filiorum juventam ad ejusmodi disposuit obsequium; ipse vero magna auri vi publicam sublevavit necessitatem, ratus nullum gloriosiorem quaestum auro posse parari, quam publicam felicitatem: sed et privato eoque fido erga nos obsequio, quod nobis a pluribus annis incessanter non desinit contestari jure meruit, ut ei regiae nostrae gratiae fructum diutius non tardemus. De consensu itaque omnium ordinum etc. etc.

--

Ten Wilhelm Orsetti szczep familji Orsettich w Polszcze z Heleną Pilchowską spłodził Piotra, który z Gąsiorowską miał potomstwo, synów: Wilhelma, Piotra, Władysława, Szymona, i córki, Appolonia Niemojewską, Helenę Zalewską i Monikę. Z tych 10. Wilhelm dwużenny z Szembekowną i Poniatowską spłodził, Jana Nepomucena bezdzietnego, Dyonizego ożenionego z Podowską, Kassyldę Wodzińską. i Teresę najprzód Kossowską potem Ostrowską. 20. Piotr bezdzietny. 30. Władysław dwużenny, z Salomeą Głębocką i Anną Sarnacką spłodził synów Wilhelma ożenionego z Enatą Jeżewską, Jana z Bratoszewską, Józefa ten bezdzietny, Dominika także bezdzietnego, Franciszka ożenionego z Markowską, i córki, Marcyannę Żółkowską, Maryannę Wilxycką. -40. Szymon bezdzietny. - Dvonizy Orsetti z Podowskiej spłodził Adama ożenionego z Anielą Roztworowską, i córkę Ewę najprzód Cieciszowską potem Łuszczewską. - Wilhelm Orsetti z Enaty Jeżewskiej spłodził Wilhelma bezdzietnego i Monikę Zagajewską. Jan z Bratoszewskiej miał potomstwo, synów: Andrzeja bezdzietnego, Józefa z Wodzińską, Tomasza z Linowską, Władysława także z Wodzińską złączonych, i córki, Eustachią Karnkowską i Franciszkę. Franciszek z Markowską miał córki Izabellę Roztworowską i Julią. Adama z Roztworowskiej jest syn Arthur. Józef z Wodzińską ma synów Wilhelma i Jana. - Tomasz z Linowską ma potomstwo synów Edwarda i Teodora i córki. Z dokumentów nadesłanych wydawcy.

Orwid herbu Giejsz, w księztwie Żmudzkiem, dziedzic na Podulisiu. Kazimierz Orwid sędzia ziemski Żmudzki. Mart. Niestojemski Kazan. na pogrz. Hack. z Anny Bielewiczowny miał synów: Jerzego, Stanisława, Adama, i Jana. Jana Orwida wspomina popis księztwa Zmudzkiego w roku 1621. Kojał. in MS. N. Orwidówna była za Szczęsnym Bilewiczem. Józef w zakonie naszym temi czasy.

Od samego poganizmu, mianowicie przed rokiem 1480. pisali się Dogwil, Giedygold Orwid. Wojciech Orwid w r. 1450. pisał się z Giedygulda. Stanisław Orwid cywun Telszewski i Uzwętski, księztwa Zmudzkiego koło roku 1531. Jan Orwid posłował na sejm. Syn jego Kazimierz Qrwid, w roku 1570. po unji wraz pierwszy sędzia ziemski na Żmudzi, miał żonę Annę Bilewiczownę starościankę Zmudzką, dobra miał ziemskie, Podubissie, Powierpiany, Cielmy, Szytele, Lepojcie, z którego Kazimierza Orwida sędziego, descendencya jedna, Jerzy, Gabryel, Jan, Jerzy,, Ignacy i Tadeusz, ad praesens żyjący łowczy księztwa Zmudzkiego Orwidowie. Druga descendencya z tegoż stopnia, Franciszek, Antoni, Józef, Ignacy, Jerzy i Jan

