εὐθὺς ἐπιχειρήσασα, φίλον εἶχόν τίνα Apud Sros. Τ. 6. 30. 10 15 20 1 « Gallice clarius etiam et significantius vis verbi ὑπομεῖναι reddi posse videtur, necnon quæ proxime sequuntur: hoc modo, Or voila, je n'ay plus nul courage de poursuivre mon mestier. Tu m' as beau dire que tu as bien rencontré. (vel que tu t'en es bien trouveé.) Que me fait cela? Sciendum est autem ut hîc dicit ista apud Phœnicidem, οὐκ ἂν ὑπομείναιμ ̓ ἔτι ἑταιρεῖν, et καταλῦσαι θέλω, sic Machonem de Gnathænio, quæ eandem exercebat artem, dicere, καταλελυκυίας τῆς Γναθαινίου σχέδον, Οὐκέτι θ' ἑταιρεῖν ὑπομενούσης.” H. STEPH. Locus est Athen. XIII. p. 581. C. 2 Quum legatur απέτυχον, ego contra non solum persuasum habeo, sed affirmare audeo legi debere ἐπέτυχον, quod ei contrarium est.” H. STEPH. “ Legendo ἐπέτυχον cum H. Stephano sententia optime procedit.” WALPOL. qui colo post ἐπέτυχον, itemque post ἐμὲ, cum H. Stephano, distinguit. Μox, ad καταλῦσαι, supple τὴν εταιρείαν. Polyb. VII. 10. 4. citante Schweighausero ad Machonis 1. c. καταλύσας τὴν ἄθλησιν. Recte autem ἐπέτυχον. Totius loci sententia est: Per Venerem, mea Pythias, non possum in animum meum inducere ut meretriciam artem amplius exerceam. nino certum est artem hanc desinere. 66 66 Valeat. Om 3 "édéíkvu d' Grotius, probante Valckenærio, qui eandem particulam inserendam monuit post λaußávw. Sic etiam Wakefield." GAISFORD. Vulgo edeixvv. 'Lege edeíкvv ' apa." WALPOL. qui in contextu ἐδείκνυ' ά. habet. ἐδείκνυθ ̓ ἅμα Tatius in libelli Walpoliani exemplaris, quo utor, margine. Cum Gaisfordio facit Menand. apud Plutarch. de Sui laude p. 547. C. ¿yw μèv deikvÚw | ἐσπουδακώς. Nicomachus Athen. VII. p. 290. F. ὑποδεικνύεις μὲν los doтeîov távv. Pseud-Epicharmus apud Stob. T. 20. 8. un 'TI μικροῖς αὐτὸς αὐτὸν ὀξύθυμον δείκνυε. Aliud exemplum suppeditabit Appendicis nostræ Fragm. XXI. 2. Vide Porson. ad Eurip. Med. 744. supra ad Pherecratis Fragm. II. n. 5. et ad Alexidis Fragm. III. n. 12. 4 Nemo, uti censeo, dubitabit, quin hunc Phoenicidæ locum præ oculis habuerit Terent. Eun. III. 2. 29. Neque pugnas narrat, neque cicatrices suas ostentat. 5 TEμv H. Stephanus et Walpolius, quod unice verum est. Atque ita citat Blomfieldius Glossar. in Æsch. Agam. 822. Sic in loco classico Aristoph. Acharn. 