invenitur, natura ingenium bonum: | bonam ego, quam beatam, me esse nimio dici mavolo. | Meretricem pudorem gerere magis decet quam purpuram. | Magisque meretricem pudorem quam aurum, gerere condecet: | pulchrum ornatum turpes mores pejus cœno conlinunt; | lepidi mores turpem ornatum facile factis comprobant. Shakspear. Taming of the Shrew IV. 3. Well come, my Kate, we will unto your father's, | e'en in these honest mean habiliments; | our purses shall be proud, our garments poor: for 'tis the mind that makes the body rich; and as the sun breaks through the darkest clouds, | so honour peereth in the meanest habit. What, is the jay more precious than the lark, | because his feathers are more beautiful? | or is the adder better than the eel,| because his painted skin contents the eye? | O! no, good Kate; neither art thou the worse | for this poor furniture and mean array. Ceterum, si quis Fragmentum, de quo agitur, in voleías suspicionem vocarit, non multum equidem repugnem. Christiani coloris videtur esse. Cf. infra Appendicis Fragm. IV. 7. II. 2. 2 Τί φής; λαθεῖν ζητῶν τι πρὸς γυναῖκ ̓ ἐρεῖς ἢ πᾶσι τοῖς κήρυξιν ἐν ἀγορᾷ φράσαι ; 1 ζητουντι mendose Gesnerus. Apud STOв. T. 74. 9. 2 "σoû [rov J. B.] post yuvaîka addit Grotius p. 321. Pro διαφέρει lege διαφέρειν οἴει, vel, si mavis, δοκεῖς. Si σου addatur, debet addi et articulus. Pessime rem gessit Brunckius ad Aristoph. Nub. 199. Confer Eq. 860. Lysistr. 247. 464. 733. 1149." PORSON. Apollodorus Athen. I. p. 34. D. γυναιξὶ διαφέρειν οἴει δὲ τί; ubi διαφέρειν, simili lacuna, MS. C. apud Dindorfium. In Antiphane λíav diapépei dedit Brunckius, quod et habet MS. B. apud Gaisfordium. Sed illud xíav (dicta sunt Gaisfordii) videtur correctoris esse, versum utcunque supplere conantis. Vide Dobræi Advers. T. II. p. 359. Elegans, si non certa, est lectio, quæ apud Morelium obtinet: τί φής; λαθεῖν ζητῶν τι, πρὸς γυναῖκα σὺ | ἐρεῖς τὸ πρᾶγμα; Angl. will you tell the matter to a woman? Ita etiam legit H. Stephanus Com. Gr. Sent. p. 43. Morelium sequitur Hertelius quoque. Conferas, si lubet, La Fontaine Fab. VIII. 6. inscriptam Les Femmes et le Secret. σε III. 3. Τίσασθε τήνδε καὶ γὰρ ἐνταυθοί νοσεῖ 2 ου κακὴν λαβόντες· εἶτα δ ̓ οὐ τότ' ἄδικον Apud Stob. Τ. 74. 6. 5 Locum esse Tragici, forte Sophoclis, pronunciavit Porsonus Advers. p. 304." GAISFORD. Euripidi in Melanippa tribuit Gaisfordius, ex auctoritate MS. A. itemque Elmsleius Mus. Crit. T. II. p. 302. Fragmentisque illius fabulæ annumerat Dindorfius p. 100. qui et ἐντεῦθεν legit, cum Elmsleio. 