Stefan syn Jana z Doroty córki Jana Lubowickiego spłodzony, wnuk Antoniego, prawnuk Jerzego, praprawnuk Jana z Katarzyny córki Mikołaja Szeligi Piętki zrodzony, z Olszewa Rybałtów, na Piętkach Szeligach dziedzic, o nim wspominają, r. 1692. 1715. 1729. akta grodzkie Brańskie, i roku 1717. 1718. 1719. akta grodzkie Drohickie, któren złączył się dożywotnie z Jadwigą córką Wojciecha Pułaskiego, o czem świadczą, r. 1712. 1721. 1731. akta grodzkie Brańskie, ta mu urodziła synów pięciu: Łukasza, Jakóba, Wojciecha, Kazimierza, i Stanisława, jako dowodzą, roku 1738. i 1744. akta grodzkie Brańskie.

Łukasz syn pierwszy Stefana z Jadwigi córki Wojciecha Pulaskiego narodzony, wnuk Jana z Doroty córki Jana Lubowickiego, spłodzony, z Olszewa Rybałtów, na Piętkach Szeligach dziedzic, do substancyi swojej dziedzicznej, na siebie z antecessorów należącej, części pewne na dobrach zwanych Piętki Szeligi leżące, od Wojciecha í Józefa synów Grzegorza, wnuków Jana, braci swych stryjecznych, wiecznem prawem przykupił, czego dowód zawierają, roku 1744. akta grodzkie Brańskie, tego Łukasza małżonka Barbara Gieszkowska, Jana Gieszkowskiego podczaszego Mozyrskiego, herbu Rawicz, z Antoniny Paszkowskiej, herbu Zadora, po Kazimierzu Lewickim, herbu Rogala, wdowy, w powtórnem małżeństwie zrodzona córka, o czem świadczą, roku 1756. akta grodzkie Brańskie, ta mu powiła synów dwóch, Antoniego Justyna dwóch imion, Józefa Sylwestra Onufrego trzech imion, któren w młodym wieku umarł, i córek trzy, pierwszą Annę, drugą Angelę, która w młodości lat swoich z tego świata zeszła, trzecią Maryannę.

Antoni Justyn dwóch imion, komornik ziemski ziemi Bielskiej, syn Łukasza z Barbary Gieszkowskiej spłodzony, z Olszewa Rybaltów, na Piętkach Szeligach w ziemi Drohickiej leżących, dziedzic, dobra Dębowo, Grabowczyk Lubino, Nowosady w parafji Łubińskiej, i Majorowizna, czyli Kierznowek zwane, w parafji Brańskiej, ze wszystkiemi przyległościami w województwie Podlaskiem, ziemi Bielskiej, w powiecie Brańskim leżące, od Józefa Kuczyńskiego, niegdy Kazimierza Kuczyńskiego podkomorzego ziemi Bielskiej, z Anną Narzymską wojewodzanką Pomorską, spłodzonego syna, wiecznem prawem nabył, czego dowodem, roku 1781. akta grodzkie Brańskie i ziemskie Bielskie. Tenże po razy kilka surrogat sędzia ziemski ziemi Bielskiej, komissarzem był w roku 1789. do wyciągnienia ofiary dziesiątego grosza z dóbr ziemskich dziedzicznych ziemi Bielskiej. Zawarł kontrakty ślubne w roku 1792. z Wiktoryą Toczyską, Franciszka Toczyskiego, lowczego Derpskiego, herbu Abdank, z Krystyny Polkowskiej córki Antoniego Polkowskiego herbu Junosza i Antoniny Malęczyńskiej małżonków, spłodzoną córką, a Mateusza Toczyskiego i Urszuli Skibniewskiej małżonków wnuczką, ta mu powiła córek dwie, Józefę i Teklę.

Anna córka Łukasza z Barbary Gieszkowskiej spłodzona, Antoniego Justyna komornika ziemskiego ziemi Bielskiej siostra rodzona, Walentemu Rykaczowi Jabłońskiemu subdelegatowi grodzkiemu Brańskiemu, herbu Jasieńczyk, synowi Jakóba Rykacza Jabłońskiego z Ewą córką Tomasza, wnuką Macieja Raciborskiego Kukiera zwanego, spłodzonemu, wnukowi Bazylego Rykacza JabłońTOM VII.

