cikownę, z niej syn Piotr młodzianem umarł, i córka Dorota panną. 4. Władysław ten z Jadwigą Puzynianką miał cztery córki, Zofią ta była za Frankiem, z którym spłodziwszy dwóch synów, i owdowiawszy, poszła za Albrychta Czyża: Annę ta za Czyżem: Esterę ta za Kuszelewskim: Katarzynę za Tokarzewskim i synów Alexandra, tego żona Błuściowna: Konstantego tego Zofia Chojecka, wdowa po Wieczorze: Krzysztofa tego Kuszelewska żona. Jędrzej syn trzeci Kaspra z Puciacianki cywun Szadowski, starosta Skirstymoński, cztery razy śluby małżeńskie ponawiał. Pierwszy raz z Bielewiczowną, drugi raz z wdową Bielewiczową, trzeci raz z Dorotą Szabłowską rodzoną siostrą wzwyż pomienionej, z tej miał synów Hieronima Zygmunta, Macieja, Jędrzeja, i Albrychta, córki Dorotę i zakonnicę Bernardynkę, Cecylią ta poszła za Gabryela Legieckiego, i Alexandrę pannę. Czwarty raz z Massalską, wdową po Jundzile ale bezpotomną. Z synów jego 1. Hieronim wziął za żonę Dorotę Welanownę sędziankę ziemską Oszmiańską, z tej byli synowie Stefan, którego żona Pakoszowna wdowa po Cedrowskim, i Mikołaj, tego pierwsza żona Petronella Kimbartowna, z niej córka Maryanna. Druga żona Anna Estkowna, z tej córka Zofia. Trzecia żona Anna Żydowiczowna, z tej dwaj jego synowie, Hieronim i Antoni: córka tegoż Hieronima z Wolanowny, Dorota Łopotowa: po Wolanownie pojął Eufemią Mleczkownę sędziankę ziemską Drudzką, wdowę, po Sumoroku stolniku Kowieńskim, siostrę rodzoną starosty Zmudzkiego, z tej tylko dwie córki zostały, Helena Golejewska, i Eufemia Jędrzeja Worłowskiego małżonka. 2. Zygmunt starosta Skirstymoński, miał za sobą Dorotę Bielewiczownę podkomorzankę Zmudzką, z nią córkę Katarzynę która się w małżeństwo dostała Janowi Worłowskiemu skarbnikowi Kowieńskiemu. 3. Maciej tego żona Krystyna Kosakowska, z której córki Maryanna Judyta Lawrynowiczowa, Praxeda, Petronella, Tekla, i synowie Nikodem i Jerzy. 4. Jędrzej pleban Dawgielski. 5. Albrycht pojął Katarzynę Narburtownę pisarzownę ziemską Żmudzką, z tej zostawił córki Dorotę i Annę i synów Kazimierza i Michała tego żona Maxtymianka z Prus. Po Naburtownie pojął Annę Skarszewską, z niej syn Adam i córek dwie Krystyna i Elżbieta. Piotr czwarty syn Kaspra z Puciacianki, wszedł w kontrakty małżeńskie z Reginą Białozorowną podkomorzanką Upitską, z nią spłodził córki Petronelle Jędrzeja Brzozowskiego cześnika Kowieńskiego małżonkę, i Maryannę Kuślańcową: synów pięciu: Stanisława, Piotra, Hektora, Fortunata i Kaspra. A z tych 1. Stanisław wojski Wilkomierski, miał za sobą Jadwigę Kiesztortownę skarbnikownę Zmudzką,

