790

Lanigeræ pecudes nullo ducente secutæ. Cui postquam pinus, baculi quæ præbuit usum, Ante pedes posita est, antennis apta ferendis; Sumtaque arundinibus compacta est fistula centum; Senserunt toti pastoria sibila montes: Senserunt undæ. Latitans ego rupe, meique Acidis in gremio residens, procul auribus hausi Talia dicta meis, auditaque mente notavi: Candidior nivei folio, Galatea, ligustri; Floridior pratis; longâ procerior alno; Splendidior vitro; tenero lascivior hædo; Levior adsiduo detritis æquore conchis; Solibus hibernis, æstivâ gratior umbrâ; Nobilior pomis; platano conspectior alta; Lucidior glacie; maturâ dulcior uvâ; Mollior et cygni plumis, et lacte coacto; Et, si non fugias, riguo formosior horto. Sævior indomitis eadem Galatea juvencis; Durior annosâ quercu; fallacior undis; Lentior et salicis virgis; et vitibus albis; His immobilior scopulis; violentior amne; Laudato pavone superbior; acrior igni; Asperior tribulis; fœtâ truculentior ursâ ; Surdior æquoribus; calcato immitior hydro : Et, quod præcipuè vellem tibi demere possem, Non tantum cervo, claris latratibus acto, Verùm etiam ventis volucrique fugacior aurâ. At, bene si nôris, pigeat fugisse: morasque Ipsa tuas damnes, et me retinere labores. Sunt mihi, pars montis, vivo pendentia saxo Antra; quibus nec Sol medio sentitur in æstu, Nec sentitur hiems: sunt poma gravantia ramos: Sunt auro similes longis in vitibus uvæ : Sunt et purpureæ; tibi et has servamus, et illas. Ipsa tuis manibus, silvestri nata sub umbra, Mollia fraga leges: ipsa autumnalia corna, Prunaque, non solum nigro liventia succo, Verùm etiam generosa, novasque imitantia ceras.

800

810

820

Nec tibi castaneæ, me conjuge, nec tibi deerunt
Arbutei fœtus: omnis tibi serviet arbos.
Hoc pecus omne meum est: multæ quoque vallibus

errant:

830

Multas silva tegit: multæ stabulantur in antris. Nec, si fortè roges, possim tibi dicere, quot sint. Pauperis est numerare pecus. De laudibus harum Nil mihi credideris: præsens potes ipsa videre, Ut vix sustineant distentum cruribus uber. Sunt, fœtura minor, tepidis in ovilibus agni: Sunt quoque, par ætas, aliis in ovilibus hædi. Lac mihi semper adest niveum. Pars inde bibenda Servatur: partem liquefacta coagula durant. Nec tibi deliciæ faciles, vulgataque tantùm Munera contingent, damæ, leporesque, capræque, Parve columbarum, demtusve cacumine nidus: Inveni geminos, qui tecum ludere possint, Inter se similes, vix ut dignoscere possis, Villosæ catulos in summis montibus ursæ. Inveni: et, Dominæ, dixi, servabimus istos. Jam modò cæruleo nitidum caput exsere ponto: Jam, Galatea, veni: nec munera despice nostra. Certè ego me novi, liquidæque in imagine vidi 840 Nuper aquæ: placuitque mihi mea forma videnti, Adspice, sim quantus. Non est hoc corpore major Jupiter in cœlo: nam vos narrare soletis Nescio quem regnare Jovem. Coma plurima torvos Prominet in vultus: humerosque, ut lucus, obumbrat. Nec mihi quòd rigidis horrent densissima setis Corpora, turpe puta. Turpis sine frondibus arbos: Turpis equus, nisi colla jubæ flaventia velent. Pluma tegit volucres: ovibus sua lana decori est: Barba viros, hirtæque decent in corpore setæ. Unum est in media lumen mihi fronte, sed instar Ingentis clypei. Quid? non hæc omnia magnus Sol videt è cœlo? Soli tamen unicus orbis.

850

Adde, quòd in vestro genitor meus æquore regnat,

Hunc tibi do socerum. Tantùm miserere, precesque Supplicis exaudi: tibi enim succumbimus uni. Quique Jovem, et cælum sperno, et penetrabile

fulmen,

Nerei, te vereor: tua fulmine sævior ira est.
Atque ego contemtûs essem patientior hujus,
Si fuger

