dzki, do tejże funkcyi zapisany, Constit. fol. 2. z tej kasztelanji przesiadł się na Trocką roku 1683. Zona jego Jadwiga Puzynianka marszałkowna Witebska. miał brata rodzonego Stanisława. N. Orda pisarz grodzki Wileński, N. Orda zakonu Kaznodziejskiego; drugi tegoż zakonu rządził prowincyą Ruską. Samuel Michał pisarz ziemski Piński 1697. Wacław i Paweł 1700. N. horodniczy Piński, poseł na sejm 1738. roku.

Samuel Orda pisarz ziemski Piński, 1679. roku, ten z N. Skirmuntowną zostawił potomstwo dwóch synów: Ludwika miecznika Pińskiego, i Michała sędziego ziemskiego Pińskiego. Ludwik Orda miecznik Piński, z Kolumbą z Szczawińskich, miał synów trzech: 1. Michała koniuszego Pińskiego, 2. Felicyana, 3. Jakóba, i dwie córek: Maryanna za Apollinarem Sułkowskim miecznikiem Płockim, druga Katarzyna, za Ignacym Dmochowskim chorążym Petyhorskim wojsk Litew. - Michal Orda koniuszy Piński, wszedł w śluby małżeńskie z Katarzyną Karnicką podkomorzanką Mińską. Felicyan z N. Suzinowną, ma syna Ignacego, i córki. Jakób Orda z Antoniną Wislohówną podkomorzanką Brzeską Litewską, z tą spłodził syna Zenona, i córkę Julią. Paweł Orda strażnik Piński. - Wielądek.

Ordega herbu Łodzia, w Wielkiej-Polszcze, inni ich piszą Ordęga z Bliźniewa. N. z Anny Malanowskiej herbu Ogończyk miał syna Jędrzeja 1697. Zofia Ordężanka była za Krzysztofem Wężykiem Osińskim.

Oreski herbu Brochwicz. Paproc. w Sztambuchu, świadczy o nich że są w Szląsku. Okolski ich pisze Orzelski. Z tych Piotr Oreski sędzia Pszczyński.

Ma być orzeł czerwony w polu białem, z rozciągnionemi skrzydłami; nogami, i ogonem, ale bez głowy, w zamiast jej niektórzy kładą gwiazdę złotą, inni nic, na helmie pięć piór strusich. Tak ten herb opisują, Paprocki w Gniaz

dzie, fol. 1110. O herb. fol. 557. Okol. tom. 3. fol. 95. Klejnoty fol. 70. Biel. fol. 339. Herb ten z Niemiec, czy jak drudzy chcą, z Węgier do Polski wniesiony, gdzie go też wiele domów zażywa, z tej okazyi nabyty, że przodek tej familji z książęcej idąc familji, gdy mszcząc się krzywdy swojej, rodzonego brata zabił, na pamiątkę tego excessu, orła mu którego w herbie zażywał, bez głowy nosić kazano. Potomstwo potem jego, gdy się heroicznemi dziełami Panom swoim popisało, w nagrodę zasług przydano im gwiazdę złotą miasto głowy. Zowią tę familią w Węgrach Szaszanie, a u nas herb Szaszor. Znajdziesz i w ks. Petrasancta de Tesseris Gentilit. podobny temu herb, tylko bez gwiazdy. Papr. o herb. fol. 483. wspomina że się tego herbu niektórzy z Kępna pisali, z których jedna była za Janem z Zakliczyna Jordanem kasztelanem Bieckim. Tego zda mi się był herbu Mistyn czy Msczuj kasztelan Poznański w roku 1422. jako się mówiło w pierwszym tomie.

Kuropatnicki i Małachowski jeszcze te familie do herbu tego przydają: Wojenko, Zaloga.

Ptaczyński,

Orlewski herbu Cielątkowa, w Prusiech od trzech set lat kwitną, świadczą Acta pisane w Starogardzie, że bywali sądowymi na Pomorzy. MS. de Famil. Pruss. N. Orlewski miał za sobą Teofilę Linowską, pozostałą wdowę po Jackowskim.

