20 Spectare ex illa rigidi certamina Martis. Iamque mora belli procerum quoque nomina norat, Armaque equosque habitusque Cydoneasque pharetras. Noverat ante alios faciem ducis Europei, Plus etiam, quam nosse sat est. hac iudice Minos, 25 Seu caput abdiderat cristata casside pennis, In galea formosus erat; seu sumpserat auro Mentis erat felix iaculum, quod tangeret ille, 'Laeter,' ait 'doleamne geri lacrimabile bellum, 45 In dubio est: doleo, quod Minos hostis amanti est: Sed nisi bella forent, numquid mihi cognitus esset? Me tamen accepta poterat deponere bellum Obside ; me comitem, me pacis pignus haberet. Si quae te genuit, talis, pulcherrime rerum, 50 Qualis es ipse, fuit, merito deus arsit in illa. O ego ter felix, si pennis lapsa per auras Gnosiaci possem castris insistere regis, Fassaque me flammasque meas, qua dote, rogarem, Vellet emi: tantum patrias ne posceret arces. 55 Nam pereant potius sperata cubilia, quam sim Proditione potens. quamvis saepe utile vinci Victoris placidi fecit clementia multis. Iusta gerit certe pro nato bella perempto, Et causaque valet causamque tuentibus armis: 60 Ut puto, vincemur. qui si manet exitus urbem, Cur suus haec illi reseret mea moenia Mavors Et non noster amor? melius sine caede moraque Inpensaque sui poterit superare cruoris. Non metuam certe, ne quis tua pectora, Minos, Di facerent, sine patre forem! sibi quisque profecto 75 Perdere gauderet, quodcumque obstaret amori. Et gladios ausim. nec in hoc tamen ignibus ullis Aut gladiis opus est. opus est mihi crine paterno. Illa mihi est auro pretiosior, illa beatam 80 Purpura me votique mei factura potentem." Talia dicenti curarum maxima nutrix Nox intervenit; tenebrisque audacia crevit. Prima quies aderat, qua curis fessa diurnis Pectora somnus habet. thalamos taciturna paternos 85 Intrat, et, heu facinus! fatali nata parentem Crine suum spoliat, praedaque potita nefanda 88 Per medios hostes meriti fiducia tanta est Pervenit ad regem. quem sic affata paventem est: 90 'Suasit amor facinus. proles ego regia Nisi Scylla tibi trado patriaeque meosque penates. Praemia nulla peto, nisi te. cape pignus amoris Purpureum crinem, nec me nunc tradere crinem, Sed patrium tibi crede caput' scelerataque dextra 95 Munera porrexit. Minos porrecta refugit: [Turbatusque novi respondit imagine facti :] 'Di te summoveant, o nostri infamia saecli, Orbe suo; tellusque tibi pontusque negetur. Certe ego non patiar Iovis incunabula, Creten, 100 Qui meus est orbis, tantum contingere monstrum.' Dixit et ut leges captis iustissimus auctor Hostibus inposuit, classis retinacula solvi Iussit et aeratas impleri remige puppes. Scylla freto postquam deductas nare carinas 105 Nec praestare ducem sceleris sibi praemia vidit, Consumptis precibus violentam transit in iram, Intendensque manus, passis furibunda capillis 'Quo fugis,' exclamat meritorum auctore relicta, O patriae praelate meae, praelate parenti? 110 Quo fugis, inmitis ? cuius victoria nostrum Et scelus et meritum est. nec te data munera, nec te Noster amor movit, nec quod spes omnis in unum Te mea congesta est ? nam quo deserta revertar ? In patriam ? superata iacet. sed finge manere: 115 Proditione mea clausa est mihi. patris ad ora? Quem tibi donavi? cives odere merentem: - Finitimi exemplum metuunt. exponimur orbe Terrarum, nobis ut Crete sola pateret. Hanc quoque si prohibes, et nos, ingrate, relinquis, 120 Non genetrix Europa tibi est, sed inhospita Syrtis, Armeniae tigres austroque agitata Charybdis. Nec love tu natus, nec mater imagine tauri Ducta tua est; generis falsa est ea fabula: verus, [Et ferus et captus nullius amore iuvencae] 125 Qui te progenuit, taurus fuit. exige poenas, Nise pater! gaudete malis, modo prodita, nostris Moenia! nam fateor, merui et sum digna perire . Sed tamen ex illis aliquis, quos impia laesi, Me perimat. cur, qui vicisti crimine nostro, 130 Insequeris crimen ? scelus hoc patriaeque patrique, Officium tibi sit. te vere coniuge digna est, Quae torvum ligno decepit adultera taurum, Discordemque utero fetum tulit. ecquid ad aures Perveniunt mea dicta tuas ? an inania venti 135 Verba ferunt, idemque tuas, ingrate, carinas? Iam iam Pasiphaën non est mirabile taurum Praeposuisse tibi: tu plus feritatis habebas. Me miseram! properare iuvat, divulsaque remis Unda sonat. mecum simul a mea terra recedit. 140 Nil agis, o frustra meritorum oblite meorum: Insequar invitum, puppimque amplexa recurvam Per freta longa trahar. vix dixerat, insilit undis, Consequiturque rates, faciente cupidine vires, Gnosiacaeque haeret comes invidiosa carinae. 145 Quam pater ut vidit nam iam pendebat in auras, f. cxxiii. Et modo factus erat fulvis haliaeetos alis Ciris, et a tonso est hoc nomen adepta capillo . f. cxxiv. Solvit, ut egressus ratibus Curetida terram 165 Et nunc ad fontes, nunc ad mare versus apertum Quo postquam geminam tauri iuvenisque figuram 170 Clausit, et Actaeo bis pastum sanguine monstrum Tertia sors annis domuit repetita novenis; 175 Vela dedit, comitemque suam crudelis in illo f.cxxv. ignes Exilium tactusque loci natalis amore, 185 Clausus erat pelago. 'terras licet' inquit 'et undas 200 Impediebat opus. postquam manus ultima coeptis |