ta mu zrodziła dwóch synów, Kazimierza chorążego Parnawskiego, żona jego Elżbieta Inurowiczowna skarbnikowna Kowieńska, i Karola skarbnika Rzeczyckiego, żona jego Katarzyna Szulcowna z Prus, z tej syn Antoni. Po Kiesztortownie pojął Petronellę Szukściankę, z tej córki Helena Bazylemu Iwanowskiemu, z którym spłodziła dwóch synów. Anna i Eleonora Chryzostomowi Bielewiczowi, stolnikowi Smoleńskiemu zaślubione i syn Mikołaj zakonu S. Franciszka, umarł gwardyanem w Pińsku, przedtem zaś Kowieński konwent rządząc, wiele tamtemu miejscu dobrego uczynił. Po Szukściance pojął Kimbartownę skarbnikownę Litewską, ale z nią żył sterilis. 2. Piotr cześnik Kowieński żona jego Bartoszewska, ta mu spłodziła córkę Joanne Chreptowiczową stolnikowę i podstarościnę Grodzieńską, i synów dwóch, Józefa stolnika Wilkomierskiego, żona jego Dąbrowska podkomorzanka Wileńska: i Hektora który się złączył dożywotnie z Rożnowną z Inflant, z tej była córka Teresa. 3. Hektor pisarz ziemski Wilkomierski żył bezżenny. 4. Fortunat, i ten także. 5. Kasper miał za sobą Elżbietę Grotowską sędziankę grodzką Trocką, z nią spłodził syna Jana starostę Jakońskiego, sprzysiągł się dożywotnie z Katarzyną Rajecką marszałkowną Lidzką, wdową po Samuelu Komorowskim podkomorzym Wileńskim. Maciej miał za sobą Białozorową marszałkowę Upitską.

W r. 1778. Ignacy Oziębłowski sędzia ziemski Brzesko Litewski. Krasicki.

Oziębłowski herbu Sulima, w Sendomierskiem województwie. N. Oziębłowski na dworze Macieja Pstrokońskiego biskupa 1608.

Oziereccy książęta, początki swoje ciągnęli od Włodzimierza Jedynowładzcy Ruskiego; i od jego syna Sudzisława książęcia Pleszkowskiego, a jako Ks. Kojałow. świadczy in MS. od książąt Druckich, atoli Jan książę Ozierecki za Zygmunta I. przeniósł się do Moskwy.

Ozierski. Michał Ozierski ziemianin Smoleński, którego wspomina Konstytucya 1662. fol. 18. z pochwałą wierności jego ku ojczyznie i odwagi rycerskiej.

P.

Pabierowski. Jakób Pabierowski miał za sobą Maryannę Ogrodzińską, z której synowie Mikołaj, Łukasz, Kazimierz i Stanisław.

Pac herbu Gozdawa, w księztwie Litewskiem. Pospolitsze wszystkich zdanie, że ten dom przezacny, z księztwa Elorencyi do księztwa Litewskiego przeniesiony; jakoż że Pacciuszów familia we Włoszech jeszcze przed narodzeniem Pańskiem kwitnęła, świadczy Kojałow. in MS. kiedy powiada, że widział w bibliotece Trydenckiej przejeżdżając tamtedy wykopane antiquitates, na gruntach Sornellum zamku w roku 1635. i znalezione od Curcyusza Ingiramiusza, a niegdy pod czas wojny z Rzymiany w rok po Katylinie zakopane, gdzie na jednej z nich było napisano, Cosmus Paccius Pontifex Maximus subsignavi. Ze też z Elorencyi sławna i podziśdzień familia Pazzyuszów słynie, jest pewna, z których była S. Marya Magdalena de Pazzis zakonu Karmelitańskiego, którą wielkiemi cudami od Boga wsławioną, a między inszemi i tym, że jej ciało Panieńskie do tych czas nieskażone konserwuje, Klemens dziewiąty Papież w liczbę świętych policzył, i dzień dwudziesty piąty Maja, jej uroczystości naznaczył. Tej świętej znaczne relikwie, to jest ząb w złoto, i włosy subtelnie w kryształ oprawne przysłał Pacowi biskupowi Wileńskiemu książę Florencki z listem do niego, gdzie ich blizkich we krwi do tej świętej zeznaje. Wątpliwość tylko zostaje, kiedy te przenosiny stanęły, czyli z Palemonem i innemi Rzymianami do księztwa Litewskiego zaszłemi, czyli poźniej. Przecież wszyscy na starożytność tego domu w księztwie Litewskiem zgadzają się. Połujanowicz w Genealogji Paca w roku 1686. zebranej twierdzi, że Ginwiła syn Pac Gilewicz, kwitnął za Kazimierza Wielkiego Króla Polskiego, którego dwa przywileje Słowiańskim językiem pisane, drugi z nich dany 1340. r. temu Pacowi Gilewiczowi, przywodzi: Olszowski w kazaniu swojem pogrzebowem powiada, że jeszcze za Jagiełła Króla Jerzy Pac był wojewodą Kijowskim, i sędzią Podolskim, ale to u mnie pewna, że za czasów Jagiełła jeszcze wojewodów Kijowskich nie było, ale książęta Olgimuntowiczowie tą prowincyą rządzili. A do tego że na to autora Olszewski żadnego nie przywodzi. Jana takimże sposobem pisze, że był podczaszym Litewskim 1524.

