legitur: πιθι· ταῦτα γὰρ ἡμῶν Διὸς ἑταιρείου, πάτερ. Sed recte Jacobsius Tauta yàp nap' nμwv correxit, prout edidit Dindorfius. 2 De av pro cav vide Porson. ad Aristoph. Vesp. 97. itemque Dobræum Addend. p. (132.) a quo discimus Porsonum sententiam suam postea mutasse, et av, syllaba producta, (quippe quod ex éav contractum sit) saltem apud recentiores comicos retinendum esse exissimasse. Antea putaverat ubique in mutandum. Porsono, dum in pristina sententia perstabat, obsecutus Burneius, v in Stobæi Grotiani exemplari supra memorato passim reposuit, v. g. in Alexide p. 121. Philemone p. 133. ter, Menandri Sponsore p. 141. Incerto p. 143. Philemone p. 145. Menandri Thrasyleonte p. 227. Antiphanis Fullone et Menandri Hymnide p. 231. Philisci Thebanis p. 233. Euripidis Dictye p. 261. Philemonis Ignifero p. 271. Menandro p. 281. 285. 323. et 329. Eveno p. 345. Euripidis Eurystheo p. 375. Crantore p. 387. Menandro p. 389. et 397. ter, Menandri Incito p. 443. Cratete p. 475. Apollodori Lacæna p. 483. bis, Menandri Gubernatore p. 487. Euripidis Alcestide p. 489. Menandri Supposititio p. 497. Apollodori Adelphis p. 499. Cf. infra v. 9. et ult. supra Alexidis Fragm. III. ult. Vide Hermann. adnot. 291. ad Viger. p. 487. infra ad Menandri Fragm. XIII. n. 1. 3 * Interrogative Casaubonus, Grotius, et Schweighauserus : ἔστιν πολυτελής τῷ βίῳ τίς; οὐ φθ. Et sic in Aldina expressum videtur, in qua totus versus sic se habet: ἔστι πολυτελὴς τῷ βίῳ τίς (sic) οὐ φθ. Alia interpungendi ratio esset: ἔστιν πολυτελής TÊ Bių TIS OỦ 40. Similem interpunctionis varietatem atque inconstantiam infra exhibent Timoclis Fragm. II. vv. 13. 14. 15. 16. ubi incisis utuntur Morel. Grot. (qui tamen colis usus est in versione) Gaisford. et Dindorf. interrogationis notis Casaub. H. Steph. Com. Gr. Sent. p. 450. Winterton. Poet. Min. Gr. Schweigh. et Walpol. colis denique Brunck. Gnom. Poet. Gr. p. 202. in vv. 13. 14. 15. inciso, casune an industria, relicto in v. 16. id quod a Casaubono similiter factum in v. 15. Ex Aldo nil fere certi colligendum est, quod ad Timoclis versuum interpunctionem attinet, nisi credas forte fortuna de interrogationis nota eum somniasse in v. 15. ubi Χωλός τις ἐστὶ τὸν κ. τ. λ. impressum est, cum accentu scilicet in finali syllaba vocis tertiæ. Editione Stobæi principe hodie infeliciter careo. Exscribam Philemonis locum apud Stob. T. 108. 39. ̓Αγνώς τις ἔστ' (lege, cum Grotio, Αν γνῶς τί ἐστ', uti habet ipse Stob. T. 21. 3. ubi versus Diphilo tribuitur; quod fortasse ignoravit Grotius, certe meminisse neglexere Gaisfordius et Meinekius) ἄνθρωπος, εὐδαίμων ἔσῃ. (lege ἔσει) | τέθνηκέ τις; μὴ δεῖνον ἔστω τοῦτό σοι. | κεκύηκε τις ; οὐ κεκύηκέ τις; ἠτύχηκε τις ; | βήτα τει τις; οιμώζει τις ; ἡ φύσις φέρει | ἅπαντα ταῦτα· φευγε τὰς λύπας Móvov. Ita edidit Gaisfordius, incisis, quod vidimus, usus in Timoclis loco gemello. Incisis in Philemonis loco sunt usi Morelius atque Hertelius; colis autem Grotius et Meinekius, nisi quod inciso post Kekúŋké Tis uterque, post Télvŋké Tis hic tantum distinguit. Si quis levicula hæc, et minutula, parvique, vel forte nullius, momenti esse existimet, is meminerit, bis saltem ab illo, quod verum est, quilibet aberret necesse esse, si locum ullum trifariam interpunctum eat. Meminerit etiam, perpaululum opis in re tali ex MStis ac veteribus editionibus expetendum esse, eumque tantum, in antiquorum scriptis recensendis, interpungendi modum accuratum esse, vel esse posse, qui efficacissimus est, et πapañolÙ ἐμπρακτότερα καὶ σοβαρώτερα συντείνει