7

skiego, dóbr zwanych Racibory Stare, Racibory Nowe, i Gqssowka Skwarki, z przyległościami w ziemi Bielskiej leżących dziedzicowi zaślubiona, o czem świadczą, roku 1777. akta ziemskie Bielskie, któren w roku 1785. bezpotomnie umarł. Maryanna córka Łukasza z Barbary Gieszkowskiej narodzona, Antoniego Justyna komornika ziemskiego ziemi Bielskiej, siostra rodzona, z Franciszkiem Grodzkim subdelegatem grodzkim Brańskim herbu Rola, synem Jana Grodzkiego vicesgerenta grodzkiego Brańskiego, dóbr zwanych Grodzkie Stare, i Nowe, Bruszewo, Kulesze Litwa i Litewka, w ziemi Bielskiej leżących, dożywotnie zmówiona, co opisują, roku 1789. akta grodzkie Brańskie. Potomstwo ich Michal, Szymon, Ignacy, i Anna, małoletnie. Jakób syn drugi Stefana z Jadwigi Pulaskiej zrodzony z Olszewa Rybałtów, na Piętkach Szeligach dziedzic, o którym wzmiankują, roku 1738. akta grodzkie Brańskie, i roku 1744. akta grodzkie Drohickie, ten z Doroty Godlewskiej zostawił trzech synów: Antoniego, Karola, i Klemen sa towarzysza kawaleryi narodowej wojsk koronnych, o czem wspominają, roku 1790. akta grodzkie Brańskie, któren to Klemens bezpotomnie umarł. Z tych Antoni sprzysiągł się dożywotnie z Małgorzatą córką Hippolita Wnorowskiego, jako zaświadczają, roku 1788. akta grodzkie Brańskie, tenże bezdzietnie umarł. Karol zaś ożenił się z Joanną córką Tadeusza Wyszyńskiego z Wyszonk Piechaczów dziedzica. Wojciech trzeci syn Stefana z Jadwigi Pułaskiej spłodzony, z Olszewa Rybaltów, na Piętkach Szeligach dziedzic, o nim namieniają, roku 1738. akta grodzkie Brańskie, i roku 1744. akta grodzkie Drohickie, dwa razy śluby małżeńskie zawierał, najprzód z Niemyską, która mu zostawiła syna Grzegorza, i córkę Helenę, potem z Petronellą Łuniewską zrodził córek pięć: Teklę, Marcyannę, Konstancyą, Maryannę, Rozalią, i syna jednego Józefa, roku 1779. dnia 25. Kwietnia narodzonego, jako zaświadczają, metryki kościoła Kuczyńskiego.

Kazimierz czwarty syn Stefana z Jadwigi Pulaskiej zrodzony, z Olszewa Rybałtów, na Piętkach Szeligach dziedzic, jako dowodzą, roku 1738. akta grodzkie Brańskie, i roku 1744. akta grodzkie Drohickie, któren z województwa Podlaskiego przeniósł się na Białą Ruś, i tamże osiadł, gdzie potomstwo jego zostaje, Mateusz, Teodor, Gabryel, Maryanna, i Krystyna, czego dowód okazują, roku 1766. wiadomości domowe.

Stanisław piąty syn Stefana z Jadwigi Pułaskiej narodzony, z Olszewa Rybaltów, na Piętkach Szeligach dziedzic, co dowodzą, roku 1738. akta grodzkie Brańskie, i roku 1744. akta grodzkie Drohickie, ten z województwa Podlaskiego przeniósł się do województwa Ruskiego, i osiadł w ziemi Przemyskiej, któren złączył się dożywotnie z Teofilą Krzyszkowską, ta mu urodziła synów trzech, Sylwestra, Felixa, Andrzeja, i córek cztery, Eleonore, Ludwikę, Katarzynę, i Agnieszkę, o czem świadczą, roku 1776. wiadomości domowe. -To Wielądek.

OLSZEWSKI HERB.