531. ἤστραπτεν, ἐβρόντα, ξυνε κύκα τὴν Ἑλλάδα, prout vulgo legitur, ἤστραπτ' primus correxit Bentleius, favente Plin. Epist. I. 20. Etiam Elmsleius σTρaπTEV, quod tamen in Auctario Annotationum ad v. 178. in žσтρаπт' mutatum voluit. Nam longe rarius, ait ille, quam putaram anapœstum in hoc metri genere inchoat ultima vocis syllaba. Vide et Tatium Greek Tragic and Comic Metres § XVII. 8. Ad Elmsleii regulam his verbis alludit Meinekius ad Menand. et Phil. p. 380. Brunckius scripsit: ἡ λύπη δ ̓ ἀεὶ, Ὥσπερ τα δένδρα καρπὸν, ἔχει τα δάκρυα, non satis accommodate ad subtiliores trimetri leges. Vide supra ad Eupolidis Fragm. II. n. 8. ad Platonis Fragm. III. n. 9. et ad Alexidis Fragm. VIII. n. 1. Mox ad duos conferendus est Hesychius: Δήμιος. ὁ τοὺς καταγνωσθέντας ἀναιρῶν, ἢ ὁ ὑπηρέτης τῶν βασάνων. Vide Brunck. ad Aristoph. Eccles. 81. 6 σε οἴω μ' ὁ δαίμων φιλοσόφῳ ξυνώκισεν, Theognetus in Spectro Athen. p. 104. C. quem versum parodiam esse hujus Euripidei, oių μ' ò daíμwv Onpíw Evvýkioev, indicant Casaub. in Animad. p. 203. Gataker. in Advers. Misc. 522. Barnes. in Addend. et Valcken. ad Hipp. 1389." WALPOL. Philoxenus apud Zenob. Cent. V. Pr. 45. citante Valckenærio: οἵῳ μ' ὁ δαίμων τέρατι συγκατῴκισεν. Ita correxit Valckenarius. Vulgo corrupte συγκάθειρξεν. * Confer supra Aristophontis Fragm. I. 5. Huc rsepexit Piersonus ad Marin p. 330. notante Walpolio. 8 εἴ τι δ' Grotius, quem sequitur Walpolius. εἰ δ ̓ ἐπαιτοίην Wakefieldius. Malim: εἰ δ ̓ ἀπαιτοίην. Angl. and if I claimed it as my due. • Colo distingue, cum H. Stephano et Walpolio. SOTADES1. I. 1. Ἀγαθὸς, εὐφυής, καὶ δίκαιος, εὐτυχὴς ὃς ἐὰν ᾖ, μέγας ἐστὶ τεχνίτης τις, ἀτυχῆ πεποίηκεν αὐτόν. ἡμέρας μιᾶς ἀλυπία μέγ ̓ ἐστὶ κέρδος. 9 τί γὰρ ἐσμὲν ὅλως, ἢ ποδαπῆς 10 γεγόναμεν ὕλης ; Apud STOв. T. 98. 10. 5 10 1 « Sotades-non fuit Comicus poeta, quod e versuum genere liquet; sed alter ille, qui Ptolemæi Philadelphi tempore vixit, cujus jussu fuit interemtus. De Sotadico metro, seu ionico a majore tetrametro brachycatalecto, vide Hephæstionis Enchiridion p. 37.” BRUNCK. Ὁ τῶν Ἰωνικῶν ᾀσμάτων ποιητῆς ὁ Μαρωνίτης audit Athen. VII. p. 293. A. qui inter eum atque alterum hujus nominis, mediæ comœdiæ scriptorem, ibi distinguit. Ejus interitum memi nit Athen. XIV. p. 620. seq. De metro Sotadico consulendi sunt Hermann. Elem. Doctr. Metr. II. 37. 7. Gaisford. ad Hephæst. p. 318. seq. 2 3 σε ̓Αγαθός, εὐφυής, δίκαιος, εὐτυχής ὃς ἂν ζῇ Hermannus.” GAISFORD. Istud kai omittit etiam Gaisfordius ad Hephæst. p. 320. 3 Tov płóvov Hermann. Ita etiam Trincav. et MS. A. apud Gaisfordium. 4.66 μερίδ ̓ ἢ μώμον Hermannus.” GAISFORD. Ad loci sententiam conferendus Soph. Αj. 157. πρὸς γὰρ τὸν ἔχονθ' ὁ φθόνο. Eрme. De interpunctione post ayav, et in seqq. vide supra ad Alexidis Fragm. III. n. 2. 