ad Hesychium I. c. 659. s.” RUNKEL. Athen. III. p. 114. Ε. καὶ μάζας ἔστιν εὑρεῖν ἀναγεγραμμένας παρά τε τῷ Τρύφωνι καὶ παρ ̓ ἄλ λοις πλείοσιν. παρ' Αθηναίοις μὲν φυστὴν τὴν μὴ ἄγαν τετριμμένην, ἔτι δὲ καρδαμάλην καὶ βήρηκα, καὶ τολύπας καὶ ̓Αχίλλειον. Eustath. ad Od. B. 290. p. 96. 23. Bas. ὁμοίως καὶ ἡ ̓Αχιλλέα (lege 'Αχιλλεία) μάζα, ἔχουσά τι, ὡς εἰκὸς, ἐξαίρετον. ἧς Αχίλλεια ἐλέγετο τὰ ἄλφιτα. ὧν μνημονεύειν καὶ τὸν κωμικὸν ἐν Ἱππεῦσι φασί τινες. Possis autem in Pherecrate κἀχιλλείοις, ut κἀγαμέμνονος Eurip. Οrest. 71. κανακρέοντος Aristoph. Fragm. apud Athen. XV. p. 694. Α.

6

κοχνδείν est fluere ubertim, exundare, ex@stuare, ebullire. Hesych. κοχυδεῖν. ὑπερχέειν. ubi ὑπερχεῖσθαι mavult Schweighauserus ad Athen. I. p. 30. F. Sed verum videtur υπερζέειν. Aristot. Probl. citante H. Stephano : διὰ τί οὐχ ὑπερζεῖ τοῦ χειμῶνος ὁμοίως καὶ τοῦ θέρους τὸ ὕδωρ. In corrupto illo Hesychii, Κόχυ δ' ἔρρει. ἰσχυρῶς, καὶ μετὰ ψόφον, καὶ λάβρως, legendum plane: Κοχύδεσκεν. ἔῤῥει ἰσχυρῶς, κ.τ.λ. respectu habito ad Theocr. Id. II. 107. Vide Schol. ad 1. et Eustath. ad II. P. 56. p. 1126. 51. Bas. qui de voce κοχδεῖν omnino audiendus est ibid. 43. ὅτι δὲ βρύειν παρὰ τοῖς ὕστε ρον καὶ ἐπὶ ὑδάτων λέγεται πηγιμαίων, καθὰ τὸ βλύζειν, ἐξ οὗ καὶ τὸ, (Π. Ι. 487.) Οίνου ἀποβλύζων, δηλοῖ καὶ ἡ βρύσις, ἧς πρωτότυπον τὸ βρύω, ἀφ ̓ οὗ καὶ τὸ ἀναβέβρυχεν. ὃ καὶ ἀναπιδύειν λέγεται κοινότερον. ἄλλως δέ γε κωμικώς, τονθολυγεῖν καὶ κοχυδεῖν, ὡς αἱ παρὰ τῷ ̓Αθηναίῳ χρήσεις δηλοῦσιν.

· ἐπιβλὺξ, afluenter, abunde. Eustath. ibid. sub fin. To de ἐπιβλὺξ, ἐκ τοῦ βλύζω βλύξω Δωρικοῦ παρῆκται. ubi male Δωρικώς Casaubonus. Vide Gregor. p. 327.

8

ἀρύεσθαι Hertelius, post Morelium. Ad constructionem, supple ὥστε.

* Addit facetus poeta, ὁ Ζεὺς δ ̓ ὕων οἴνῳ καπνίᾳ κατὰ τοῦ κεράμου βαλανεύσει. Jupiter vinum capniam pluens tegulas rigabit tanquam aqua balneari. Inter vina Græcorum est ὁ καπνίας non postremum.” CASAUBON. καπνίαν οἶνον meminit Anaxandrides Athen. IV. p. 131. F. De eo sic ipse Athenæus I. p. 31. Ε. Πολύζηλος δὲ αὐτίτην καλεῖ οἶνον. Πλάτων δ ̓ ὁ κωμικὸς καπνίαν· κάλλιστος δ ̓ οὗτος γίνεται ἐν Βενεβεντῷ πόλει Ἰταλίας. Ad locutionem νειν οἴνῳ, confer Nicophontem Athen. VI. p. 269. Ε. νιφέτω μὲν ἀλφίτοις, | ψακαζέτω δ ̓ ἄρτοισιν, έτω δ ̓ ἔτνει. Aristoph. Horarum Fragm. apud Athen. ΙΧ. p. 372. C. ρίχους δ ̓ ἴδοις ἂν νιφομένους σύκων ὁμοῦ τε μύρτων. Ita Dindorfius, Porsonum secutus Advers. p. 109. qui tamen υρισους dedit Poet. Sc. Gr. p. 153. Vulgo corrupte άρισσους, ut videre est

