235 Onde mossi a pietade essi vorranno, Che tronchino il tuo fil le tue sorelle: Dei Fati Ocira, che sol gli Dei sanno, Avea da dir mill' altre cose belle; E forse, che gli Dei trasformeranno Le sue membra biformi in tante stelle, Che somigliando il già terrestre velo, Faran, che splenderà Centauro in cielo. 236 Ma tostò lasciò star l' infante, e lui, Da maggior cura la vergine oppressa; E non curando ragionar d'altrui, Rivolse il profetar tutto a se stessa. Ahi lassa Ocira, ed indovina fui; Ma veggo ben, che non sarò più dessa: Soggiunse poi mirando il padre fiso, Spargendo amare lagrime dal viso: 237 Dolce genitor mio, ferma le ciglia Ben fisse in me, se mai cara m❜avesti: Godi con gli occhi la tua mesta figlia, Pria che perda la forma, che le desti: Frati, e sorelle, e mia dolce famiglia, Dolce antro, dolci boschi, e dolci vesti Godetevi quel poco, che si puote, L'umana forma mia, l' umane note. 238 Felice me, troppo felice s'io Non avessi saputi i gran secreti Dell'alta mente dell'eterno Dio, E men scoperti i suoi santi decreti, Non perderei l'uman aspetto mio, E vedrei tutti voi contenti e lieti, Ch'or con faccia vedrò turbata e mesta, Mentre pascendo andrò per la foresta. Jam mihi subduci facies umana videtur: Jam cibus herba placet: jam latis currere campis Impetus est: in equam, cognataque corpora vertor. Tota tamen quare? pater est mihi nempe biformis. Talia dicenti pars est extrema querelae 665 Intellecta parum: confusaque verba fuere. 670 Mox nec verba quidem, nec equae sonus ille videtur; 239 Già s'incomincia la mia sorte acerba ; 240 Servassi almen l' uomo al cavallo unito, 241 Star si sforza in due piedi, ed usa ogn' arte S'allarga il capo verso la cervice, 16 Flebat, opem que tuam frustra Philyreïus heros, Delpice, poscebat; sed nec rescindere magni Jussa Jovis poteras: nec, si rescindere posses, Tunc aderas. Elin Messeniaque arva colebas. Illud erat tempus, quo te pastoria pellis Texit; onusque fuil baculum silvestre sinistrae: 680 Far. XI. Arg. Flebat, opemque tuam, etc. Mutationem Batti in lapidem indicem, superiori fabulae poëta anuectit. Nam Apollo, quum ob pulsatos interfectosque Cyclopas, quod Iovi fulmen contra Esculapium suppeditassent, divinitate privatus, Admeti regis Thessaliae armenta in pastorali habitu pasceret ; Mercurius boves, quae longius forte processerant, furto abactas in silva occultavit, Battoque cuidam equarum custodi, a quo uno visus fuerat, mandayit, ne cuiquam illud furtum indicaret : quod quidem ut libentius faceret, vaccam ei pulcherrimam dono dedit. Battus verò ei pollicitus est, se nunquam alicui vaccas illas indicaturum et lapidem proximum ibi, celerius quam se quicquam indicaturum. Mercurius, ut hominis experiretur fidem, suscepta alia figura ad eum paulo post rediit, rogaus an vaccas quasdam illac transeuntes vidisset, pollicensque si indicaret se vaccam cum tauro daturum. Quod cum accepisset Battus, sub quo monte boves pascerentur indicavit: quam ob perfidiam eum Mercurius in lapidem, qui Index dicitur, commutavit. 6-6. Philyreius heros. Chiron, Philyrae ex Saturno filius. 679. Elin. Urbs Peloponnesi est Elis, ab Eleo Tantali filio sic appellata: vel ut alii, ab Eleo Neptuni filio Altera est Arcadiae; tertia Hispaniae. Messeniaque arva. Messene et regio, et urbs fuit Peloponnesi, Pylo propinqua, juxta quam Amphrysus labitur. Est et Messene urbs Siciliae, unde Messenius derivatur. 243 Il misero Chiron piangendo forte, Ma più, ch' ad altri dimandava aita Meraviglia non è, se non soccore Chiron, non aspettar da Febo ajuto, Per stimar poco il suo Padre, e Signore. D'ira troppo profana Apollo acceso, |