Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

Ambiguum est Clymene precibus Phaëthontis, an irá
Mota magis dicti sibi criminis ; utraque caelo
Brachia porrexit; spectansque ad lumina solis,
Per jubar hoc, inquit, radiis insigne coruscis,
Nate, tibi juro, quod nos auditque, videtque; 769
Hoc te, quem spectas; hoc te, qui temperat orbem,
Sole satum: si ficta loquor, neget ipse videndum
Se mihi, sitque oculis lux ista novissima nostris.
Nec longus pairios labor est tibi nosse penates :
Unde oritur, terrae domus est contermina nostrae. 774
Si modo fert animus, gradere, et scitabere ab ipso,
Emicat extemplo laetus post talia matris

Dicta suae Phaethon; et concipit aethera mente.

215

Non sò, chi nella donna abbia più forza, O il priego di Fetonte, o la grand’ira, Che l'un, e l'altra a risponder la sforza Quel, che il temprato suo furor l' ispira. O figliuol (disse) ogni sospetto ammorza Che sopra ciò t' affligge, e ti martira; Che all' esser tuo vital diede la luce gran Rettor della superna luce.

Il

216

E distendendo al cielo ambe le braccia,
Per fuggir tanta infamia, e tanto scorno;
Disse: sei figlio a quella allegra faccia,
Che con bel variar dà luce al giorno;
A quel splendor che le tenebre scaccia
Per tutto, ove apparisce intorno intorno;
A quel, ch'apporta a questa nostra sfera
Estate, autunno, verno, e primavera.

217

Ti cinse l'alma di corporee fasce
Quel, ch'or le luci abbaglia ad ambedue,
Quel Dio che sempre muore, e sempre nasce,
Quel che sorgendo a noi tramonta altrui,
Quel che convien, che trasportar si lasce
Contra il suo fin da chi può più di lui;
E se di quel bel Sol figliuol non sei,
S'oscuri oggi per sempre agli occhi miei.
218

Ma, perchè meglio in questo ti contenti,
È ben, che da lui proprio te ne vadi;
E che il tuo desiderio gli appresenti
Di quel segnal, che par, che si t'aggradi;
Pur che il lungo cammin non ti spaventi,
Che si scosta da noi novanta gradi.
Fetonte a ciò s'attien con buon coraggio,
E stima poco un sì lungo viaggio.

Æthiopasque suos, positosque sub ignibus Indos Sidereis, transit; patriosque adit impiger ortus.

Finis Libri I.

219

Ver l'orto Iberno si drizza Fetonte,

E va sì ratto che par ch'abbia l'ale,

L'orsa, quanto ei più va, più par che smonte,
E restino da scender manco scale;
Vide ambo i Poli star nell' Orizzonte,
Quand' egli entrò nell' Equinoziale:
E quindi andò contro la Zona ardente
Alla corte del padre in Oriente.

Il fine del primo libro.

P. OVIDII NASONIS

METAMORPHOSEON

LIBER SECUNDUS.

SYNOPSIS.

Phaethon caelo dejectus: ejus Sorores in populos mutatae : Cycnus in olorem : Calisto in ursam: Corvus ex albo in nigrum: Ocyroë in equam: Apollo in pasto'rem. Battus, et Agraulos in lapides: Jupiter in taurum. Invidiae domus. Europa rapta.

Regia Solis erat sublimibus alta columnis, Clara micante auro, flammasque imitante pyropo: Cujus ebur nitidum fastigia summa tegebat :

I. Regia solis erat. Volunt nonnulli poëtam intendisse digitum ad Augusti Templum cum porticu et bibliotheca magnifice exstructum in parte Palatii. Alii, habuisse eum ante oculos regiam Latini a Virgilio descriplam 7. Æneid. Ego certe credo Poëtam, quo fuit ingenio, in mentem suam tantum tinxisse calamum, atque inde cum Phaethonte suo concepisse aethera mente. Nisi forte in manibus habuerit Euripidis Phaethonta qui nobis interiit, cujus meminit Athenaeus 11. lib. et cujus a Longino, dum exempla poëticae phantasiae adfert, specimen citatur, inibique praecepta Phoebi Phaethontem suum monentis instituentisque, infra vers. 54. et 133.

2. Pyropo. Gemma radiante instar carbunculi. Neque enim placet, de eare coronario: quod Plinius lib. 34. c. 8. scribit auri certis scrupulis mixtum praetenui pyropi bractea igne scere.

« ZurückWeiter »