in Porsoni Suppl. Præf. ad. Hec. p. XLVII. Hermanni Elem. Doctr. Metr. II. 16. 3. Aliter omnino Porsonus Tracts p. 195. tacente Dindorfo: νίφοντα δ ̓ ἂν ὑρίσχους ἴδοις σ. δ. τ. μ. subaudito τὸν Δία. Lucret. II. 627. Ninguntque rosarum | floribus. Similiter Virgil. Georg. IV. 81. Nec de concussa tantum pluit ilice glandis. Chaucer. The Prologue to the Canterbury Tales 345. Withouten bake mete never was his hous, | of fish and flesh, and that so plenteous, | it snewed in his hous of mete and drinke, | of alle deintees that men could of thinke. Shakspear. Merry Wives of Windsor V. 5. citante Porsono ad Nicophontis locum: Let the sky rain potatoes; let it thunder to the tune of Green Sleeves; hail kissing-comfits, and snow eringoes. Quo in loco dicterii Set the thunder to a tune, quod temporibus, quibus scribebat, vulgo innotuit, parum immemor fuisse videtur poeta. Vide Camden. Remaines concerning Britaine p. 417. Lond. 1637. Addas, si tanti est, Issachar Styrkii Euripides's Alcestis Burlesqued 2564. O! may he send thee from the skies | hailstones of beef, and manna-pies, | that thou may'st show thy skill in carving, and never be in fear of starving. Vide omnino Dobræi Advers. T. II. p. 285.

10 66

Legebatur μετ' ἀμητίσκων [ἀμυτίσκων Ald. J. Β.] καὶ νασíoкwv. priora e Teleclide apud Athenæum VI. p. 268. C. v. 12. illata sunt, et delenda vidit Heringa Obss. 21. p. 176. vaσtioKwv dedit Epitomes MS. unus, pro quo vavíoкwv Casaubonus conjecerat. νάστος est enim panis magnus ζυμίτης, ut ait Athenæus III. p. 111. C." RUNKEL. Immo potius dele posteriora, et lege: μer' åμntíoκων πολυτύρων. Vocabulum ναστίσκος ex sola Epitomes codicis Parisini auctoritate nititur. Teleclidæ locum vide supra in n. 21. ad Fragm. III. Athen. XIV. p. 644. F. "Iwves dè, w's pnoi Zeiλnvos év ταῖς Γλώσσαις, ἄμην αὐτὸν [τὸν ἄμητα sc.] καλοῦσι καὶ τοὺς μικροὺς ἀμητίσκους. Τηλεκλείδης Αυτόματοι δὲ κίχλαι μετ ̓ ἀμητίσκων εἰς τὸν páρvy eiσETÉTOVTO. ubi Teleclidæ ac Pherecratis loca, memoriæ vitio, confudit Athenæus. Vide Pierson. ad Mær. p. 85.

11 "Villebrunius, Casauboni fere interpretationem secutus, convertit, et du vermicelle assaisonné de lis et d'anémone." SCHWEIGH

EUSER.

12 Hunc versum sic corrigit Porsonus Advers. p. 90. Ta de δένδρη 'ν τοῖς ὄρεσιν χορδαῖς ἐριφείοις φυλλοροήσει—Quod fugit Dindorfium. Sed voce puλλopońσe retro lata, versus laborat proximus, sic fortasse, vel numeris faventibus, legendus: orraîs, kai tevbidíois ἁπαλοῖς, ἀναβράστοισίν τε κίχλαισι. Ald. omnino: Τα δένδρη τ'

αὐτοῖς ὄρεσι χορδαῖς ὀπταῖς ἐριφείοις φυλλοροήσει. Καὶ τευθιδίοις ἁπαλοῖς κίχλαις τ ̓ ἀναβράστοις. Contra αλφίτοισι pro vera lectione ἀλφίτοις Ald. Nicophontis 1. 1. Jam vero audiamus Dobræum Advers. Τ. II. p. 313. “ τὰ δὲ δὴ δένδρη τἀν τοῖς ὄρεσιν χορδαῖς ὀπταῖς ἐρ. (ὀπταῖς Ald. et MSS. et ed. Cas. 1. casu om. ed. Cas. [2da et 3tia] deinde απαλοισι.—Male R. P. Advss. p. 90. ab ed. scil. Casaub. deceptus."