τὰ λεγόμενα. Vide Longin. XVIII. qui de interrogationum ac responsionum, in oratorio scribendi genere, vi et vehementia ibi dissertans, hæc præclare annotavit: Ἦν δὲ ἁπλῶς ῥηθὲν τὸ πρᾶγμα τῷ πάντι καταδεέστερον νυνὶ δὲ τὸ ἔνθουν καὶ ὀξύῤῥοπον τῆς πεύσεως καὶ ἀποκρίσεως, καὶ τὸ πρὸς ἑαυτὸν ὡς πρὸς ἕτερον ἀνθυπαντᾷν, οὐ μόνον ὑψηλότερον ἐποίησε τῷ σχηματισμῷ τὸ ῥηθὲν, ἀλλὰ καὶ πιστότερον. Quæ non magis ad eos faciunt, qui artem rhetoricam exercent, quam qui dramaticam, sive activam, quod ait Diomed. III. p. 480. Putsch. Quod si Antiphanis, Timoclis, Philemonis, loca incisis distinguas, orationis, sic anλws pnlcions, prorsus evellitur aculeus; si colis, locutio attenuatur. Quivis meminerit Gnathonicum illud, Negat quis? nego. ait? aio, quod laudat Cicero Læl. 25. et interrogative pungunt tum Terentii, tum etiam Ciceronis, editores optimi, quodque colis, cum Guidone Juvenale puta, nemo hodie, ut opinor, distinguet, vel cum veteri illo, vieto, ac veternoso interprete sic explanabit : quis i. aliquis negat. ego etiam nego. quis inquam ait i. affirmat. ego etiam aio i. affirmo. Si quis aliter sentiat, ei loca quatuor sequentia colis, vel incisis, si Diis placebit, ornanda et distinguenda propino Martial. Epigr. XII. 40. Mentiris? credo. recitas mala carmina? laudo. | cantas? canto. bibis Pontiliane? bibo. Chatterton. Ella, a Tragycal Enterlude: Dothe war begynne? there's Celmonde yn the place. Wrangham. in versione Appendicis Fragm. XXVII. Is her spouse sick? she plays the tender nurse. | Is he beset by stern Adversity? | she combats faithful at his side. Issachar Styrkii Euripides's Alcestis Burlesqued 2023. Bites she? it rankles in the marrow, | like venom'd tooth of poison'd arrow. Obiter notabo, incisis in re tali usum esse Scottium nostratem, quæ tamen (pace Viri celeberrimi dicatur) quantulum ab interrogationis notis distent, quivis vel uno intuitu percipiet, cum idem sit etiam verborum ordo, qui sententiis interrogativis unice pertinet: In dreaming, for example, of a duel, the external sound becomes, in the twinkling of an eye, the discharge of the combatants' pistols ;—is an orator haranguing in his sleep, the sound becomes the applause of his supposed audience; is the dreamer wandering among supposed ruins, the noise is that of the fall of the mass. Letters on Demonology and Witchcraft p. 26. Vide supra ad Alexidis Fragm. III. n. 3. 4 Angl. a good soldier. Sic bonis ducibus dixit Horatius, poetices Græcæ imitator, Od. IV. 8. 14. Adde Od. I. 15. 28. Epist. I. 10. 34. XIV. 3. Τὸν τρόπον μὲν οἶσθά μου, ὅτι τύφος οὐκ ἔνεστιν, ἀλλὰ τοῖς φίλοις 2 τύπτειν κεραυνὸς', ἐκτυφλοῦν τιν ̓ ἀστραπὴ, αν 9 7 διὰ ταῦτα πάντα σκηπτόν. ἀλλ ̓ οὐδὲν μέλει ΠΡΟΓΟΝΟΙΣ. 10 Apud ATHEN. VI. p. 238. D.-F. 5 10 ** 1 Aristophon Athen. 1. c. C. αναβῆναί τι πρὸς | κλιμάκιον * Καπανεύς, ὑπομένειν πληγὰς ἄκμων, | κονδύλους πλάττειν δὲ Τελαμών. Lacuna ad hunc modum fortasse supplenda est: κλιμάκιον ἰόντα Καπανεύς. Verte Anglice: a very Capaneus to go and run up a ladder. Vocem lóvra extrusisse videtur librarius, tanquam literæ Lov nihil aliud fuerint quam finales Toû kλipákov repetitæ, ultima autem syllaba ex κa in Kaπavevs, ob similitudinem, refluxerit. Est autem Kovduλous tλátte (in qua locutione hæsit Schweighauserus) i. q. χειρονομεῖν. 2 pépei Tw' apavт' verte Anglice: to bear any one right away. Aristophon ibid. Β. C. δεῖ τιν' ἄρασθαι μέσον | τῶν παροινούντων, παλαιστὴν νόμισον ̓Αργεῖον μ' ὁρᾶν. ubi ̓Ανταῖον conjicit Jacobsius. 3 Muîa jocose audiebant invocati convivæ. Vide Athen. I. p. 4. F. et p. 5. A. Plaut. Merc. II. 3. 