2 cc Lego ou." GEsner. “ οὕτω τἄδικον Grotius in notis: qui in textu pejus habet οὕτω ἄδικον. εἶτα τοῦτο τἄδικον Porsonus Advers. p. 304. εἶτα δ ̓ ὧδε τἄδικον Elmsleius.” GAISFORD. εἶτα δ ̓ οὕτω τἄδικον, cum Grotio, Dindorfus, qui et ὥστ ̓ ἐξίτηλος ἀρετὴ edidit, Elmsleio obsecutus. Confer infra ad Eubuli Fragm. I. n. 6. τὰ δ ̓ ἄλλ ̓ ἀπιστῶ πάνθ', ἕως ἂν ἀποθάνῃ. Apud Sros. Τ. 73. 48. 1 Malim ἐπαν, cum Gesnero et Grotio, ut ἐπαν ἀποθάνης ipse Gaisfordius infra Menandri Fragm. I. 2. Vide T. Magist. p. 332. et ad Menandri Fragm. XIII. n. 1. ως * Hesiod. Op. et D. 373. ὃς δὲ γυναικὶ πέποιθε, πέποιθ ̓ ὅγε φηλήτῃσιν. Menander apud Stob. Τ. 73. 7. ὡς ἔστ ̓ ἄπιστον ἡ γυναικεία φύσις. Gnome μονοστ. Grot. Excerpt. p. 929. ἐν γὰρ γυναιξί πίστιν οὐκ ἔνεστ' ἰδεῖν. Eurip. Sthenobææ Fragm. VI. Dindorf. πιστεύειν δὲ χρὴ | γυναικὶ μηδὲν, ὅστις εὖ φρονεῖ βροτών. Cf. et Orest. 1101. Iph. Τ. 1999. Hyperbolam proverbialem, a Diogeniano repertam, meminit Erasmus Adag. p. 252. γυναικὶ μὴ πίστ τευε, μηδ' ἂν ἀποθάνῃ. 1 γ'. 2. Οὐκ ἔστιν οὐδὲν βαρύτερον τῶν φορτίων Apud STOB. Τ. 72. 9. Fragmentum interposuit Hertelius, continuatione non intermissa. Quapropter addidi, cum Fragmentum, quod sequitur, paulo negligentius tractaverit Cumberlandius in versione, ut dubitari ferme possit, an et illud respexerit. Menander apud Stob. Τ. 72. 11. ὅστις γυναῖκ ̓ ἐπίκληρον ἐπιθυμεῖ λαβεῖν | πλουτοῦσαν, ἤτοι μῆνιν ἐκτίνει θεῶν, | ἢ βούλετ ̓ ἀτυχεῖν μακάριος καλούμενος. Plaut. Aul. III. 5. 59. Hæc sunt atque aliæ multæ in magnis dotibus | incommoditates, sumtusque intolerabiles. | Nam quæ indotata est, ea in potestate est viri: | dotatæ mactant et malo et damno viros. Juvenal. Sat. VI. 459. Intolerabilius nihil est quam femina dives. Cf. infra Appendicis Fragm. XXVII. 1. su pra Alexidis Fragm. VI. 4. 1 VI. 3. Οφθαλμιῶν ἄνθρωπος ἰσχυρῶς, κακὰ παμπολλὰ πάσχων, ἣν ἀγαθὸν πάσχει μόνον, ὅτι οὐχ ὁρᾷ γυναῖκα τοῦτον τὸν χρόνον. Apud Sror. Τ. 73. 52. Legendum ὅτι, cum Morelio et Hertelio. Ita etiam H. Steph. p. 456. Vide Porson. ad Eurip. Hec. 112. * Collect. Gnom. impressa cum Callim. ed. Froben. τοσοῦτον. VII. Εν Κύπρῳ φῂς, είπέ μοι, διήγετε πολὺν χρόνον; Β. τὸν πάνθ ̓ ἕως ἦν ὁ πόλεμος. ἄλλως τ ̓ ἄπιστον. Α. ποῖον ; Β. ἐρριπίζετο 5 ὑπὸ τῶν περιστερῶν, ὑπ ̓ ἄλλου δ ̓ οὐδενὸς, δειπνῶν ὁ βασιλεύς. Α. πως; ἐάσας τἄλλα γὰρ ἐκ τῆς Συρίας ἥκοντι τοιούτῳ μύρῳ 3 καρποῦ σύχν ̓ οἷόν φασι τὰς περιστερὰς τρώγειν. διὰ τὴν ὀσμὴν δὲ τούτου πετόμεναι παρῆσαν, οἷαί τ' ἦσαν ἐπικαθιζάνειν Τ ἐπὶ τὴν κεφαλήν παῖδες δὲ παρακαθήμενοι ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ.. Apud ATHEN. VI. p. 257. D.