Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

tyrów płci obojej przykłady, carmine heroico. 2do. Magnanimitatis Polonae specimen, per aliquot brevia Poemata, illustratum, in 12. 1652. 3tio. Berestecensis Bellona, seu debellatorum Scytharum, domitorumque rebellium, sub Beresteczko, commune trophaeum lib. 2. 1652. poema heroicum. 4to. Epigrammatum libri tres, in 12. 1651. 5to. Mavors Israelis Dux Mojses, seu de eductione populi sacri, ex captivitate Pharaonis, deque universa Bibliorum historia, libri 12. carmine heroico, in 12. 1653. Felicyan w Nowogrodzkiem, Stefan w Mazowieckiem województwach 1648. Zofia podkomorzanka Nowogrodzka za Wołodkiewiczem podsędkiem Mińskim. Konrad Kocharyn Obliński (tak go napisano) poseł z województwa Bracławskiego, podpisał Unią Litwy z Koroną 1569. Constit. fol. 172. N. była za Kryszpinem Jezierskim.

Obrzycki herbu Prus 1mo, z Mazowsza na Podolu osiedli. Felix Obrzycki poseł na sejm Warszawski z Mazowsza 1589. podpisał tranzakcyą Będzińską.

[graphic][merged small][merged small]

W polu czerwonem powinien być klucz biały, zębami do góry prosto, przecież zęby te, nie są takim kształtem formowane, jak pospolicie u kluczy bywają, ale na kształt litery T wielkiej, z boku lewego powinna być przy nim gwiazda, a na hełmie trzy pióra strusie; tak go opisal, i nazwał Jasieńczykiem, Ks. Kojał. in MS. bo Paprocki i Okolski o nim nie wiedział. Zowią go też kluczem rozdartym. W Wołyńskiem, Kijowskiem, i indziej, kwitną Obuchowiczowie, którzy się nim zaszczycają. Iwan Obuchowicz ziemianin Wołyński, o którym Metryka Wołyńska świadczy 1528. N. za Jana Albrychta w potrzebie Ruskiej z Tatary wzięty w niewolą od nieprzyjaciela, umarł w więzieniu. Jędrzej z Wo

TOM VII.

2

łynia przeniósł się do Mozyra, wziąwszy daninę od Króla Alexandra za wysługi swoje. Fiedor poborca w ziemi Mozyrskiej 1609. Constit. fol. 928. Zacharyasz w Witebskiem 1613. Uniw. Pobor. N. sędzia ziemski Mozyrski, synów jego trzech: Filip, Teodor i Zacharyasz. Z tych Filip Kazimierz, najprzód wojski Mozyrski, rotmistrz królewski pod Garamujzą, gdzie grafa Turna zbito; z tymże tytułem marszałkował w izbie poselskiej, na elekcyi Jana Kazimierza Króla r. 1648. z wielką pochwałą; zostawszy pisarzem Litewskim, odprawował poselstwo do Cara Moskiewskiego, i na sejm 1653. zkąd był naznaczony komissarzem do zapłaty wojsku. Constit. fol. 5. Wojewodą Smoleńskim będąc, dla niezgody swoich, i po desperowanych posiłkach, poddał Smoleńsk Carowi Alexiemu pod pewnemi kondycyami w roku 1654. Pod Warszawą będąc pułkownikiem królewskim mężnie stawał, umarł 1657. syn jego Michal Lew, pod którego imieniem od akademji Wileńskiej wyszedł panegiryk, Wesele przy weselnym akcie Michała Karola Radziwiła Ks. 1645. in fol. rotmistrzem był potem i pułkownikiem 1660. pod Brudnem, gdzie mężnie się scierał z Moskwą, i już zniósł był ich rajtaryą, atoli od swoich odbieżany, lubo się długo bronił, po ciężkich jednak razach, w niewolą się dostał: wyszedł potem z więzienia, i w nagrodę swych zasług, wziął strażnikostwo Litewskie. Drugi syn wojewody, Teodor podkomorzy Nowogrodzki, służył w wojsku pod Chocimem przeciw Turkom 1673. zwiedził cudze kraje z Królem Janem Kazimierzem po abdykacyi jego starostą Cyryńskim będąc, posłował na sejm 1668. zkąd deputowany do zapłaty wojsku. Constit. fol. 4. Umarł kasztelanem Nowogrodzkim, lubom ja go opuścił w pierwszym tomie, że roku doczytaciem się nie mógł: zostawił synów, córka zaś jego była, za Cypryanem Wojną Jasienieckim. Teodor Michal drugi brat wojewody, podkomorzy Mozyrski, żołnierz sławny, porucznikiem był chorągwi usarskiej Alexandra Gosiewskiego, posłował na konwokacyą 1632. był komissarzem od Rzeczypospolitej na ujęcie Kozaków zostawił potomstwo. Zacharyasz trzeci brat wojewody, dziekan Smoleński umarł 1658. Mikołaj Obuchowicz skarbnik i pisarz grodzki, a potem sędzia Mozyrski 1648. Jędrzej w województwie Brześciańskiem 1650. Michał znaczny benefactor rezydencyi naszej Owruckiej 1686. Jan Franciszek, ale Obuchowski go napisano 1674.