Mikołaj Pac starosta Lidzki, jeden z posłów Kazimierza

książęcia Litewskiego, na sejm elekcyi królewskiej do Piotrkowa w roku 1445. Stryjkow. fol. 608. i znowu 1453. na sejm Parczowski, upominając się u Polski Podola. Stryjkow. fol. 618. Kojal. p. 2. Jerzy Pacowicz starosta Połocki i marszałek Litewski 1499. u Łask. w Stat. fol. 130. w następującym roku mężnie Smoleńska bronił przeciwko Moskwie, Stryjkow. fol. 681. Kojałow. p. 2. gdzie go namiestnikiem Smoleńskim zowią: Okolski go pisze kasztelanem Wileńskim, ale niesłusznie: jego córka Zofia żona Mikołaja Radziwiła wojewody Wileńskiego, która w Kobryniu kościół zaczęła fundować, o czem czytałem list Zygmunta I. in MS. Petricov. Zył potem według Kojałow. syn jego z Radziwiłowny księżny Kobryńskiej (myli się ten autor, siostra to była jako się mówiło, żona Radziwiła) Mikołaj podkomorzy Litewski dalej wojewoda Podlaski, tego z Alexandry księżny Holszańskiej, z którą wziął w posagu Derazne i Zajezierze, było cztery córki, tyleż synów, to jest Mikołaj najprzód nominat na biskupstwo Kijowskie, jako go wspominają Konstytucye 1564. fol. 52. i Paprocki o herb. fol. 674. gdzie o nim powiada, że wiele ksiąg pisał, ale Kalwińskim duchem trąciły; dla tego też niechcąc się święcić, i stan duchowny porzuciwszy, został potem kasztelanem Kijowskim, to Kojałow. in MS. Sarnicki w prefacyi swojej pisze go w roku 1587. kasztelanem Mścisławskim, chyba, że z tej przesiadł się na kasztelanią Kijowską: był pan hojny i w muzyce się kochający. Drugi Stanisław, ten jeszcze będąc namiestnikiem Witebskim, dał odsiecz Jezierzyszczom, gdzie trzynaście tysięcy Moskwy, we dwa tysięcy naszych pogromiono. W roku 1566. był podstolim Litewskim, nakoniec wojewodą Witebskim i starostą Surazkim. W roku 1566. przez swoich Kozaków, Moskiewskie kraje szeroko plądrował, i Sitna dobył, na którem wziął sto dwadzieścia hakownic, a we dwie lecie Wieliskie, Uświatskie i Bielskie włości popalił, pułk Carski z Bojarów zgromadzony, w tymże roku zniósł. Oblężony na Witebsku, fortecy szczęśliwie dotrzymał. Miał za sobą Krystynę Chodkiewiczownę kasztelankę Wileńską. Starow, in Bellat. Sarmat. fol. 181. położył jego elogium, syn jego miał być Jan wojewoda Połocki w roku 1599.