W r. 1778. Józef Orlewski podwojewodzi Lwowski. Tenže czy drugi Józef podczaszy Czerski. — Krasicki.

Orlicki herbu Nowina, a przedtem Orlikowie. Z tych Stanisław Orlik z Łazisk kawaler Jerozolimitański župnik Ruski, zmarły 1540. którego nagrobek w Krakowie u S. Trójcy: ten z Komorowską herbu Korczak Katarzyną, zostawił dwóch synów. Orlikowna Seweryna Chamca herbu Gryf malżonka: Orlicka Samuela Drohojewskiego starosty Miedzialskiego. Stefan Orlik ziemianin Smoleński, którego męztwo i wierność ku ojczyznie, chwalą Konstytucye 1662. fol. 18.

Orła w tych herbach znajdziesz, Amadej, Andrault, Berzewicz, Białoskórski, Cromer, Czarnecki, Mięszaniec, Niemczyk, Niesobia, Orla albo Szaszor, Pskowczyk, Półorła, Radziwił, Sulima.

Orłowski herbu Chomqto, w Prusiech, piszą się z Orla, zkąd też Orłowskich imienia nabyli. N. Orłowski, którego córka była za Janem Dulskim. MS. o Famil. Pruskich. Jan poseł na sejm 1730.

Orłowski herbu Jastrzębiec, w ziemi Dobrzyńskiej. Z tych N. Orłowski, miał za sobą Kostczankę córkę Jana Kostki starosty Gołubskiego koło roku 1540. MS. o Famil. Pruskich.

Orłowski herbu Junosza, w województwie Sendomierskiem. Mikołajowi Orłowskiemu, hrabia Tarnowski kasztelan Krakowski, zmarłemu r. 1549. nagrobek wystawił w Sendomierzu z herbem Junosza, gdzie o nim powiada, że był człowiek rycerski, i ojczyznie dobrze zasłużony.

Orłowski herbu Lubicz, w ziemi Dobrzyńskiej. Jan Orłowski pisarz ziemski Dobrzyński z sejmu 1567. poborca. Constit. fol. 146. Był potem sędzią ziemskim tamže, jako świadczy Paproc. Paweł sędzia ziemski Dobrzyński, poseł na sejm Warszawski 1626. z niego deputat na trybunał Radomski. Constit. fol. 5. Łukasz podsedek Brzeski Kujawski 1700. N. podczaszy Dobrzyński, którego córka Joanna 1691. wotywę srebrną dała do Bydgoszczy. Wojciech i Paweł r. 1648. Michał z Orłowa župnik Dobrzyński 1674.

Walenty Lubicz Orłowski sędzia a potem kasztelan Dobrzyński 1545. (Vol. Leg. T. I.) syn jego Paweł sędzia Dobrzyński, tego syn Stanisław pisarz Dobrzyński ożeniony z Zofią Ligęza Stamirowską, tego syn Paweł sekretarz królewski, ożeniony z Niszczewską herbu Rawicz, tego syn Andrzej Praefectus Milit. Regni, ożeniony z Agnieszką Ruszkowską herbu Pobóg, miał trzech synów: 1. Karola pralata, archidyakona Kijowskiego, który wydał do druku dzieło: Defensa Biskupstwa i dyecezyi Kijowskiej, we Lwowie 1748. 2. Jana chorążego Dobrzyńskiego żona jego Konstancya hr. Łosiowna kasztelanka Rypińska, z której miał syna Andrzeja sędziego ziem Podolskich. 3. Dominika Lubicz Orłowskiego, Pana na Jampolu nad Dniestrem, pulkownika pancernego, ten żył 103 lat, ożenił się 1mo voto z Malinowską, z której miał syna Wawrzeńca porucznika, (dziwnej piękności i męztwa był ten młodzieniec), w konfederacyi Barskiej, i córkę Justynę ta była za Leonem Swiejkowskim wojewodą Podolskim. Dominika druga żona była Katarzyna Ursyn Pruszyńska pani świętobliwa i dobroczynna. W Jampolu na powietrze chorych sama pilnowała i ratowała, a kościół tamże wymurowała na górze swoim kosztem, gdzie też spoczywa. Z niej był Jan Onufry Lubicz Orlowski łowczy nadworny koronny, kawaler orderów Orła Białego i S. Stanisława, wielkiego rozumu cnoty i dobroczynności, był w szczególnych łaskach u Króla Stanisława Augusta. Był posłem na wielu sejmach i na sejmie walnym roku 1788. z województwa Podolskiego. W mieście swojem Jarmolincach, kościół i klasztor 00. Bernardynów wymurował. Sobie wspaniały pałac w Malejowcach z ciosowego kamienia postawil. TOM VII.