5 Scribe, cum Hermanno, èoriv, quod metrum flagitat. Et sic Gaisfordius ad Hephæst. p. 320. “ μέγας ἐστι τεχνίτης, ἀτυχῆ πεποίηκ ̓ αὐτόν Hermann.” GAISFORD. Recte is delevit Hermannus, sed male εяоíŋкev in teToink' mutavit, metro, ut mihi quidem videtur, prorsus refragante. "Possis, si opus sit, deî púσei tov-Vide me ad Porsoni Aristophanica p. 98." DOBR. T pudel MS. B. apud Gaisfordium. Dobræi emendationem postulat vel loci sententia. Verte Anglice: it is a natural consequence that he who is non-suited, &c. Et comma post VIKμevov amovendum, cum Hermanno. • Iterum scribe ori, cum Hermanno, metro postulante. • Incertus apud Stob. Τ. 105. 51. ὄγκου δὲ μεγάλου πτώμα γίγα VeTaι péya. Confer et Fragmentum insigne, quod Euripidi tribuit Stobæus T. 22. 5. (ita etiam Collect. impressa cum Callim. ed. Froben.) Philistioni, sive Philemoni, Auctor Compar. Men. et Phil. p. 360. Anton. Meliss. XXXV. p. 52. Menandro autem codex Stob. Paris. apud Grotium: öτav &'(' inseruit Meinekius: ¿av Anton. Meliss.) ἴδης πρὸς ὕψος ἠρμένον τινα, | λαμπρῷ πλούτῳ καὶ γένει γαυρούμενον, | ὀφρύν τε μείζω τῆς τύχης ἐπηρκότα, | τούτου ταχεῖαν νέμεσιν εὐθὺς (ἥξειν Auct. Compar.) προσδόκα. | ἐπαίρεται γὰρ μείζον, ïva peîčov téơŋ. ubi v. 2. adumbratus fuisse videtur ex Euripidis Sthenobœæ Fragmento apud Stob. T. 65. 15. Toλλous dè tλoútų kai yével yavpovμévous. Juvenal. X. 104. de Sejano: Qui nimios optabat honores et nimias poscebat opes, numerosa parabat | excelsæ turris tabulata, unde altior esset | casus et impulsæ præceps immane ruinæ. Claudian. Rufin. I. 22. Tolluntur in altum, | ut lapsu graviore ruant. Quæ duo loca cum altero comparavit Clericus. Minucius Felix p. 340. Miseri in hoc altius tolluntur, ut decidant altius. Locum comparavit Meinėkius. 10 De hac forma consulendus est Lobeckius ad Phrynich. p. 56. monente Gaisfordio. 11 σαυτὸν Morelius, sequente Hertelio, quod et metrum postulat. Ita etiam Hermannus. Μox, amoto commate post νοήσας, leviter fige post βιωτικόν, cum Hermanno. 12 "Gaisfordius pro πάλιν dedit πάλι.” HERMANN. quem illud prætulisse equidem miror. Etiam Grotius πάλι, notante Gaisfordio. Simylus apud Stob. Τ. 60. 4. ex emendatione Porsoni: οὔτε πάλι τέχνη μὴ φύσιν κεκτημένη. ubi vulgo οὔτε πᾶν legitur, pro quo οὔτε πάλιν MS. B. apud Gaisfordium. 1 II. 2. Αὐτὸς γὰρ ἐὼν παντογενὴς ὁ πάντα γεννῶν, 10 Σοφοκλῆς ῥαγα φαγὼν σταφυλῆς, πνιγείς τέθνηκε. κύνες οἱ κατὰ Θράκην Εὐριπίδην ἔτρωγον 13. 12 τὸν θεῖον Ὅμηρον λιμὸς κατεδαπάνησεν. 1 Supple κόσμος, collato v. 8. 2 Apud Sros. Τ. 98. 9. 5 10 15 αἰων, casune an industria, Hertelius. Mox transpone: οὐ δι καίως κρίνει,—metro postulante. 3 “ τά γε κακὰ Hermannus Elem. Doctr. Metr. p. 446.” GAISMalim: τὰ κάκ' αναπέφυκεν ἀεί. FORD. |