tego nie pozwoliła. Piotr i Wojciech w ziemi Dobrzyńskiej 1648. Są i w Wileńskiem tego herbu Paproccy. Kojał. in MS.

Wr. 1778. Franciszek dziekan Inflantski. - Piotr stolnik Dobrzyński. W r. 1788. Bonawentura cześnik Rypiński. — Krasicki.

*) Wydał także: Panoszę, albo pochwały niektórych Ruskich panów i Noctes Torunenses. - P. W.