860

fugeres omnes. Sed cur, Cyclope repulso, Acin amas, præfersque meis amplexibus Acin? Ille tamen placeatque sibi, placeatque licebit, Quod nollem, Galatea, tibi: modò copia detur, Sentiet esse mihi tanto pro corpore vires. Viscera viva traham, divulsaque membra per agros, Perque tuas spargam (sic se tibi misceat) undas. Uror enim; læsusque exæstuat acriùs ignis: Cumque suis videor translatam viribus Ætnam Pectore ferre meo: nec tu, Galatea, moveris. Talia nequicquam questus (nam cuncta videbam) Surgit: et ut taurus vaccâ furibundus ademtâ 871 Stare nequit, silvâque et notis saltibus errat. Cùm ferus ignaros, nec quicquam tale timentes, Me videt atque Acin: Videoque, exclamat; et ista Ultima sit, faciam, Veneri concordia vestræ. Tantaque vox, quantam Cyclops iratus habere Debuit, illa fuit. Clamore perhorruit Ætne. Ast ego vicino pavefacta sub æquore mergor. Terga fugæ dederat conversa Symæthius heros: Et, Fer opem, Galatea, precor, mihi: ferte parentes, Dixerat, et vestris periturum admittite regnis. 881 Insequitur Cyclops, partemque è monte revulsam Mittit; et extremus quamvis pervenit ad illum Angulus è saxo, totum tamen obruit Acin. At nos, quod solùm fieri per fata licebat, Fecimus; ut vires adsumeret Acis avitas. Pœniceus de mole cruor manabat, et intra Temporis exiguum rubor evanescere cœpit: Fitque color primo turbati fluminis imbre, Purgaturque mora. Tum moles jacta dehiscit: 890

Vivaque per rimas, proceraque surgit arundo:
Osque cavum saxi sonat exsultantibus undis :
Miraque res; subitò media tenus exstitit alvo
Incinctus juvenis flexis nova cornua cannis.
Qui, nisi quòd major, quòd toto cærulus ore est,
Acis erat. Sed sic quoque erat tamen Acis in amnem
Versus: et antiquum tenuerunt flumina nomen.
Desierat Galatea loqui: cœtuque soluto
Discedunt, placidisque natant Nereïdes undis.
Scylla redit: (neque enim medio se credere ponto
Audet) et aut bibulâ sine vestibus errat arena; 901
Aut ubi lassata est, seductos nacta recessus
Gurgitis, inclusâ sua membra refrigerat undâ.
Ecce fretum findens alti novus incola ponti,
Nuper in Euboïcâ versis Anthedone membris,
Glaucus adest: visæque cupidine virginis hæret:
Et, quæcumque putat fugientem posse morari,
Verba refert. Fugit illa tamen, veloxque timore
Pervenit in summum positi prope litora montis. 909
Ante fretum est ingens, apicem collectus in unum,
Longa sine arboribus convexus ad æquora vertex.
Constitit hîc: et tuta loco, monstrumne, Deusne
Ille sit, ignorans, admiraturque colorem,
Cæsariemque humeros, subjectaque terga, tegentem,
Ultimaque excipiat quòd tortilis inguina piscis.
Sentit: et innitens, quæ stabat proxima, moli,
Non ego prodigium, non sum fera bellua, virgo;
Sum Deus, inquit, aquæ: nec majus in æquora

Proteus

920

Jus habet, aut Triton, Athamantiadesve Palæmon.
Antè tamen mortalis eram: sed scilicet altis
Deditus æquoribus, jam tum exercebar in illis.
Nam modò ducebam ducentia retia pisces:
Nunc in mole sedens moderabar arundine linum.
Sunt viridi prato confinia litora, quorum
Altera pars undis, pars altera cingitur herbis:
Quas neque cornigeræ morsu læsere juvencæ,

Nec placidæ carpsistis oves, hirtæve capellæ.
Non apis inde tulit collectos sedula flores:
Non data sunt capiti genialia serta, nec umquam
Falciferæ secuere manus. Ego primus in illo 950
Cespite consedi, dum lina madentia sicco.
Utque recenserem captivos ordine pisces,
Insuper exposui, quos aut in retia casus,
Aut sua credulitas in aduncos egerat hamos.
Res similis fictæ: (sed quid mihi fingere prodest ?)
Gramine contacto cœpit mea præda moveri,
Et mutare latus, terrâque, ut in æquore, niti.
Dumque moror, mirorque simul, fugit omnis in

undas

Turba suas: dominumque novum litusque relinquunt. Obstupui: dubiusque diu, quæ caussa, requiro: 940 Num Deus hoc aliquis, num succus fecerit herbæ. Quæ tamen has, inquam, vires habet herba? manuque Pabula decerpsi, decerptaque dente momordi. Vix bene combiberant ignotos guttura succos: Cùm subitò trepidare intus præcordia sensi; Alteriusque rapi naturæ pectus amore. Nec potui restare loco: Repetendaque numquam Terra, vale, dixi, corpusque sub æquora mersi. Dî maris exceptum socio dignantur honore: Utque mihi, quæcumque feram, mortalia demant, 950 Oceanum Tethynque rogant. Ego lustror ab illis: Et purgante nefas novies mihi carmine dicto Pectora fluminibus jubeor supponere centum. Nec mora: diversis lapsi de fontibus amnes, Totaque vertuntur supra caput æquora nostrum. Hactenus acta tibi possum memoranda referre: Hactenus et memini: nec mens mea cetera sensit. Quæ postquam rediit; alium me corpore toto, Ac fueram nuper, nec eumdem mente, recepi. 959 Hanc ego tum primùm viridem ferrugine barbam, Cæsariemque meam, quam longa per æquora verro, Ingentesque humeros, et cærula brachia vidi,