1

Eu

Euphronis al. Diphili Gesnerus in Stobæi margine. phroni tribuit Trincavellus, Diphilo autem Gaisfordius, cum MSS. A. B. Cum priore Fragmento connectit Hertelius p. 630. qui tamen illud, quæ ea hominis inconstantia est, Diphilo tribuit p. 214.

2

ἔργον, vel ἔργον ἐστι, difficile est. Photius: Ἔργον εἰπεῖν: χαλεπὸν εἰπεῖν. Vide Dobræi Advers. T. II. p. 271. Philippus apud Stob. Τ. 113. 17. πύκτῃ τὸ ἐπιτιμᾶν οὐδὲν ἔργον μαχομένῳ. Menander ibid. Τ. 43. 31. ἔργον ἐστι, Πανία, | μακρὰν συνήθειαν ἐν βραχεῖ λῦσαι χρόνῳ. ubi Φανία, et βραχεῖ, pro ἐν βραχεῖ, dedit Porsonus Advers. p. 291. Deest locus Grotio in Florilegio, notante Porsono: habet tamen Exc. p. 759. ubi Φανία et βραχεῖ diserte scriptum est. Quod Porsonum fefellit. Ita etiam Clericus p. 270. Vide infra ad Menandri Fragm. III. n. 2.

3

* Vulgo ἐν ἡμέρᾳ δὲ μιᾷ δ. sed μια deleri jussit Porsonus Advers. p. 303. quod et omittunt MSS. Voss. Arsen. A. Maximus, Frob. Vide Gaisfordium. Grotius: ἐν ἡμέρᾳ δὲ μιᾷ διαφορεῖν.

1

Καινοὺς πορίζου πρός με πρὸς θεῶν θεοὺς,
ἵνα τοὺς παλαιοὺς μὴ ἐπιορκῇς πολλάκις.

ΘΕΩΝ ΑΓΟΡΑ.

Apud STOB. Τ. 28. 11.

· Malim sic distinguere: πρός με, (vel πρὸς ἐμὲ πρὸς θεῶν, et mox μὴ 'πιορκής. Vulgo corrupte πρός με θεῶν, quod in πρός με τῶν θεῶν mutavit Hertelius, qui totum versum sic vertit: Novos mihi ex diis suppedita deos. πρός ἐμὲ verte Angl. in your transactions with me, πρὸς θεῶν 'fore heaven! Quanquam suspicor legendum esse: πρὸς σὲ τῶν θεῶν, per deos te oro, de qua formula consulendi sunt Valcken. ad Eurip. Phoen. 1659. Monk. ad Hipp. 608. Eque bene Græca sunt πρὸς θεῶν et πρὸς τῶν θεῶν: sed alterum magis comicum est. Vide Porson. Tracts p. 302. Soph. (Ed. R. 326. μὴ, πρὸς θεῶν, φρονῶν γ' ἀποστραφής. Aristophon Athen. IV. p. 161. E. πρὸς τῶν θεῶν, οἰόμεθα τοὺς πάλαι ποτὲ | τοὺς Πυθαγοριστὰς γενομένους οὕτως ῥυπᾶν | ἑκόντας, κ. τ. λ.

MNESIMACHUS.

2

I'.

Αρ ̓ οἶσθ ̓ ὁτιὴ πρὸς ἄνδρας ἐστί σοι μάχης,
οἳ τὰ ξίφη δειπνοῦμεν ἠκονημένοι,
ὄψον δὲ δᾷδας ἡμμένας καταπίνομεν ;
ἐντεῦθεν εὐθὺς ἐπιφέρει τραγήματα
ἡμῖν ὁ παῖς μετὰ δεῖπνον ἀκίδας Κρητικάς,
ὥσπερ ἐρεβίνθους, δορατίων τε λείψανα
κατεαγότ', ἀσπίδας δὲ προσκεφάλαια καὶ
θώρακας ἔχομεν, πρὸς ποδῶν δὲ σφενδόνας
καὶ τόξα, καταπέλταισι δ ̓ ἐστεφανώμεθα.

ΦΙΛΙΠΠΩ.

Apud ATHEN. X. p. 421. C.

5

1 "Ex hoc Mnesimachi fragmento colorem duxerunt versus Gallici quidam, quorum indicium Porsono debemus: Ne demande autre dragiés, Que pointes d' espées brisiés, Et fers de glaive à la moustarde, C'est un mes qui forment li tarde; Et haubers desmailliés au poivre, Et veut la grant poudriere boivre Avec l'aleine des chevaus. Fabliaux par Le Grand.” WALPOL. Phenix Colophonius Athen. l. c. D. οἴνου κάδοι μάχαιρα, καὶ κύλιξ αἰχμή, | κόμη δὲ τόξα, δήϊοι δὲ κρητῆρες, | ἵπποι δ' ἄκρητος, καλαλὴ μύρον κεῖται. ubi, pro κάδοι, κάδος Dalecampius. Contrario tenore Lingua, or the Combat of the Tongue, &c. (qua de fabula vide supra ad Pherecratis Fragm. III. n. 5.) II. 1. If they would use no other bucklers in war, but shields of Brawne, brandish no swords but swords of Bacon, traile no speares, but sparibs of Pork, and instead of Hargebushpieces, discharge Hartichoke-pies, tosse no Pikes but boiled Pickrels, then Appetitus would rouse up his Crest, &c.