Orwidowie. Trzecia descendencya, pradziad Chryzostom skarhnik księztwa Żmudzkiego. Jerzy dziad mostowniczy księztwa Żmudzkiego, po śmierci ojca syn starszy Jakób także był mostowniczym. Kazimierz brat Jakóba z Łucyą Witkiewiczowną, Boguslaw ad praesens żyjące osoby. Synowie Jakóba. Adam z Heleną Huszczynianką, chorąży powiatowy księztwa Żmudzkiego: Michal rotmistrz województwa Wileńskiego z Łukowiczowną, Jerzy z Agnieszką Maćkiewiczowną. Ksiądz Onufry kanonik Inflantski Stokliski i Pikielski proboszcz. Ci Kazimierza synowie Jan, Jakób: Bogusława, Jan Tadeusz, ten Michała rotmistrza, małoletni Andrzej Orwidowie. Czwarta descendencya z Kazimierza sędziego, Stanisław, Jan, Piotr, i Jan Orwidowie. Piąta descendencya na Samuelu i Adamie Orwidach skończona. Spokrewnieni z Antonowiczami, Bilewiczami, Burbami, Kiewnarskiemi, Krzywobłockiemi, Szemiotami, Szukstami, Urbanowiczami, Wołowiczami, i z innemi wielu dystyngwowanemi domami. Heraldyka Wielądka.

Orwitowski. Klemencya Orwitowska była za Stanisławem Brzezińskim. Baran.

Podług Malachowskiego w dziele Zbiór nazwisk Szlachty, należą do herbu Junosza.

Oryński herbu Wąż, bo się piszą Oryński Wężyk. Tomasz Oryński w roku 1582. gdy się z Moskwy trzech set jazdy i kilka set piechoty, czterdzieści tylko swojej jazdy mając, potyka, luboć im się długo i mężnie bronił, atoli tamże poległ pod Pleszkowem. Biel. fol. 787. Jan 1628. Orycki, na Wołyniu kwitnęli, o czem Metryka Wołyńska 1528.

Orys. Bazyli Orys szlachcic Wołoski i wódz Wołoskich chorągwi, indygenat otrzymał na sejmie 1607. Constit. fol. 857. Mikołaj i Jakób w województwie Wileńskiem, podpisał elekcyą Jana Kazimierza Króla 1648.

Orzechowski herbu Oksza, w Przemysłkiej ziemi. Alexander dziad Stanisława pisarza, o którym niżej, pod Warną bijąc się z Turkami, straciwszy wszystkich kollegów swoieh, ziemianów Przemysłkich, którzy na tęż wojnę z nim się byli zaciągęli, sam ledwo uszedł. Orichov. orat. 2da Turcica. N. sędzianka ziemska Przemysłka Jana Drohojewskiego małżonka. N. Orzechowski, syn Alexandra. Córka zda mi się jego, była za Piotrem Grochowskim, podkomorzym Przemysłkim, koło roku 1526. miał zaś za sobą Katarzynę córkę Boratyńskiego Jana, starosty Rohatyńskiego koło roku 1530. z tej było kilku synów. Orzechow. in Qnincunce. Siostra tej Boratyńskiej druga, była także za Orzechowskim, ale sterilis. Paproc. sub Korczak. Stryj to był rodzony Stanisława wsławionego w Polszcze naszej pisarza, którego księgi drukiem na świat wydane, ile mogę wiedzieć, są tę. 1mo. De Institutione Regia libri duo, ad Sigismundum Augustum