9

Ozeniony był z Anną Doliwa Starzyńską, urodzoną z ostatniej Humieckiej kasztelanki Kamienieckiej, z niej Adam_marszałek P. Proskurowskiego i kawaler Maltański. Teresa za Jaszewskim prezesem. Honorata za Stanisławem Komarem marszałkiem guberskim Podolskim. Pelagia za Pawłem hr. Stadnickim. Adam ożenił się z Rozalią brabianką Krasicka córką Ignacego podkomorzego koronnego, z niej syn Ignacy. Ewelina za Alexandrem hr. Czackim. Włodzimierz i Alexander officerowie w konnej gwardyi Ces. Rossyjsk. Andrzej Orłowski sędzia Podolski i starosta Ostrowski, ożeniony był z Agnieszką hr. Komorowską, z niej Michał prezes gub. Podolskiej, ożeniony z Raszyńską, z tej Michal, Antoni i Józef. Kasper prezesem był po bracie. Córki Andrzeja sędziego Podolskiego i kawalera S. Stanisława były dwie Sobańskie, Aniela Galecka, Teofila Brzozowska, Honorata Dzierzkowa i Cecylia Jałowicka. Z dokumentów nadesłanych wydawcy.

Niewiadomo z pewnością do którego herbu należał, w księz. Litewskiem Antoni Orłowski w r. 1778. mostowniczy Smoleński. Krasicki.

Orłowski herbu Orla, w ziemi Warszawskiej z Orłowa. Jędrzej Orłowski kanonik Krakowski, Wojciech starosta Warszawski, Stanisław syn Macieja kanonik Kujawski, deputat na trybunał koronny 1643. Mateusz kanonik Gnieznieński auditor u kardynała Radziejowskiego, archidyakon Kurzelowski, brat jego rodzony Piotr Stanisław kanonik Krakowski umarł 1708. był oraz proboszczem infułackim i officyalem Tarnowskim, u Jana Małachowskiego biskupa Krakowskiego auditorem, w prawie duchownym biegły N. była za Pawłem Ossowskim skarbnikiem Łomżyńskim.

Orłowski herbu Sas, z Orłowa w Chełmińskiem województwie. N. Orłowski z Elżanowską, spłodził dwóch synów, Macieja od którego syn Jan, od tego zaś syn Michal kanonik Chełmski wielkich industryi człowiek, i Stanisława: brat rodzony Macieja, synów tych zostawił, Jędrzeja sędziego Chełmińskiego, Bartłomieja żołnierza, który w niewolą Turecką dostawszy się, ledwo z niej w dziesięć lat wyszedł na wolność. Jan i Stefan, wszyscy potomstwo godne mieli.

Ormieński herbu Prus 1mo. Wojciech Ormiński umarł w zakonie naszym.

Orpetan w Podlaskiem województwie.

Orszeti. Ze Orszetowie wielką substancyą swoję, na dobro tej ojczyzny obrócili, z wielkim swym uszczerbkiem, świadczy Hacki, za to Rzeczpospolita przypuściła ich do indygenatu, który otrzymawszy, osiedli na Podlasiu. N. Orszeti cześnik i pułkownik królewski, miał za sobą Gąsiorowską kasztelankę Inowrocławską.

