10' Orbe pererrato ( quis enim deprendere posset 15 11. Passa jugum. Vaccis non secus ac bobus et tauris ad culturam agri utebantur prisci. 13. Boeotiaque. A'T Tās Boós regionem dici volunt: alii a Boeoto Neptuni et Arnes filio. Thebas vero urbem a On¿v, quam Syra lingua bovem et vaccam significare volunt. 14. Castalio. Castalius quidem fons et mons est Phocidis inter Delphos et Parnassum, è cujus vicinia Delphicum oraculum hic intelligi vult. 3 Cadmo, un de' figli, suoi, che vuol fuggire Quegli ingiusti del padre empj decreti, Cercò per tutto, ove si potea gire, Nè potè mai di lei gli occhi aver lieti. Ma chi gl' inganni mai potria scoprire Del gran Motor del cielo, e de' pianeti? Si volse alfine in sì crudele esiglio All' oracol d'Apollo per consiglio. 4 Poich' al bel regno mio non vuol ch' io torni La legge del mio padre iniqua e dura, (Cominciò Cadmo ), e il resto de' miei giorni Ho da fondare in patria più sicura, Dimmi, Apollo, ov'è ben ch' io mi soggiorni, Dov' abbia a por le mie novelle mura? Rispondi e fa ch'a tal patria io m' appigli, Ch'a me sia fausta, a' miei nipoti, e a' figli. 5 Un ben maturo e candido vitello 6 Appena pon fuor di quell' antro il piede, II passo verso lui drizza, e la fronte: Febo adora fra se, ch'autor ne fue, Con ritenuto piè seguendo il bue. Jam vada Cephisi, Panopesque evaserat arva: 20 25 19. Cephisi. Fl. Boeotiae. Panopesque. Urbis Phocidos. 7 Già le contrade, che il Cefiso bagna, Quel bue, che non curando andar più avante 8 Poich'ebbe il ciel del suo mugghiar ripieno, Fermò ne❜Tiri la fronte superba, Come dicesse lor: questo è il terreno, Questa è la patria, che per voi si serba: Nel loco poi più nobile ed ameno, Ch'elegger seppe, si corcò su l'erba, Forse per dare a lor più certo segno, Ch'ivi dovean fondare il novo regno. 9 Ringrazia Cadmo la fortuna e 'l cielo, 10 Prima i debiti onori a Febo rende, 19 Silva vetus stabat, nulla violata securi, Et specus in medio virgis ac vimine densus, 35 32. Martius anguis. Hujus serpentis, item fontis, etiam Pausanias meminit in Boeticis. Ipse autem serpens, quem hic Martium appellat Ovidius, ab aliis proprio nomine Dercyllus dicitur; ut est videre in comment. Euripidis in Phoenissis. 35. Quem postquam. Respexisse volunt Ovidium ad serpentem illum mirae magnitudinis, qui apud Bagradum fluv. Africae Atilii Reguli exercitum usum amnis prohibuit, multis militibus correptis elisisque, de quo Plinius lib. 8. cap. 14 A. Gellius l. 6. c. 4. Silius lib. 6. Oriosus lib. 4. cap. S. aliique. Mihi potius videtur imitatus Euripidem in Phoenissis, ubi Cadmi ip. sius et serpentis habetur certamen. Lege Nonnum sub exitu lib. 4. hoc idem referentem. |