2 Simili initio utitur Nicostratus in Gaisfordii Appendice ad Stob. p. 29. ἆρ ̓ οἶσθ' ὅτι τῆς πενίας ὅπλον ἡ παῤῥησία; Eurip. Danaes Fragm. apud Stob. T. 91. 23. et 92. 6. åp' oîol', öľ ovvex' oi pèv evyeνεῖς βροτῶν, | πένητες ὄντες, κ. τ. λ.

* Edd. Ald. et Casaub. cum MS. P. μαχητέον. MS. C. μάχη. Porsonus apud Walpolium: 'Αρ' οἶσθα σὺ ὁτιὴ πρὸς ἄνδρας ἐστί

σοι μαχητέον ; Notavit Dindorfus. Idem in Adversariis ; "Αρ' οἶσθ ̓ ὁτιὴ πρὸς ἄνδρας ἐστί σοι μάχη. Non notavit Dindorfius.

* “ τὰ ξίφη δειπνοῦμεν ἠκονημένα (sic) ex Philippide per errorem attulit Eustathius p. 1085. 47. DINDORF. ήκονημένα Morel. Hertel. Grot. Ad vulgatum, confer Virg. Georg. IV. 435. Ceterum vide infra Timoclis Frag. I. 5.

* Scottius nostras, The Lay of the Last Minstrel I. 4. They lay down to rest, with the corslet lac'd, | pillow'd on buckler cold and hard.

κόκκυξ, τρυγών, σμύραινα, φάγρος,
μύλλος, λεβίας, σπάρος, αἰολίας,
θρᾷττα, χελιδών, καρὶς, τευθίς,
ψῆττα, δρακαινὶς,
πουλυπόδειον, σηπία, ὀρφως,
κάραβος, ἔσχαρος, ἀφύαι, βελόναι,
κεστρεὺς, σκορπίος, ἔγχελυς, ἄρτοι,
κρέα τ ̓ ἄλλα τὸ πλῆθος ἀμύθητον
χηνὸς, χοίρου, βοὸς, ἀρνὸς, οἰὸς,
κάπρου, αἰγὸς, ἀλεκτρυόνος, νήττης,
κίττης, πέρδικος, ἀλωπεκίου.

καὶ μετὰ δεῖπνον θαυμαστὸν ὅσ ̓ ἐστ ̓
ἀγαθῶν πλήθη.

πᾶς δὲ κατ ̓ οἴκους μάττει, πέττει,

τίλλει, κόπτει, τέμνει, εύει, χαίρει, παίζει, πηδᾷ, δειπνεῖ, πίνει, σκιρτᾷ, λορδοῖ, κεντεῖ,

βίνει. σεμναὶ δ ̓ αὐλῶν ἀγαναὶ

1

ΙΠΠΟΤΡΟΦΩΝ.

Apud ATHEN. IX. p. 402. F.—403. D.

Hanc eclogam, (dicta sunt Schweighæuseri) quæ veluti soluta oratio apposita erat, in anapœsticos versus dimetros dispescendam fuisse recte monuit Darnauldius Animadv. Crit. c. 27. p. 151. Sed et ita quodammodo olim dispescuerat Morelius, sequente Hertelio. Lepidissimam sane canæ dialis, vel, si mavis, dubiæ descriptionem! in qua nescio an convivii choragium magis mireris, an poetæ faceti artem eximiam in versibus concinnandis. Similis ingenii est Fragmentum, sed breviculum, Antiphanis in Cyclope Athen. ΙΧ. p. 402. Ε. τῶν χερσαίων δ ̓ ὑμῖν ἥξει | παρ ̓ ἐμοῦ ταυτί· βοῦς ἀγελαῖος, τράγος λιβάτης, | αἲξ οὐρανία, κριὸς τομίας, | κάπρος ἐκτομίας, ἷς οὐ τομίας, | δέλφαξ, δασύπους, ἔριφοι * * | τυρὸς χλωρός, τυρὸς ξηρός, | τυρὸς κοπτὸς, τυρὸς ξυστός, | τυρὸς τμητὸς, τυρὸς πηκτός. ubi, pro λιβάτης, legendum videtur υλοβάτης. Altera forma analogiæ repugnat. Vide Heringæ Observv. Critt. p. 264. Jacobs. Anim. in Anth. Gr. T. IX. p. 147. citante Bast. Epist. Crit. Ρ. 16. Idem in eadem fabula Athen. VII. p. 295. F. ἔστω δ ̓ ἡμῖν κεστρεὺς τμητος, | νάρκη πνικτή, πέρκη σχιστή, | τευθίς σακτή, συνόδων ὀπτὸς, γλαύκου προτομή, γόγγρου κεφαλὴ, | βατράχου γαστὴρ, θύννου λαγόνες, | βατίδος νῶτον, κέστρας ὀσφύς, | ψήττας κίσχος, μαινὶς, καρὶς, | τρίγλη, φυκίς· | τῶν τοιούτων μηδὲν ἀπέστω. Aliud exemplum sup.peditabit Anaxandrida Fragmentum insigne ibid. IV. p. 131. A.

* « Libri κυπαρισσοτρόφων. Emendavit Casaubonus.” DINDORF. ἐκ θαλάμων κυπαρισσορόφων vertendum, cum Casaubono: e thalamis, quorum cupressina lacunaria.

3

Μάνης servi nomen apud Comicos satis frequens, v. g. Antiph. Athen. XV. p. 667. A. Aristoph. Av. 1329. Et generatim pro servo,