Familia ta z Włoch do Polski przybyła i dotąd w obu krajach znajduje się licznie rozrodzona. Piszą się Orsetti nie Orszeti jako

Niesiecki wypisał. Pierwszy z nich przybył do Polski Wilhelm Orsetti i zasłużywszy się dobrze nowej swej ojczyznie przypuszczony został przez Jana Kazimierza Króla do indygenatu, któren tu w skruceniu zamieszczamy :

Wyciąg z Indygenatu danego Rodzinie Orsetti przez Jana Kazimierza w roku 1659.

Eam demum esse maximam regnorum gloriam, si non bellica duntaxat fama, et rerum gestarum magnitudine caeteris Gentibus obtinniant, sed virtutis admiratione animos concilient exterorum, eosque sibi liberali devinciant nexu. Ampliora enim sunt amoris quam timoris imperia, quae remotos etiam populos innocua vi mancipant et officiorum incitamentis ceu quibusdam satastis sanctius et pulchrius infasciant. Non defuit unquam ejusmodi felicitas Inclitae Reipublicae Polonae, ut ejus Consortium clarissimae quaeque Nationes non solum expedierint, verum etiam ambiverint; parta majorum suorum decora in hujus populi gloriam non gravatim acervantes, qui asserendae nobilitatis studium omnibus curis anteponit, nec quicquam in rebus humanis ducit praestantius quam intaminatam generis et actionum claritudinem. Pari ductus zelo Gnsus Guilhelmus Orsetti clara et vetusta prosapia, in Lucensi Italorum Republica oriundus, contulit sese in Poloniam, hanc scilicet Nobilitatis ac Libertatis orchestram, ut avitam Natalium Lucem peregrino objiceret soli, geminatos exinde relaturus splendores. Etenim ea familia ortum ducit, quae antiquitate ac inclita fama nemini secunda, non Italiam solummodo, sed Europam prope universam praestantissimorum virorum coloniis illustravit, quae Ursi insigne repraesentans. nunc Rosarum, nunc Spicarum auctum muneribus, vel sic asserit, nihil ad privatum decus, nihil ad publicum utile, in se unquam desiderari potuisse. Hinc nemini mirum si sacris aeque ac profanis cumulata decoribus tot Pontificias et Cardinalitias exhibuerit Purpuras, tot Romani Imperii numerat Titulorum Insignia, quibus etiam memoratus Gnsus Guilhelmus Orsetti ob singularia merita a Serenissimo p. m. Ferdinando II. Romanorum Imperatore specialiter auctus et Germanicae Nobilitati adscriptus, tantum momenti attulit, quantum praestantius sit ipsum per se decora meruisse quam ab aliis mutuasse. Restabat id ipsum decus Polonae Nobilitatis; ast et hoc diu non potuit immorari, quin ad cumulanda tam praeclarae familiae ornamenta maturaret. Inest enim virtuti longe fortior ac magnetica vis, quae luctantem quoque fortunam in sui cogit obsequium, ac renitentia quandoque ac invita trahit praemia. Cum igitur hoc turbulento Regni nostri statu, magna pars hominum fractam calamitatibus constantiam deperdidisset, et de rerum summa aut desperaret penitus, vel privatae studeret securitati, longe alia mens praefato Gnso Guilhelmo Orsetti id temporis extitit; quamvis enim natale solum cuncta tranquilliora ostentaret, ille eam sibi ratus esse Patriam, ubi virtutis suae dixisset domicilium, non passus est sese communi hoc vel abripi aestu, vel domesticae malatiae blandimentis illiniri, ut Folonae Reipublicae sortem pro sua ipsius non aestimaret. Hinc ad ejus defensam omni conatu ac studio incumbens, cum annis gravem se et maturescentis senectae incommodis ad obeunda Martis munia praepeditum sentiret, tamen ut vel in indefesso suo litaret officio, floridam