Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

personarum indicia omissa, quibus vv. 30. 34. felicissime instruxit Corayus. Mox οὐδὲν ὀρινθείς verte Anglice: not at all disconcerted.

15

πράως Ald. et Casaub. itemque Walpol. p. 116. monente, ni fallor, Porsono. Qui verus scribendi modus videtur esse, ut patet ex Ionico πρηΰς, qua voce usi sunt Herod. II. 181. Auctor Hymn. Homer. VII. 10. Vide Blomfield. Glossar. in Æsch. Pers. 195. Lobeck. ad Phrynich. p. 403. Absque : etiam scribunt Hesychius, Photius, et Etymologus Magnus.

16 Post πάλιν indicavi lacunam verbis ἐξ ἀρχῆς fortasse explendam. Erfurdtius delebat πάλιν.” DINDORF. πάλιν ἐξ ἀρχῆς Porsonus. “Πάλιν ἐξ ἀρχῆς. Aristoph. Pac. 1327. Vide quoque Plut. 221.” WALPOL. Cf. omnino Porson. ad Plut. 867. Sic Plato Theæt. p. 476. Heindorf. Τί οὖν τις ἐρεῖ πάλιν ἐξ ἀρχῆς ἐπιστήμην; Vide supra Pherecratis Fragm. III. ult. infra Mnesimachi Fragm. II. 24. et Menandri Fragm. I. 2. Ceterum omnia illa post v. 29. ad finem usque, prout a Corayo curata sunt, ad hunc modum exponit Schweighæuserus: A. Haud dubie graviter eo facto irati fuerint omnes, seque ludibrio habitos clamaverint. Est enim indecorum, tali in conventu disputationeque talia committere. B. Nec curarunt discipuli; et Plato ipse præsens, nihil turbatus, leniter admodum pergens, rursus definire distinguereque eos jussit, cujus esset generis: et illi definiebant distinguebantque.

" Hesychius: Διαιρεῖν. διακρίνειν. ἐξακριβοῦν. διαμερίζειν.

EUBULUS.
I'.

2

Τρεῖς γὰρ μόνους κρατῆρας ἐγκεραννύω
τοῖς εὖ φρονοῦσι τὸν μὲν ὑγιείας3 ἕνα,
ὃν πρῶτον ἐκπίνουσι· τὸν δὲ δεύτερον
ἔρωτος ἡδονῆς τε τὸν τρίτον δ ̓ ὕπνου,
ὃν ἐκπιόντες οἱ σοφοὶ κεκλημένοι

ον

4

οἴκαδε βαδίζουσ ̓ ὁ δὲ τέταρτος οὐκ ἔτι

ἡμέτερός ἐστ', ἀλλ ̓ ὕβρεος· ὁ δὲ πέμπτος βοῆς· ἕκτος δὲ κώμων· ἕβδομος δ ̓ ὑπωπίων

5

1

ὁ δ ̓ ὄγδοος κλητῆρος· ὁ δ ̓ ἔνατος χολῆς
δέκατος δὲ μανίας, ὥστε καὶ βάλλειν ποιεῖ.

[blocks in formation]

6

πολὺς γὰρ εἰς ἓν μικρὸν ἀγγεῖον χυθείς

Εν

ὑποσκελίζει ῥᾷστα τοὺς πεπωκότας.

Apud ATHEN. II. p. 36. B. C.

10

"In fabula Aíorvoos Zeμéλn inscripta, quod conjecit Grotius in Excerptis p. 649. Affert hoc Fragmentum Suidas in oivos." DINDORF. Comici incerti, (forte Alexidis) Epicharmi, et Panyasis loca consimilia attulit Athen. 1. c. B. C. I).

2 Vide supra ad Alexidis Fragm. III. n. 12.

"Libri vycías." DINDORF. vycías etiam Morel. Hertel. H. Steph. Grot. Schweigh. Walpol. Vide infra ad Philemonis Fragm. III. n. 5.

DORF.

4 “ ἐκπιόντες C. ἐκπίνοντες Suidas. Legebatur εἰσπίνοντες.” DINImmo legebatur εἰσπιόντες. Primus Porsonus ἐκπιόντες, Tracts p. 233. hoc notato: "Legendum e MS. et Suida v. Oivos, "Ov EKTIÓνTES. [vide de K et IC infra ad XI. p. 500. B.] Vox nihili est ciσTIÓTES." Vide et Advers. p. 53. Schweighæuser. ad Athen. II. p. 36. B. De K et IC confusis vide etiam Porsoni Advers. p. 131. Tracts p. 283. et Aristophan. p. 241. Dobræi Advers. T. II. p. 366. Schæfer. ad Gregor. p. 244. Bast. ibid. p. 167. et Comment. Palæogr. p. 720. Mox Badio ovo' male ex ed. Bas. in tres Casaubonianas propagatum, notante Schweighæusero, Hertelius Badicovou, post Morelium.