Mają być haki dwa, przez których środek krzyż od szabli, tak to wszystko ułożone, jak bywa litera N. drukowa

na, a na hełmie trzy pióra strusie; tak ten herb opisuje MS. P. Kojałow. i powiada, że się nim pieczętują Olszewscy w Slonimskim powiecie, ale że się z Olzewa piszą, ztąd wnosi, żeby ich trzeba zwać raczej Olzewskiemi. Z tych Eliasz Olszewski w Słonimie u 00. Bernardynów pogrzebiony, corka jego, wespół z swym mężem Odachowskim kościół zbudowała w Olzewie, plebanią przy nim fundowała: poświęcony ten kościół 1661.

Olsztyński. Marcin Olsztyński kanonik Pułtuski, koło roku 1630. Goldon. Bractwo. Jakób i Jędrzej w ziemi Wiskiej 1674. Maciej w Ruskiem 1632. podobno jedniż z temi co idą.

N. Olsztyński miał za sobą Maryanną Opacką z niej spłodził dwie córki, Apolonią wydaną za Mirysa, Pelagią za Gurskiego.

Krasicki.

Olszyński herbu Pnieina, w ziemi Wiskiej i w województwie Bełzkiem. Piotra Olszyńskiego syn Hippolit, spłodził Michała skarbnika, i sędziego Wiskiego, poborcą był w ziemi Wiskiej 1577. o czem Konstyt. miał za sobą Jadwigę Rościszewską, Adama kasztelana Raciązkiego córkę, ta mu powiła trzech synów, Zygmunta, ten się do ziemi Nurskiej przeniósł, od którego rozumiem syn Konstanty żył 1648. Stanisława, ten z Komorowskiej spłodził Jakóba, ten z Elżbiety Mężyńskiej, córki Alexandra Jakóba miecznika Łomżyńskiego, i pisarza Zambrowskiego, miał cztery córki, jedna z nich Maryanna 1mo voto Wojciecha Świderskiego, 2do Zochowskiego wnuka metropolity Kijowskiego, Marcyanna, Jakóba Rakowskiego, Agata, Michała Żelechowskiego, Zofia, Adama Radgowskiego, małżonki; i syna Mikołaja, ten z Agnieszką Godlewską, córką Jana skarbnika Nurskiego, zrodził Jana Brańskiego proboszcza, a potem missyonarza w War

szawie; Kazimierza męża rycerskiego, tego żona Zbierzchowska sędzianka ziemska Łomżyńska, i Wojciecha. Jan z Rościszewskiej brat Zygmunta i Stanisława, pojął w małżeństwo Maryannę Kuczewską, z tej byli trzej synowie: Jędrzej, Alexander i Samuel. Z tych Jędrzej z Heleny Mężyńskiej siostry rodzonej wzwyż wspomnionej, zostawił Franciszka Piotra w zakonie Kaznodziejskim, przeora Czortkowskiego, tamże zmarłego 1717. Szymona, najprzód łowczego Wiskiego, potem cześnika Bełzkiego, teraz podkomorzego Wiskiego 1mo voto miał za sobą Franciszkę Ładziankę Koronowską podczaszankę Bracławską, z której synowie, Antoni i Marcin, córki, Anna wydana za Józefa Głogowskiego wojskiego Buskiego, Katarzyna Drozdowska, Justyna Lipska, i Teresa, 2do voto Annę Korowicką, wdowę po Stefanie Iwanickim chorążym Nowogrodzkim, Stanisław podwojewodzy Wiski, i Antoni, na wojnie zginęli, bracia rodzeni Szymona. Michał, piąty ich brat, skarbnik Buski, miał za sobą Marcyannę Głogowską stolnikownę Buską, z której syn Jędrzej, i córka Katarzyna. Alexander brat Jędrzejów z Kuczewskiej spłodzony, pojął Bejdownę Rzewuską, ale z nią sterilis. Samuel brat jego w niewoli Tureckiej umarł. Kasper Olszyński rektor kollegji Łomżyńskiego, sortem suam na Olszynie zapisał temu kollegio. Jedenże to dom Karwowskich i Olszyńskich.

Marcin Olszyński w r. 1778. podczaszy Buski. Jan w roku 1788. wojski Wiski. Krasicki.

Ołobok herb, patrz Hołobok.

