II. THE ADVENTURE OF PHAETHON.

[AMONG the creatures generated from the soil of the earth after the Deluge, had been the serpent Python, slain by Apollo, who thereon instituted the Pythian games: the prize of victory, first the oak-leaf, was afterwards the laurel, sacred to Apollo, being the nymph Daphne, loved by him, and changed to that form to escape his pursuit. Io, daughter of the river-god Inachus, beloved by Jupiter, is changed into a heifer by him, to escape the jealousy of Juno; but is put by her in charge of Argus of the hundred eyes, who being soothed to sleep by Mercury who sings the story of Syrinx converted to a water-reed to avoid the pursuit of Pan — is slain by him, and his hundred eyes are set in the peacock's tail. Io, fleeing to Egypt, becomes the goddess Isis, and the mother of Epaphus; who denies against Phaethon his boast to be son of the Sun-god, as avouched by his mother Clymene (I. 416–779).]

The palace of the Sun described (II. 1-18). Phoebus, the god of Day, receives Phaethon with affection, and owns him as his son, promising by oath to give him whatever boon he should desire (19-46). Phaëthon demands the charge of the chariot and horses of the Sun for a single day, persisting in spite of his father's warning and appeal (47-102). He mounts, and attempts the celestial way: dread forms of the Zodiac: the steeds dash wildly from the path (103-205). Terror and devastation caused by the fiery chariot : blasting of mountains and rivers, and alarm of Neptune himself; Earth appeals to Jupiter, who blasts Phaethon with a thunderbolt (206-324). His sisters are converted to poplars, and their tears to amber (325-366); while his kinsman Cygnus, bewailing the calamity, becomes a Swan (367-380). The Sun, in grief and wrath, hides his head from the earth; but, entreated by the gods and commanded by Jupiter, collects again his scattered steeds, to resume their wonted course (381-400).

REGIA, Solis erat sublimibus, álta columnis,

clară micante auro flammásque imitante pyropō, cujus ebur, nitidum fastigia summa tegebat; argenti bifores radiabant lumine valvae.! materiam superabat opus; nam Mulciber illic aequora caelarat medias cingentia terras,

J

5

II. 40.]

Palace of the Sun.

terrarumque orbem, caelumque, quod imminet orbi. caeruleos habet unda deos, Tritona canorum, Proteaque ambiguum, balaenarumque prementem Aegaeona suis immania terga lacertis,

19

ΙΟ

15

20

Doridaque et natas; quarum pars nare videtur, pars in mole sedens virides siccare capillos, pisce yehi quaedam: facies non omnibus una, nec diversa tamen, qualem decet esse sororum. terra viros urbesque gerit, silvasque ferasque, fluminaque et nymphas et cetera numina ruris. haec super imposita est caeli fulgentis imago, signaque sex foribus dextris, totidemque sinistris. Quo simul acclivo Clymeneïa limite proles venit, et intravit dubitati tecta parentis, protinus ad patrios sua ferť vestigia vultus, consistitque procul: neque enim propiora ferebat lumina. Purpurea velatus veste sedebat in soljo Phoebus claris lucente smaragdis. a dextra laevaque Dies et Mensis et Annus Saeculaque et positae spatiis aequalibus Horae, Verque novum stabat cinctum florente corona; stabat nuda Aestas et spicea serta gerebat; stabat et auctumnus, calcatis sordidus uvis; et glacialis Hiemps, canos hirsuta capillos. Inde loco medius, rerum novitate paventem Sol oculis juvenem, quibus aspicit omnia, vidit : Quae'.que viae tibi causa? quid hac' ait arce petisti, progenies, Phaethon, haud infitianda parenti?' ille refert: O lux inmensi publica mundi, Phoebe pater, si das hujus mihi nominis usum, nec falsa Clymene culpam sub imagine celat: pignora da, genitor, per quae tua vera propago credar, et hunc animis errorem detrahe nostris.' Dixerat. At genitor circum caput omne micantes

30

35

नेपा

deposuit radios, propiusque accedere jussit,
amplexuque dato, Nec tu meus esse negari
dignus es, et Clymene veros' ait' edidit ortus.
quoque minus dubites, quodvis pete munus, ut illud
me tribuente feras; promissi testis/adesto
dis juranda palus, oculis incognita nostris.'