W r. 1778. Józef Obuchowicz podwojewodzi Nowogrodzki.
Ignacy podczaszy Mozyrski. Krasicki.

[ocr errors]

Ochłopowski. Metryka Wołyńska wspomina ich jako ziemianów swoich w roku 1528. Jan Mienieta Ochło

powski roku 1632. podpisał w Wołyńskiem elekcyą Władysława IV.

Ochocki herbu Nowina, w Sieradzkiem województwie. Paprocki i Okolski.

Ochocki herbu Ostoja. Trzech było braci rodzonych Ochockich: Hieronim kustosz Pilecki, kanonik i officyal Wislicki: Gabryel Philos. et Medic. Doct. rajca Krakowski, i Piotr: ojciec lubo z antenatów swoich szlachcicem się urodził, przecież tej swojej prerogatywy zapomniawszy, w mieście Krakowie osiadł. Piotr jednak syn jego, z młodszych zaraz lat wojenno traktując, i z Szwedami mężnie się za ojczyznę potykając, kulą postrzelony i okaleczony, wysłużył to sobie, że Konstytucya 1676. na koronacyi Króla Jana, żeby mu ojcowski proceder najmniej nie szkodził, zagrodziła, i za rodowitego z przodków swoich szlachcica przyznała. Const. f. 63. Do tejże łaski tamże przyjęto Stanisława Jacka Ochockiego, synowca tegoż Piotra, a syna Gabryela. Stanis. BieZanow. w panegiryku Supiens Magni animi Umbra, Gabryelowi temu 1673. przypisanym, herb im Ostoja przywłaszczył. Paprocki i Okolski o nich nie pisał.

Ochotnicki na Wołyniu. Jan Ochotnicki podstoli Żytomierski, pisarz Kamieniecki 1690. żona jego Alexandra Dobraczyńska. Anastazya zakonnica u wszystkich SS. we Lwowie. Władysław podstoli Żytomierski miał za sobą Annę Siemiaszkownę.

Marcin Jasieńczyk Ochotnicki R. P. B. podpisał elekcyą Stanisława Augusta Króla z powiatu Grodzieńskiego. Wielądek. Ochrymowicz. Fiedor Ochrymowicz ziemianin Wołyński 1528. Metryka Wołyńska.

Ochycki, w ziemi Wyszogrodzkiej. Jan Ochycki podpisał elekcyą Jana III. Króla.

Ocieski herbu Jastrzębiec, w Krakowskiem województwie. Jan Ocieski z Ocieszyna, najprzód kasztelan Biecki, Sądecki starosta, ochmistrz Królowy, tak się podpisał na liscie Augusta Króla, danym miastu Lwowskiemu 1548. a oraz podkomorzy i burgrabia Krakowski, dalej podkanclerzy koronny i podkomorzy Krakowski, umarł kanclerzem koronnym 1563. Krakowskim, Oświecimskim, Zatorskim, Sądeckim, Olsztyńskim starostą. Okolski inszego być rozumie Jana kasztelana Bieckiego, inszego Jana kanclerza koronnego, ale się myli; jedenże to był, tylko postępował. Vir non solum ingenio prudentiaque singulari, et admirabili quadam dicendi facultate, sed etiam summa, in Catholica orthodoxaque fide constantia praeditum, mówi Rescius in Epist. de

