Pes modo tam velox pigris radicibus haeret, 553. Hanc quoque. Laurum Apollini ( inquit Eusebius praepar. Evang. 11.) dedicarunt, quia ignea est, unde odio Daemonibus: et si comburitur, plurimum sonat, quod praedicendi virtutem significat, ec. Nam Phacbi Delphica laurus Terribili sonitu flamma crepitante crematur. Lucret. lib. 6. Divinationis symbolum esse voluit. 559. Te citharae. Hinc laureati in scena citharoedi. 560. Tu ducibus. Laurus, inquit Plinius l. 15. cap. 30. triumphis proprie dicatur, gratissima domibus janitrix Caesarum Pontificumque. Quae sola et domos exornat et ante limina excubat; et infra: Romanis praecipue laetiliae victoriarumque nuncia additur literis, et militum lanceis pilisque. Ex his in gremio Jovis Opt. Max. deponitur, quoties laetitiam nova victoria attulit. Trist. 4. lib. eleg. 1. 561. Pompae. Captivorum ac rerum omnium pretiosarum in bello caplarum, simulacrorum praeterea urbium expugnatarum: haec enim omnia in triumpho gestabantur. 563. Mediamque tuebere quercum. Hinc intelligunt nonnulli mediam inter duas lauros ante Imperatoris fores plantatam stetisse quercum: aliud tamen declarat Dio. 1. 53. 564. Intousis caput. Apollo, quem eundem cum Baccho esse volunt, comatus fingitur et imberbis, quo radi Solis et vigor nunquam senescens significatur. 151 Il piè veloce s' appiglia al terreno, E'ncontrando le mani intorno al legno 153 Tu cingerai l'invitto capo intorno Le bionde giovenil mie lunghe chiome, 570 Est nemus Æmoniae, praerupta quod undique claudit Silva: vocant Tempe, per quae Penéus, ab imo Effusus Pindo, spumosis volvitur undis; Dejectuque gravi tenues agitantia fumos Nubila conducit, summisque aspergine silvis Influit: et sonitu plusquam vicina fatigat. 579 Haec domus, haec sedes, haec sunt penetralia magni FAB. X. Est nemus. Io Inachi amnis filia, cum aequales sua specie praecederet, ab Iove adamata est, qui admotis precibus desiderium explevit; et ne puella in Iunonis iram incideret, a compressore in vaccam est transfigurata: cujus fallaciam Iuno cum intellexisset, petit eam a love, ut velut munuş sibi daret vaccam, quia speciosior erat caeteris armentis, quae in Peloponneso essent. Iupiter vero ne si negasset, proderet puellam, tribuit confestim. Iuno autem ne amplius ejus pellex cum Iove concumberet, Argum Arestoris filium centum oculos habentem ei praeposuit. Quem Mercurius patris jussu interemit, et a casu ejus Argiphontes est cognominatus. Iuno Argum quem ob custodiam ille occiderat, in volucrem pavonem transformavit, et receptum in suam tutelam pennis insignibus (quibus amissa lumina indicaret) ornavit. 568. Est nemus Æmoniae. Nam justà Tempe est spelunca Penëi fluvii, Daphnes patris, ad quem consolandum omnes vicini amnes convenerunt, praeter Inachum, qui amissam filiam lugebat. V. Ælian. var. hist. l. 3. c. 1. Pl. 4. c. 8. Emoniae. Thessaliae. Emonia enim Thessalia dici tur, ab Emone Chlori Pelasgi fllio, Thessali autem patre. 579. Populifer Spercheos. Populos arbores ferens. Spercheos autem fluvius est Thessaliae, qui ex Pelio monte ortus in Maliacum labitur sinum. Sic dictus, quod sit velocissimi cursus a néρxv, festinare. Enipeus. Fluvius Thessaliae, ex Othy monte in Apidanum defluens. 580. Apidanus. Thessaliae fluvius, quem idcirco senem appellat, quod tarde admodum fluat. Amphrysus. Fluvius quoque Thessaliae est leniter fluens. Eas. Fluvius Epyri. 583. Inachus. Fluvius Achaiae, ab Inacho rege sic dictus. 155 Ha l'Emonia una valle ampia, ed amena Qui di spugnosi sassi è l'alta sede, 157 Fra l' adorne di pioppi ombrose sponde Vi vien lo Sperchio, e l' Enipeo inquieto, L'Apidan vecchio, con le sue fredde onde, E l'Anfriso piacevole, e quieto: Ed altri, ed altri ne vennero altronde Inaco sol restò, ch' ivi non venne, Luget, ut amissam: nescit vitáne fruatur: 5 An sit apud Manes : sed quam non invenit usquan Flumine: et, O virgo Jove digna, tuoque beatum 59 588. Patrio flumine. Ab Inacho Achaiae fluvio. 597. Pascua Lernae. Lerna palus est Argivorum in Peloponneso, in qua habitavit Hydra serpens ab Hercule interfecta. |