VII. 280.] The Magic Cauldron. aeneaque invergens tepidi carchesia lactis, verba simul fudit, terrenaque numina civit, umbrarumque rogat rapta cum conjuge regem, ne properent artus anima fraudare senili. 73 250 Quos ubi placavit, precibusque et murmure longo, Aesonis effoetum proferri corpus ad auras jussit, et in plenos resolutum carmine somnos, exanimi similem stratis porrexit in herbis. hinc procul Aesoniden, procul hinc jubet ire ministros, tinguit, et intinctas geminis accendit in aris; squamea Cinyphii tenuis membrana chelydri, 260 265 270 275 fit viridis primo, nec longo tempore frondes 280 induit, et subito gravidis oneratur olivis. 285 at quacumque cavo spumas ejecit aëno ignis, et in terram guttae cecidere calentes, vernat humus, floresque et mollia pabula surgunt. Quae simul ac vidit, stricto Medea recludit ense senis jugulum, veteremque exire cruorem passa, replet sucis. Quos postquam conbibit Aeson, aut ore acceptos aut vulnere, barba comaeque canitie posita nigrum rapuere colorem ; pulsa fugit macies, abeunt pallorque situsque, adjectoque cavae supplentur corpore rugae, membraque luxuriant. Aeson miratur, et olim ante quater denos hunc se reminiscitur annos. 290 [DECEIVING the daughters of Pelias, Jason's enemy, by a similar miracle wrought upon an aged ram, Medea brings about their father's death (VII. 297-349). Escaping by means of winged dragons, and passing over the scene of many transformations, Medea comes to Athens; whence (her attempted poisoning of Theseus being foiled by the recognition of his father Ægeus) she suddenly vanishes (350-424). A feast is celebrated in honor of Theseus' exploits; and hostility ensuing with Minos (Europa's son) of Crete, Cephalus is sent as envoy to Ægina; to whom the aged Æacus relates the marvellous transformation of ants to men (called Myrmidons), after his realm had been ravaged by pestilence (425660). Now Cephalus had received from his wife Procris a hound and a dart that never missed its aim; and, as he delighted greatly in hunting, Procris being jealous watched him from a thicket; and he, taking it for the movement of some wild creature, shot her with that dart which was her own gift (661-865). Minos, making war on Athens to avenge the slaying of his son Androgeos, comes first to Megara; where Scylla, daughter of the king Nisus, out of love for Minos cuts the purple lock on which her father's kingdom and life depend. Disdained by Minos, she is changed to a sea-mew, and Nisus to an osprey (VIII. 1–151).] Theseus, in his escape from the Cretan labyrinth, had borne away Ariadne, daughter of Minos; who, forsaken by him, is comforted by Bacchus, who sets her coronet among the stars (152-182). Dædalus, builder of the labyrinth, being imprisoned, escapes with his son Icarus by means of wings fastened with wax; but Icarus, soaring too near the sun, and the wax melting, falls into the sea named for him (183-234). His fall is gladly seen by Perdix, once sister's son to Dædalus, and slain by him out of envy, but changed by Minerva to a partridge (235-259). VOTA Jovi Minos taurorum corpora centum solvit, ut, egressus ratibus, Curetida terram contigit, et spoliis decorata est regia fixis. 155 destinat hunc Minos thalamis removere pudorem, multiplicique domo caecisque includere tectis. Daedalus ingenio fabrae celeberrimus artis ponit opus, turbatque notas, et lumina flexum 160 et nunc ad fontes, nunc ad mare versus apertum 165 incertas exercet aquas: ita Daedalus implet innumeras errore vias; vixque ipse reverti ad limen potuit, tanta est fallacia tecti. Quo postquam geminam tauri juvenisque figuram clausit, et Actaeo bis pastum sanguine monstrum tertia sors annis domuit repetita novenis; (utque ope virginea nullis iterata priorum janua difficilis filo est inventa relecto, protinus Aegides rapta Minoïde Diam vela dedit, comitemque suam crudelis in illo litore destituit. Desertae et multa querenti amplexus et opem Liber túlit, utque perenni sidere clara foret, sumptam de fronte coronam immisit caelo. Tenues volat illa per auras; 170 175 . dumque volat, gemmae nitidos vertuntur in ignes, 180 consistuntque loco, specie remanente coronae, qui medius Nixique genu est, Anguemque tenentis.. Daedalus interea Creten longumque perosus exsilium, tactusque loci natalis amore, clausus erat pelago. Terras licet' inquit et undas obstruat, at caelum certe patet: ibimus illac. 190 VIII. 224.] His Warning to Icarus. ut clivo crevisse putes. Sic rustica quondam 77 195 impediebat opus. Postquam manus ultima coeptis 200 imposita est, geminas opifex libravit in alas ipse suum corpus, motaque pependit in aura. 6 Instruit et natum, 'Medio' que ut limite curras, Icare,' ait moneo, ne, si demissior ibis, unda gravet pennas, si celsior, ignis adurat: Hos aliquis tremula dum captat arundine pisces, aut pastor baculo, stivave innixus arator, 205 210 215 220 |