Regem Poloniae. 2do. Subditus fidelis 1549. in 4to et 1698. seu de Cura probe regendi subditos. 3tio. Chimaera, seu de funesta Franc. Stancari Regno Poloniae secta, liber et eruditionis, et controversiae plenus, Coloniae 1563. in 8vo. 4to. Baptismus Ruthenorum cum Bulla Alexandri Papae, de non rebaptisandis Ruthenis in 8vo 1544. 5to. Idea Apocalyptica, seu Apocalypsis, in qua facies perturbatue Reipublicae, et ejus instaurandae ratio repraesentatur, Varsaviae 1696. in 8vo, per Paulum Radzyński reimpressa, Cracov. 1660. in 12. 6to. Annales Poloniae ab excessu Sigismundi 1. Dobromili 1611. in 8vo. Gedani 1643. in 12mo. Lipsiae una cum Długossi historia in fol. 1711. 3tia edit. Addita est Annalibus vita Petri Kmita Palatini Cracoviensis, illius tamen non esse autorem Orichovium plerique conveniunt. 7mo. Oratio in funere Sigismundi Regis Poloniae senioris, habetur apud Pistorium fol. 33. et Gvagninum fol. 613. et in Orat. funeb. Pontificum Regum etc. pag. 30. 8vo. Panegyricus in nuptiis Sigismundi Augusti Regis Poloniae. Alter Joanni Christophoro Tarnowski inscriptus, simul a Gabriele Joannitio Regio Profess. impressi 1605. in 4to Cracov. 9no. Oratio de lege caelibatus contra Siricium, addita supplicatione ad Julium III. de approbato matrimonio a se inito Basileae 1551. 10mo. Fidei Catholicae Confessio Coloniae 1563. in 4to. 11mo. Oratio pro dignitate Sacerdotali Colon. 1563. 12mo. Quincunx to jest wzór Korony Polskiej na rynku wystawiony, et Apologia illius in 4to. 1564. Cracov. 13tio. Dialogi in 4to, albo Rozmowy, okolo Exekucyi Korony Polskiej. 14to. Oratio qua Polonos Equites hortatur ad bellum contra Turcas 1543. Cracov. in 4to. Orationes II. de isto bello impressae Basileae 1551. Starowolski tres ejus Turcicas Orationes recenset, et praeterea hos adhuc ab eo luci datos libros. 15to. Mediator 16to. Fricius. 17mo. Orationes de notis Ecclesiae. 18vo. De praestantia legum Polonicarum. 19no. Pro Ecclesia Christi ad Samuelem Maciejovium Episcopum Cracov. 20mo. Epistolae familiares. 21mo. Analecta. *) Stanisław Hozyusz

*) Oprócz tych pisał także: — Policya Rzeczypospolitej Polskiej na wzór ksiąg Arystotelesowych, manuskrypt oryginalny z podpisem autora, znajdujący się w bibliotece Heilsbergskiej. Diatribe Stanislai Orichovii Rutheni contra calumniam ad Andream Mickicium, Tribunum ac equitem Ruthenum; Cracoviae 1548. Varsaviensis Actio: Oratio Stanislai Orichovii qua ad studium Philosophiae Polonos cohortatur. Conclusiones contra cujusque generis sacramentarios etc, - Przypisek Krasickiego.

kardynał, tak do niego z Trydentu pisał 1563. Chimaera, multuorum hic virorum doctissimorum teritur manibus; et eorum judicia vehementer probatur; quam et ego legi lubens, teque de ista praeclara voluntate tuendae fidei Catholicae, contra Crucis Christi inimicos, non possum non vehementer amare. Dialogos quoque tuos vernacula lingua conscriptos legi, in quibus et dicendi vim, et oratoris impetum, et libertatem, imprimis autem zelum istum tuum vere Christianum, valde sum admiratus, Epistol. Hosii tom. 1. f. 719. Starowol. in Scriptorum Poloniae centuria zowie go Demosthenem Sarmaticum. Ten już na kapłaństwo poświęconym od Piotra Starzechowskiego arcybiskupa Lwowskiego, jako sam o sobie powiada, in Quincunce i kanonikiem Przemysłkim będąc, (nie Krakowskim jako chce Marangoni) pojął w małżeństwo Jana Chełmskiego córkę Magdalenę, z którą spłodził syna Jędrzeja, o co go i Dziaduski biskup Przemysłki, i arcybiskup Gnieznieński Dzierzgowski censurami kościelnemi okrył, z czego wielkie zamieszania w ojczyznie urosły. Stanisław albowiem Jana Tarnowskiego kasztelana Krakowskiego i hetmana wielkiego koronnego, Piotra Kmity wojewody Krakowskiego, i marszałka wielkiego koronnego, Herburtów także, Stadnickich, i inszych kolligatów swoich protekcyą wsparty; wielu Panów katolickich zajątrzył serca, zaostrzył języki na duchowną biskupów jurysdykcyą Rade temu były wzmagające się w tej ojczyznie herezye, i ich sektarze, przetoż za przykładem Stanisława, hurmem się oburzyły na infułatów naszych. W takim razie zgromadzeni na synod do Piotrkowa biskupi z Dzierzgowskim arcybiskupem, zabiegając dalszym rozruchom, Orzechowskiego, który się też w licznej komitywie stawił, przyzwali do siebie, tam w mowie swojej, oświadczywszy się ten z swoją ku stolicy apostolskiej submissyą i professyą wiary uczyniwszy; przez arcybiskupa Gnieznieńskiego od wszystkich censur na się włożonych jest rozgrzeszony w roku 1552. obligacyą jednak na niego włożoną, żeby w Rzymie stolicę apostolską sobie za tę akcyą pojednał: to sam o sobie pisze Orichov. in Annalibus. Czytałem in MS. Bibliotecae Colleg. Lublin. S. J. list jego r. 1560. pod tym tytułem dany. Opowiadanie Upadku przyszłego Polskiego, dla kacerstwa Sakramentarskiego ku Panu Stadnickiemu Stanisławowi ze Zmigroda, przez Stanisława Orzechowskiego wiernie a pilnie wypisany. Kędy między inszemi tak o sobie pisze. Ale mi tu rzeczesz Medice cura te ipsum, nam się od Pasterza odchylać nie radzisz, a sameś się od niego, pojąwszy żonę, odchylił. Stuchaj krótko, co na to powiem; (mówi Orzechowski) etc. etc.

