Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

Nec remoretur iter, nec opertum pendeat alga. Myrtea silva subest, bicoloribus obsita baccis. 235 Est specus in medio, natura factus, an arte,

Ambiguum, magis arte tamen, quo saepe venire
Frenato delphine sedens, Theti nuda, solebas.
Illic te Peleus, ut somno vincta iacebas,
Occupat. et quoniam precibus tentata repugnas,
240 Vim parat, innectens ambobus colla lacertis,
Quod nisi venisses, variatis saepe figuris,

Ad solitas artes, auso foret ille potitus.

Sed modo tu volucris, . . volucrem tamen ille tenebat: Nunc gravis arbor eras. haerebat in arbore Peleus. 245 Tertia forma fuit maculosae tigridis. illa

Territus Aeacides a corpore brachia solvit.
Isque deos pelagi vino super aequora fuso
Et pecoris fibris et fumo turis adorat.
Donec Carpathius medio de gurgite vates :
250 Aeacide, dixit, thalamis potiere petitis.
Tu modo, cum gelido sopita quiescet in antro,
Ignaram laqueis vincloque innecte tenaci.

Nec te decipiat centum mentita figuras,

Sed preme, quicquid erit, dum quod fuit ante, reformet. 255 Dixerat haec Proteus et condidit aequore vultum, Admisitque suos in verba novissima fluctus. Pronus erat Titan inclinatoque tenebat Hesperium temone fretum, cum pulchra relicto Nereis ingreditur consueta cubilia ponto.

260 Vix bene virgineos Peleus invaserat artus,
Illa novat formas, donec sua membra teneri
Sentit, et in partes diversas brachia tendi.

Tum demum ingemuit. Neque ait sine numine vincis.
Exhibita estque Thetis. Confessam amplectitur heros,

265 Et potitur votis, ingentique implet Achille.

238 victa. 262 hdschrftl. Lesarten tendit u. tendens.

Noch den Gehenden hemmt, noch bedeckt sich senket mit Seegras. Nah' ist ein Myrtenhain, wie besät mit gesprenkelten Beeren ; 235 Eine Grotte darin: ob Kunst sie oder Natur schuf,

Wüßtest du nicht, doch mehr wol die Kunst. Oft pflegtest du,
Thetis,

Nackt zu kommen hieher auf dem Nücken gezähmten Delphines.
Hier denn war es, wo einst, wie gefesselt vom Schlummer du dalagst,
Peleus dich überrascht und, weil du den Bitten nicht nachgiebst,
240 Brauchet Gewalt, den Hals dir mit beiden Armen umstrickend.
Hättest du nicht dich gewandt, die Gestalt oft wechselnd des Körpers,
Zu den gewöhnlichen Künsten, so wär' ihm gelungen das Wagniß.
Vogel wurdest du bald, doch fest hielt Peleus den Vogel;
Jezt ein wuchtender Baum, an den Baum anklammert sich Peleus :
245 Doch vor der dritten Gestalt, der Gestalt des fleckigen Tigers,
Bebte des Äacus Sohn und löste vom Körper die Arme.

Drauf die Götter des Meers, Wein gießend über die Fluthen,
Ehrt' er mit Eingeweiden des Schaafs und dem Dampfe des
Weihrauchs;

Bis aus der Mitte des Strudels dir sagt der Carpathische Seher:
250 Äacus' Sohn, du wirst nach Wunsch dir erringen das Brautbett.
Feßle nur, wann sie ruht in der kühlen Grotte entschlummert,
Ohne daß sie es merkt, sie mit Schlingen und haftenden Banden.
Auch laß irren dich nicht, mag hundert Gestalten fte lügen;
Halte nur jegliche fest, bis wieder die alte sie annimmt.
255 Also des Proteus Spruch; und im Meere begrabend das Antlig
Ließ er die eigene Fluth die lezten der Worte beströmen.
Titan senkte sich schon und hielt geneigt schon die Deichsel

Nach dem Hesperischen Meer; als Nereus' Tochter, in Schönheit Strahlend, die Fluthen verläßt, auf gewohntem Lager zu ruhen. 260 Kaum hat Peleus gefaßt noch recht die Glieder der Jungfrau, Wandelt sie stets die Gestalt, bis ihren Körper gefesselt

Und die Arme gestreckt sie fühlt nach verschiedener Richtung. Da seufzt auf sie und spricht: Ein Gott nur verschaffte den Sieg dir. Thetis stellte sich dar; es umfaßt die Erklärte der Halbgott, 265 Wie er gewünscht, und befruchtet den Schooß mit dem großen

Achilles.

Peleus apud Ceycem. Chione. Daedalion.

Felix et nato, felix et coniuge Peleus,
Et cui, si demas iugulati crimina Phoci,
Omnia contigerant. Fraterno sanguine sontem
Expulsumque domo patria Trachinia tellus
270 Accipit. Hic regnum sine vi, sine caede, tenebat
Lucifero genitore satus, patriumque nitorem
Ore ferens Ceyx. illo qui tempore maestus
Dissimilisque sui fratrem lugebat ademtum.
Quo postquam Aeacides fessus curaque viaque
275 Venit, et intravit paucis comitantibus urbem,
Quosque greges pecorum, quae secum armenta trahebat,
Haud procul a muris sub opaca valle reliquit;

Copia cum facta est adeundi prima tyranni,
Velamenta manu praetendens supplice, quis sit,
280 Quoque satus, memorat. tantum sua crimina celat,
Mentiturque fugae causam. petit, urbe vel agro
Se iuvet. Hunc contra placido Trachinius ore
Talibus alloquitur: Mediae quoque commoda plebi
Nostra patent, Peleu, nec inhospita regna tenemus.
285 Adiicis huic animo momenta potentia, clarum

Nomen avumque Iovem. Ne tempora perde precando:
Quod petis, omne feres. tuaque haec pro parte vocato,
Qualiacunque vides. Utinam meliora videres!

