Mińskiemu. Michał Ossoliński trzeci ich brat, podstoli, a potem zda mi się chorąży Drohicki, poseł na sejm 1724. Kazimierz czwarty najprzód stolnik Podlaski, potem kasztelan Czechowski, miał za sobą Czyżowską pozostałą wdowę po Młodzianowskim, niewiem czy nie tenże sam już kasztelan Połaniecki marszałkował w trybunale koronnym w roku 1716. Piąty ten, co idzie :

Franciszek Maxymilian podskarbi wielki koronny, a przedtem chorąży Drohicki, podskarbi nadworny koronny, starosta Chmielnicki, rotmistrz ziemi Drohickiej, marszałek izby poselskiej w roku 1722. którą funkcyą godnie i z pochwałą wszystkich piastował, złączył się był pierwszym ślubem z Miączyńską wojewodzanką Wołyńską, z tej córka dostała się w małżeństwo Józafatowi Szaniawskiemu podstolemu koronnemu, i synów dwóch, z tych Antoni chorąży nadworny koronny, starosta Sendomierski, ma za sobą Stadnicką wnuczkę wojewody Wołyńskiego, obszernej fortuny dziedziczkę "): drugi Tomasz, podkomorzy nadworny Augusta III. Króla Polskiego, starosta Nurski **). Drugim ślubem podskarbi, pojął Katarzynę Jabłonowską wojewodzankę Ruską, której rodzona siostra, poszła we Francyi za książęcia Chatteleraud. Spuściwszy potem podskarbstwo koronnę, do Lotaryngji zajechał, tam Eques S. Spiritus, Supremus Aulae Lotaringiae Praefectus et Parlamenti Nanceani Eques honoris kreowany. Mikołaj trzeci, syn Mikołaja z Strzyżowskiej, kasztelanem był Parnawskim w roku 1640. Jakób brat jego rodzony, wstąpiwszy do zakonu Societat. Jesu i w nim, ledwo sześć lat przepędziwszy, w roku 1607. w Lublinie wieku swego 24. świat ten, który przedtem dla Boga podeptał, porzucił. Cichocki in Alloq. Osec. lib. 2. cap. 2. niezkażonej żadnym grzechem niewinności jego pochwały zapisał; cierpliwości zaś tak wielkiej, że gdy mu nogę z spadku z woza zdruzgotaną, a ztąd pod piekielnym ogniem rozgorzałą, urzynać miano, on sam, gdy inni nad nim płakali, wesoło sobie nucił. Paweł trzeci syn Jędrzeja z Osmolskiej, złączył się dożywotnie

Był to Józef nie Antoni, (może dwóch imienny) poźniej wojewoda Wołyński, z Stadnickiej miał potomstwo: corki, jednę za Józefem Potockim krajczym koronnym, drugą Maryannę za Mniszchem starostą Sanockim: syn starszy N. osiadł we Francyi, młodszy Józef starosta Sendomierski, dalej wojewoda Podlaski, pojął Ossolińską, ale się to małżeństwo rozeszło. - Przypisek Krasickiego.

**) Pojął w małżeństwo Lanckorońską, z tej córka jedynaczka za Stadnickim. Przypisek Krasickiego.

z Zbigniewą Słupecką kasztelanką Połaniecką, z tej był syn jeden co idzie.

Hieronim najprzód kasztelan Sądecki, potem Wojnicki, umarł kasztelanem Sendomierskim w roku 1576. i starostą Krzeczowskim, krwawe zasługi jego drogę mu do senatu utorowały, gdy albowiem pod Obertynem mężnie na nieprzy jaciół naciera, od nich oskoczony, po wielu ranach od nich sobie zadanych, z konia szwankował, pół umarły, gdy tedy tak we krwi swojej brodzi, a ratunku znikąd nie widać, zdało mu się że Ś. Anna do niego przyszedłszy, rany jego białą chustką wiązała, a co dziwniejsza, tejże godziny do Lwowa cudownie przeniesionym, i u Cyrulika złożonym siebie obaczył, gdzie zupełnie do zdrowia przyszedłszy tem się chętniej, na wszystkie okazye za ojczyznę narażał. Zaślubił sobie Katarzynę Zborowską kasztelankę Krakowską, z której córka Zofia, Stanisławowi Drohojewskiemu kasztelanowi Przemysłkiemu zaręczona, synów zaś trzech: Marcin, Jędrzej i Zbigniew. Z tych Marcin, starosta Krzeczowski, w owej z Gdańszczanami pod Tczewem batalji poległ na placu 1577. Paproc. Biel. Starowol. in Monum. fol. 788. Jędrzej spłodził syna Mikołaja starostę Wojnickiego roku 1648. za którym była Krystyna Zuzanna Wieszczycka, z tą miał syna Franciszka.