Paweł trzeci syn Mikołaja z Alexandry księżniczki Holszańskiej, najprzód kasztelan Witebski, jam go i Mińskim napisał bo Sarnicki wyraźnie pisze o nim; potem wojewoda Mścisławski, któremu z tym tytułem, i braci jego wzwyż wspomnionym dziedzicom na Rożance, Stryjkowski przypisał siódmą księgę kroniki swojej; starostą Mścisławskim, Wilkomierskim, i Dzisieńskim. Złączył się był dożywotnie 1mo

voto z Reginą Wołowiczowną, z tej były dwie córki, Zofia wydana za Wojciecha Rakowskiego kasztelana Wiskiego, starostę Uciańskiego, umarła 1617. fundowała kościół w Wilnie. Barbara za Józefa Tyszkiewicza, trzecia w zakonie Ś. Franciszka 2do voto z Anną Chodkiewiczowną kasztelanką Wileńską, co poznać z jego testamentu w roku 1595. pisanego, atoli o potomstwie jego z nią milczą autorowie. Kojał. in MS. i Dygonia Tomasz Ord. S. Franc. de Observ. w kazaniu Lilia Pacowska i inni pospolicie twierdzą, że umarł kasztelanem Wileńskim, ale roku nie piszą: przydają i to, że w roku 1573. od stanów Litewskich jeździł na sejm koronny w legacyi. Synów jego z pierwszej żony było trzech. Z tych Jan podczaszy Litewski. Walicki w Obrazie Kodeńskim pisze, że Pac podstoli Litewski miał za sobą Krystynę Sapieżankę, Alexandra Dadziboga wojewody Mścisławskiego córkę. Wspominają go Konstytucye 1589. fol. 560.

Mikołaj biskup Zmudzki, drugi syn Pawła kasztelana Wileńskiego z Wołowiczowny, z suffraganji Wileńskiej do tej infuły wyniesiony, religione et prudentia ornatissimus: mówi Cichoc. in Alloq. Osec. lib. 2. cap. 22. część dziedzictwa swego do tego biskupstwa przyłączył, wspominają go Konstytucye 1613. fol. 46. komissarzem do rozgraniczenia Kurlandy i księztwa Zmudzkiego. O nim Argentus de Reb. Societ. in Reg. Pol. c. 9. fol. 131. świadczy, że na fundacyą kollegji Soc. Jesu ofiarował naszym i dobra, i pieniądzę, bibliotekę, umarł w Padwie, do Włoch daleką peregrynacyą podjąwszy w roku 1619. pełen pasterskich zasług, osobliwie miłosierdzia na ubogich, gorliwości o honor Boski, pilności w dozorze karności kościelnej, przykładnego żywota.

Piotr, trzeci syn Pawła kasztelana Wileńskiego, z Wołowiczowny, najprzód starosta Mścisławski, z sejmu 1607. komissarz do granic, Constitut. fol. 861. i 1611. poseł na sejm, Constit. fol. 46. potem chorąży i podskarbi nadworny Litewski, nakoniec wojewoda Trocki, starosta Dawgieliski. Ofiarowano mu przedtem krzesła województw Witebskiego i Mścisławskiego, ale ich przyjąć niechciał, ledwo się użyć dał, że przyjął Trockie, jam go między wojewodami Trockiemi, napisał pod rokiem 1670. ale to pewna, że wyżej siedział; rozumiem że po roku 1626. wstąpił na to krzesło. Był Pan wojenny przeciwko Moskwie Turkom, i Szwedom pod Drohobuzem, Chocimem, i Kircholmem stawał, osobiście i z licznem rycerstwa gronem, swoim kosztem zaciągnionem. Po kampanji z Szwedami, zwycięzcy Bogu kościół w Mścisławiu wystawił, a w Wilnie Depositionis z krzyża Pana Jezusa ołtarz, i pod nim grób sobie, gdzie najprzód