Concipit interea validos Æetias ignes; 10 Et luctata diu, postquam ratione furorem Vincere non poterat, "Frustra, Medea, repugnas: Nescio quis deus obstat," ait, "mirumque quid hoc est. Anne aliquid certe simile huic, quod amare vocatur ? Nam cur jussa patris nimium mihi dura videntur ? 15 Sunt quoque dura nimis. Cur, quem modo denique vidi, Ne pereat timeo? Quæ tanti causa timoris? Excute virgineo conceptas pectore flammas, Si potes, infelix!-Si possem, sanior essem. Sed trahit invitam nova vis, aliudque cupido, 20 Mens aliud suadet. Video meliora proboque; Deteriora sequor.-Quid in hospite, regia virgo, Ureris, et thalamos alieni concipis orbis ? Hæc quoque terra potest, quod ames, dare.-Vivat an ille Occidat, in dîs est. Vivat tamen; idque precari 25 Vel sine amore licet. Quid enim commisit Iason? Quem nisi crudelem non tangat Iasonis ætas Et genus et virtus? Quem non, ut cetera desint, Ore movere potest? Certe mea pectora movit.— At, nisi opem tulero, taurorum afflabitur igne, 30 Concurretque suæ segeti, tellure creatis Hostibus, aut avido dabitur fera præda draconi. Et dabit ante fidem, cogamque in fœdera testes Pelle moram tibi se semper debebit Iason, Te face solemni junget sibi, perque Pelasgas 50 Servatrix urbes matrum celebrabere turba.Ergo ego germanam fratremque patremque deosque Et natale solum, ventis ablata, relinquam ? Nempe pater sævus, nempe est mea barbara tellus, Frater adhuc infans; stant mecum vota sororis ; 55 Maximus intra me deus est. Non magna relinquam; Magna sequar: titulum servatæ pubis Achivæ Notitiamque loci melioris et oppida, quorum Hic quoque fama viget, cultusque artesque virorum, Quemque ego cum rebus, quas totus possidet orbis, 60 Æsoniden mutasse velim: quo conjuge felix Et dîs cara ferar, et vertice sidera tangam.Quid, quod nescio qui mediis concurrere in undis Dicuntur montes, ratibusque inimica Charybdis Nunc sorbere fretum nunc reddere, cinctaque sævis 65 Scylla rapax canibus Siculo latrare profundo? Nempe tenens, quod amo, gremioque in Iasonis hærens Per freta longa ferar. Nihil illum amplexa timebo; 75 Quas nemus umbrosum secretaque silva tegebant; Ut solet a ventis alimenta assumere, quæque 80 Parva sub inducta latuit scintilla favilla, Crescere et in veteres agitata resurgere vires : 85 Illa luce fuit: posses ignoscere amanti. Ora videre putat, nec se declinat ab illo. Quid faciam video; nec me ignorantia veri Concipiunt ignem liquidarum adspergine aquarum : Effecta est hominis, feto consurgit in arvo; 130 Quodque magis mirum est, simul edita concutit arma. Quos ubi viderunt præacutæ cuspidis hastas Ille gravem medios silicem jaculatus in hostes Pervigilem superest herbis sopire draconem, 150 Qui, crista linguisque tribus præsignis et uncis Dentibus horrendus, custos erat arboris aureæ. Hunc postquam sparsit Lethæi gramine suci, Verbaque ter dixit placidos facientia somnos, Quæ mare turbatum, quæ concita flumina sistant ; 155 Somnus in ignotos oculos advenit, et auro Heros Æsonius potitur, spolioque superbus, Muneris auctorem secum, spolia altera, portans, Victor Iolciacos tetigit cum conjuge portus. Hæmoniæ matres pro natis dona receptis 160 Grandævique ferunt patres, congestaque flamma Tura liquefiunt, inductaque cornibus aurum Victima vota cadit. Sed abest gratantibus Æson, Jam propior leto fessusque senilibus annis. Tum sic sonides: O cui debere salutem 165 Confiteor, conjux, quanquam mihi cuncta dedisti, Excessitque fidem meritorum summa tuorum, Si tamen hoc possunt ;-quid enim non carmina possint? Deme meis annis et demtos adde parenti." Nec tenuit lacrimas. Mota est pietate rogantis, 170 Dissimilemque animum subiit Æeta relictus; Non tamen affectus tales confessa, "Quod," inquit, "Excidit ore tuo, conjux, scelus? cuiquam Ergo ego Posse tuæ videor spatium transcribere vitæ ? Nec sinat hoc Hecate, nec tu petis æqua; sed isto, 175 Quod petis, experiar majus dare munus, Iason. Arte mea soceri longum tentabimus ævum Non annis revocare tuis: modo diva triformis Adjuvet, et præsens ingentibus annuat ausis!" Tres aberant noctes, ut cornua tota coirent 180 Efficerentque orbem: postquam plenissima fulsit Ac solida terras spectavit imagine Luna, Egreditur tectis vestes induta recinctas, Nuda pedem, nudos humeris infusa capillos, Fertque vagos mediæ per muta silentia noctis 185 Incomitata gradus. Homines volucresque ferasque Solverat alta quies, nullo cum murmure sepes Immotæque silent frondes, silet humidus aer; Sidera sola micant: ad quæ sua brachia tendens Ter se convertit, ter sumtis flumine crinem 190 Irroravit aquis, ternis ululatibus ora Solvit, et in dura submisso poplite terra. "Nox," ait, "arcanis fidissima, quæque diurnis Aurea cum Luna succeditis ignibus, astra, Tuque triceps Hecate, quæ cœptis conscia nostris 195 Adjutrixque venis, cantusque artesque magorum, Quæque magos, Tellus, pollentibus instruis herbis, Auræque et venti, montesque amnesque lacusque, Dîque omnes nemorum, dîque omnes noctis adeste : Quorum ope, cum volui, ripis mirantibus amnes 200 In fontes rediere suos, concussaque sisto, Stantia concutio cantu freta, nubila pello, Nubilaque induco, ventos abigoque vocoque, Vipereas rumpo verbis et carmine fauces, Vivaque saxa sua convulsaque robora terra |