1* Dubitanter fere passim Athenæus, Φερεκράτης ἢ ὁ πεποιηκώς τους Πέρσας.

PHILONIDES.

Οὐκ ἔστιν οὐδεὶς δειλὸς ὁ δεδοικώς νόμον
πρὸς τοὺς πολεμίους δ ̓ ἐστὶν ἀνδρίας κρίσις.
ὑπὸ τοῦ δικαίου δ ̓ ἐστὶν ἡττᾶσθαι καλόν.

Apud STOB. Τ. 9. 14.

ALEXIS.

I. 1.

Πειρᾶν ἐπεθύμουν θατέρου βίου λαβεῖν,
ὃν πάντες εἴωθασιν ὀνομάζειν ὑγρόν.
τρεῖς ἐν Κεραμεικῷ περιπατήσας ἡμέρας
διδασκάλους ἐξεῦρον οὗ λέγω βίου
ἴσως τριάκοντ ̓ ἀφ' ἑνὸς ἐργαστηρίου.

ΠΥΡΑΥΝΩΙ.

Apud ATHEN. VI. p. 258. C.

5

1 “ ὑγρὸς βίος, vita mollis, remissa, dissoluta, voluptatis difluens.” SCHWEIGHEUSER. Crobylus Athen. 1. 1. πάλιν ἡ τοῦ βίου | ὑγρότης με τοῦ σοῦ τέθαψε. τὴν ἀσωτίαν | ὑγρότητα γὰρ νῦν προσαγορεύουσιν τινές. Philo Judæus de Vita contemplativa: ὑγρὸς γὰρ καὶ ἄσωτος βίος ἅπασιν ἐπίβουλος. Chrysostomus Homil. XXIV. in Epist. ad Romanos, citante Casaubono: ἵνα δὲ καὶ σαφέστερων μάθητε, τί ποτε

ἐστὶ τὸ προνοεῖν τῆς σαρκὸς εἰς ἐπιθυμίαν, καὶ φύγητε τὴν τοιαύτην πρόνοιαν, τοὺς μεθύοντας, τοὺς γαστριζομένους, τοὺς θρυπτομένους, τοὺς τὸν ὑγρὸν καὶ διαῤῥέοντα ζῶντας βίον ἐννοήσατε, καὶ εἴσεσθε τὸ εἰρη μένον. ἐκεῖνοι γὰρ πάντα ποιοῦσιν, οὐχ ἵνα ὑγιαίνωσιν, ἀλλ ̓ ἵνα σκιρτώσιν, ἵνα τὴν ἐπιθυμίαν ἀνάπτωσι. Vide Junium in Adagio vida vita, Erasmi Adag. p. 465. Opponitur σκληρός βίος. Vide H. Steph. in Σκληρός, Heindorf. ad Plat. Theat. p. 350. et quæ nos in Glossario in Hermesianact. v. 79.

1

II. 2.

Τὰς ἡδονὰς δεῖ συλλέγειν τὸν σώφρονα.
τρεῖς δ ̓ εἰσὶν, αἴ γε τὴν δύναμιν κεκτημέναι,
τὴν ὡς ἀληθῶς συντελοῦσαν τῷ βίῳ,

τὸ πιεῖν, τὸ φαγεῖν, τὸ τῆς Ἀφροδίτης τυγχάνειν.
τὰ δ ̓ ἄλλα προσθήκας ἅπαντα χρὴ καλεῖν.

Apud PLUTARCH. de aud. Poet. T. II. p. 21. D. E.

5

Apollonides Stob. Τ. 67. 3. οὐ πλούτου χλιδή | τοσοῦτον εἶχε διαφόρους τὰς ἡδονάς. Vide Sophoclis l. c. in nota sequenti, Antiphanis Fragm. X. 3. Theophili Fragm. 3. infra ad Fragm. XII. n. 1. et ad Moschionis Fragm. IV. n. 1.