dicat. Confutati. Prolego. Brentii i Orichov. dial. 6. de Execut. Illius eloquentia cum summa gravitate et prudentia tanta fuit, ut nullus tunc Regum Christianorum, parem illi Cancellarium habuerit; toż poświadcza Górnicki Łukasz w swoim Dworzaninie fol. 153. Jeździł w różnych legacyach do postronnych monarchów, jako to do Rzymu, Niemiec, i Węgier, z wielkim dowcipu swego zaleceniem, do Cara Tureckiego, kedy wymógł surowe zakazy, aby Tatarskie Ordy, albo wycieczki Piotra Multańskiego hospodara, granic Polskich nie infestowały. Orichov. orat. Turcica, Biel. f. 575. Wargocki; w roku 1553. po Katarzynę Austryaczkę żonę Augusta I. Króla, Orichov. Paneg. nuptial. kędy go zowie Virum consilio et lingua promptum. Jest tom. 2. Operum Hosi f. 160. list Hosiusza kardynała, do niego dany 1557. pełen jego pochwał. Córka jego Zofia dostała się w małżeństwo Stanisławowi hrabi Tarnowskiemu, kasztelanowi Sendomierskiemu, synów jego dwóch młodo umarło, Rafał Maciej 1547. i Stanisław 1556. obadwa w Krakowie u S. Trójcy pogrzebieni, zostało się było jeszcze dwóch, Jan starosta Olsztyński posłował na sejm 1589. i podpisał tranzakcyą Będzińską, umarł bezżenny. Drugi Joachim, któremu brat starszy spuścił starostwo Olsztyńskie, umarł kasztelanem Sądeckim, w roku 1609. z tym tytułem, był komissarzem do granicznych od Szląska i Węgier dyfferencyi. Const. f. 897. Stefanowi Królowi na expedycyą Moskiewską znaczne ludzi rycerskich roty stawiał: pod Byczyną także przeciwko Maxymilianowi, chorągiew jego pięknie się popisała, z Rokoszanami siła pracował, żeby ich był Zygmuntowi Królowi przejednał, miał za sobą Annę Mielecką herbu Gryf starościankę Sendomierską, z którą, daleką do Rzymu peregrynacyą odprawił, umarł jednak sterilis koło r. 1620. ostatni z domu Ocieskich: to Baranow. Mikołaj brat Jana kanclerza dworzaninem jeszcze będąc królewskim, gonił z kopią na weselu Zygmunta Augusta Króla 1553. Orichov. in panegir. nupt. Obrawszy sobie potem stan duchowny, kanonikiem był Krakowskim 1568. in Liter. Padniev. u Nakiel. fol. 637. Adam trzeci brat kanclerza, po którym został podkomorzym Krakowskim, zszedł z tego świata w r. 1566. wieku swego 56. któremu w kościele Wojnickim pogrzebionemu, Anna Koniecpolska małżonka starościanka Wieluńska nagrobek wystawiła, a potem poszła za Zygmunta Zaklikę kasztelana Połanieckiego a potem Bełzkiego. Paproc. fol. 45. Katarzyna synowica kanclerza koronnego, była za Wojciechem Karczewskim, siostra zaś jego była za Kmitą pisarzem ziemskim Krakowskim, druga za Mstowskim.

po

Oczekliński. Wspominają ich Księgi Grodzkie Ostrzeszowskie w roku 1574.

Oczko. Dom ten z Czech do nas przyszedł, co poznać z tego co pisze, Purpura docta in Supplemen. f. 147. Joannes Oczko Bohemus ex nobili et antiqua familia Dominorum Ularsim, intimus quondam Consiliarius et Secretarius Caroli IV. Caesaris, ex Praeposito Omnium Sanctorum in arce Pragensi, favore ejusdem Caesaris ac Bohemiae Regis, Episcopus Olomucensis creatus, non multo post ad Metropolitanam Ecclesiam Pragensem post Ernestum a Pordubiz translatus, licet repugnans. Hic secundus Pragensis Archiepiscopus exstitit, cui aucta fuit dignitas a Pontifice Urbano VI. qui eidem crucem auream, rubeum pileum 1379. cum titulo Duodecim Apostolorum adscripsit, legatumque Apostolicae sedis in regno Bohemiae renuntiavit. Xenodochium Pragae, pro iis qui in paupertatem prolapsi sunt, aut qui ad sacra loca peregrinari volebant, liberalissime fundavit. Domum Archiepiscopalem Pragensem, miris_structuris eleganter auxit, et in ea nobilissimum sacellum in honorem Deipare, nec non aliud aeque celebre pro memoria Dominicae Passionis construxit. Sub hoc Praesule collecta sunt mortuorum Ecclesiae Pragensis Episcoporum corpora, quae in unum junctim locum, marmoreo sarcophago tectum reposita sunt, eorum vero nomina ac tituli in privato libro conscripti, ad rei memoriam et distinctionem Archiepiscoporum deinceps futurorum asservantur (hinc patet Archiepiscopos Pragenses non fuisse ante Ernestum a Pordubiz, sed solum Episcopos). Porro altaria, oratoria, hospitalia, Ecclesias, plurimaque id genus pietatis aedificia, tanto numero, tum Pragae, tum per Bohemiam erexit, ut multa aureorum millia expendisse tradatur, Regem Venceslaum ac postea Imperatorem, profligatae vitae Principem, monebat solus libere, et accipiebat Rex grate ab eo, tum ob morum suavitatem, tum ob sanctimoniam ejus. In funere Caroli IV. Imperatoris orationem habuit, quae extat impressa, obiit 1380. Fertur, lethaliter decumbenti Beatissimam spectabilem se praebuisse, et de salute animae suae certum reddidisse. Wojciech Oczko wydał księgę wielką, De variis affectionibus Corporis humani 1581. Starowol. Hecat. N. w zakonie Kaznodziejskim doktor teologji tegoż wieku.

Oczosalski herbu Paprzyca, w województwie Mazowieckiem i indziej. Jędrzej 1632. Jan i Piotr 1648. Maxymilian sędzia Bracławski, z sejmu 1647. r. komissarz na upatrzenie fundacyi Karmelitów. Constit. fol. 36. Jan miał za sobą Jadwigę Lesiowską, N. była za Krzysztofem Tcho

« ZurückWeiter »