26. Musca est meus pater, nil potest clam illum haberi. ubi de seipso loquitur parasitus. Cf. et Pœn. III. 3. 76, 77. Hinc parasito Moscæ nomen indidit Jonsonus in fabula inscripta Volpone or the Fox. "Quod-ait, μn é§eλdeiv, Opéap: id quale sit fateor non satis liquere mihi. An: sic ego vino me ingurgito, ut si quis in puteum incidit, e quo non datur exitus? An de ἀργυρῷ φρέατι cogitandum, cujus mentio facta lib. V. p. 192. A.? Adnotaverat ad hunc locum Dutheil: 'Pour ne point sortir, je suis un puit. C'est-a-dire, je bois comme un trou. C'est que dès qu'un convive étoit yvre, à ne plus pouvoir boire, on le faisoit sortir de la salle du festin"." SCHWEIGHAUSER. Recte Cumberlandius: Would you move off? You'll move a well as soon. Sensus est: puteum citius de suo loco integrum amoveris, quam parasitum e convivio extruseris. 5 "Si quem perditum cupias vel laqueo vel ferro vel falso testimonio, ecce me ad omnia paratum." CASAUBON. "Simplex verbum μαρτυρεῖν, pro composito καταμαρτυρεῖν vel ψευδομαρτυρεῖν intelligendum.Ad infinitivos ἄγχειν, φονεύειν, μαρτυρεῖν, ποιεῖν, intellige οἷός εἰμι vel ἕτοιμός εἰμι: nisi malueris ex v. 11. σκηπτος intelligere; quo significetur, ita raptim, ut fulmen, ad nutum patroni omnia exsequi hunc hominem." SCHWEIGHÆUser. "Ille Ts, quem dicit, est patronus conviviator, cujus gratiam inire cupit parasitus." SCHWEIGHÆUSER. 7 1 anρоσKÉTтws, inconsiderate, re ne considerata quidem, improviso, Angl. without taking time to think, instantly. Affine est nostrum as quick as thought. Cf. Virg. Æn. I. 142. Sic ait, et dicto citius tumida æquora placat. Angl. no sooner said than done. Adde Horat. Sat. II. 2. 80. Terent. Heaut. V. 1. 31. Dictum factum, huc abit Clitipho. 8 Aristophon l. c. Β. ἄν τις ἐστιᾷ, πάρειμι πρῶτος· ὥστ ̓ ἤδη πάλαι | * * * ζωμός καλοῦμαι. ubi παρὰ νέων supplet Grotius. Schweighauserus Tapà véois mavult. Verum, ni fallor, est rois νέοις. Vide notam sequentem. Sic Soph. Inus Fragmn. apud Athenag. Legat. pro Christ. 26. σεμνὸς Παλαίμων ναυτίλοις κεκλήσεται. Id. Ed. R. 8. ὁ πᾶσι κλεινὸς Οἰδίπους καλούμενος. ubi Schol. ὑπ' ἀνθρώπων. Εt 1358. οὐδὲ νυμφίος | Βροτοῖς ἐκλήθην, ὧν ἔφυν ἄπο, ubi βροτοῖς per ὑπ ̓ ἀνθρώπων similiter exponendum. Plaut. Men. I. 1. 1. Juventus nomen fecit Peniculo mihi : | ideo quia mensam, quando edo, detergeo. Id. Capt. I. 1. 1. Juventus nomen indidit Scorto mihi, | eo quia invocatus soleo esse in convivio. Verba sunt utrobique parasiti de seipso loquentis. Ad σκηπτὸν, conferri potest Arabian Nights Entertainments, The Story of Beder, &c. sub fin. Lightning, said Abdallah to him, (for so was the genie called) Ι command you to preserve the life of King Beder, son of Queen Gul nare. Go to the palace of the magic queen, &c. Lightning immediately disappeared, and got in an instant to the palace, &c. Scribebatur οὐθὲν.” DINDORF. οὐδὲν Morelius et Hertelius. Vide supra ad Fragm. IX. n. 1. Conferendus omnino cum hoc loco est Alexidis Fragmentum apud Athen. Χ. p. 421. D. και λοῦσι δ ̓ αὐτὸν πάντες οἱ νεώτεροι | παράσιτον, ὑποκόρισμα· τῷ δ' οὐδὲν μέλει. 10 Citat Erasmus in Adagiis sub Amico amicus. Cf. supra Alexidis Fragm. VIII. 3. 1 ARISTOPHON. Ι. 1 Κακός κακῶς γένοιθ ̓ ὁ γήμας δεύτερος 3 εἰς προῦπτον εἰδὼς αὐτὸν ἐνέβαλεν κακόν. ΚΑΛΛΩΝΙΔΗ Apud ATHEN. XIII. p. 559. D. 5 Lege: ἀπόλοιθ'. Eubulus Athen. 1. c. Β. κακὸς | κακῶς ἀπόλοιθ' ὅστις γυναῖκα δεύτερον | ἔγημε, τὸν γὰρ πρῶτον οὐκ ἐρῶ κακώς. | ὁ μὲν γὰρ ἦν ἄπειρος, οἶμαι, τοῦ κακοῦ, ὁ δ ̓ οἷον ἦν γυνὴ κακὸν πεπυσμένος. |