Zbigniew, trzeci syn Hieronima kasztelana Sendomierskiego, w roku 1605. kasztelan Zarnowski, podpisał list Zygmunta III. de Feudo Prussiae w roku 1607. wojewoda Podlaski, Stanisławowski, Dobrzyński, Stobnicki starosta, w którym roku pierwszej żonie swojej Katarzynie z Lissowa Kosińskiej kasztelance Podlaskiej zmarłej, nagrobek w Warszawie wystawił: Starowol. in Monum. na temże krześle siedział w roku 1611. gdy go komissarzem Rzeczpospolita do rozgraniczenia zapisala, Constit. fol. 19. i w roku 1613. do ukojenia związkowych: z tego przesiadł się na Sendomierskie, z którego przeniósł się na wieczność w r. 1623. Fundował 00. Dominikanów w Klimuntowie, klasztor i kościół pod tytułem S. Jacka, kędy po śmierci złożony. Dwa razy marszałkował izbie poselskiej, pierwszy raz 1585. drugi raz 1601. tam posłując o honor wujów swoich Zborowskich gorliwiej się ujmował. Na sejmie zaś Inquisitionis, z Opaleńskim Jędrzejem jak bronił Zygmunta III. honoru, sam mu nie raz Król publicznie dawał świadectwo, dopieroż podczas rokoszu, obiedwie strony pod Janowcem już do bitwy gotowe, rozerwał, i że tam do rozlania krwi nie przyszło, ułacnił. Związkowym wyperswadował, że się od szkodliwego ojczyznie węzła, rozwiązali. Po Kosińskiej żonie zmarłej, pojął

był Zofią Krasińską wojewodzankę Płocką, która pierwej była za Mikołajem Ligęzą kasztelanem Sendomierskim, ale tak z tą jako i pierwszą żadnego potomstwa nie miał; trzecią żonę miał Jadwigę z Sienna, z tej byli dwaj synowie: Krzysztof i Maxymilian; czwartą Annę Firlejownę wojewodzankę Krakowską, z tej syn Jerzy. Jegoż córka Zofia Konstantego Korniakta małżonka, w trzydziestu latach wdową zostawszy, w tym stanie aż do śmierci żyła, wszystka się na chwałę Boską wydawszy. Przemysłki klasztor 00. Dominikanów, za szczególną ją sobie dobrodzikę kładzie, która do erekcyi jego, po trefunkowym ogniu i spaleniu, najpierwszym i największym była supplementem. Fundowała przytem Studium Theologicum et Philosophicum w tymże klasztorze, i cokolwiek w tym tam kościele najbogatszego obaczysz w srebrach i apparatach, to z jej ręku wyszło. Do Lubelskiego kościoła tychże ojców do drzewa ś. dała bogatą lampę i inne srebro, Gidelskiemu także i Leżajskiemu klastorom 00. Bernardynów dobrze czyniła. Bonav. a S. Stanislao. w Kazanie Prezent. Kazanie Pa

miątka roczna powiada, że ten Zbigniew w roku 1614. miał za sobą Parysownę kasztelankę Warszawską, z Sienickiej nie z Sienińskiej, Kaspra siostry urodzoną ").