5 « Libri ὕβρεως.” DINDORF. ßpeos etiam Grotius, Brunckius, Schweighæuserus, Walpolius. Vide omnino Kidd. ad Dawes. Misc. Crit. p. 565.

6

Aristoph. Vesp. 1253. citante Brunckio: Kako to nívei• àñò γὰρ οἴνου γίγνεται | καὶ θυροκοπῆσαι καὶ κατάξαι (sic tacite Bekkerus, pro πατάξαι) καὶ βαλεῖν | κἄπειτ ̓ ἀποτίνειν ἀργύριον ἐκ κραιπάλης. Mox To Morel. (Toe Hertel. quod forte mireris) H. Steph. Grot. Brunck. Sed nihil opus. Eschin. c. Ctesiph. 77. wore Kai σιγῶ καὶ λέγω βουλευσάμενος. (βουλόμενος Markland. Cf. supra Eupolidis Fragm. I. 7. Alexidis Fragm. III. ult. et ad Antiphanis Fragm. III. n. 2.

7.Vide supra ad Antiphanis Fragm. XII. n. 3.

8 66

· μικρὸν ἀγγεῖον, alvum hominis dici adparet. Pariter ἀγγεῖον totum corpus humanum dixit M. Antonin. III. 3. diversa quidem

ratione; scilicet quatenus quasi vas est aut animi receptaculum, ut ait Cic. Tusc. I. 22." SCHWEIGHÆUSER. Dio Chrys. Orat. XII. p. 404. Reisk. citante Wakefieldio ad H. Steph. Thes. Gr. Ling. p. 436. τὸ δὲ, ἐν ᾧ τοῦτο γινόμενόν ἐστιν, οὐχ ὑπονόουντες, ἀλλ ̓ εἰδότες, ἐπ' αὐτὸ καταφεύγομεν, ἀνθρώπινον σῶμα, καὶ ἀγγεῖον φρονήσεως καὶ λόγου, κ. τ. λ. ubi τἀνθρώπινον σῶμα, ἅτε καὶ ἀγγεῖον conjicit Reiskius. Sic corpus humanum σKEÑOS appellat Paulus Apostolus 1 Thessal. IV. 4. εἰδέναι ἕκαστον ὑμῶν τὸ ἑαυτοῦ σκεῦος κτᾶσθαι ἐν ἁγιασμῳ καὶ τιμῇ.

9 Leonidas Tarentinus Anth. Gr. IV. p. 506. Brod. "d' ws o πρέσβυς ἐκ μέθης ̓Ανακρέων | ὑπεσκέλισται. ubi μέθας Dorice legendum, cum A. C. Meinekio, qui et υπεσκέλισται per titubat recte exponit. " De verbo υποσκελίζειν conferri potest Anthol. Τ. Ι. p. 250. n. 38. et quæ ad eum locum notavit Jacobs.” SCHWEIGHEUSER.

1

II.

Τίς ἦν ὁ γράψας πρῶτος ἀνθρώπων ἄρα
ἢ κηροπλαστήσας ̓́Ερωθ ̓ ὑπόπτερον ;

ὡς οὐδὲν ᾔδει πλὴν χελιδόνας γράφειν,
ἀλλ ̓ ἦν ἄπειρος τῶν τρόπων τῶν τοῦ θεοῦ.
ἔστιν γὰρ οὔτε κούφος οὔτε ῥᾴδιος
ἀπαλλαγῆναι τῷ φέροντι τὴν νόσον,
βαρὺς δὲ κομιδῆ. πῶς ἂν οὖν ἔχοι πτερὰ
τοιοῦτο πρᾶγμα ; λῆρος, εἰ κἄφησέ τις.

αν

3

ΚΑΜΠΥΛΙΩΝΙ.

Apud ATHEN. XIII. p. 562. C. D.

5

1 "Quis primus Cupidinem pinxerit alatum ignorasse videntur veteres. Schol. in Aristoph. Αν. 575. νεωτερικὸν, τὸ τὴν Νίκην καὶ τὸν Ἔρωτα ἐπτερώσθαι.” VALCKEN. Conferendus omnino cum hoc Fragmento est Alexidis Αποκοπτομένου locus supra citatus in n. 4. ad Aristophontis Fragm. II. itemque Alexidis Fragm. X. Eubulum respexit Propert. II. 9. init. Quicunque ille fuit puerum qui pinxit Amorem, | nonne putas miras hunc habuisse manus ? | Is primum vidit sine sensu vivere amantes, | et levibus curis magna perire bona. | Idem non frustra ventosas addidit alas, &c. "Hunc locum respiciebat vetustissimus poeta Gallicus Ronsard, cum hos versi

culos scriberet, Opp. T. I. p. 673. Quiconque soit le peintre qui a fait Amour oiseau, et lui a fait des ailes, | celui n' avoit auparavant pourtrait, | comme je croi, si non des arondelles.” BOISSONAD.

