Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

THE NEW YORK PUBLIC LIBRARY.

4、, ༣ LENOX AND TILDEN FOUNDATIONS.

CADMO GETTA I DEN TI DEL SERPENTE E NASUURU

[ocr errors][merged small]

Jam stabant Thebae: poteras jam, Cadme, videri Exsilio felix : soceri tibi Marsque Venusque Contigerant. Huc adde genus de conjuge tanta, Tot natos, natasque, et pignora cara nepotes. Hos quoque jam juvenes. Sed scilicet ultima semper Exspectanda dies homini: dicique beatus Ante obitum nemo supremaque funera debet.

136

Prima nepos inter tot res tibi, Cadme, secundas Caussa fuit luct is, alienaque cornua fronti Addita, vosque canes satiatae sanguine herili. 140 At bene si quaeras, Fortunae crimen in illo,

FAB. II. Arg. Jam stabant Thebae: poteras jam, Cadme, videri etc. Diana cum in valle Gargaphiae aestivo tempore fatigata ex assidua venatione, se ad fontem perlueret, Actaeon Aristaei et Autonoës filius eundem locuia petens, ad refrigerandum se et canes, quos exercuerat, feras persequens, in cospectum Deae incidit; qui ne eloqui posset, habitusejus in cervum ab ea conversus est, ita ut pro fera laceratus a suis canibus sit.

132. Soceri tibi Marsque Venusque. Uxorem namque Hermionem duxit Cadmus, Martis Venerisque filiam. Marsque. Diodorus tamen lib.6. scribit, Cadmum duxisse Harmoniam ( quam alii vocant Hermionem ) uxorem Jasii, non ut Graeci fabulantur, Martis sororem, aut filiam.

134. Tot natos. Filius quatuor, Ino, Semelen, Agaven, Autonoën; fi lium unum, Podonum: alii, Polydorum. Nepotes. Ex Ino, quae nupsit Athamanti, Melicertam et Learchum; ex Semele et Jove, Bacchum; ex Agave et Echione, Pentheum; ex Autonoë et Aristaeo, Actaeona.

43

Cadmo dopo sì vario e gran periglio, Tebe veduto avea crescer di sorte, Che in questo suo non meritato esiglio ᏚᎥ potea contentar della sua sorte : Avea più d'un nipote, e più d'un figlio, E la più bella e più saggia consorte Ch'al mondo fosse in qualsivoglia parte, E per soceri avea Venere e Marte.

44

Che gran felicità che gran contento, Vedersi una famiglia sì fiorita,

E cominciata aver dal fondamento
Una città sì nobile, e fornita !

Ma che? nessun si può chiamar contento
Fin all'estremo punto della vita :

Fortuna ogni suo gaudio in pianto volse, E il contento ch'avea, tutto gli tolse. 45

Cadmo un nipote avea d'una sua figlia : Felice lui se non l'avesse avuto,

Ch' ancor serene avria le meste ciglia, Che non si piange il ben non conosciuto: Cortese era e leale a meraviglia, Da tutto quanto il regno ben voluto; Grato, giocondo, e di piacevol faccia, sopra modo vago della caccia. 46

E

Un caso strano al misero intervenne,
Il maggior infortunio non fu mai,
E di quanti parlar l'antiche penne,
Tutti gli altri avanzò questo d'assai.
Da lui Diana offesa un dì si tenne
Ma non l'offese, e tu Fortuna 'l sai;
E sebben quel meschin Diana incolpa,
che fu tua tutta la colpa.

Tu sai

pur,

2

« ZurückWeiter »