2

* Eurip. Alc. 804. εὔφραινε σαυτὸν, πῖνε, τὸν καθ' ἡμέραν | βίον λογίζου σὸν, τὰ δ ̓ ἄλλα τῆς τύχης. Id. Cycl. 316. ὁ πλοῦτος, ἀνθρωπίσκε, τοῖς σοφοῖς θεός· | τὰ δ ̓ ἄλλα κόμποι καὶ λόγων εὐμορ φίαι. Soph. Antig. 1165. τὰς γὰρ ἡδονὰς | ὅταν προδῶσιν ἄνδρες, οὐ τίθημ ̓ ἐγὼ | ζῆν τοῦτον, ἀλλ ̓ ἔμψυχον ἡγοῦμαι· νεκρόν. | πλούτει τε γὰρ κατ' οἶκον, εἰ βούλει, μέγα, | καὶ ζῆ τύραννον σχῆμ ̓ ἔχων ἐὰν δ ̓ ἀπῇ | τούτων τὸ χαίρειν, τἄλλ ̓ ἐγὼ καπνοῦ σκιᾶς | οὐκ ἂν πριαίμην ἀνδρὶ πρὸς τὴν ἡδονήν. ubi πλουτεῖ, et ζῇ, Casaubonus Athen. VII. p. 280. C. cum Aldina, quæ tamen imperativos exhibet XII. p. 547. C. retinente itidem Casaubono. πλουτεῖ in utroque Athenæi loco MS. P. apud Dindorf. in posteriore etiam MS. A. Cum Alexide autem conferri potest Thomson. The Castle of Indolence I. 35. 5. For why? there was but one great rule for all; | to wit, that each should work his own desire, \ and eat, drink, study, sleep, as it may fall, \ or melt the time in love, or wake the lyre, | and carol what, unbid, the Muses might inspire.

III'.

2

5

10

Πρῶτα μὲν γὰρ πρὸς τὸ κέρδος καὶ τὸ συλᾶν τοὺς πέλας πάντα τἄλλ ̓ αὐταῖς πάρεργα γίγνεται· ῥάπτουσι δὲ πᾶσιν ἐπιβουλάς. ἐπειδὰν δ' εὐπορήσωσίν ποτε, ἀνέλαβον καινὰς ἑταίρας, πρωτοπείρους τῆς τέχνης. εὐθὺς ἀναπλάττουσι ταύτας, ὥστε μήτε τοὺς τρόπους μήτε τὰς ὄψεις ὁμοίας διατελεῖν οὖσας ἔτι. τυγχάνει μικρά τις οὖσα· φελλὸς ἐν ταῖς βαυκίσιν ἐγκεκάττυται. μακρά τις διάβαθρον λεπτὸν φορεῖ, τήν τε κεφαλὴν ἐπὶ τὸν ὦμον καταβαλοῦσ ̓ ἐξέρχεται· τοῦτο τοῦ μήκους ἀφεῖλεν. οὐκ ἔχει τις ισχία ὑπενέδυσ ̓ ἐρραμμέν ̓ αὐτήν· ὥστε τὴν εὐπυγίαν ἀναβοᾶν τοὺς εἰσιδόντας. κοιλίαν αδραν ἔχει στηθί ̓ ἔστ ̓ αὐταῖσι τούτων ὧν ἔχουσ ̓ οἱ κωμικοί· ὀρθὰ προσθεῖσαι τοιαῦτα γοῦν αὐτῶν τῆς κοιλίας, ὡσπερεὶ κοντοῖσι τούτοις εἰς τὸ πρόσθ' ἀπήγαγον. τὰς ὀφρὺς πυρρὰς ἔχει τις ζωγραφοῦσιν ἀσβόλῳ· συμβέβηκ ̓ εἶναι μέλαιναν ̇ κατέπλασε ψιμυθίῳ. λευκόχρως λίαν τις ἐστί· παιδέρωτ ̓ ἐντρίβεται. καλὸν ἔχει τοῦ σώματός τι τοῦτο γυμνὸν δείκνυται. εὐφνεῖς ὀδόντας ἔσχεν· ἐξ ἀνάγκης δεῖ γελᾶν,

αν

9

11

7

ἵνα θεωρῶσ ̓ οἱ παρόντες τὸ στόμ ̓, ὡς κομψὸν φορεῖ.
ἂν δὲ μὴ χαίρῃ γελῶσαι, διατελεῖ τὴν ἡμέραν
ἔνδον, ὥσπερ τοῖς μαγείροις ἃ παράκειθ' ἑκάστοτε,
ἡνίκ ̓ ἂν πωλῶσιν αἰγῶν κρανία, ξυλήφιον

14

μυρρίνης ἔχουσα λεπτὸν ὀρθὸν ἐν τοῖς χείλεσιν·

ὥστε τῷ χρόνῳ σέσηρεν, ἄν τε βούλητ ̓ ἄν τε μή".

ΙΣΟΣΤΑΣΙΩΙ.

Apud ATHEN. XIII. p. 568. A.-D.

15

20

25

'Hoc Fragmentum fere totum attulit Clemens Alex. Pædag.

III. 2. p. 255. Potter.

és Clemens.