-F. 10 15 * Ita quatuor MSS. Ἐν δὴ Κύπρῳ Ald. particula δή metri causa adjecta, ut placet Schweighaeusero. Fortasse ἐν τῇ Κύπρῳ scribendum.” DINDORF. ἐν τῇ Κύπρῳ jam olim Morelius, et post eum Hertelius. Equidem censeo verum esse ἐν Κύπρῳ, sine articulo, ut ἐν Πάφῳ dictum est v. 3. Sic Aristoph. Thesm. 453. ἐμοὶ γὰρ ἀνὴρ ἀπέθανεν μὲν ἐν Κύπρῳ. 2 “τἄλλα B. Legebatur ταμα.” DINDORF. Ita etiam legisse videtur Cumberlandius, ex Bentleii, uti suspicor, correctione. Vertit enim: all other questions | I will put by to be resolved in this. De M et AA confusis vide Porson. Tracts p. 218. Dobræi Advers. T. II. p. 36. Bast. Comment. Palæogr. p. 724. ejusque Addend. et Corrigend. p. 919. Schæfer. ad H. Steph. Thes. Gr. Ling. p. 5887. 3 66 • Ita Porsonus. συχνοῦ ὅν quatuor MSS. apud Dindorfium, συχνοῦ γ' ὅν edd. Ald. et Casaub. " συχν' οἷόν φ. Porsonus Adv. p. 88. nisi vulgata nata sit ex duabus lectt. σύχν ̓ οὗ φ. et σύχν ὅν φ. et legendum ούπερ φ.” DOBR. 4 Eurip. Phoen. 96. ἐνθένδ ̓ ἐκεῖσε, δευρό τ ̓ αὖ κείνου πάρα. Εt 273. κἀκεῖσε καὶ τὸ δεῦρο. Et 324. ἐκεῖσε καὶ τὸ δεῦρο | περιχορεύουσα. Id. Androm. 619. ἐκεῖσε δεῦρό τ ̓ ἤγαγες πάλιν. Aristoph. Ran. 1075. καὶ πλεῖ δευρὶ καὖθις ἐκεῖσε. ὦ δέσποτ, ἀπέθαν, ἀποθανεῖν πρόθυμος ὤν ΔΙΠΛΑΣΙΟΙΣ. Apud STOв. T. 121. 4. 5 1 Malim Οὐδεὶς, ut supra Alexidis Fragm. IV. 1. Et sic Grotius, et Valckenærius. Vide mox ad Fragm. IX. n. 1. • De constructione consulendus est Matthiæus Gr. Gr. 366. qui hunc locum ibi citat. 3 σε Egregie Valckenærius Diatr. p. 280. ἐπὶ τὸ πορθμεῖόν τ'.” GAISFORD. Et sic, ut videtur, Bentleius apud Cumberlandium, qui vertit: Old Charon has a stubborn task | to tug you to his wherry. Vulgo ἐπὶ τόπον θεῖόν τ'. 4 "Puto novam esse sententiam." GROT. Immo recte cum ceteris cohæret hic versus. Totius Fragmenti sententia est: Nemo moriendi cupidus unquam moritur: sed vitæ avidos tantum, et Saliarem in modum epulantes, opibusque et copiis affluentes, mors petit: qui vero esuriunt, et mortem optant, ii plane sunt immortales. Verba sunt servuli cum hero suo familiariter jocantis. Nempe φάρμακον ἀθανασίας valet pharmacum, sive medicamentum, quod immortalitatem parit, non contra immortalitatem medicina, prout vertit Grotius, sensu inverso, vel potius nullo. Sic φάρμακον σωτηρίας, υγιείας, medicamentum saluti, sanitati, inserviens, dixerunt Eurip. Phoen. 907. Athen. XI. p. 781. D. Grotio fraudi fuisse videntur usitatiora illa φάρμακον νόσου, βηχός, μέθης, ἔρωτος, &c. medicina contra morbum, tussim, temulentiam, amorem, &c. ΙΧ. 1 Ο μηδὲν ἀδικῶν οὐδενὸς δεῖται νόμου. Apud STOв. T. 9. 16. |