8 “ ἐστὶν γὰρ οὔτε κούφος οὔτε ῥᾴδιος ἀπαλλαγῆναι &c. id his verbis imitatus est Propertius II. 9. In me tela manent, manet et puerilis imago: Sed certe pennas perdidit ille suas: Evolat e nostro quoniam de pectore nunquam, Assiduusque meo sanguine bella gerit.” SCHWEIGHEUSER.

3 ἦν κἂν φήσειέ τις Ald. εἰ κἂν φήσειέ τις MSS. A. B. nisi quod e scriptum in B. « Restitui crasin, quæ corruptelas peperit. τοιοῦτο πρᾶγμα λῆρον ἂν φήσειέ τις Porsonus.” DINDORF. Nempe post πτερα, cum Casaubono, interrogandi signum posuit Porsonus juvenis. Postea in margine Aldinæ notavit: “Τοιοῦτο πρᾶγμα; λῆρος, ἂν φήσειέ τις citat Lambinus ad Horat. Carm. III. 12. 4.” Vide Advers. p. 135. Et sic, post Grotium, edidit Walpolius. Quanquam av (quod ait Schweighæuserus) cum conjunctivo potius construi debuerat. Verum, ut mihi quidem videtur, est quod dedit Schweighæuserus: λῆρος, εἰ φήσειέ τις. Vide Alexidis locum citatum in n. 5. ad Menandri Fragm. V. Verte: nugator est, si quis hoc dixerit. Hesychius: Λῆρος. μάταιος, φλύαρος, ψεύστης. Photius: Λῆρος φλύαρος ματαιόφημος.

* Dubitanter hic Athenæus Εὔβουλος δ ̓ ἢ ̓Αραρὼς ἐν Καμπυλίωνι, et XIII. p. 471. Ε. 'Αραρώς δ' ἢ Εὔβουλος ἐν Καμπυλίωνι. Vide infra ad Menandri Fragm. III. n. 3.

EUPHRON.

I.

Ὦ Ζεῦ, τί ποθ ̓ ἡμῖν δοὺς χρόνου τοῦ ζῆν βραχύν,
πλέκειν ἀλύπως τοῦτον ἡμᾶς οὐκ ἐᾷς ;

ΔΙΔΥΜΟΙΣ.

Apud STOв. T. 98. 12.

1 Incertus Athen. Χ. p. 458. Β. ἐπὶ τοῖς παροῦσι τὸν βίον διά πλεκε. Aristoph. Αν. 753. εἰ μετ ̓ ὀρνίθων τις ὑμῶν, ὦ θεαταί, βού λεται | διαπλέκειν ζῶν ἡδέως τὸ λοιπὸν, ὡς ἡμᾶς ἴτω. ubi citat Por

sonus διαπλέκειν βίον e Platone Legg. VII. p. 806. Α. Schol. ad Aristophanis l. εἰ μετ ̓ ὀρνίθων τις διάγειν βούλεται ἡδέως τὸ λοιπὸν, ὡς ἡμᾶς ἐλθέτω. Idem, exscribente Suida: Διαπλέκειν. ἢ διαποικίλλειν ἢ διάγειν. Herod. V. 92. ἄρξαντος δὲ τούτου ἐπὶ τριήκοντα ἔτεα, καὶ διαπλέξαντος τὸν βίον εὖ. Et IV. ult. οὐ μὲν οὐδὲ ἡ Φε ρετίμη εὖ τὴν ζόην κατέπλεξε. In VII. 46. γλυκὺν πλέξας τὸν αἰῶνα habet Stobæi ed. Trincav. Τ. 98. 62. ubi τεύξας Gaisfordius, cum MS. A. In Herodoto yevras legitur, probante Schweighæusero. Equidem πλέξας prætulerim. Vide Cattier. Gazoph. Gr. p. 39.

II.

Οὐκ ἔστι μοιχοῦ μεῖζον οὐδὲ ἓν κακόν.

ἐν ταῖς γὰρ ἑτέρων βούλετ ̓ ἀτυχίαις τρυφῶν.

1

Apud STOв. T. 6. 21.

Pæne suspicor legendum esse: ἐν ταῖς γὰρ ἑτέρων ἥδετ ̓ ἀτυχίαις τρυφῶν.

III. 1.

Ὁ γὰρ τὸν ἴδιον οἰκονομῶν κακῶς βίον,

πῶς οὗτος ἂν σώσειε τῶν ἔξω τινά;

1

ΔΙΔΥΜΟΙΣ.

Apud Stob. Τ. 15. 2.

Similis texturæ est Diphili locus apud Stob. Τ. 24. 1. ὅστις γὰρ αὐτὸς αὐτὸν οὐκ αἰσχύνεται, | συνειδόθ' αὐτῷ φαῦλα διαπεπραγ μένῳ, | πῶς τόν γε μηδὲν εἰδότ ̓ αἰσχυνθήσεται; Quem locum sic vertit Cumberlandius: The wretch who knows his own vile deeds, and yet fears not himself, how should he fear another, who knows them not?

[blocks in formation]
« ZurückWeiter »