Krzysztof syn Zbigniewa wojewody Sendomierskiego najprzód podkomorzy Sendomierski i starosta Stobnicki, posłował z tym tytułem na sejm 1620. zkąd był naznaczony komissarzem ad Consilia bellica, wspominają go także Konstytucye 1621. fol. 18. i 1623. fol. 9. i 1626. fol. 3. i 1627. fol. 3. gdzie approbowała Rzeczpospolita cessyą jego, którą wszystkich prowentów podkomorskich ustąpił pisarzowi granicznemu Sendomierskiemu. W r. 1633. już kasztelan Sądecki, Const. fol. 7. w r. 1637. kasztelan Wojnicki, Const. fol. 31. nakoniec w roku 1646. umarł wojewodą Sendomierskim, jam go w pierwszym tomie kasztelanem Sendomierskim napisał z Nakielskiego, ale to jest omyłka: bo wojewodą tylko był tego miejsca. Powiada o nim ten autor, że

*) Tego Zbigniewa wojewody Sendomierskiego, posiadał ciekawy rękopism Ignacy Krasicki biskup Warmiński, w którym wszystkie za jego czasów publiczne Rzeczypospolitej interesa, i szczególne niektóre okoliczności wypisane są dokładnie. Pokazuje się z tego manuskryptu iż w młodości tenże Zbigniew błędami beretyckiemi był zarażony, wysłany był albowiem do szkół i mistrzów protestanckich w Sztrasburgu, gdzie dwa roki bawił, ztamtąd wraz z bratem Hieronimem był na dworze Karola IX. Króla Francuzkiego i miał pensyi 12,000 franków na rok z tytułem: Gentilhomme de la Chambre.-Był więc oprócz Marcina i Jędrzeja braci Zbigniewowych, Hieronim, ale ten młodo umarł. —P. W.

był głębokiej nauki, wiary katolickiej gorliwy obrońca, zkąd anabaptystów i innych sektarzów zbory poobalał jako w Rakowie, Iwaniskach, Skrzelowie. Powagi u wszystkich wielkiej; na klasztor Miechowski dobroczynny, niemniej i na nasze kollegium Krakowskie, któremu cztery tysiące wyliczył. Krzysztoporz zamek i piękny i obronny, wystawił pod Sendomierzem po śmierci u 00. Karmelitów Bosych w Krakowie złożony, którym wiele łask oświadczył, a 00. Reformatów w Stobnicy pod tytułem S. Maryi Magdaleny fundował w r. 1622. wraz z żoną swoją, z żoną swoją, była to Zofia z Wojsławic Cikowska podkomorzanka Krakowska, z tej tylko się jeden syn został, Baldwin Krzysztof starosta Stobnicki i Robczycki Eques auratus, jest w druku jego Corona Civica ob cives ab hoste Moscho servatos Vladislao IV. Regi Poloniae dicata 1634. Cracov. in 4to. Jeździł z stryjem swoim Jerzym w legacyi do Ratysbony. Morski w swoim Zodyaku twierdzi, że miał za sobą Annę Zebrzydowską miecznikownę koronną, która pierwszem małżeństwem żyła z Abrahamem Gołuchowskim starostą Stężyckim, z tej miał syna Zbigniewa i córek dwie: Elżbietę, ta była za Krzysztofem Chełmskim podstolim Krakowskim, druga za Stanisławem Zakliką Czyżowskim; atoli że ten Baldwin zginął w okazyi pod Zborowem świadczy Potoc. Centur. Virorum fol. 44. że miał Teresę córkę Jana Karola Tarła kasztelana Wiślickiego sterilem za żonę, świadczy Histor. Colleg. Bidgost. 1661. że miał syna Felixa Jerzego Krzysztofa o trzech imionach, świadczy Ines w odach swoich: a w trybunalskiej genealogji czytałem że Jędrzej Ossoliński dóbr Bałutów i Bałutowska wola, dziedzic, spłodził syna Samuela i córek dwie z tych Zofia, dostała się w małżeństwo Krzysztofowi Kotkowskiemu, a Elżbieta, 1mo voto żyła z Krzysztofem Wilamem, 2do z Krzysztofem Chełmskim podstolim Krakowskim, toć nie była Baldwina córką, jako chce Morski? Druga żona Krzysztofa wojewody Sendomierskiego Elżbieta Firlejowna której odumarł, ona zaś poszła za Łukasza Opalińskiego marszałka wielkiego koronnego.