Vix bene desierat,'currus rogat ille paternos, -
inque diem alipedum jus et moderamen equorum.
paenituit jurasse patrem: qui terque quaterque
concutiens ́illustre caput, Temeraria' dixit
'vox mea facta tua est; utinam promissa liceret
non dare! confiteor, solum hoć tibi, nate, negarem:
dissuadere licet. Non est tua tuta voluntas:
magna petis, Phaethon, et quae nec viribus istis
munera conveniant, nec tam puerilibus annis.
sors tua mortalis; non est mortale, quod optas.
plus etiam, quam quod superis contingere fas est,
nescius affectas. Placeat sibi quisque licebit?
non tamen ignifero quisquam consistere in axe
me valet excepto. Vasti quoque rector Olympi,
qui fera terribili jaculatur fulmina dextra,
non agat hos currus: et quid Jove majus habemus?
'Ardua prima via est, et qua vix mane recentes
enituntur equi: medio est altissima caelo,

45

50

55

60

unde mare et terras ipsi mihi saepe videre

65

fit timor, et pavida trepidat formidine pectus: ultima prona via est, et eget moderamine certo: tunc etiam quae me subjectis excipit undis,

ne ferar in praeceps, Tethys solet ipsa vereri. adde quod assidua rapitur vertigine caelum,

70

sideraque alta trahit, celerique volumine torquet. Vs nitor in adversum, nec me qui cetera, vincit

impetus, et rapido contrarius evehor orbi.

6

Finge datos currus: quid ages? poterisne rotatis

II. 108.]

Perils of the Celestial Road.

obvius ire polis, ne te citus auferat axis? forsitan et lucos illic urbesque deorum concipias animo, delubraque ditia donis esse? per insidias iter est formasque ferarum. utque viam teneas, nulloque errore traharis, per tamen adversi gradieris cornua Tauri, Haemoniosque arcus, violentique ora Leonis, saevaque circuitu curvantem brachia longo Scorpion, atque aliter curvantem brachia Cancrum. nec tibi quadrupedes animosos ignibus illis,

21

75

80

quos in pectore habent, quos ore et naribus efflant, 85 in promptu regere est: vix me patiuntur, ubi acres incaluere animi, cervixque repugnat habenis.

90

At tu, funesti ne sim tibi muneris auctor, nate, cave, dum resque sinit, tua corrige vota. scilicet ut nostro genitum te sanguine credas, pignora certa petis: do pignora certa timendo, et patrio pater esse metu probor. Aspice vultus ecce meos: utinamque oculos in pectora posses inserere, et patrias intus deprendere curas! denique quicquid habet dives (circumspice) mundus, eque tot ac tantis caeli terraeque marisque • posce bonis aliquid: nullam patiere repulsam. deprecor hoc unum, quod vero nomine poena, non honor est: poenam, Phaëthon, pro munere poscis. quid mea colla tenes blandis, ignare, lacertis? ne dubita, dabitur—Stygias juravimus undas! quodcumque optaris: sed tu sapientius opta.'

Finierat monitus; dictis tamen ille repugnat, propositumque premit, flagratque cupidine currus. ergo qua licuit, genitor cunctatus, ad altos deducit juvenem, Vulcania munera, currus. aureus axis erat, temo aureus, aurea summae curvatura rotae, radiorum argenteus ordo.

100

105

Порад

per juga chrysolithi positaeque ex ordine gemmae
clara repercusso reddebant lumina phoebo.

dumque ea magnanimus Phaëthon miratur, opusque
perspicit, ecce vigil rutilo patefecit ab ortu
purpureas Aurora fores et plena rosarum

atria; diffugiunt stellae, quarum agmina cogit is

Lucifer, et caeli statione novissimus exit.

115

120

Quae petere ut terras, mundumque rubescere vidit, cornuaque extremae velut evanescere lunae, jungere equos Titan velocibus imperat Horis. jussa deae celeres peragunt, ignemque vomentes, ambrosiae suco saturos, praesepibus altis quadrupedes ducunt, adduntque sonantia frena. tum pater ora sui sacro medicamine nati contigit, et rapidae fecit patientia flammae, imposuitque comae radios, praesagaque luctus pectore sollicito repetens suspiria dixit:

125

130

'Si potes his saltem monitis parere paternis, parce, puer, stimulis, et fortius utere loris. sponte sua properant; labor est inhibere volentes. nec tibi directos placeat via quinque per arcus. sectus in obliquum est lato curvamine limes, zonarumque trium contentus fine, polumque effugit australem, junctamque aquilonibus Arcton. hac sit iter manifesta rotae vestigia cernes. utque ferant aequos et caelum et terra calores, nec preme, nec summum molire per aethera currum. altius egressus caelestia tecta cremabis,

inferius terras: medio tutissimus ibis.

neu te dexterior tortum declinet ad Anguem, neve sinisterior pressam roța ducat ad Aram: inter utrumque tene: Fortunae cetera mando, quae juvet et melius quam tu tibi, consulat opto. dum loquor, Hesperio positas in litore metas