Et flebat. Moveat tantos quae causa dolores,

290 Peleusque comitesque rogant. Quibus ille profatur:
Forsitan hanc volucrem, rapto quae vivit et omnes
Terret aves, semper pennas habuisse putatis.
Vir fuit. et tanta est animi constantia, quantum
Acer erat belloque ferox ad vimque paratus,
295 Nomine Daedalion, illo genitore creatus,
Qui vocat Auroram, coeloque novissimus exit.

278 tecta tyr. 279 qui sit. 287 videto.

293 quanta

.. tantum.

(Peleus bei Ceyr. Chione. Dädalion.)

Glücklich so durch den Sohn war Peleus wie durch die Gattin, Und nimmst weg du die Schuld, den Phocus ermordet zu haben, Ward ihm jegliches Glück. Doch schuldig am Blute des Bruders, Ward aus dem Vaterhaus er verjagt. Die Trachinischen Fluren 270 Nahmen ihn auf. Es herrscht' hier ohne Mord und Gewaltthat Ceÿr, Lucifers Sproß, der wiederstrahlte des Vaters

Glanz in seinem Gesicht, doch damals schmerzlich bekümmert Und unähnlich sich selbst den Verlust des Bruders beklagte. Als hier Äacus' Sohn, erschöpft von dem Weg und dem Kummer, 275 Ankam und in die Stadt eintrat mit wenig Begleitern

Und die Herde der Schaaf' und das Hornvieh, welches er mit sich Führte, im schattigen Thal nicht weit von den Mauern zurückließ, Thut er kund, sobald ihm Gehör bei dem Herrscher zu Theil ward, Mit Schuß flehender Hand vorstreckend die Hüllen, wer selbst er 280 Wäre, und wer ihn gezeugt; nur sein Verbrechen verhehlt er. Gründe erlügend der Flucht, erbittet er Hülfe mit Wohnsiz Oder mit Land. Ihn spricht dagegen mit freundlicher Miene So der Trachinier an: Zu Gebot auch niederem Volk steht, Peleus, unser Besig; unwirthlich ist unser Gebiet nicht. 285 Wichtigen Ausschlag giebt noch der gepriesene Nam' und der Enkel Jupiters meinem Gefühl; und verschwende mit Bitten die Zeit

nicht.

Alles ja sei dir gewährt: dein nenne zur Hälfte das Meine,
Wie du auch immer es siehst. Ach, wenn du es besser nur sähest!

Thränen vergoß er; und als, was solchen Schmerz ihm bereite, 290 Peleus ihn fragt und die Freunde mit ihm; da läßt er sich so aus : Sicherlich glaubt ihr, der Vogel, der lebt vom Raube und alle Vögel erschreckt, sei immer verfehn mit Federn gewesen ;

Aber er war ein Mann, und noch ist er so männlichen Sinnes, Als er voll Muth und tapfer im Kampf und bereit zu Gewalt war, 295 Namens Dädálion, auch von demselbigen Vater entsproffen, Welcher das Frühroth ruft und zulezt abziehet vom Himmel.

Culta mihi pax est, pacis mihi cura tenendae
Coniugiique fuit. fratri fera bella placebant.
Illius virtus reges gentesque subegit,

300 Quae nunc Thisbaeas agitat mutata columbas.
Nata erat huic Chione. quae dotatissima forma
Mille procos habuit, bis septem nubilis annis.
Forte revertentes Phoebus Maiaque creatus,
Ille suis Delphis, hic vertice Cylleneo,
305 Videre hanc pariter, pariter traxere calorem.
Spem veneris differt in tempora noctis Apollo:
Non fert ille moras, virgaque movente soporem
Virginis os tangit. Tactu iacet illa potenti,

Vimque dei patitur. Nox coelum sparserat astris:
310 Phoebus anum simulat, praereptaque gaudia sumit.
Ut sua maturus complevit tempora venter,
Alipedis de stirpe dei, versuta propago,

Nascitur Autolycus, furtum ingeniosus ad omne :
Qui facere assuerat, patriae non degener artis,

315 Candida de nigris, et de candentibus atra.

Nascitur e Phoebo ...

namque est enixa gemellos ...
Carmine vocali clarus citharaque Philammon.
Quid peperisse duos, et dis placuisse duobus,
Et forti genitore, et progenitore nitenti

320 Esse satam prodest? An obest quoque gloria multis?
Obfuit huic certe. quae se praeferre Dianae
Sustinuit, faciemque deae culpavit. At illi
Ira ferox mota est: Factisque placebimus, inquit.
Nec mora, curvavit cornu, nervoque sagittam
325 Impulit, et meritam traiecit arundine linguam.
Lingua iacet, nec vox tentataque verba sequuntur:
Conantemque loqui cum sanguine vita reliquit.

[ocr errors]

o pietas!

[ocr errors]

Quam misero
ego tunc patruique dolorem
Corde tuli, fratrique pio solatia dixi.

297 tuendae. 302 procis placuit. 319 Tonanti od. Tonante. 326 tacet.

307 Non tulit. 310 praecepta. 328 f. d. A.

« ZurückWeiter »