Maxymilian kasztelan Czerski, a przedtem podskarbi nadworny koronny, starosta Malborski i Biecki, syn drugi Zbigniewa wojewody Sendomierskiego, był także chorążym Sendomierskim, 1631. z sejmu deputowany do rewizyi Szydłow skiego zamku, Constit. fol. 40. po bracie swoim Krzysztofie obrany podkomorzym Sendomierskim, po drugim bracie Jerzym, wziął podskarbstwo koronne nadworne, umarł kasztelanem roku 1655. w Klimuntowie pogrzebiony. Wszedł był w kontrakty małżeńskie z Heleną Kazanowską podkomorzanką koronną, Zygmunta córką, z tą klasztor i kościół 00. Do

minikanów od ojca swego w Klimuntowie zaczęty, do swojej perfekcyi przyprowadził i nadał, spłodził z nią córek trzy: Maxymilianne Janowi Lipskiemu wojewodzie Rawskiemu, Zofią Marcinowi Krasickiemu, kasztelanowi Przemysłkiemu (ta jednak spłodzona była z księżniczki Sanguszkowny drugiej żony jego) zaślubione; trzecia Katarzyna w klasztorze S. Jędrzeja w Krakowie zakonnica, z synów jego Adam Jerzy starosta Lubelski, ten w rycerskich dziełach przepolerowawszy młodsze lata w cudzych krajach gdy pod Beresteczkiem w oczach Króla Jana Kazimierza wielkiem sercem naciera, tamże poległ. Potocki Centur. Vir. fol. 13. Hieronim brat jego w Holenderskiem wojsku wprzód żółd prowadząc, tamże życie ze krwią dla ojczyzny wylał. Stanisław trzeci kanonik Krakowski, już był obranym na opactwo Pokrzywnickie, atoli śmierć go prędko zabrała; czwarty Jan kawaler Maltański kommendor Poznański; piąty Zbigniew opat Pokrzywnicki, umarł r. 1675. blizko czterdzieści lat tem opactwem rządząc; szósty Władysław, kanonik Krakowski i Płocki, jest w druku jego. Diadema Virtutis in inauguratione in Reginam Poloniae Ludovicae Gonzagae 1646. in folio. Szósty Alexander starosta Zydaczowski, ktorego syn Mikołaj podczaszy Zydaczowski, według Genealogji domu tego, Kamińska powiła mu syna Antoniego pułkownika w wojsku.

Samuel kasztelan Czerski, według Genealogji domu tego, czwarty syn Zbigniewa wojewody Sendomierskiego, pojął Katarzynę Głembocką kasztelankę İnflantską z tej była córka jedna, niewiem czy nie ta, o której pisze Morski w Zodyaku, że poszła za Mikołaja Lutomierskiego starostę Sieradzkiego, i synów trzech: Maxymilian, Franciszek, i Sieciech, żyli jejeszcze 1700. Jędrzej Alexandrowicz Monopodit ruina. Z tych Maxymiliana synowie Józef stolnik Sendomierski, i Kazimierz kanonik katedralny Krakowski. Siecieciecha zaś brata jego trzech synów: Józef starosta Łojowski, żona jego Witowska, Zbigniew i Jan mąż rycerski.

Jerzy trzeci syn Zbigniewa wojewody Sendomierskiego, kanclerz wielki koronny, starosta Lubelski, Lubomski, Lubaczowski, Bogusławski, Brodnicki, Rycki, Derpski, Adzielski. Vir oris ingeniique dotibus ingens et incomparabilis experientiae, immota, quantumvis inter multa inimicitiarum et suspicionum adversa, auctoritate, mówi Pastor. Histor. plen. lib. 2. i Potoc. Centur. Vir. fol. 362. Quidquid humanae felicitatis affulsit Vladislao IV. Georgium hunc: ejus administrum fuisse. Posłując na różne sejmy od roku 1620. Ojczyzna widząc w nim niepospolite natury przymioty na różne go funkcye narażała, dwa razy w izbie poselskiej