Ołtarzewski herbu Lis, w ziemi Warszawskiej i indziej. Seweryn Ołtarzewski w Sochaczewskiej ziemi 1632. Wojciech, Jan i Paweł w Nurskiej ziemi 1648. Franciszek podstoli Rawski, Ludwik i Stanisław w Rawskiem 1674. a Jędrzej w Łęczyckiem, Jakób komornik graniczny ziemski 1648. Stanisław miał za sobą 1mo voto Slawską Annę, z której syn Jan, i córka Maryanna Ciemniewska, 2do voto Mochowską, z niej syn jeden Alexander córek zaś cztery, Anna pierwszym związkiem Gumowska, drugim Borejkowa podczaszyna Podlaska, Jadwiga, Urszula Drozdowska, Helena Wydigowa. Adam, żona jego Biskupska. N. pojął Zofią Zawadzką Światopelkownę, Paweł rodzoną tejże siostrę Teofilę, pierwsza była sterilis, od drugiej został się syn Jędrzej, tego żona Micowska, i córka Katarzyna Daniela Węglińskiego małżonka. Geneal. Belzec. N. była za Zygmuntem Głogowskim, Jadwiga za Zygmuntem Czubińskim. N. miał za sobą Ciecierską, pozostałą wdowę po Gostomskim i Kazanowskim. N. Annę Tarnowską herbu Rolicz. Stanisław starosta Miechorowski w Bełzkiem roku 1674. N. była za

Janem Wołuckim, matka Pawła biskupa Kujawskiego. N. Ołtarzewski na Podolu, żyje 2do voto z Ludowiką Orzeszkowną.

Omański, w województwie Krakowskiem. Władysław Omański roku 1705. podpisał konfederacyą Krakowską. Omakowska była za Jędrzejem Kiińskim.

Omelański. Ziemianie Wołyńscy w roku 1528. Jacko iz bratem swym Omelański i Hurko, o których świadczy Metryka Wolyńska.

Omęta, w województwie Trockiem, Jakób, Mikołaj, Grzegorz 1632. podpisali elekcyą Władysława Króla. Mikolaj Omęta 1648.

Omieciński herbu Junosza, w ziemi Stężyckiej i na Wołyniu. Jakóba Omiecińskiego i Marcina nagrobki widzieć w Konstantynowie na Podolu, drugich w Jezupolu u 00. Dominikanów, Sebastyan z Brzozdowskiej spłodził synów i córki. Jan mąż rycerski: Marcina syn Krzysztof, córki, jedna Ewa Skowieska, druga Zeromska. N. miał za sobą Dąbrowską herbu Kuszaba, Marcin Chycką. Są także Omiecińscy w księztwie Litewskiem, ale niewiem czy tego herbu. Łukasz Omieciński skarbnik Czerski, żona jego Eleonora Jeziorkowska herbu Radwan, z Drohojewskiej urodzona, z tej syn jego Ignacy w zakonie naszym temi czasy, córka zaś Anna Rozalia, urodziła się dnia 5. Grudnia w roku 1709. w Ponikowcach, w Brodach zaś na Wołyniu ochrzczona, zaraz od dzieciństwa swego, znączne świątobliwego dalszego życia znaki pokazała, kiedy w Środy, Piątki i Soboty, piersi sać niechciała, a w płaczu nie możono jej było prędzej utulić, jako figurą ukrzyżowanego Jezusa. Z dzieciństwa zaraz nauczywszy się Godzinek o Niepokalanem poczęciu Matki Boskiej, o imieniu Jezusowem, Rożańca, i o męce Chrystusowej modlitew S. Brigitty, w zwyczaj sobie aż do śmierci wniosła, aby ich codzień odmawiała, zkąd zasłużyła to sobie, że gdy w ciężką niemoc zapadła, a lekarstwa żadne pomoc nie mogły, i już prawie ostatniej życia czekała godziny, święta ją w tej chorobie nawiedziła Brygitta, i spytała się jej, Chceszli prawi, żebyś uzdrowioną została? Na co Anna, Chce o Święta Panno, zaczem wziąwszy ją za rękę święta, rzecze: Otoś już uzdrowioną została, ale żebyś córką mają została, która obiecując to uczynić, zdrową się być uznała, i nazajutrz, ze wsi Nakwasz, do Podkamienia pół mili pieszo poszła, na dziękczynienie Bogu za to dobrodziejstwo, kędy przed obrazem Matki Boskiej, ślubem się prywatnym czystości Bogu na wieczną służbę obowiązała, a oraz mocne postanowienie