jam prawu starodawnemu kościelnemu zadosyć uczynił, bo przedtem niželim się ożenił, chleby duchowne, i służby kościelne wszystkie opuściłem, w ojczyznie swojej, jako inni ziemianie mięszkam, w sprawę się żadną kościelną nie wdaję, a tak na kształt ciebie żyjąc, pod zwierzchnością jednak trwam Papiezką. Z tego poznać, co pisze o nim Starowolski, że prawda. Ille vero a Sacerdotio funditus remotus, in media plebe cor contritum et humiliatum gerens, recompensabat Ecclesiae fraudata, dicto, scripto et facto.

Przecież co dalej o nim przydaje Starowol. jakby się pod te z biskupami rozruchy, do trzody heretyckiej miał nachylić, to się zda być nie pewna, z tego samego listu jego poznać i inszych, osobliwie z listu danego do tegoż Stadnickiego z Przemyśla r. 1568. z listu do Missopada wojskiego Sądedeckiego, do Franciszka Stankara z Przemyśla 1560. a nawet z listu sakramentarskiej synagogi do Orzechowskiego, pisanego, które tamże czytałem, gdzie mu zawaśniona na niego ta sekta wiele zarzuca, przecież o tem co Starowolski popiera, wzmianki żadnej nie czynią. I luboć samże Stanisław pisze o sobie in Annal. 5to, że jak go, i z kapłańskiej nawet funkcyi, wyzuł był biskup Przemysłki, Dziaduski, tak go znowu po uczynionej submissyi i absolucyi od censur, do tejże prerogatywy przywrócił arcybiskup Gnieznieński: przecież z poźniejszego listu jego wnieść trzeba, że albo on sam za ten fawor wkrótce podziękował, i umknął się od sprawowania ołtarzowych tajemnic, albo też taka z Rzymu zaszła decyzya. Tak gdy nad nadzieję swoje uspokoił się ten interes jego, wszystek się na to udał; aby był kościoła katolickiego prawdy, przeciwko sektom hurmem się do Polski cisnącym popierał, co, nietylko wykonał w księgach różnych od siebie wydanych, gdzie nowowiernych gruntownie i fundamentalnie zbijał; ale też i w publicznych z niemi dysputacyach osobliwie z Frycyuszem w Wolborzu przy prezencyi Jakóba Uchańskiego arcybiskupa Gnieznieńskiego, w Warszawie pod Królem Augustem z Franciszkiem Stankarem Mantuańczykiem, i w Przemyślu jako sam świadczy w liscie swoim do Stadnickiego wyżej wspomnionym, w Pińczowie także i Zurowicach; wzywał go tenże Stadnicki na dysputę z Sarnickim. Czem tak się na niego, herezyi hersztowie zajedli, jakby w nim jednym wiarę katolicką, zgubić chcieli. Wiele mu zaś do łamania heretyków pomogła umiejętność języka Greckiego, nie mniej poler w języku łacińskim, dziwnie wielki, którego nabył z młodych lat w Wenecyi pod Egnacyuszem professorem. Siostra jego rodzona była za Michałem